Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

one's+hat+in

  • 1 bulla, òvæla

    Íslensk-ensk orðabók > bulla, òvæla

  • 2 taka ofan af fyrir

    Íslensk-ensk orðabók > taka ofan af fyrir

  • 3 SKUGGI

    * * *
    m.
    1) shadow; berr skugga á e-t, a shadow falls upon (þar bar skuggann á sæinn af fjöllunum); bar hvergi skugga á, there was no shadow anywhere;
    2) shade of a hat (undan skugga hattarins);
    3) shadow, spectre (henni sýndist þa kirkjan full af hræði- ligum skuggum);
    4) fig., ganga ór skugga um e-t, to show one’s mind as to a thing; hann bað Halldór ganga ór skugga, hvárt, he asked H. to say plainly, whether; hann sagði sér vera mikinn skugga á, hvat Magnús mundi ætlast fyrir, he said he felt much mis-giving as to what M. had in mind.
    * * *
    a, m. [Ulf skuggwa = ἔσοπτρον, 1 Cor. xiii. 12; Dan. skygge; Swed. skugga]:—a shade, shadow, Sks. 41, 219; manns s., Ld. 252; bar skuggann á sæinn af fjöllunum, Fms. viii. 188; s. jarðarinnar, Rb. 108; hundrinn hleypr á brúna ok sér skugga sinn í vatninu, Hem.; bar hvergi skugga á, it was all light, without a spot of shadow anywhere, Nj. 118; þá bar skugga í dyrrin, Fb. i. 545; undan skugga hattarins, from the hat’s shade, Fms. vi. 60.
    2. a shadow, spectre, leiðiligan skugga, Mart. 115, Post. 645. 69, Bs. i. 256, Mar.
    3. in the phrase, ganga ór skugga um e-t, ‘to go out of the shade’ as to a thing, to shew one’s mind, Ld. 170; hann bað Halldórr ganga ór skugga ( speak out clearly) hvárt hann vildi unna honum landkaupsins, 322: mod. to get a thing clearly before one, eg vii ganga ór skugga um það, I wish to have no misgivings about it; also in the phrases, sem hann stæði í skugga nokkurum, in some doubt, Bs. ii. 41; hann sagði sér vera mikinn skugga á, hvat Magnús mundi ætlask fyrir, he said he felt much misgiving as to what M. had in mind, Fms. vii. 3; skuggi er honum í málum ykkrum, Valla L. 211.
    4. skuggi ( foreshadowing) ok spár þess ins ílla, er …, Hom. 119.
    B. COMPDS: skuggabaldr, skuggalauss, skuggaligr, skuggamikill, skuggasamligr.

    Íslensk-ensk orðabók > SKUGGI

  • 4 BARÐ

    n.
    1) beard (rare);
    2) brim, of a hat or helmet;
    3) the beak or armed prow of ships (of war), stem; róa fyrir barð e-m (= róa fyrir stafn e-m), to thwart one.
    * * *
    n. [identical in etymology but not in sense to Lat. barba, Engl. beard, Germ. bart; the Scandin. dialects all call the beard skegg; Swed. skägg; Dan. skjæg; barð in the sense of barba is quite alien from the Scandin. idioms; the passages, Edda 109 (skegg heitir barð) and höggva börðum í gras, Íd. 12, a poem of the end of the 13th century, are isolated instances: bart in Dan. is a mod. word]:—Lat. ora, margo:
    α. a brim of a helmet or hat (hjálmbarð, hattbarð), Fas. iii. 341.
    β. the verge, edge of a hill (holtbarð, túnbarð, brekkubarð, hólbarð, etc.), freq. in local names of farms in Icel.
    γ. the wing or side fin of some fishes, e. g. whales, cp. barðhvalr; of flat fishes, raja pastinaca (skötubarð).
    δ. the beak or armed prow of ships, esp. ships’ of war, [cp. A. S. barda, a beaked ship]; so barded, of a horse in armour; hence Barði or Járnbarði is the name of a sort of ram in olden times, e. g. the famous Járnbarði ( Iron Ram) of carl Eric, described, Fms. ii. 310; cp. also Fb. i. 280: the stem, Gr. στείρη, Jb. 398; róa fyrir barð e-rn, to thwart one, Gþl. 519, Eg. 386, Fms. vii. 195; skulu vér binda akkeri fyrir barð hverju skipi, xi. 66, ii. 273, Lex. Poët.
    ε. several compds are used in Icel. referring to parts of the head, e. g. hökubarð, kinnbarð, kjálkabarð, ora genae, maxillae, but without any notion of ‘beard,’ cp. Isid. granos et cinnabar Gothorurn, 19. 23; the cinnabar and the present Icel. kinnabarð seem to be etymologically identical.

    Íslensk-ensk orðabók > BARÐ

  • 5 HINN

    * * *
    I)
    (hin, hitt), dem. pron.
    1) the other; á hinn fótinn, on the other leg; pl. the others, the rest (Kimbi bar sár sín engan mun betr en hinir);
    2) emphatically, that; hitt ek hugða, that was what I thought; hitt vil ek vita, that I want to know.
    (hin, hit), def. art., before an adjective standing alone or followed by a substantive, the, = inn, enn( eptir hinni eystri kvísl).
    * * *
    1.
    HIN, HIT, the article, an enclitic, which therefore can never serve as an accentuated syllable in a verse, either as rhyme or in alliteration. In good old MSS. (e. g. Cod. Reg. of Sæm.) it is hardly ever spelt with the aspirate, but is written inn, in, it or ið, or enn, en, et or eð, and thus distinguished from the demonstr. pron. hinn; but in the Editions the prob. spurious aspirate has been generally prefixed: an indecl. inu or hinu occurs often in later MSS. of the 14th century, e. g. the Fb.; but as it has not been heard of since and is unknown in the modern language, it simply seems to be a Norwegianism, thus, inu sömu orð, Th. 2; hinnu fyrri biskupa (gen. pl.), H. E. ii. 79; enu instu luti ( res intimas), Hom. 57 (Norse MS.); hinu ágæztu menn (nom. pl.), id.; innu óargu dýra, 657 A. ii. 12: [cp. Goth. jains = ἐκεινος; A. S. geond; Engl. yon; Germ. jener.]
    A. The:
    I. preceding the noun:
    1. before an adjective standing alone or followed by a substantive; inn mæri, inn ríki, inn dimmi dreki, inn mikli mögr, Vsp.; in aldna, id.; inn góða mjöð, the good mead, Gm. 13; inn mæra mjöð, Skm. 16; inn helga mjöð, Sdm. 18; in forna fold, Hým. 24; in fríða frilla, 30; inn fróði jötum, Vþm. 20; inn gamli þulr, 9; inn hára þul, Fm. 34; inn fráni ormr, 19; opt inn betri bilar þá er inn verri vegr, Hm. 127; in alsnotra ambátt, in arma, Þkv.; enn fróði afi, Skm. 2; in ílla mæra, 32; enn fráni ormr, 27; eð manunga man, Hm. 163; enn aldna jötun, 104; en horska mær, 95; it betra, Stor. 22; ena þriðju, the third, Vsp. 20; inn móður-lausi mögr, Fm. 2; it gjalla gull, ok it glóðrauða fé, 9; ið fyrsta orð, Sdm. 14; enu skírleita goði, Gm. 39; in glýstömu græti, Hðm. 1; in svásu goð, Vþm. 17; enum frægja syni, Hm. 141; at ins tryggva vinar, 66; ennar góðu konu, 100; ins svinna mans, 162; ens dýra mjaðar, 141; ens hindra dags, 109; ens unga mans, Skm. 11; ens deykkva hrafns, Skv. 2. 20; æ til ins eina dags, Fm. 10; ena níundu hverja nótt, Skm. 21: with the ordinals, inn fyrsti, þriði …, Gm. 6 sqq., Sdm. 21 sqq.
    2. so also before an adverb; it sama, likewise, Hm. 75, Fm. 4, Vþm. 22, 23, Gm. 15, Hdl. 26.
    3. as an indecl. particle ‘in’ or ‘en’ before a comparative; in heldr, the more, Hm. 60, Sdm. 36, Hkv. 1. 12, Skv. 1. 21, Gh. 3, Nj. 219; in lengr, the longer, Am. 58, 61; this has been already mentioned s. v. en (p. 127, B. at bottom, and p. 128), but it is almost exclusively poetical.
    II. placed between a pronoun and an adjective in the definite form:
    1. after a demonstr.; sá inn fráni ormr, Fm. 26; sá inn harði hallr, Gs. 10; sá inn aldni jötun, Skm. 25; sá inn ámáttki jötunn, 10; þat ið mikla men, Þkv. 13; þat ið litla, ‘that the little,’ i. e. the little thing, Ls. 44: þann inn alsvinna jötun, Vþm. 1; þann inn aldna jötun, Fm. 29; þann inn hrímkalda jötun, 38; þess ins alsvinna jötuns, Vþm. 5; þat it unga man, Alm. 6; þann inn aldna jötun, Gm. 50; þau in harðmóðgu ský, 41; sá inn máttki munr, 93; mönnum þeim enum aldrœnum, Hbl. 44; börn þau in blíðu, Og. 9; hrís þat ið mæra, Akv. 5: in prose, fjölmenni þat it mikla, Eg. 46; þetta it mikla skip, Fms. x. 347, passim: with ordinals, segðu þat ið eina, say that the first, Vþm. 20; þat ið þriðja, fjórða …, 20 sqq.
    2. after a possessive; síns ins heila hugar, síns ins svára sefa, Hm. 105; þíns ins hvassa hjörs, Fm. 29; minn inn hvassi hjörr, 6; míns ins hvassa hjörs, 28; bækr þínar inar bláhvítu, Hðm.
    3. after a pers. pron.: þú hinn armi, thou wretch! Ld. 326; gakk þú hingat hinn mikli maðr! Eg. 488.
    III. placed between two nouns in apposition:
    1. between a proper name and a title or epithet in the definite form; Sigurðr inn Suðræni, Sigurd the Southerner, Skv. 3. 4; Atli inn Ríki, Akv. 29; Högna ins frækna, Hjalla ins blauða, 23; Guðröðr inn Göfugláti, Ýt.; Hamðir inn hugumstóri, Hðm. 25; Kjötva’nn (= Kjötva enn) Auðga, Hornklofi; Svan enum Rauða, Álfr enn Gamli, Hdl.; as also in prose, Ívarr inn Víðfaðmi, Haraldr enn Hárfagri, Ólafr inn Digri, Knútr inn Fundni, Auðr in Djúpauðga, Þorbjörg in Digra, Hildr in Mjófa, Steinólfr inn Lági, Þorkell inn Hávi, Kjarlakr inn Gamli, Björn inn Austræni, Ólafr inn Hvíti, Hálfdan inn Svarti, Sighvatr inn Rauði, Kyjólfr inn Grá, Gestr inn Spaki; Ari inn Fróði (Aren Froðe contr. = Are enn Froðe, Ó. T. 23, line 1), Ketill inn Heimski, Knútr inn Ríki, Eadvarðr inn Góði, Hálfdan inn Mildi, Ingjaldr inn Illráði, Helgi inn Magri, Úlfr inn Skjálgi, Landn., Fb. iii; cp. Gr. Νέστωρ ὁ γέρων, Σωκράτης ὁ φιλόσοφος, Germ. Nathan der Weise, Engl. Alfred the Great, etc.: of ships, Ormr inn Langi, Ormr inn Skammi.
    2. between an appellative and an adjective; sveinn inn hvíti, Ls. 20; hendi inni hægri, 61; þengill inn meins-vani, Gm. 16; seggr inn ungi, Skm. 2; skati inn ungi, Hdl. 9; brúðr in kappsvinna, Am. 75; hest inn hraðfæra, Gh. 18; varr inn vígfrækni, gumi inn gunnhelgi, Hðm. 30; auð inn fagra, Skv. 1. 13; orm inn frána, 1, 11; fjánda inn fólkská, Fm. 37; konungr inn Húnski, Skv. 3. 8, 18, 63, 64; orð ið fyrra, Og. 9; mál ið efsta, 16; seggr inn suðræni, Akv. 3; seggr inn æri, 6; mar’inum mélgreypa, 3, 13; borg inni há, 14; sól inni suðrhöllu, 30; veðrs ens mikla, Hkv. 1. 12; handar ennar hægri, Ls. 38, 61; vífs ins vegliga, Am. 54; konung inn kostsama, Hkm.; gramr inn glaðværi, id.; hlut inn mjóvara, Ýt. 13; konungr inn kynstóri, fylkir inn framlyndi, hilmi’nom hálsdigra, konu’na Dönsku, hverr’ enni Heinversku, Hornklofi, Sæm. (Möb.) 228–231; við arm inn vestra, Sighvat; so also in prose passim.
    B. When there was no adjective the article became a suffix to the noun (see Gramm. pp. xix, xx), a usage common even in early prose, but extremely rare in poetry; the reason is, not that the poems were composed before the suffixed article had come into use, but that the metres themselves in which all the old poems were composed are older than that usage, and are not well adapted to it, so that the absence of the article became traditional. The old poem Harbarðsljóð makes an exception, no doubt not from being later than all other poems, but from being composed in a peculiar metre, half verse and half prose; thus in that single poem alone there are nearly twenty instances, or about twice or thrice as many as in all the other poems together:—váginn, Hbl. 2, 13, 15; sundit, 1, 3, 8, 13; verðinum, 4; eikjunni, 7; skipit, id.; stöðna, landit, id.; leiðina, 55; höfuðit, 15; bátinum, 53; veggsins, stokksins, steinsins, 56; matrinn, 3: other solitary instances are, goðin öll, Vsp. 27 (prob. somewhat corrupt); eiki-köstinn, Gh. 20; vömmin vár, Ls. 52.
    II. in prose, old and modern, the suffixed article occurs at every step; only one or two instances are worth noticing as peculiar to the Icelandic:
    1. as vocative in addressing; konan, O woman! mjöðnannan, id., Sighvat (in a verse of A. D. 1018, and so in mod. usage); elskan! hjartað! heillin! ástin, my love! dear! heart! þursinn! Fas. i. 385; hundarnir! = ω κύνες, Od. xxii. 35: also with another word, barnið gott, good child! Þrúðnaþussinn, thou monster giant! Miðgarðs-ormrinn! Fas. i. 373.
    2. esp. if with a possessive adjective following, as in Gr. οὑμός, τοὐμόν, τἀμά, etc.; elskan mín, ástin mín, hjartað mitt, góðrinn minn! hér er nú ástin mín, here is my darling! Sturl. ii. 78, of a father presenting a darling child to a friend; and so in mod. usage: as abuse, hundrinn þinn, thou dog! Ísl. ii. 176; þjófrinn þinn! Fms. vii. 127; dyðrillinn þinn! ii. 279; hundinum þínum! vi. 323: this use is not confined to the vocative, e. g. konan mín biðr að heilsa, my wife (kona mín is never used); maðrinn minn, my husband; biddu foreldrana þína ( ask thy parents) að lofa þér að fara; augun hans, his eyes, Pass. 24. 4; hugrinn vor og hjartað sé, our mind and heart (cp. Gr. τω ἐμω θυμω), 43. 5; svo hjartað bæði og málið mitt | mikli samhuga nafnið þitt, 10. 7; gef þú að móður-málið mitt, 35. 9; bókin mín, my favourite book, my own book; as also, fáðu mér hattinn minn, vetlingana mína, skóna mína, give me my hat, gloves, shoes; tungan í þér, augun í þér, thy tongue, thy eyes; höfuðið á mér, fætrnir á mér, my head, my feet; hendrnar á þér (‘á mér, á þér’ are here equivalent to a possessive, see p. 37, C. IV), thy hands, cp. Homer, τα σα γούνατα; hestana þína, Gr. ϊππους τους σούς: similar is the instance, vömmin vár, the sins of ours, Ls. 52; this may be a remnant of a time when the article was used separately, even with an indefinite adjective.
    3. a double article, one suffixed to the noun and the other prefixed to the word in apposition; hirðin sú in Danska, Fms. vi. 323; þau in stóru skipin, viii. 384 and passim: again, when a noun is put in the genitive after another noun the former has no article; as the Engl. phrase ‘the fish of the sea and the fowl of the air’ is in Icel. ‘fiskar sjávarins og fuglar loptsins:’ but this belongs to the syntax; see also Grimm’s D. G. iv. 432.
    C. SPECIAL CHANGES, in mod. usage:
    I. the demonstr. pron. sá, sú, það has in speech generally taken the place of inn, in, it; thus, sá gamli maðr, sú gamla kona, það gamla skáld; sometimes the article is dropped altogether, e. g. á fimta degi, on the fifth day (= á enum fimta degi); á sömn stundu, in the same hour; even in old writers this is found, með sömu ætlan, Bs. i. 289; á níundu tíð dags, Stj. 41, (but rarely); yet the old form is often retained in writing.
    II. in case A. II. the article may be dropped; þann gamla maim, þá gömlu konu, það gamla skáld, þú armi, etc.; sá ráða-góði, sú goðum-líki, sá ágæti Odysseifr, sú vitra Penelopa, sá Jarðkringjandi Pósídon, Od. passim (in Dr. Egilsson’s translation).
    III. in case A. III. 1. the article is also dropped, Knútr Ríki, Haraldr Hárfagri; even old writers (esp. in later vellums) omitted it now and then, Hálfdan Svarta, Fms. i. 1; Haraldr Grænski, 90; Haraldr Hárfagri, 192; Óttarr ungi, Hdl.: even in the Sæm. Cod. Reg., Völsungr ungi, Skv. 3. 1, 3.
    IV. in case A. III. 2. the pronouns sá, sú, það, and hinn, hin, hit may be used indiscriminately, although the former is more usual.
    V. lastly, in case B. the suffixed article has gained ground, and is in modern prose used more freq. than in ancient.
    ☞ CONCLUSION.—The old poetical language, with the sole exception of a single poem, had no article in the modern and proper sense; in every instance the ‘inn, in, it’ bears the character of a demonstrative pronoun, preceding an adjective and enhancing and emphasising its sense, like the pers. pron. hann, q. v.; but it is never attached to a single substantive; when the adjective was placed in apposition after a noun, the pronoun came to stand as an enclitic just after the noun, and was sounded as if suffixed thereto; at last it was tacked as an actual suffix to single nouns standing without apposition, and thus the true suffixed article gradually arose, first in speech, then in writing; whereas at the same time the old pronominal enclitic (A. I-III) gradually went out of use, and was either dropped or replaced by the stronger demonstrative pronoun ‘sá, sú.’
    2.
    HIN, HITT, demonstr. pron., prob. identical in etymology with the preceding word, from which it is however distinguished,
    1. by the neut. hitt, Dan. hint;
    2. by the initial aspirate, which is never dropped;
    3. by being a fully accentuated pronoun, so that the h can stand as an alliterative letter, e. g. handar ennar hægri | mun ek hinnar geta, Ls.; veitkat ek hitt hvart Heita | hungr …, Hallfred; Hitt kvað þá Hamðir, etc., Hom. 23, 25, Korm. 40; Raun er hins at Heinir | hræ …; Skáld biðr hins at haldi | hjálm …, Sighvat, Hkv. Hjörv. 26: [Ulf. jains = ἐκεινος; A. S. geond; Engl. yon; Germ. jener.]
    A. This pronoun is used,
    I. in a demonstr. sense, emphatically and without being opp. to a preceding demonstr.; raun er hins at …, it is proved that …; skáld biðr hins, at …, Sighvat; veitkat ek hitt hvat (hvárt) …, Hallfred; hitt ek hugða, emphatically, that was what I thought, I thought forsooth, Hm. 98; hitt kvað pá Hróðrglóð, Hðm. 13; hitt kvað þá Hamðir, 25; hitt vil ek vita, that I want to know, Vþm. 3, 6; þó ek hins get, ef …, yet I guess, that if …, Skm. 24; vita skal hitt, ef …, Korm. 40 (in a verse), Ísl. ii. 225 (in a verse); hitt var fyrr = in former times, formerly, Ýt., Fs. 94 (in a verse); hinn er sæll, er …, he is happy, that …, Hm. 8; maðr hinn er …, ‘man he that’ = the man who, 26; hinn er Surts ór Sökkdölum, Edda 51 (in a verse); veitat hinn er tin tannar, hinn er um eyki annask, Kormak (in a verse); handar innar hægri mun ek hinnar geta, er …, the right hand, that hand namely, which …, Ls. 38; this usage scarcely occurs except in old poetry.
    II. demonstr. referring to another pronoun, denoting the former, farther, the other, = Dan. hiin, hint, Germ. jener, cp. Gr. ἐκεινος, Lat. ille; freq. in prose, old and mod.; fóru þeir með þau skip er þeim þóttu bezt en brenndu hin, Fms. v. 8; Kimbi bar sár sitt engan mun betr en hinir, er hann hafði áðr á fært, 92; en hitt er meira, at hann lætr sér annarra manna fé jafnheimilt, Eg. 47; kemr örvar-oddrinn í strenglag hinnar örvarinnar, Fb. iii. 405; er þú hefir mik fyrir lagt á hinu áðr, 407; hinir frændr þínir, ii. 425; á hinn fótinn, on that, the other leg, Nj. 97; þat er válítið, … hitt er undr …, Ls. 33; hinir hlaða seglunum ok bíða, Fms. x. 347; ef hinn ( the other part) er eigi þar við staddr, Grág. i. 52; hvárt hinn ( the other one) hefir jafnmikit fé hins ( of the other one) er austr er, 220; rétt er at kveðja frá hennar heimili ef hann veit hvártki hinna (gen. pl.), 339; ok vill annarr hluta en annarr eigi … ok verðr sem hinn mæli ekki um er eigi vill hluta, 393; ef maðr sendir annan mann til eindaga, ok erat hinn skyldr við at taka, id.; þess á milli er hón fór at sofa á kveldit, ok hins er hón var klædd, Ld. 14; ærit fögr er mær sjá, … en hitt veit ek eigi hvaðan þjófs-augu eru komin í ættir várar, forsooth she is a beautiful girl, but yet I know not, Nj. 2:—demonstr. in the sense of this (but rare), stjörnur þær er nær eru leiðar-stjöruu ganga aldri undir með oss, en í Blálandi eðr Arabia ganga hinar stjörnur, these very stars, Rb. 468: phrases, hitt ok annat, this and the other, Rd. 235; mod. hitt og þetta.
    B. COMPOUND FORMS, hinn-ug, hinn-og, or hins-ig, mod. hins-egin, also hizig, q. v. [from vegr], adv. the other way; þótt Gísl þykki hinsig (hinn veg, v. l.) eigi síðr til vísa, Fms. vii. 46; hinnig værir þú undir brún at líta sem …, Nj. 55: locally, there, in the other place, illic, ok láta bera vætti þat hinneg var nefnt, Grág. i. 90; heimta af erfingja ef hinnig er eigi til, K. Þ. K. 28; brenndi þar ok görði hervirki eigi minna enn hinneg, Fms. vi. 340; ef hinnig mundi kostr, K. Þ. K. 24; eigi er hægra undir þeim at búa fyrir kulda sakir, enn hinnog er fyrir ofrhita sakir, Sks. 196; því at hón er kaldari hér en hizug, 70: temp. the other day, formerly (rare), er ek hinnig mælta, Og. 11.
    2. denoting motion, hither, thither; hinnig deyja ór Helju halir, Vþm. 43; renna hinnig, Gh. 18; ríða hinig, Fm. 26: koma hinig, Gs. 18.

    Íslensk-ensk orðabók > HINN

  • 6 HÁTTR

    m. hat, = höttr.
    * * *
    m., gen. háttar, dat. hætti, pl. hættir, acc. háttu, [akin to hagr, qs. hagtr], manner, habit:
    I. a mode of life, habit; ríkra manna háttr, Nj. 268; fara vel með sínum háttum, to conduct oneself well, Eg. 65; ráða sjálfr háttum sínum, to be one’s own master, Fms. vii. 199; fornmennis-háttr, ii. 59; riddaraligr háttr, x. 230; víkinga-háttr, Fb. i. 412; þat er háttr skálda at ( it is the fashion of poets to) lofa þann mest er þá eru þeir fyrir, Hkr. (pref.): hátta-góðr, adj. well-mannered, Eb. 258: halda teknum hætti, to go on in one’s usual way, persevere, Fb. ii. 85, Eb. 77.
    2. conduct; vanda um háttu manna, Fb. ii. 37.
    II. a mode, way of doing a thing; kunna hátt á e-u, to know how to do a thing, Barl. 101:—answering to Lat. hoc modo, hunc ad modum, hann reist örn á baki honum með þeima hætti, at …, Hkr. i. 108; hann stóð upp ok svaraði erendi konungs með þessum hætti ( as follows), Fms. i. 33; með hverjum hætti, in what manner? how? með ymsum hætti, etc.
    2. appearance, manner; hversu vóru þeir menn í hátt, how did those men look? Stj. 396; jörðin ok dýrin ok fuglarnir höfðu saman eðli í sumum hlutum, en þó ólík at hætti, but unlike in manners, Edda 144 (pref.): manner, kind, sá er annarr háttr jarldóms, N. G. L. ii. 403.
    3. moderation, measure; ágirni kann engan hátt, Hom. 18; hófsemi er háttr alls lífs, 28.
    4. adverbial usages answering to Lat, - modi in hujusmodi, ejusmodi:
    α. gen., mikils háttar, Fms. vi. 20, 144, 229, viii. 198, x. 234; lítils háttar, insignificant, vi. 7, 229, viii. 198; minna háttar, i. 160; alls-háttar, of every kind, iii. 184; nokkurs háttar, in some way, Stj. 178; þess-háttar, of that kind, Edda 149 (pref.), passim; engis-háttar, in nowise, Stj. 81; margs-háttar, of many kinds, Stj. passim.
    β. acc., á allan hátt, in every respect, Bs. i. 857; á engan hátt, by no means; á ymsan hátt, in various respects; á hvárigan hátt, etc.
    γ. eptir hætti, duly, tolerably, as may be expected.
    III. a metre; þenna hátt fann fyrst Veili, Edda (Ht.) 131; þeir létu vera fimm vísur með hverjum hætti, Orkn. 304, cp. Edda (Ht.) passim; eptir hætti, in the proper metre, Edda 131. Names of metres, Kviðu-háttr, the epic metre (as the Völuspá), Skálda; Ljóða-h. or Ljóðs-h., the trimeter in old saws and didactic poems (as the Háva-mál); Mála-h., Ref-hvarfa-h., Orðskviða-h., Draugs-h., Flagða-h., Dýri-h., Nýi-h., Álags-h., Hátt-lausa: derived from the names of men, Egils-h., Braga-h., Torf-Einars-h., Fleins-h.; Núfu-h., Edda; of countries, Grænlenzki-h., expounded in Edda (Ht.) and Háttat. Rögnvalds, Skálda: a saying is called máls-háttr.
    COMPDS: háttaföll, háttalykill, háttaskipti, háttatal.

    Íslensk-ensk orðabók > HÁTTR

  • 7 HEITR

    a.
    1) hot, burning; eldi heitari, hotter than fire; e-m verðr heitt, one gets warm;
    2) hot, ardent, zealous (verða heitr við e-t).
    * * *
    adj. [cp. Ulf. heito = fever, Matth. viii. 14; A. S. hât; Engl. hot; Hel. hêt; Germ. heiss; Dan. heed;; Swed. het]:—hot, burning; heitan eld, Ísl. ii. 152; eldi heitari, hotter than fire, Hm. 50, Grett. 134; heitt skin, hot sunshine, Fms. i. 118, vi. 411; heitt veðr, hot weather, vii. 165; veðr heitt af sólu, Ísl. ii. 193; skaltú eigi þurfa heitara at baka, Nj. 199; heitt siment, hot mortar, Fms. vi. 153; eða hellir hann á hann því nökkvi er svá heitt er, at (of a fluid), Grág. ii. 129; heit mjólk, Lv. 70; heitr grautr, Eb. 198; ekki er heitt, ‘tis not hot, Lv. l. c.; e-m er (verðr) heitt, to be warm, Sks. 63; mér er heitt, I am hot; eld-h., hot as fire; glóð-h., glowing hot; brenn-h., burning hot; fun-h., sjóð-h., etc., q. v.; heitt blóð, heitr sveiti, Korm.
    II. metaph. hot, ardent; heit ást, hot love; unna (elska) heitt, to love dearly, Lex. Poët., and in mod. usage.
    2. hot, angry; göra sik heitan, Bs. i. 717, Stj. 181; verða h. við e-n, 719.

    Íslensk-ensk orðabók > HEITR

  • 8 HEYJA

    (hey; háða, háiðr), v.
    1) to hold, conduct (heyja þing, dóm); heyja gleði to indulge in mirth; heyja sér orðfjölda to acquire a store of words;
    2) heyja orrostu, bardaga, hólmgöngu to fight a battle or duel (hann hafði margar orrostur háðar);
    refl., heyjast við (viz. bardaga), to fight, bandy words (þeir háðust þar við um stund).
    * * *
    pres. hey, heyr, heyr, mod. heyi, heyir; pret. háði; pret. pass. háiðr (háinn, Glúm. 394), neut. háit, contr. hát, mod. háðr, háð:—to hold, perform:
    1. a law term, to discharge a public duty; heyja þing, dóm, sókn, etc., of any lawful and public duty, as goði, judge, neighbour, witness, and the like, whence every franklin is styled þing-heyjandi; heyja þing, Grág. i. 102, 103, 114; á várþingi því er hann heyr, K. Þ. K. 46; þá skal hann segja til á leið þeirri er hann heyr, Grág. i. 95, 127; á því einu várþingi á hann útlegðir er hann heyr sjálfr, 12; rétt er bónda at senda mann til þings at heyja þing fyrir sik, 102, cp. 103, 114, 115; ok mátti þingit eigi heyjask at lögum, Jb. 8; h. dóm, háði Snorri goði féránsdóm, Eb. 302; háðu þeir féránsdóm eptir klerkinn (høðu MS.), Bs. i. 492 (cp. hðo, Skálda 168), Hrafn. 19; þá er leið háið (fem. part.) er upp er sagt, Grág. i. 165; at háðum dómum, id.; fyrir háða dóma, 161; ok varð eigi háinn féránsdómrinn, Glúm. 394; h. heimting, Grág. ii. 391; h. lög, Bs. i. 692 old Ed., heyra new Ed.; h. sóknir, háðu vér sóknir fyr dauðligum konungi, Blas. 30; h. launþing, to hold a secret meeting, Hbl. 30; h. leik, to play, Korm. (in a verse); h. Freys leik, to play the play of Frey, Hornklofi: phrases, h. gleði, to play, gambol, Fms. xi. 109; h. sér orða-fjölda, to add to one’s phraseology, make phrases, Skálda 154.
    2. metaph., heyja orrostu, bardaga, to give battle, the battle being regarded as an ordeal or judgment, 625. 49, Blas. 37, Fms. iv. 243, v. 247; hann hafði margar orrostor háðar, Mork. 216; h. hólmgöngu, to fight a duel, Vígl. 16, Fms. v. 230; jafnan þá er hann hefir hátt (i. e. háit) hólmgöngur, Fs. 134.
    II. recipr., þeir háðusk þar við um stund, they bandied words for a while, Bs. i. 664: pass., hildr háðisk, was fought, Lex. Poët. passim; þeir skulu heyjask ( fight) við Skútu þeir Eyjólfr, Rd. 303.

    Íslensk-ensk orðabók > HEYJA

См. также в других словарях:

  • one's\ hat\ is\ off\ to — truncated phr. informal Used to recognize and praise a job well done. Hats off to anyone who runs the twenty six mile race. My hat is off to the chef who created this delicious meal. Compare: take off one s hat to …   Словарь американских идиом

  • throw one's hat in the ring — or[toss one s hat in the ring] {v. phr.}, {informal} To announce that you are going to try to be elected to an official position; become a candidate for office. * /Bill tossed his hat in the ring for class president./ * /The senator threw his hat …   Dictionary of American idioms

  • throw one's hat in the ring — or[toss one s hat in the ring] {v. phr.}, {informal} To announce that you are going to try to be elected to an official position; become a candidate for office. * /Bill tossed his hat in the ring for class president./ * /The senator threw his hat …   Dictionary of American idioms

  • tip one's hat — To raise, tilt or touch the brim of one s hat as a polite greeting • • • Main Entry: ↑tip * * * tip one s hat (or cap) raise or touch one s hat or cap as a way of greeting or acknowledging someone …   Useful english dictionary

  • keep\ under\ one's\ hat — • keep under one s hat • under one s hat v. phr. informal To keep secret; not tell. Mr. Jones knew who had won the contest, but he kept it under his hat until it was announced publicly. Often used as a command. Keep it under your hat. Syn.: keep… …   Словарь американских идиом

  • throw\ one's\ hat\ in\ the\ ring — • throw one s hat in the ring • toss one s hat in the ring v. phr. informal To announce that you are going to try to be elected to an official position; become a candidate for office. Bill tossed his hat in the ring for class president. The… …   Словарь американских идиом

  • toss\ one's\ hat\ in\ the\ ring — • throw one s hat in the ring • toss one s hat in the ring v. phr. informal To announce that you are going to try to be elected to an official position; become a candidate for office. Bill tossed his hat in the ring for class president. The… …   Словарь американских идиом

  • under\ one's\ hat — • keep under one s hat • under one s hat v. phr. informal To keep secret; not tell. Mr. Jones knew who had won the contest, but he kept it under his hat until it was announced publicly. Often used as a command. Keep it under your hat. Syn.: keep… …   Словарь американских идиом

  • hang up one's hat — To take up one s abode • • • Main Entry: ↑hang hang up one s hat see ↑hang • • • Main Entry: ↑hat …   Useful english dictionary

  • raise one's hat — To take one s hat off in salutation (to) • • • Main Entry: ↑raise * * * briefly remove one s hat as a gesture of courtesy or respect to someone …   Useful english dictionary

  • talk through one's hat — verb speak insincerely or without regard for facts or truths The politician was not well prepared for the debate and faked it • Syn: ↑bullshit, ↑bull, ↑fake • Derivationally related forms: ↑fake (for: ↑fake …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»