-
1 osunąć\ się
osun|ąć sięсов. 1. оползти; обрушиться;skała się \osunąć\ sięęła скала обрушилась (обвалилась);
2. опуститься; упасть;\osunąć\ się się w przepaść свалиться в пропасть; \osunąć\ się się na fotel опуститься в кресло; noga mu się \osunąć\ sięęła он оступился
+ obsunąć się -
2 osunąć się
сов.1) оползти́; обру́шитьсяskała się osunęła — скала́ обру́шилась (обвали́лась)
2) опусти́ться; упа́стьosunąć się się w przepaść — свали́ться в про́пасть
osunąć się się na fotel — опусти́ться в кре́сло
noga mu się osunęła — он оступи́лся
Syn: -
3 obsunąć się
obsunięty сов.1) опусти́ться; упа́стьobsunąć się się na kolana — опусти́ться на коле́ни
obsunąć się się na ziemię — упа́сть на зе́млю
noga mi się obsunęła — я оступи́лся
2) ( oberwać się) обвали́ться, обру́шиться (о земле, скале и т. п.)Syn: -
4 osuwać się
-
5 obsunąć
obsun|ąćsię, \obsunąćięty сов. 1. опуститься; упасть;\obsunąć się na kolana опуститься на колени; \obsunąć się na ziemię упасть на землю;
noga mi się \obsunąćęła я оступился 2. (oberwać się) обвалиться, обрушиться (о земле, скале etc.) -
6 osuwać\ się
несов. 1. оползать; обрушиваться;2. опускаться; падать; ср. osunąć się -
7 Knie
bis an die Knie po kolana, do kolan;auf (den) Knien na kolanach;in die Knie gehen osuwać < osunąć> się na kolana;jemanden in die Knie zwingen złamać pf opór (G);fam. übers Knie brechen <z>robić od załatwi(a)ć na kolanie;jemanden übers Knie legen da(wa)ć k-u łupnia;fam. er bekam weiche Knie kolana się pod nim ugięły -
8 zusammensacken
zu'sammensacken vi (sn): (in sich) zusammensacken Gebäude runąć pf w gruzy; Person osunąć się pf na ziemię
См. также в других словарях:
osunąć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}osuwać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osunąć się — dk Vb, osunąć sięnę się, osunąć sięniesz się, osuń się, osunąć sięnął się, osunąć sięnęła się, osunąć sięnęli się, osunąć sięnąwszy się osuwać się ndk I, osunąć sięam się, osunąć sięasz się, osunąć sięają się, osunąć sięaj się, osunąć sięał się 1 … Słownik języka polskiego
osuwać się — → osunąć się … Słownik języka polskiego
osuwać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, osuwać sięam się, osuwać sięa się, osuwać sięają się {{/stl 8}}– osunąć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, osuwać sięnę się, osuwać sięnie się, osuń się, osuwać sięnął się, osuwać sięnęli się {{/stl 8}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zapaść — I dk Vc, zapaśćpadnę, zapaśćpadniesz, zapaśćpadnij, zapaśćpadł, zapaśćdłszy zapadać ndk I, zapaśćam, zapaśćasz, zapaśćają, zapaśćaj, zapaśćał 1. «osunąć się w głąb, spaść, opuścić się w dół; stać się wklęsłym, wklęsnąć; zagłębić się, pogrążyć się … Słownik języka polskiego
bezsilnie — przysłów. od bezsilny a) w zn. 1: Patrzeć bezsilnie na czyjąś krzywdę. b) w zn. 2: Bezsilnie zaciskać ręce. c) w zn. 3: Osunąć się bezsilnie na ziemię … Słownik języka polskiego
bezwładnie — przysłów. od bezwładny Osunąć się bezwładnie na ziemię. Ręce zwisają komuś bezwładnie … Słownik języka polskiego
dno — n III, Ms. dnie; lm D. den 1. «dolna powierzchnia naturalnego lub sztucznego wgłębienia w skorupie ziemskiej, wypełnionego wodą lub wolnego od niej, najniższa warstwa, spód tego wgłębienia» Dno basenu, jeziora, kanału, morza, rzeki. Dno doliny,… … Słownik języka polskiego
o- — 1. «przedrostek nadający czasownikowi podstawowemu uzupełniający odcień znaczeniowy: ogarnięcie czegoś z różnych stron lub ogarnięcie częściowe, skierowanie czegoś w dół lub wstecz, przeniesienie czynności na inny typ przedmiotu niż ten, do… … Słownik języka polskiego
oberwać — dk IX, oberwaćrwę, oberwaćrwiesz, oberwaćrwij, oberwaćrwał, oberwaćrwany obrywać ndk I, oberwaćam, oberwaćasz, oberwaćają, oberwaćaj, oberwaćał, oberwaćany 1. «szarpiąc obedrzeć, urwać coś, odłączyć coś od czegoś» Oberwać falbankę od sukienki,… … Słownik języka polskiego
opaść — I dk Vc, opadnę, opadniesz, opadnij, opadł, opadłszy opadać ndk I, opaśćam, opaśćasz, opaśćają, opaśćaj, opaśćał, opaśćany 1. «osunąć się z góry na dół» Mgła opada. Głowa opadła mu na poduszki. ◊ Ręce opadają, opadły «już nic nie można zrobić,… … Słownik języka polskiego