oryginał

См. также в других словарях:

• oryginał — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIa a. I, Mc. oryginałale; lm M. y || owie {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek oryginalny; ekscentryk, dziwak : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uchodzić za oryginała. Obracał się w towarzystwie samych oryginałów. {{/stl 10}}{{stl 20}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oryginał — m IV, Ms. oryginałale 1. D. u, B.=M.; lm M. y «rzecz oryginalna, autentyczna, nie będąca kopią, przeróbką, naśladownictwem itp.; pierwowzór» Oryginał dokumentu, utworu, dzieła sztuki. Czytać, znać coś w oryginale. Coś odbiega od oryginału. Oddać… …   Słownik języka polskiego

• Asterix in Britain (film) — Infobox Film name = Astérix chez les Bretons director = Pino Van Lamsweerde released = 1986 runtime = 79 min. writer = Pierre Tchernia adapted from René Goscinny Albert Uderzo producer = Philippe Grimond Yannik Piel music = Vladimir Cosma… …   Wikipedia

• autentyk — m III, D. u, N. autentykkiem; lm M. i «przedmiot autentyczny, oryginał; dokument lub dzieło sztuki, którego prawdziwość została udowodniona» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

• bzik — m III, DB. a, N. bzikkiem 1. blm pot. «lekki obłęd, mania, dziwactwo» Dostać, mieć bzika (na jakimś punkcie). Posądzać kogoś o bzika. 2. lm M. i, DB. ów przestarz. «dziwak, oryginał» Mieć, uważać kogo za bzika …   Słownik języka polskiego

• cudak — m III, DB. a, N. cudakkiem; lm M. ci cudakacy, te i, DB. ów «człowiek dziwacznie postępujący, wyglądający ekscentrycznie, śmiesznie; dziwak, oryginał» Uważać kogoś za cudaka …   Słownik języka polskiego

• dziwak — m III, DB. a, N. dziwakkiem; lm M. ci dziwakacy, te i «człowiek o osobliwych, dziwnych upodobaniach i przyzwyczajeniach; oryginał, cudak, ekscentryk» Był odludkiem i dziwakiem …   Słownik języka polskiego

• ekscentryk — m III, N. ekscentrykkiem 1. DB. a; lm M. ekscentrykycy, DB. ów «człowiek ekscentryczny; oryginał, dziwak» Nieszkodliwy ekscentryk. 2. D. u, lm M. i → mimośród …   Słownik języka polskiego

• fałszować — ndk IV, fałszowaćszuję, fałszowaćszujesz, fałszowaćszuj, fałszowaćował, fałszowaćowany 1. «sporządzać imitację czegoś, podrabiać coś podając za oryginał (zwykle z chęci zysku)» Fałszować dokumenty, pieniądze, weksle, podpisy. przen. «przedstawiać …   Słownik języka polskiego

• fioł — m IV, DB. a, Ms. fiołole 1. blm pot. «bzik, dziwactwo, mania; źle w głowie» Dostać fioła. Mieć fioła na jakimś punkcie. 2. lm M. y, DB. ów pot. «człowiek nienormalny, dziwak, oryginał» Kompletny, skończony, zupełny fioł. Zachowywać się jak fioł …   Słownik języka polskiego

• interpolować — ndk IV, interpolowaćluję, interpolowaćlujesz, interpolowaćluj, interpolowaćował, interpolowaćowany 1. «przekształcać tekst pierwotny przez dodanie do niego wyrazów, zwrotów lub zdań nie istniejących w oryginale» Interpolować oryginał. 2. mat.… …   Słownik języka polskiego