osunąć

См. также в других словарях:

• osunąć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}osuwać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• osunąć się — dk Vb, osunąć sięnę się, osunąć sięniesz się, osuń się, osunąć sięnął się, osunąć sięnęła się, osunąć sięnęli się, osunąć sięnąwszy się osuwać się ndk I, osunąć sięam się, osunąć sięasz się, osunąć sięają się, osunąć sięaj się, osunąć sięał się 1 …   Słownik języka polskiego

• osuwać się — → osunąć się …   Słownik języka polskiego

• osuwać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, osuwać sięam się, osuwać sięa się, osuwać sięają się {{/stl 8}}– osunąć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, osuwać sięnę się, osuwać sięnie się, osuń się, osuwać sięnął się, osuwać sięnęli się {{/stl 8}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapaść — I dk Vc, zapaśćpadnę, zapaśćpadniesz, zapaśćpadnij, zapaśćpadł, zapaśćdłszy zapadać ndk I, zapaśćam, zapaśćasz, zapaśćają, zapaśćaj, zapaśćał 1. «osunąć się w głąb, spaść, opuścić się w dół; stać się wklęsłym, wklęsnąć; zagłębić się, pogrążyć się …   Słownik języka polskiego

• bezsilnie — przysłów. od bezsilny a) w zn. 1: Patrzeć bezsilnie na czyjąś krzywdę. b) w zn. 2: Bezsilnie zaciskać ręce. c) w zn. 3: Osunąć się bezsilnie na ziemię …   Słownik języka polskiego

• bezwładnie — przysłów. od bezwładny Osunąć się bezwładnie na ziemię. Ręce zwisają komuś bezwładnie …   Słownik języka polskiego

• dno — n III, Ms. dnie; lm D. den 1. «dolna powierzchnia naturalnego lub sztucznego wgłębienia w skorupie ziemskiej, wypełnionego wodą lub wolnego od niej, najniższa warstwa, spód tego wgłębienia» Dno basenu, jeziora, kanału, morza, rzeki. Dno doliny,… …   Słownik języka polskiego

• o- — 1. «przedrostek nadający czasownikowi podstawowemu uzupełniający odcień znaczeniowy: ogarnięcie czegoś z różnych stron lub ogarnięcie częściowe, skierowanie czegoś w dół lub wstecz, przeniesienie czynności na inny typ przedmiotu niż ten, do… …   Słownik języka polskiego

• oberwać — dk IX, oberwaćrwę, oberwaćrwiesz, oberwaćrwij, oberwaćrwał, oberwaćrwany obrywać ndk I, oberwaćam, oberwaćasz, oberwaćają, oberwaćaj, oberwaćał, oberwaćany 1. «szarpiąc obedrzeć, urwać coś, odłączyć coś od czegoś» Oberwać falbankę od sukienki,… …   Słownik języka polskiego

• opaść — I dk Vc, opadnę, opadniesz, opadnij, opadł, opadłszy opadać ndk I, opaśćam, opaśćasz, opaśćają, opaśćaj, opaśćał, opaśćany 1. «osunąć się z góry na dół» Mgła opada. Głowa opadła mu na poduszki. ◊ Ręce opadają, opadły «już nic nie można zrobić,… …   Słownik języka polskiego