-
1 oznaczenie
сущ.• название• назначение• наименование• обозначение• отметка• разметка• указание* * *☼ обозначение, знак ♂+znak, symbol
* * *cобозначе́ние, знак mSyn: -
2 oznaczenie
• designatorSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > oznaczenie
-
3 oznaczenie błędu
• trouble ticketSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > oznaczenie błędu
-
4 oznaczenie dysku
• drive letterSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > oznaczenie dysku
-
5 oznaczenie odwołania
• reference designatorSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > oznaczenie odwołania
-
6 oznaczenie osi
• axis labelSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > oznaczenie osi
-
7 cyfra
сущ.• палец• цифра• шифр* * *1) przest. cyfra (monogram) инициалы, монограмма, вензель2) (ornament) орнамент3) (oznaczenie liczby) цифра4) pot. cyfra (telewizja cyfrowa) разг. цифра (цифровое телевидение)liczba, suma разг. цифра (сумма)* * *cyfr|a♀ 1. цифра;\cyfraу arabskie, rzymskie арабские, римские цифры;
2. инициалы lm.;3. монограмма, вензель ♂+2. inicjały 3. monogram
* * *ж1) ци́фраcyfry arabskie, rzymskie — ара́бские, ри́мские ци́фры
2) инициа́лы lm3) моногра́мма, ве́нзель mSyn: -
8 metka
сущ.• билет• наклейка• этикетка• ярлык* * *бирка, этикетка, ярлыкnaklejka, oznaczenie, symbol метка* * *met|ka♀, мн. Р. \metkaek ярлык ♂, бирка (на товаре)* * *ж, мн Р metekярлы́к m, би́рка ( на товаре)
См. также в других словарях:
oznaczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. oznaczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}oznaczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. oznaczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} to, czym się coś oznacza; znak,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oznaczenie — n I 1. rzecz. od oznaczyć. 2. lm D. oznaczenieeń «to, co służy do oznaczania, znak, symbol» Oznaczenie literowe. Oznaczenia algebraiczne … Słownik języka polskiego
adres — m IV, D. u, Ms. adressie; lm M. y 1. «miejsce zamieszkania lub pobytu osoby, siedziba instytucji itp.; oznaczenie tego miejsca» Stały adres. Podać adres. Pisać, wysłać list pod czyimś adresem. Posłać, pójść pod wskazany adres. ∆ Adres pomocniczy… … Słownik języka polskiego
bach — «wyraz używany na oznaczenie dźwięku spowodowanego uderzeniem, wystrzałem, upadkiem czegoś, a także na oznaczenie czynności, przy której powstaje taki dźwięk» Bach! bach! padły strzały. Wazon wymknął się z rąk i bach na podłogę. Uważaj Piotrusiu … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
sygnatura — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. sygnaturaurze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}oznaczenie (znak lub napis) identyfikujące osobę lub instytucję : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sygnatura cechu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Herkunftsbezeichnung — Herkunftsbezeichnungen (auch: Herkunftsangaben) von Agrarerzeugnissen und Lebensmitteln sind Produktnamen, die eine direkte geografische Zuordnung ermöglichen, wie bei Schwarzwälder Schinken oder die fest einer Region zuzuordnen sind, wie bei… … Deutsch Wikipedia
ОБОЗНАЧЕНИЕ УСЛОВНОЕ — унифицированное графическое, буквенное, цифровое или смешанное изображение реальных элементов, установленное стандартом или другим документом и применяемое на чертежах и схемах (Болгарский язык; Български) условно означение (Чешский язык;… … Строительный словарь
analiza — ż IV, CMs. analizazie; lm D. analizaiz 1. «myślowe, pojęciowe wyodrębnienie cech, części lub składników badanego zjawiska lub przedmiotu; badanie cech elementów lub struktury czegoś oraz zachodzących między nimi związków» Drobiazgowa, szczegółowa … Słownik języka polskiego
awista — ndm «oznaczenie na zobowiązaniach płatniczych ich płatności za okazaniem» ‹wł.› … Słownik języka polskiego
b — 1. «druga litera alfabetu łacińskiego (i polskiego) oznaczająca spółgłoskę b» Małe b, duże B. 2. «spółgłoska dwuwargowa zwarta, twarda, dźwięczna» 3. «litera oznaczająca w numeracji porządkowej: drugi; w numeracji liczbowej używana dla… … Słownik języka polskiego