-
1 gonić ostatkami
-
2 gonić ostatkami nerwów
быть на гра́ни не́рвного истоще́ния -
3 gonić
глаг.• бежать• гнать• гнаться• затравить• мчаться• нестись• охотиться• преследовать• прогонять* * *goni|ć\gonićony несов. 1. kogo-co, za kim-czym бежать, гнаться за кем-чем, преследовать кот;\gonić zbiega преследовать беглеца;
2. бежать, мчаться;3. подгонять;● \gonić do nauki, roboty заставлять учиться, работать; \gonić po świecie носиться по свету, путешествовать; \gonić resztkami sił выбиваться из сил;
\gonić ostatkami nerwów быть на грани нервного истощения+1. ścigać 2. pędzić, mknąć 3. gnać, pędzić, poganiać, popędzać
* * *goniony несов.gonić zbiega — пресле́довать беглеца́
2) бежа́ть, мча́ться3) подгоня́ть•- roboty
- gonić po świecieSyn: -
4 gonić ostatkiem
= gonić ostatkami выбива́ться из сил, де́лать что́-л. из после́дних сил, изнемога́ть -
5 ostatek
сущ.• остаток• отдохновение• отдых• пауза• перерыв• покой• сдача* * *ostat|ek♂, Р. \ostatekka 1. остаток;2. \ostatekki мн. Масленица ž;● do \ostatekka до конца; na \ostatek, na \ostatekku в конце, напоследок; наконец;
gonić \ostatekkiem (-karni) выбиваться из сил, делать что-л. из последних сил, изнемогать+1. pozostałość, reszta 2. zapusty
* * *м, Р ostatka1) оста́ток2) ostatki мн Ма́сленица ż•- na ostatek
- na ostatku
- gonić ostatkiem
- gonić ostatkamiSyn:
См. также в других словарях:
gonić — ndk VIa, gonićnię, gonićnisz, goń, gonićnił, gonićniony 1. «biec, podążać za kimś, usiłując go dopędzić, złapać; ścigać» Gonić złodzieja. Gonić najeźdźcę, wroga do granicy. Psy gonią zwierzynę. ∆ Gonić w piętkę łow. «o psie: iść, gonić wstecz po… … Słownik języka polskiego
ostatek — m III, D. ostatektka, N. ostatektkiem; lm M. ostatektki 1. «to, co zostało; pozostałość, reszta» Zwożono z pola ostatki jęczmienia. Oddać komuś ostatek chleba, pieniędzy. ◊ Gonić ostatkiem (ostatkami) sił «być bardzo zmęczonym, bliskim krańcowego … Słownik języka polskiego
