-
1 ostrzyć
глаг.• заострить• заострять• заточить• обострить• острить• отточить• точить* * *ostrzy|c\ostrzycgę, \ostrzycże, \ostrzycgł, \ostrzycżony сов. 1. остричь, постричь;2. подрезать, подстричь (кусты, деревья)+1. obstrzyc 2. przystrzyc
* * *ostrzony несов.точи́ть, зата́чивать- ostrzyć język na kimś
- ostrzyć zęby na kimś -
2 ostrzyc
глаг.• заострить• заострять• заточить• обострить• острить• отточить• точить* * *ostrzy|c\ostrzycgę, \ostrzycże, \ostrzycgł, \ostrzycżony сов. 1. остричь, постричь;2. подрезать, подстричь (кусты, деревья)+1. obstrzyc 2. przystrzyc
* * *ostrzygę, ostrzyże, ostrzygł, ostrzyżony сов.1) остри́чь, постри́чь2) подре́зать, подстри́чь (кусты, деревья)Syn:obstrzyc 1), przystrzyc 2) -
3 ostrzyć język na kimś
= ostrzyć zęby na kimś проха́живаться на че́й-л. счёт; перемыва́ть ко́сточки кому́-л. -
4 ostrzyć zęby na kimś
= ostrzyć język na kimś -
5 ostrzyc się
сов.остри́чься, постри́чься -
6 ostrzyć zęby na kogoś, coś
точи́ть зу́б(ы) на кого́-л., что́-л. -
7 ostrzyc\ się
сов. остричься, постричься -
8 ostrzyć topór
точить топорOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ostrzyć topór
-
9 ostrzyć widelec
точить вилкуOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ostrzyć widelec
-
10 dowcip
сущ.• острота• остроумие• разум• ум• хохма• шутка* * *♂, Р. \dowcipu 1. острота ž, шутка ž, анекдот;ordynarny \dowcip грубая шутка; pieprzny \dowcip сальный анекдот; opowiadać \dowcipy рассказывать анекдоты;
2. остроумие ň;zasłynąć z \dowcipu прославиться остроумием;
ostrzyć na kimś \dowcip высмеивать кого-л., делать кого-л. предметом шуток+1. anegdota, żart, kawał
* * *м, P dowcipu1) остро́та ż, шу́тка ż, анекдо́тordynarny dowcip — гру́бая шу́тка
pieprzny dowcip — са́льный анекдо́т
opowiadać dowcipy — расска́зывать анекдо́ты
2) остроу́мие nzasłynąć z dowcipu — просла́виться остроу́мием
ostrzyć na kimś dowcip — высме́ивать кого́-л., де́лать кого́-л. предме́том шу́ток
Syn:
См. также в других словарях:
ostrzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, ostrzyćtrzę, ostrzyćtrzy, ostrzyćtrzony {{/stl 8}}– naostrzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować, że coś (zwykle jakieś narzędzie) staje się ostre lub ostrzejsze, przywracać czemuś ostrość … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostrzyc — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vd, ostrzygę, ostrzyże, ostrzyż, ostrzygł, ostrzygli, ostrzyżony {{/stl 8}}{{stl 7}} strzygąc coś nożycami, nożyczkami, maszynką, obciąć włosy, sierść, gałęzie do pożądanej długości, kształtu : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostrzyc — dk XI, ostrzygę, ostrzyżesz, ostrzygł, ostrzyż, ostrzyżony, ostrzygłszy «strzygąc nożyczkami, nożycami lub maszynką obciąć, skrócić, przyciąć coś, np. włosy, sierść, gałęzie drzew, krzewów» Ostrzyc żywopłot. Ostrzyc kogoś do samej skóry. Ostrzyc… … Słownik języka polskiego
ostrzyć — 1. Ostrzyć (sobie) zęby na czymś, na kimś «ostro krytykować coś, kogoś, złośliwie mówić o czymś, o kimś»: Rozglądam się za nową pracą, bo w tej starej już ostrzą sobie na mnie zęby. Roz tel 1998. 2. Ostrzyć (sobie) zęby na kogoś, na coś «wiązać z … Słownik frazeologiczny
ostrzyć — ndk VIb, ostrzę, ostrzysz, ostrz, ostrzył, ostrzony «pocierając o coś, zwykle o specjalny kamień, odpowiednio szlifując, czynić coś ostrym, przywracać czemuś zdolność kłucia, cięcia, kaleczenia» Ostrzyć kosę, nóż, brzytwę. ◊ pot. Ostrzyć sobie… … Słownik języka polskiego
ostrzyc — Być ostrzyżonym na głupiego jasia zob. głupi 1. Być ostrzyżonym na zapałkę zob. zapałka. Ostrzyc na zero zob. zero 4 … Słownik frazeologiczny
ostrzyc się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostrzyc sobie samemu włosy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ostrzygł się sam. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zostać ostrzyżonym,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostrzyć sobie apetyt — {{/stl 13}}{{stl 8}}{na coś} {{/stl 8}}{{stl 7}} mieć nadzieję na osiągnięcie czegoś dla siebie korzystnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}On też ostrzył sobie apetyt na tego czerwonego golfa, ale byłem pierwszy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostrzyć sobie zęby — {{/stl 13}}{{stl 8}}{na coś} {{/stl 8}}{{stl 7}} pragnąć coś zobaczyć, chcieć czegoś, mieć jakieś własne zamiary, oczekiwania względem czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niektórzy kandydaci już ostrzyli sobie zęby na to miejsce. Na spadek po dziadku… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
postrzyc — dk XI, postrzycstrzygę, postrzycstrzyżesz, postrzycstrzyż, postrzycstrzygł, postrzycstrzyżony, postrzycstrzygłszy postrzygać ndk I, postrzycam, postrzycasz, postrzycają, postrzycaj, postrzycał, postrzycany 1. tylko dk «ostrzyc wiele (a. wielu),… … Słownik języka polskiego
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny