Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

omnia+quae+terra+gignit

  • 1 pubesco

    pūbesco, ĕre, pūbŭi - intr. - [st1]1 [-] présenter les signes de la puberté, devenir pubère, se couvrir de poil follet.    - molli pubescere veste, Lucr. 5, 672: se couvrir de poil follet.    - pubescere leto: se rajeunir par la mort [le phénix]. --- Claud. Phoen. 51.    - poét. prata pubescunt flore, Ov. Tr. 3, 12, 7: les prés se couvrent de fleurs. [st1]2 [-] entrer dans l'adolescence.    - cum primum pubesceret, etc., Cic. Off. 1, 32, 118: aux premiers jours de sa jeunesse. --- Liv. 8, 8.    - fig. pubescente vere, Amm. 27, 5, 2; 30, 5, 1: au début du printemps.    - vinum cum pubescit, Macr. S. 7, 7: le vin, quand il se fait. [st1]3 [-] pousser avec vigueur, se développer, croître, se fortifier.    - omnia, quae terra gignit, maturata pubescunt, Cic. Nat. 1, 2, 4: tout ce que la terre produit vient à maturité.    - cf. Cic. Nat. 2, 19, 50; Col. 4, 28, 1.
    * * *
    pūbesco, ĕre, pūbŭi - intr. - [st1]1 [-] présenter les signes de la puberté, devenir pubère, se couvrir de poil follet.    - molli pubescere veste, Lucr. 5, 672: se couvrir de poil follet.    - pubescere leto: se rajeunir par la mort [le phénix]. --- Claud. Phoen. 51.    - poét. prata pubescunt flore, Ov. Tr. 3, 12, 7: les prés se couvrent de fleurs. [st1]2 [-] entrer dans l'adolescence.    - cum primum pubesceret, etc., Cic. Off. 1, 32, 118: aux premiers jours de sa jeunesse. --- Liv. 8, 8.    - fig. pubescente vere, Amm. 27, 5, 2; 30, 5, 1: au début du printemps.    - vinum cum pubescit, Macr. S. 7, 7: le vin, quand il se fait. [st1]3 [-] pousser avec vigueur, se développer, croître, se fortifier.    - omnia, quae terra gignit, maturata pubescunt, Cic. Nat. 1, 2, 4: tout ce que la terre produit vient à maturité.    - cf. Cic. Nat. 2, 19, 50; Col. 4, 28, 1.
    * * *
        Pubesco, pubescis, pubescere. Cic. Commencer à avoir barbe, et à devenir homme.
    \
        Pubescere de stirpibus dictum. Cic. Croistre.

    Dictionarium latinogallicum > pubesco

  • 2 gigno

    genuī, genitum, ere
    1) рожать, (по)рождать, производить на свет ( Hecuba Alexandrum genuit C)
    Juppiter Herculem genuit C — Юпитер — отец Геркулеса
    omnia quae terra gignit C — всё, что производит (родит) земля
    2) порождать, причинять, вызывать (iram H; odium, permotionem animorum C)
    3) pass. gigni возникать (aliquid ex aliquā re gignitur C, T etc.)

    Латинско-русский словарь > gigno

  • 3 pūbēscō

        pūbēscō buī, ere, inch.    [pubes], to attain puberty, come to maturity: cum primum pubesceret: flos iuvenum pubescentium ad militiam, L.: aequali tecum aevo, V.— To grow up, ripen: omnia, quae terra gignit, maturata pubescunt.— To be covered, be clothed: Vites laetificae pampinis pubescere, clothe themselves, Enn. ap. C.: Prata pubescunt flore colorum, O.
    * * *
    pubescere, pubui, - V
    reach physical maturity, grow body hair/to manhood; ripen (fruit), mature

    Latin-English dictionary > pūbēscō

  • 4 pubesco

    pūbesco, bŭi, 3, v. inch. n. [id.], to reach the age of puberty, become pubescent.
    I.
    Lit. (class.;

    syn. adulesco): molli pubescere veste,

    to put on the down of puberty, Lucr. 5, 672:

    flore novo,

    Sil. 3, 79:

    Herculem, cum primum pubesceret, etc.,

    Cic. Off. 1, 32, 118:

    flos juvenum pubescentium ad militiam,

    Liv. 8, 8:

    puer vix pubescente juventā,

    Sil. 16, 678:

    et nunc aequali tecum pubesceret aevo,

    Verg. A. 3, 491:

    pubescere bello,

    Sil. 4, 429:

    dehinc pubescens (Tiberius),

    Suet. Tib. 6:

    pubescunt dulces malae,

    Val. Fl. 7, 340:

    pubescente mala,

    Sil. 5, 414:

    et nati modo pubescentia ora,

    Stat. S. 3, 3, 11:

    pubescentibus annis,

    Petr. 119.—
    II.
    Transf.
    A.
    To be covered or clothed, to clothe itself with any thing ( poet.): vites laetificae pampinis pubescere, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69 (Trag. v. 193 Vahl.); so Plin. 14, 2, 4, § 24:

    virgulta fetu,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 79:

    prataque pubescunt variorum flore colorum,

    Ov. Tr. 3, 12, 7.—
    B.
    To grow up, ripen (class.):

    omnia, quae terra gignit, maturata pubescunt,

    Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. ib. 2, 19, 50; Col. 4, 28, 1.—
    C.
    Trop., to grow, improve, ripen, flourish, be renewed; of wine, Macr. S. 7, 7.—Of the phœnix renewing its youth, Claud. Phoen. 51.—Of the full beams of the rising sun, Claud. Rapt. Pros. 2, 49.—

    Of war: subcrescentis rabiem belli, antequam pubescat validus, opprimere,

    Amm. 21, 13, 14.—Of the spring:

    pubescente vere,

    Amm. 27, 5, 2; 30, 5, 1.—Of belief:

    pubescente jam fide gestorum,

    Amm. 31, 4, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > pubesco

  • 5 gigno

    gigno, gĕnŭi, gĕnĭtum, 3 (archaic primary form of the pres. gĕno, ĕre:

    genit,

    Varr. R. R. 2, 2, 19: genunt, Varr. ap. Prisc. p. 898 P.:

    genat,

    Varr. R. R. 1, 31, 4: genitur, Auct. ap. Cic. Inv. 2, 42, 122; Cic. de Or. 2, 32, 141:

    genuntur,

    Varr. R. R. 2, 6, 3:

    genamur,

    Censor. 3, 1; inf. pass. geni, Lucr. 3, 797; gen. gerund. genendi, Varr. R. R. 1, 40, 1:

    genendo,

    Censor. 3, 1; Arn. 4, 21; inf. pres. pass. gignier, Lucr. 3, 623; 6, 246; 807), v. a. [root gen-; Sanscr. ǵan-, ǵanami, beget; gātis, birth; Gr. gen- in gignomai, genos, gunê; Lat. genus, genius, gener, gens; also nascor (gn-; cf. gnatus), natura; cf. gamos, gambros (v. Curt. Gr. Etym. 536); gigno for gigeno, redupl. like gignomai], to beget, bear, bring forth, produce; in pass., to be born, to spring, arise, proceed; of animate and inanimate subjects and objects (syn.: creo, genero, pario).
    I.
    Lit.: Saturno, quem Coelus genuit, Enn. ap. Non. 197, 9 (Ann. v. 27 Vahl.):

    sextus (Hercules) hic ex Alcumena, quem Juppiter genuit,

    Cic. N. D. 3, 16, 42:

    nec Hecubam causam interitus fuisse Trojanis, quod Alexandrum genuerit, nec Tyndareum Agamemnoni, quod Clytaemnestram,

    id. Fat. 15, 34:

    quaecumque animal pariunt, in capita gignunt,

    bring forth their young with the head foremost, Plin. 10, 64, 84, § 183. So of the human mother (mostly post-Aug.):

    idcirco, inquit Lacaena, genueram (filium),

    Cic. Tusc. 1, 42, 102:

    e septem liberis, quos ipsa genuisset, unum superesse,

    Curt. 10, 5, 23:

    rectius Lolliam induci, quando nullos liberos genuisset,

    Tac. A. 12, 2 init.; Val. Max. 7, 7, 4; so,

    ex aliquo,

    Curt. 8, 3, 3; Tac. A. 12, 3:

    pisces ova cum genuerunt, relinquunt,

    Cic. N. D. 2, 51, 129:

    ova,

    Plin. 11, 37, 80, § 204:

    omnia quae terra gignat (shortly before, pariat),

    Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. Fin. 5, 11, 33: o Romule, Romule die, Qualem te patriae custodem di genuerunt! Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 116 Vahl.); cf.:

    ut idem deus urbem hanc gentibus, vos huic urbi genuisse videatur,

    Cic. Phil. 14, 12, 32:

    ita ut plurimum (aurum) Asturia gignat,

    Plin. 33. [p. 815] 4, 21, §

    78: India eos (beryllos) gignit,

    id. 37, 5, 20, § 76:

    ad majora quaedam natura nos genuit et conformavit,

    Cic. Fin. 1, 7, 23:

    deus animum ex sua mente et divinitate genuit,

    id. Univ. 8.— Pass., usu. with abl., of either or both parents:

    Meri bellatores gignuntur,

    Plaut. Mil. 4, 2, 85:

    nuper erat genitus,

    Ov. M. 10, 522:

    qui antecedente anno genitum eum scribant,

    Suet. Tib. 5:

    septimo mense geniti,

    Plin. 11, 37, 59, § 158:

    pellice genitus,

    Liv. 40, 9, 2; Suet. Aug. 17:

    Jove genitus,

    Curt. 8, 10, 1; 9, 8, 22:

    juvenes eadem matre geniti,

    id. 6, 14, 4; Liv. 1, 3, 3; Suet. Aug. 17; id. Tib. 7; id. Ner. 5 fin.:

    genitum fratre adoptaverat,

    Plin. Ep. 8, 18, 2.—Also with de, ab, ex:

    De quo Remulusque feroxque Acrota sunt geniti,

    Ov. M. 14, 617:

    genitus de sanguine,

    id. ib. 1, 748; id. H. 16, 117:

    de Jove,

    Gell. 13, 1, 3 (cf. Cic. Rep. 2, 19, 34):

    filium ab eo genitum nominare,

    Just. 12, 7, 10;

    but: a se (= ex se) genitum esse Vitellium,

    Tac. H. 3, 64:

    puer ex ea genitus,

    Curt. 8, 10, 36:

    (vacca) e terra genita,

    Ov. M. 1, 615:

    dis genite et geniture deos,

    Verg. A. 9, 642:

    dis genitus,

    Quint. 1, 10, 9:

    adolescentis in omnium virtutum exempla geniti,

    Vell. 2, 116, 2:

    quae in terris gignantur, ad usum hominum omnia creari,

    Cic. Off. 1, 7, 22:

    nec enim id esset principium, quod gigneretur aliunde,

    id. Rep. 6, 25:

    ubi tus gignitur,

    Plaut. Trin. 4, 2, 89:

    Corycium nemus, ubi crocum gignitur,

    Curt. 3, 4 fin. — Poet. with inf.:

    omne potens animal leti genitumque nocere,

    Luc. 6, 485.— Absol.:

    ut in gignendo, in educando perfacile appareat,

    Cic. Fin. 2, 33, 109:

    hae (mulieres), quae gignunt, imbecillos edunt,

    Cels. 2, 1 med.
    II.
    Trop., to produce, occasion, cause:

    multa nobis blandimenta natura ipsa genuit,

    Cic. Cael. 17, 41:

    haec ipsa virtus amicitiam et gignit et continet,

    id. Lael. 6, 20:

    ludus genuit trepidum certamen et iram, Ira truces inimicitias et funebre bellum,

    Hor. Ep. 1, 19, 48:

    qui genuit in hac urbe dicendi copiam,

    Cic. Brut. 73, 255:

    praeceptiones,

    Auct. Her. 4, 3, 5:

    probationes,

    Quint. 5, 1, 1:

    mel gignit insaniam,

    Plin. 21, 13, 45, § 177; cf.:

    baccharis odor somnum gignit,

    id. 21, 19, 77, § 132:

    alium sitim gignit,

    id. 20, 6, 23, § 57.—In pass., to be born, to spring, arise, proceed:

    cum ipse (Cato) sui generis initium ac nominis ab se gigni et propagari vellet,

    Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180:

    ex hac maxima libertate tyrannis gignitur et illa injustissima et durissima servitus,

    id. Rep. 1, 44:

    et aegritudines et metus et reliquae perturbationes omnes gignuntur ex ea (intemperantia),

    id. Tusc. 4, 9, 22: Plato eas (ideas) gigni negat et ait semper esse, id. Or. 3, 10:

    ipsi autem intelligamus natura gigni sensum diligendi et benevolentiae caritatem,

    id. Lael. 9, 32:

    odia etiam gigni sempiterna (opp. exstingui familiaritates),

    id. ib. 10, 35:

    in animorum permotione gignenda,

    id. de Or. 3, 30, 118:

    de gignenda et comparanda sapientia,

    Gell. 13, 8, 1.—Hence, gignentĭa, ĭum, n. (fruit-bearing), organic bodies, things that grow, as plants, trees, etc.:

    loca nuda gignentium,

    Sall. J. 79, 6:

    ilex aucta in altitudinem, quo cuncta gignentium natura fert,

    id. ib. 93, 4:

    animam animantium omnium non corpoream esse... omniumque gignentium esse seniorem,

    App. Dogm. Plat. p. 193; opp. animalia, Lact. de Ira Dei, 1, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > gigno

  • 6 pubesco

    pūbēsco, buī, ere (Inch. v. pubeo) = ἡβάσκω, I) mannbar werden, ins Jünglingsalter-, erste Mannesalter treten, zum männlichen Alter heranwachsen, A) eig.: Hercules, cum primum pubesceret etc., Cic.: si alter eorum pubuerit, ICt. – vixdum aetate pubescente, Val. Max.: ille iam pubescentis aetatis, Firm. math.: pubescentibus annis, Petron. – B) übtr., heranwachsen, heranreifen, quae terra gignit, maturata pubescunt, Cic.: ut omnia floreant et in suo quaeque genere pubescant, Cic.: pubescere leto (v. Vogel Phönix), jung werden, Claud.: pubescentibus radiis (der Sonne), völlig scheinen, Claud.: pubescente vere, mit Eintritt des Fr., Amm. 27, 5, 2. – II) insbes., die äußeren Zeichen der Mannbarkeit-, die Scham- u. bes. die Barthaare bekommen, behaart werden, A) eig.: molli pubescere veste, mit dem weichen Haare der Mannbarkeit sich bekleiden, Lucr.: pubescunt malae, Val. Flacc. – B) übtr., übh. mit etw. überzogen-, bekleidet werden, sich bekleiden, vites laetificae pampinis pubescere, Enn. fr.: prata pubescunt variorum flore colorum, Ov.: ex eis (uvis) duo genera lanugine et ipsa pubescunt, Plin. – / Nbf. pūbīsco, Ven. Fort. vit. S. Mart. 1, 50 codd. opt.

    lateinisch-deutsches > pubesco

  • 7 pubesco

    pūbēsco, buī, ere (Inch. v. pubeo) = ἡβάσκω, I) mannbar werden, ins Jünglingsalter-, erste Mannesalter treten, zum männlichen Alter heranwachsen, A) eig.: Hercules, cum primum pubesceret etc., Cic.: si alter eorum pubuerit, ICt. – vixdum aetate pubescente, Val. Max.: ille iam pubescentis aetatis, Firm. math.: pubescentibus annis, Petron. – B) übtr., heranwachsen, heranreifen, quae terra gignit, maturata pubescunt, Cic.: ut omnia floreant et in suo quaeque genere pubescant, Cic.: pubescere leto (v. Vogel Phönix), jung werden, Claud.: pubescentibus radiis (der Sonne), völlig scheinen, Claud.: pubescente vere, mit Eintritt des Fr., Amm. 27, 5, 2. – II) insbes., die äußeren Zeichen der Mannbarkeit-, die Scham- u. bes. die Barthaare bekommen, behaart werden, A) eig.: molli pubescere veste, mit dem weichen Haare der Mannbarkeit sich bekleiden, Lucr.: pubescunt malae, Val. Flacc. – B) übtr., übh. mit etw. überzogen-, bekleidet werden, sich bekleiden, vites laetificae pampinis pubescere, Enn. fr.: prata pubescunt variorum flore colorum, Ov.: ex eis (uvis) duo genera lanugine et ipsa pubescunt, Plin. – Nbf. pūbīsco, Ven. Fort. vit. S. Mart. 1, 50 codd. opt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pubesco

См. также в других словарях:

  • BITUMEN — sulpuri naturâ vicinum, alibi limus, verba sune Plinii l. 35. c. 15. alibt terra; limus e Iudaeae lacu emergens: terra in Syria, circa Sidonem oppidum maritimum, Spissantur baec utraque et in densitatem coeunt. Est vero liquidum bitumen, sicut… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SICILIA — I. SICILIA (Vide Trinacria) Tyrrheni maris insula, a Thucydide Sicania dicta. Sicilia, incolis, Italis, et Hispanis, la Sicile Gallis, insula est ampla, et formae triangularis, inter mare Thyrrhenum seu Tuscum ad Boream, mare Siculum ab ea dictum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Zorn — 1. Auf den Zorn ist nicht gut trinken. 2. Auf grossen Zorn folgt grosse Reu. Lat.: Potissimus irae fructus, poenitentia. (Chaos, 413.) 3. Aus Zorn sind dem Hasen die Ohren entfallen. – Körte, 7156. Spott wider Feiglinge. 4. Auss zorn vnd begierd… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»