-
1 oznajmić
-
2 oznajmić
глаг.• анонсировать• возвещать• заявлять• известить• объявить• объявлять• огласить• оглашать• оповестить• уведомить• уведомлять* * *oznaj|mić\oznajmićmij, \oznajmićmiony сов. книжн. объявить; заявить* * *oznajmij, oznajmiony сов. книжн.объяви́ть; заяви́тьSyn: -
3 oznajmić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oznajmić
-
4 oznajmić
1. annoncer2. déclarer3. dénoncer4. signifier -
5 oznajmić
fógair -
6 oznajmić
bildirmek -
7 oznajmić
абвяшчаць -
8 oznajmić
абвяшчаць -
9 oznajmić
оголосити; заявити; сповістити -
10 oznajmić
1 magbalità2 maghayag3 maglathalà -
11 oznajmić
ανακοινώνω -
12 oznajmić wypowiedź
объявить высказываниеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > oznajmić wypowiedź
-
13 oznajmiać
impf ⇒ oznajmić* * *1. (-miam, -miasz); perf; - mić; vt 2. vi* * *ipf.oznajmić pf. -ij lit. announce; declare.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oznajmiać
-
14 objawić
глаг.• выявить• выявлять• обнаруживать• открывать• открыть• показывать• проявить* * *1) (przejawić) проявить, обнаружить, показать2) objawić (wyjawić) объявить, возвестить, открыть, раскрытьogłosić объявить (сообщить)* * *obja|wić\objawićw, -wiony сов. 1. проявить, обнаружить;\objawić chęć изъявить желание; \objawić złe skłonności проявить (обнаружить) дурные наклонности;
2. книжн. объявить, возвестить; открыть;\objawić cel odwiedzin объявить о цели по сещения;
\objawić tajemnicę открыть тайму+1. okazać, uzewnętrznić 2. oznajmić
* * *objaw, objawiony сов.1) прояви́ть, обнару́житьobjawić chęć — изъяви́ть жела́ние
objawić złe skłonności — прояви́ть (обнару́жить) дурны́е накло́нности
2) книжн. объяви́ть, возвести́ть; откры́тьobjawić cel odwiedzin — объяви́ть о це́ли посеще́ния
objawić tajemnicę — откры́ть та́йну
Syn: -
15 obwieścić
глаг.• возвестить• возвещать• декларировать• обнародовать• объявлять• оглашать• опубликовывать• провозгласить• провозглашать• прокламировать* * *obwie|ścić\obwieścićszczę, \obwieścićszczony сов. книжн. объявить, возвестить+oznajmić, ogłosić
* * *obwieszczę, obwieszczony сов. книжн.объяви́ть, возвести́тьSyn: -
16 oświadczyć
глаг.• высказывать• гласить• декларировать• заявить• заявлять• обнародовать• объявить• объявлять• огласить• оглашать• показывать• провозгласить• провозглашать* * *сов. заявить+* * *сов.заяви́тьSyn: -
17 verkünden
verkünden * [fɛɐ'kʏndən]vt[jdm] etw \verkünden coś [komuś] oznajmić[jdm] \verkünden, dass... oznajmiać [ perf oznajmić] [komuś], że... -
18 powiedzieć
1. (-em, -esz); 3 pl - edzą; imp - edz; vt perf2.powiedzieć coś/, że... — to say sth/(that)...
powiedzieć komuś coś/o czymś/, że... — to tell sb sth/about sth/(that)...
co powiesz na +acc? — how lub what about...?
powiedz sam lub sam powiedz — wouldn't you agree?
* * *pf.- wiem -wiesz -wiedzą, - wiedz1. (= wyrazić coś słowami) say, tell; powiem ci w sekrecie I'll tell you in secret; powiedz mi wprost give it straight to me; co ty powiesz!? you don't say (so)!, no kidding!, no shit!; co powiesz na... how about...; ani słowa mi nie powiedziała she didn't say a word; prawdę l. szczerze powiedziawszy frankly speaking; powiedzieć prawdę w oczy give sb a piece of one's mind; powiedzieć komuś do słuchu give sb an earful, send sb away with a flea in their ear; powiedziałem sobie, że to już ostatni raz I told myself that it was the last time; powiedzieć coś w nieodpowiedniej chwili time one's words badly, say sth at an inopportune moment; powiedzieć coś nie w porę mistime sth; powiedzieć coś przez łzy weep sth out; powiedzieć coś niewiele myśląc say sth unguarded, blurt sth out; powiedzieć, co się myśli nail one's colors to the mast; nie umiem powiedzieć ask me another; jak to powiedzieć how shall I put it; powiedzieć swoje speak one's mind; powiedzieć swoje zdanie say sth out; wystarczy powiedzieć, że... suffice it to say that...; powiedzieć jasno, że... make it plain that...; powiedzieć ostatnie słowo say the last word; powiedzieć komuś komplement compliment sb, pay a compliment to sb; powiedziałem do niej po imieniu I addressed her by her first name; łatwiej powiedzieć, niż zrobić (it's) easier said than done; chcę przez to powiedzieć, że... what I mean is that...; gdy się powiedziało A, trzeba powiedzieć B in for a penny, in for a pound; odszczekać l. odwołać to, co się powiedziało eat l. swallow one's words; tak mi się tylko powiedziało I didn't mean it; powiedzieć coś na kogoś inform l. snitch l. rat l. tell on sb; nic mi to nie powiedziało it didn't ring a bell; swoje powiedziałem pot. I said what I had to say; powiedział, co wiedział pot. he said what he knew; że tak powiem so to say, if I may say so; sam powiedz l. powiedz sam wouldn't you agree?; powiedzmy (let's) say; a jeśli to będzie, powiedzmy, piękna dziewczyna? and if that's going to be, say, a beautiful girl?2. (= oznajmić) inform, announce, say; co chcesz przez to powiedzieć? what do you mean by that?; to za mało/za dużo powiedziane that's an understatement/overstatement; nie można powiedzieć, by była zbyt miła you can't say she's too nice; kto by to powiedział? who would have thought it?; w Biblii powiedziane jest: Nie lękajcie się the Bible says l. reads: Do not fear.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > powiedzieć
-
19 rypnąć
pf.-ij pot.1. (= walnąć, przyłożyć) thump, bang, whack.2. przen. rypnąć coś komuś (= oznajmić szczerze) tell sb sth bluntly l. in plain English; rypnąć komuś mandat (= wlepić, kropnąć) slap a ticket on sb l. on sb's car.3. (= huknąć) go bang.4. (= wypić porcję alkoholu) down ( coś sth).5. = rymnąć.pf.pot.1. (= uderzyć się) rypnąć się głową/kolanem w coś bang one's head/knee on sth.2. pot. (= pomylić się) make a goof ( w czymś in sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rypnąć
-
20 stanowczo
adv. [oświadczyć, oznajmić, żądać] firmly; [odmówić, sprzeciwić się] categorically* * *adv* * *adv.firmly; (odmówić, odrzucić, zaprzeczyć) flatly, categorically; stanowczo najważniejszy by far the most important; stanowczo zbyt wysoki/niski unacceptably high/low.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > stanowczo
- 1
- 2
См. также в других словарях:
oznajmić — → oznajmiać … Słownik języka polskiego
powiedzieć — dk, powiedziećwiem, powiedziećwiesz, powiedziećdzą, powiedziećwiedz, powiedziećdział, powiedziećdzieli, powiedziećdziany 1. «wyrazić coś słowami, w mowie; mówiąc oznajmić coś komuś» Powiedzieć coś głośno, cicho, szeptem, łagodnie, stanowczo,… … Słownik języka polskiego
kołatka — ż III, CMs. kołatkatce; lm D. kołatkatek 1. «to, czym się kołacze; zwłaszcza przedmiot (zwykle metalowy) złożony z dwóch elementów, umocowany w dawnych domach przy drzwiach wejściowych, bramie itp., służący do stukania (aby oznajmić czyjeś… … Słownik języka polskiego
objawić — dk VIa, objawićwię, objawićwisz, objawićjaw, objawićwił, objawićwiony objawiać ndk I, objawićam, objawićasz, objawićają, objawićaj, objawićał, objawićany 1. «dać wyraz czemuś (zwykle swemu uczuciu, stanowi itp.), uczynić coś jawnym, widocznym;… … Słownik języka polskiego
obwieścić — dk VIa, obwieścićwieszczę, obwieścićcisz, obwieścićwieść, obwieścićcił, obwieścićwieszczony obwieszczać ndk I, obwieścićam, obwieścićasz, obwieścićają, obwieścićaj, obwieścićał, obwieścićany «oficjalnie coś oznajmić, podać do wiadomości; ogłosić … Słownik języka polskiego
obwołać — dk I, obwołaćam, obwołaćasz, obwołaćają, obwołaćaj, obwołaćał, obwołaćany obwoływać ndk VIIIa, obwołaćłuję, obwołaćłujesz, obwołaćłuj, obwołaćywał, obwołaćywany 1. «wybrać kogoś na jakieś stanowisko» Obwołać kogoś przewodniczącym. Obwołano go… … Słownik języka polskiego
opowiedzieć — dk, opowiedziećwiem, opowiedziećwiesz, opowiedziećwiedzą, opowiedziećwiedz, opowiedziećdział, opowiedziećdzieli, opowiedziećdziany opowiadać ndk I, opowiedziećam, opowiedziećasz, opowiedziećają, opowiedziećaj, opowiedziećał, opowiedziećany… … Słownik języka polskiego
oświadczyć — dk VIb, oświadczyćczę, oświadczyćczysz, oświadcz, oświadczyćczył oświadczać ndk I, oświadczyćam, oświadczyćasz, oświadczyćają, oświadczyćaj, oświadczyćał «powiedzieć, wypowiedzieć, oznajmić coś komuś» Oświadczyć coś stanowczo, kategorycznie,… … Słownik języka polskiego
oznajmiać — ndk I, oznajmiaćam, oznajmiaćasz, oznajmiaćają, oznajmiaćaj, oznajmiaćał, oznajmiaćany oznajmić dk VIa, oznajmiaćmię, oznajmiaćmisz, oznajmiaćmij, oznajmiaćmił, oznajmiaćmiony, książk. «dawać o czymś znać, podawać coś do wiadomości; zawiadamiać,… … Słownik języka polskiego
oznajmienie — n I 1. rzecz. od oznajmić. 2. lm D. oznajmienieeń jęz. «wypowiedzenie nie zawierające formy osobowej czasownika; równoważnik zdania, np. ojciec chory; parno» … Słownik języka polskiego
stanowczo — «w sposób kategoryczny, stanowczy» Oświadczyć coś, oznajmić, powiedzieć stanowczo. Odmówić czegoś stanowczo … Słownik języka polskiego
