otępieć

См. также в других словарях:

• otępieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}tępieć II {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• otępieć — dk III, otępiećeję, otępiećejesz, otępiećej, otępiećpiał, otępiećeli, otępiećpiały, otępiećpiali «stać się tępym, niewrażliwym, biernym, niezdolnym do reagowania; zobojętnieć» Otępieć z bólu …   Słownik języka polskiego

• otępienie — n I 1. rzecz. od otępić, otępieć. 2. «stan zaniku wrażliwości, energii; bierność, apatia, zobojętnienie, ociężałość, otępiałość» Po śmierci żony wpadł w otępienie. 3. lm D. otępienieeń med. psych. «stały, postępujący spadek sprawności… …   Słownik języka polskiego

• otępienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. otępieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan zaniku sprawności intelektualnej, emocjonalnej i fizycznej …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tępieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, tępiećeję, tępiećeje, tępiećpiał, tępiećpieli {{/stl 8}}– stępieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się tępym, tracić ostrość; tępić się :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień