-
1 pubesco
pūbesco, ĕre, pūbŭi - intr. - [st1]1 [-] présenter les signes de la puberté, devenir pubère, se couvrir de poil follet. - molli pubescere veste, Lucr. 5, 672: se couvrir de poil follet. - pubescere leto: se rajeunir par la mort [le phénix]. --- Claud. Phoen. 51. - poét. prata pubescunt flore, Ov. Tr. 3, 12, 7: les prés se couvrent de fleurs. [st1]2 [-] entrer dans l'adolescence. - cum primum pubesceret, etc., Cic. Off. 1, 32, 118: aux premiers jours de sa jeunesse. --- Liv. 8, 8. - fig. pubescente vere, Amm. 27, 5, 2; 30, 5, 1: au début du printemps. - vinum cum pubescit, Macr. S. 7, 7: le vin, quand il se fait. [st1]3 [-] pousser avec vigueur, se développer, croître, se fortifier. - omnia, quae terra gignit, maturata pubescunt, Cic. Nat. 1, 2, 4: tout ce que la terre produit vient à maturité. - cf. Cic. Nat. 2, 19, 50; Col. 4, 28, 1.* * *pūbesco, ĕre, pūbŭi - intr. - [st1]1 [-] présenter les signes de la puberté, devenir pubère, se couvrir de poil follet. - molli pubescere veste, Lucr. 5, 672: se couvrir de poil follet. - pubescere leto: se rajeunir par la mort [le phénix]. --- Claud. Phoen. 51. - poét. prata pubescunt flore, Ov. Tr. 3, 12, 7: les prés se couvrent de fleurs. [st1]2 [-] entrer dans l'adolescence. - cum primum pubesceret, etc., Cic. Off. 1, 32, 118: aux premiers jours de sa jeunesse. --- Liv. 8, 8. - fig. pubescente vere, Amm. 27, 5, 2; 30, 5, 1: au début du printemps. - vinum cum pubescit, Macr. S. 7, 7: le vin, quand il se fait. [st1]3 [-] pousser avec vigueur, se développer, croître, se fortifier. - omnia, quae terra gignit, maturata pubescunt, Cic. Nat. 1, 2, 4: tout ce que la terre produit vient à maturité. - cf. Cic. Nat. 2, 19, 50; Col. 4, 28, 1.* * *Pubesco, pubescis, pubescere. Cic. Commencer à avoir barbe, et à devenir homme.\Pubescere de stirpibus dictum. Cic. Croistre. -
2 gigno
genuī, genitum, ere1) рожать, (по)рождать, производить на свет ( Hecuba Alexandrum genuit C)Juppiter Herculem genuit C — Юпитер — отец Геркулесаomnia quae terra gignit C — всё, что производит (родит) земляeo genĭtus Ap — его сын2) порождать, причинять, вызывать (iram H; odium, permotionem animorum C)3) pass. gigni возникать (aliquid ex aliquā re gignitur C, T etc.) -
3 pūbēscō
pūbēscō buī, ere, inch. [pubes], to attain puberty, come to maturity: cum primum pubesceret: flos iuvenum pubescentium ad militiam, L.: aequali tecum aevo, V.— To grow up, ripen: omnia, quae terra gignit, maturata pubescunt.— To be covered, be clothed: Vites laetificae pampinis pubescere, clothe themselves, Enn. ap. C.: Prata pubescunt flore colorum, O.* * *pubescere, pubui, - Vreach physical maturity, grow body hair/to manhood; ripen (fruit), mature -
4 pubesco
I.Lit. (class.;II.syn. adulesco): molli pubescere veste,
to put on the down of puberty, Lucr. 5, 672:flore novo,
Sil. 3, 79:Herculem, cum primum pubesceret, etc.,
Cic. Off. 1, 32, 118:flos juvenum pubescentium ad militiam,
Liv. 8, 8:puer vix pubescente juventā,
Sil. 16, 678:et nunc aequali tecum pubesceret aevo,
Verg. A. 3, 491:pubescere bello,
Sil. 4, 429:dehinc pubescens (Tiberius),
Suet. Tib. 6:pubescunt dulces malae,
Val. Fl. 7, 340:pubescente mala,
Sil. 5, 414:et nati modo pubescentia ora,
Stat. S. 3, 3, 11:pubescentibus annis,
Petr. 119.—Transf.A.To be covered or clothed, to clothe itself with any thing ( poet.): vites laetificae pampinis pubescere, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69 (Trag. v. 193 Vahl.); so Plin. 14, 2, 4, § 24:B.virgulta fetu,
Claud. Rapt. Pros. 2, 79:prataque pubescunt variorum flore colorum,
Ov. Tr. 3, 12, 7.—To grow up, ripen (class.):C.omnia, quae terra gignit, maturata pubescunt,
Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. ib. 2, 19, 50; Col. 4, 28, 1.—Trop., to grow, improve, ripen, flourish, be renewed; of wine, Macr. S. 7, 7.—Of the phœnix renewing its youth, Claud. Phoen. 51.—Of the full beams of the rising sun, Claud. Rapt. Pros. 2, 49.—Of war: subcrescentis rabiem belli, antequam pubescat validus, opprimere,
Amm. 21, 13, 14.—Of the spring:pubescente vere,
Amm. 27, 5, 2; 30, 5, 1.—Of belief:pubescente jam fide gestorum,
Amm. 31, 4, 4. -
5 gigno
gigno, gĕnŭi, gĕnĭtum, 3 (archaic primary form of the pres. gĕno, ĕre:I.genit,
Varr. R. R. 2, 2, 19: genunt, Varr. ap. Prisc. p. 898 P.:genat,
Varr. R. R. 1, 31, 4: genitur, Auct. ap. Cic. Inv. 2, 42, 122; Cic. de Or. 2, 32, 141:genuntur,
Varr. R. R. 2, 6, 3:genamur,
Censor. 3, 1; inf. pass. geni, Lucr. 3, 797; gen. gerund. genendi, Varr. R. R. 1, 40, 1:genendo,
Censor. 3, 1; Arn. 4, 21; inf. pres. pass. gignier, Lucr. 3, 623; 6, 246; 807), v. a. [root gen-; Sanscr. ǵan-, ǵanami, beget; gātis, birth; Gr. gen- in gignomai, genos, gunê; Lat. genus, genius, gener, gens; also nascor (gn-; cf. gnatus), natura; cf. gamos, gambros (v. Curt. Gr. Etym. 536); gigno for gigeno, redupl. like gignomai], to beget, bear, bring forth, produce; in pass., to be born, to spring, arise, proceed; of animate and inanimate subjects and objects (syn.: creo, genero, pario).Lit.: Saturno, quem Coelus genuit, Enn. ap. Non. 197, 9 (Ann. v. 27 Vahl.):II.sextus (Hercules) hic ex Alcumena, quem Juppiter genuit,
Cic. N. D. 3, 16, 42:nec Hecubam causam interitus fuisse Trojanis, quod Alexandrum genuerit, nec Tyndareum Agamemnoni, quod Clytaemnestram,
id. Fat. 15, 34:quaecumque animal pariunt, in capita gignunt,
bring forth their young with the head foremost, Plin. 10, 64, 84, § 183. So of the human mother (mostly post-Aug.):idcirco, inquit Lacaena, genueram (filium),
Cic. Tusc. 1, 42, 102:e septem liberis, quos ipsa genuisset, unum superesse,
Curt. 10, 5, 23:rectius Lolliam induci, quando nullos liberos genuisset,
Tac. A. 12, 2 init.; Val. Max. 7, 7, 4; so,ex aliquo,
Curt. 8, 3, 3; Tac. A. 12, 3:pisces ova cum genuerunt, relinquunt,
Cic. N. D. 2, 51, 129:ova,
Plin. 11, 37, 80, § 204:omnia quae terra gignat (shortly before, pariat),
Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. Fin. 5, 11, 33: o Romule, Romule die, Qualem te patriae custodem di genuerunt! Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 116 Vahl.); cf.:ut idem deus urbem hanc gentibus, vos huic urbi genuisse videatur,
Cic. Phil. 14, 12, 32:ita ut plurimum (aurum) Asturia gignat,
Plin. 33. [p. 815] 4, 21, §78: India eos (beryllos) gignit,
id. 37, 5, 20, § 76:ad majora quaedam natura nos genuit et conformavit,
Cic. Fin. 1, 7, 23:deus animum ex sua mente et divinitate genuit,
id. Univ. 8.— Pass., usu. with abl., of either or both parents:Meri bellatores gignuntur,
Plaut. Mil. 4, 2, 85:nuper erat genitus,
Ov. M. 10, 522:qui antecedente anno genitum eum scribant,
Suet. Tib. 5:septimo mense geniti,
Plin. 11, 37, 59, § 158:pellice genitus,
Liv. 40, 9, 2; Suet. Aug. 17:Jove genitus,
Curt. 8, 10, 1; 9, 8, 22:juvenes eadem matre geniti,
id. 6, 14, 4; Liv. 1, 3, 3; Suet. Aug. 17; id. Tib. 7; id. Ner. 5 fin.:genitum fratre adoptaverat,
Plin. Ep. 8, 18, 2.—Also with de, ab, ex:De quo Remulusque feroxque Acrota sunt geniti,
Ov. M. 14, 617:genitus de sanguine,
id. ib. 1, 748; id. H. 16, 117:de Jove,
Gell. 13, 1, 3 (cf. Cic. Rep. 2, 19, 34):filium ab eo genitum nominare,
Just. 12, 7, 10;but: a se (= ex se) genitum esse Vitellium,
Tac. H. 3, 64:puer ex ea genitus,
Curt. 8, 10, 36:(vacca) e terra genita,
Ov. M. 1, 615:dis genite et geniture deos,
Verg. A. 9, 642:dis genitus,
Quint. 1, 10, 9:adolescentis in omnium virtutum exempla geniti,
Vell. 2, 116, 2:quae in terris gignantur, ad usum hominum omnia creari,
Cic. Off. 1, 7, 22:nec enim id esset principium, quod gigneretur aliunde,
id. Rep. 6, 25:ubi tus gignitur,
Plaut. Trin. 4, 2, 89:Corycium nemus, ubi crocum gignitur,
Curt. 3, 4 fin. — Poet. with inf.:omne potens animal leti genitumque nocere,
Luc. 6, 485.— Absol.:ut in gignendo, in educando perfacile appareat,
Cic. Fin. 2, 33, 109:hae (mulieres), quae gignunt, imbecillos edunt,
Cels. 2, 1 med.Trop., to produce, occasion, cause:multa nobis blandimenta natura ipsa genuit,
Cic. Cael. 17, 41:haec ipsa virtus amicitiam et gignit et continet,
id. Lael. 6, 20:ludus genuit trepidum certamen et iram, Ira truces inimicitias et funebre bellum,
Hor. Ep. 1, 19, 48:qui genuit in hac urbe dicendi copiam,
Cic. Brut. 73, 255:praeceptiones,
Auct. Her. 4, 3, 5:probationes,
Quint. 5, 1, 1:mel gignit insaniam,
Plin. 21, 13, 45, § 177; cf.:baccharis odor somnum gignit,
id. 21, 19, 77, § 132:alium sitim gignit,
id. 20, 6, 23, § 57.—In pass., to be born, to spring, arise, proceed:cum ipse (Cato) sui generis initium ac nominis ab se gigni et propagari vellet,
Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180:ex hac maxima libertate tyrannis gignitur et illa injustissima et durissima servitus,
id. Rep. 1, 44:et aegritudines et metus et reliquae perturbationes omnes gignuntur ex ea (intemperantia),
id. Tusc. 4, 9, 22: Plato eas (ideas) gigni negat et ait semper esse, id. Or. 3, 10:ipsi autem intelligamus natura gigni sensum diligendi et benevolentiae caritatem,
id. Lael. 9, 32:odia etiam gigni sempiterna (opp. exstingui familiaritates),
id. ib. 10, 35:in animorum permotione gignenda,
id. de Or. 3, 30, 118:de gignenda et comparanda sapientia,
Gell. 13, 8, 1.—Hence, gignentĭa, ĭum, n. (fruit-bearing), organic bodies, things that grow, as plants, trees, etc.:loca nuda gignentium,
Sall. J. 79, 6:ilex aucta in altitudinem, quo cuncta gignentium natura fert,
id. ib. 93, 4:animam animantium omnium non corpoream esse... omniumque gignentium esse seniorem,
App. Dogm. Plat. p. 193; opp. animalia, Lact. de Ira Dei, 1, 13. -
6 pubesco
pūbēsco, buī, ere (Inch. v. pubeo) = ἡβάσκω, I) mannbar werden, ins Jünglingsalter-, erste Mannesalter treten, zum männlichen Alter heranwachsen, A) eig.: Hercules, cum primum pubesceret etc., Cic.: si alter eorum pubuerit, ICt. – vixdum aetate pubescente, Val. Max.: ille iam pubescentis aetatis, Firm. math.: pubescentibus annis, Petron. – B) übtr., heranwachsen, heranreifen, quae terra gignit, maturata pubescunt, Cic.: ut omnia floreant et in suo quaeque genere pubescant, Cic.: pubescere leto (v. Vogel Phönix), jung werden, Claud.: pubescentibus radiis (der Sonne), völlig scheinen, Claud.: pubescente vere, mit Eintritt des Fr., Amm. 27, 5, 2. – II) insbes., die äußeren Zeichen der Mannbarkeit-, die Scham- u. bes. die Barthaare bekommen, behaart werden, A) eig.: molli pubescere veste, mit dem weichen Haare der Mannbarkeit sich bekleiden, Lucr.: pubescunt malae, Val. Flacc. – B) übtr., übh. mit etw. überzogen-, bekleidet werden, sich bekleiden, vites laetificae pampinis pubescere, Enn. fr.: prata pubescunt variorum flore colorum, Ov.: ex eis (uvis) duo genera lanugine et ipsa pubescunt, Plin. – / Nbf. pūbīsco, Ven. Fort. vit. S. Mart. 1, 50 codd. opt.
-
7 pubesco
pūbēsco, buī, ere (Inch. v. pubeo) = ἡβάσκω, I) mannbar werden, ins Jünglingsalter-, erste Mannesalter treten, zum männlichen Alter heranwachsen, A) eig.: Hercules, cum primum pubesceret etc., Cic.: si alter eorum pubuerit, ICt. – vixdum aetate pubescente, Val. Max.: ille iam pubescentis aetatis, Firm. math.: pubescentibus annis, Petron. – B) übtr., heranwachsen, heranreifen, quae terra gignit, maturata pubescunt, Cic.: ut omnia floreant et in suo quaeque genere pubescant, Cic.: pubescere leto (v. Vogel Phönix), jung werden, Claud.: pubescentibus radiis (der Sonne), völlig scheinen, Claud.: pubescente vere, mit Eintritt des Fr., Amm. 27, 5, 2. – II) insbes., die äußeren Zeichen der Mannbarkeit-, die Scham- u. bes. die Barthaare bekommen, behaart werden, A) eig.: molli pubescere veste, mit dem weichen Haare der Mannbarkeit sich bekleiden, Lucr.: pubescunt malae, Val. Flacc. – B) übtr., übh. mit etw. überzogen-, bekleidet werden, sich bekleiden, vites laetificae pampinis pubescere, Enn. fr.: prata pubescunt variorum flore colorum, Ov.: ex eis (uvis) duo genera lanugine et ipsa pubescunt, Plin. – ⇒ Nbf. pūbīsco, Ven. Fort. vit. S. Mart. 1, 50 codd. opt.
См. также в других словарях:
BITUMEN — sulpuri naturâ vicinum, alibi limus, verba sune Plinii l. 35. c. 15. alibt terra; limus e Iudaeae lacu emergens: terra in Syria, circa Sidonem oppidum maritimum, Spissantur baec utraque et in densitatem coeunt. Est vero liquidum bitumen, sicut… … Hofmann J. Lexicon universale
SICILIA — I. SICILIA (Vide Trinacria) Tyrrheni maris insula, a Thucydide Sicania dicta. Sicilia, incolis, Italis, et Hispanis, la Sicile Gallis, insula est ampla, et formae triangularis, inter mare Thyrrhenum seu Tuscum ad Boream, mare Siculum ab ea dictum … Hofmann J. Lexicon universale
Zorn — 1. Auf den Zorn ist nicht gut trinken. 2. Auf grossen Zorn folgt grosse Reu. Lat.: Potissimus irae fructus, poenitentia. (Chaos, 413.) 3. Aus Zorn sind dem Hasen die Ohren entfallen. – Körte, 7156. Spott wider Feiglinge. 4. Auss zorn vnd begierd… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon