-
1 owiać
глаг.• овеять• окутывать* * *owia|ć\owiaćny сов. 1. овеять, обвеять;2. завеять; запорошить;góry \owiaćne śniegiem горы, покрытые снегом;
3. обвить, окутать (туманом etc.);\owiaćny mrokiem покрытый мраком+1. owionąć 2. zawiać 3. okryć, osnuć, spowić
* * *owiany сов.1) ове́ять, обве́ять2) заве́ять; запороши́тьgóry owiane śniegiem — го́ры, покры́тые сне́гом
3) обви́ть, оку́тать (туманом и т. п.)owiany mrokiem — покры́тый мра́ком
Syn: -
2 owiewać
owiewa|ć\owiewaćny несов. 1. овеивать, обвеивать;2. завейвать, запорашивать; 3. обвивать, окутывать (о тумане etc.); ср. owiać+2. za-wiewać 3. okrywać, osnuwać, spowijać
* * *owiewany несов.1) ове́ивать, обве́ивать2) заве́ивать, запора́шивать3) обвива́ть, оку́тывать (о тумане и т. п.); ср. owiaćSyn:
См. также в других словарях:
owiać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}owiewać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
owiać — dk Xb, owieje, owiał, owiany owiewać ndk I, owiaćwa, owiaćają, owiaćał, owiaćany 1. «o wietrze, prądach powietrza, mgle, dymie, zapachach itp.: wiejąc ogarnąć, otoczyć kogoś lub coś, dać się odczuć» Owiał go zapach ziół. Łąki owiane mgłą. przen.… … Słownik języka polskiego
owiewać — → owiać … Słownik języka polskiego
owionąć — dk Va, owionąćnie, owionąćnął książk. → owiać w zn. 1 … Słownik języka polskiego
owiewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, owiewaćam, owiewaća, owiewaćają, owiewaćany {{/stl 8}}– owiać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIb, owieję, owieje, owiał, owiali || reg. owieli, owiany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o … Langenscheidt Polski wyjaśnień
