Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

olor

  • 1 olor

    1. olor, ōris, n. (vgl. ελώριος, Wasservogel), der Schwan (rein lat. für das griech. cycnus [κύκνος], s. Isid. orig. 12, 7, 18 u. 19), Plin. 10, 63, 131 u. 203. Suet. fr. 161. p. 251, 2 R. Apul. flor. 17. p. 27, 16 Kr.; de deo Socr. prol. p. 3, 24 u. 4, 1 G. Cypr. ad Donat. 8 extr. Verg. ecl. 9, 36; Aen. 11, 580 u.a. Dichter. – wechselnd mit cygnus, Sen. Agam. 714 sq. Claud. in Eutr. 1, 997 sq. (wo cod. Ambros. olos).
    ————————
    2. olor, oris, m. (= odor), der Geruch, Varro LL. 6, 83. – Apul. met. 1, 17 u. Arnob. 2, 59 falsche Lesart.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > olor

  • 2 olor [1]

    1. olor, ōris, n. (vgl. ελώριος, Wasservogel), der Schwan (rein lat. für das griech. cycnus [κύκνος], s. Isid. orig. 12, 7, 18 u. 19), Plin. 10, 63, 131 u. 203. Suet. fr. 161. p. 251, 2 R. Apul. flor. 17. p. 27, 16 Kr.; de deo Socr. prol. p. 3, 24 u. 4, 1 G. Cypr. ad Donat. 8 extr. Verg. ecl. 9, 36; Aen. 11, 580 u.a. Dichter. – wechselnd mit cygnus, Sen. Agam. 714 sq. Claud. in Eutr. 1, 997 sq. (wo cod. Ambros. olos).

    lateinisch-deutsches > olor [1]

  • 3 olor [2]

    2. olor, oris, m. (= odor), der Geruch, Varro LL. 6, 83. – / Apul. met. 1, 17 u. Arnob. 2, 59 falsche Lesart.

    lateinisch-deutsches > olor [2]

  • 4 concino

    con-cino, cinuī, centum, ere (cos. u. cano), I) v. intr. zugleich-, einstimmig-, harmonisch singen od. tönen, 1) eig.: a) v. Tieren m. Ang. wobei? woran? durch ad u. Akk., intempestā nocte galli gallinacei concinentes, krähend, Sidon. ep. 2, 2. p. 100, 33 Sav.: sic ad vada Maeandri concinit albus olor, Ov. her. 7, 2, – b) v. Menschen, α) mit der Stimme, zusammensingen, einstimmen, ubi (chorus) certis numeris ac pedibus velut factā conspiratione consensit atque concinuit, Col. 12, 2, 4. – β) m. einem musikal. Instr., m. Dat. = jmd. (mit der Flöte usw.) begleiten, tragoedo pronuncianti, Suet. Cal. 54, 1. – c) von milit. Blasinstr., zusammenblasen, auf einmal ertönen, erschallen, einfallen, concinunt tubae, Liv.: cornua ac tubae concinuēre, Tac.: ubi signa (die Signale zum Angriff) concinuissent, Liv. – 2) übtr.: a) mit einer Äußerung zusammentönen, d.i. in einer Äußerung übereinstimmen, faxo, ne iuvet vox ista »veto«, quā nunc concinentes collegas nostros tam laeti auditis, Liv. 6, 35, 9. – b) übh. übereinstimmen, harmonieren (Ggstz. discrepare), v. Pers., cum Peripateticis re concinere, verbis discrepare, Cic.: cum Aristone verbis concinere, re dissidere, Cic. – v. Lebl., videsne ut haec concinant? Cic.: omnes inter se concinunt mundi partes, Cic.: m. Dat., cui (Pythagorae dogmati) concinere dicit dogma Platonicum, Chalcid. Tim. 295. – II) v. tr. einstimmig-, harmonisch singen od. ertönen lassen, 1) eig.: a) v. Pers.: haec cum concinuntur, Cic.: undique concinentes SALVA ROMA etc., Suet.: c. carmen cyclopium (v. Flötenbläser), Solin.: carmen ad clausas fores, Ov.: carmina sub densis ramorum umbris, Catull.: carmina nuptialia voce tinnulā, Catull. – b) v. milit. Blasinstr.: stridor lituûm clangorque tubarum non pia concinuit cum rauco classica cornu, Lucan. 1, 237 sq. – 2) übtr.: a) singen, besingen, im Liede preisen, -feiern, -verherrlichen, laetos dies, Hor.: laudes Iovi, Tibull.: Caesarem maiore plectro, Hor. – b) als Weissagung, Warnung verkünden, v. Weissagevögeln, funestum omen, Prop.: tristia amanti omina, Ov.: v. Pers., mit folg. Acc. u. Infin., Prud. cath. 9, 4 sq.

    lateinisch-deutsches > concino

  • 5 cycnus

    cycnus u. cygnus, ī, m. (κύκνος), I) der durch seinen Gesang, bes. durch sein Sterbelied berühmte, dem Apollo geheiligte Schwan (rein lat. olor, w. vgl.), Cic. Tusc. 1, 73. Lucr. 4, 179. Verg. ecl. 9, 29. Hor. carm. 4, 3, 20. Ov. met. 5, 387: an den Wagen der Venus gespannt, Ov. met. 10, 708: als Sternbild, Hyg. astr. 3, 7. – Sprichw., quid tandem contendat hirundo cycnis? Lucr. 3, 7; u. ähnlich certent cycnis ululae, Verg. ecl. 8, 55. – meton. = Dichter, Dircaeus, d.i. Pindar, Hor. carm. 4, 2, 25. – II) Cycnus, ī, m., A) der in einen Schwan verwandelte u. unter die Gestirne versetzte König von Ligurien, Sohn des Sthenelus, Verwandter des Phaëthon, Ov. met. 2, 367. Verg. Aen. 10, 189; vgl. Hyg. fab. 154. – B) der in einen Schwan verwandelte Sohn des Neptun von der Calyce, Vater des Tenes, Ov. met. 12, 72 sqq.; vgl. Hyg. fab. 157. – III) Cycnus περὶ ταφης, Titel einer Satire des Varro, Varro sat. Men. 79 sqq. – / Archaist. Cucinus, Plaut. Men. 854 Br.; vgl. Ritschl opusc. 2, 477 sqq. – Über die Schreibung cygnus s. Lachm. Lucr. 3, 7. Tzschucke Mela tom. II, 1. p. 621.

    lateinisch-deutsches > cycnus

  • 6 olorifer

    olōrifer, fera, ferum (olor u. fero), Schwäne tragend, Claud. epist. ad Seren. 12.

    lateinisch-deutsches > olorifer

  • 7 olorinus

    olōrīnus, a, um (olor), von Schwänen, Schwan-, pinnae, Verg.: alae, Ov.: cantus, Sidon.

    lateinisch-deutsches > olorinus

  • 8 olos

    olōs, s. 1. olor.

    lateinisch-deutsches > olos

  • 9 plumeus

    plūmeus, a, um (pluma), I) flaumig = mit Flaumfedern versehen, olor, Manil.: culcita, Varro fr. u. Cic.: torus, Ov.: fulcrum (Flaumbett), Amm.: aures, Plin. – II) übtr.: A) flaumig = leicht, zart, pondus, Mart.: nix, Arnob.: cutis, Apul. – B) flaumfederartig, indumenta texere plumea, Brokatgewänder wirken (weben), Prud. ham. 295. Vgl. plumarius.

    lateinisch-deutsches > plumeus

  • 10 concino

    con-cino, cinuī, centum, ere (cos. u. cano), I) v. intr. zugleich-, einstimmig-, harmonisch singen od. tönen, 1) eig.: a) v. Tieren m. Ang. wobei? woran? durch ad u. Akk., intempestā nocte galli gallinacei concinentes, krähend, Sidon. ep. 2, 2. p. 100, 33 Sav.: sic ad vada Maeandri concinit albus olor, Ov. her. 7, 2, – b) v. Menschen, α) mit der Stimme, zusammensingen, einstimmen, ubi (chorus) certis numeris ac pedibus velut factā conspiratione consensit atque concinuit, Col. 12, 2, 4. – β) m. einem musikal. Instr., m. Dat. = jmd. (mit der Flöte usw.) begleiten, tragoedo pronuncianti, Suet. Cal. 54, 1. – c) von milit. Blasinstr., zusammenblasen, auf einmal ertönen, erschallen, einfallen, concinunt tubae, Liv.: cornua ac tubae concinuēre, Tac.: ubi signa (die Signale zum Angriff) concinuissent, Liv. – 2) übtr.: a) mit einer Äußerung zusammentönen, d.i. in einer Äußerung übereinstimmen, faxo, ne iuvet vox ista »veto«, quā nunc concinentes collegas nostros tam laeti auditis, Liv. 6, 35, 9. – b) übh. übereinstimmen, harmonieren (Ggstz. discrepare), v. Pers., cum Peripateticis re concinere, verbis discrepare, Cic.: cum Aristone verbis concinere, re dissidere, Cic. – v. Lebl., videsne ut haec concinant? Cic.: omnes inter se concinunt mundi partes, Cic.: m. Dat., cui (Pythagorae dogmati) concinere dicit dogma Platonicum, Chal-
    ————
    cid. Tim. 295. – II) v. tr. einstimmig-, harmonisch singen od. ertönen lassen, 1) eig.: a) v. Pers.: haec cum concinuntur, Cic.: undique concinentes SALVA ROMA etc., Suet.: c. carmen cyclopium (v. Flötenbläser), Solin.: carmen ad clausas fores, Ov.: carmina sub densis ramorum umbris, Catull.: carmina nuptialia voce tinnulā, Catull. – b) v. milit. Blasinstr.: stridor lituûm clangorque tubarum non pia concinuit cum rauco classica cornu, Lucan. 1, 237 sq. – 2) übtr.: a) singen, besingen, im Liede preisen, -feiern, -verherrlichen, laetos dies, Hor.: laudes Iovi, Tibull.: Caesarem maiore plectro, Hor. – b) als Weissagung, Warnung verkünden, v. Weissagevögeln, funestum omen, Prop.: tristia amanti omina, Ov.: v. Pers., mit folg. Acc. u. Infin., Prud. cath. 9, 4 sq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concino

  • 11 cycnus

    cycnus u. cygnus, ī, m. (κύκνος), I) der durch seinen Gesang, bes. durch sein Sterbelied berühmte, dem Apollo geheiligte Schwan (rein lat. olor, w. vgl.), Cic. Tusc. 1, 73. Lucr. 4, 179. Verg. ecl. 9, 29. Hor. carm. 4, 3, 20. Ov. met. 5, 387: an den Wagen der Venus gespannt, Ov. met. 10, 708: als Sternbild, Hyg. astr. 3, 7. – Sprichw., quid tandem contendat hirundo cycnis? Lucr. 3, 7; u. ähnlich certent cycnis ululae, Verg. ecl. 8, 55. – meton. = Dichter, Dircaeus, d.i. Pindar, Hor. carm. 4, 2, 25. – II) Cycnus, ī, m., A) der in einen Schwan verwandelte u. unter die Gestirne versetzte König von Ligurien, Sohn des Sthenelus, Verwandter des Phaëthon, Ov. met. 2, 367. Verg. Aen. 10, 189; vgl. Hyg. fab. 154. – B) der in einen Schwan verwandelte Sohn des Neptun von der Calyce, Vater des Tenes, Ov. met. 12, 72 sqq.; vgl. Hyg. fab. 157. – III) Cycnus περὶ ταφης, Titel einer Satire des Varro, Varro sat. Men. 79 sqq. – Archaist. Cucinus, Plaut. Men. 854 Br.; vgl. Ritschl opusc. 2, 477 sqq. – Über die Schreibung cygnus s. Lachm. Lucr. 3, 7. Tzschucke Mela tom. II, 1. p. 621.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cycnus

  • 12 olorifer

    olōrifer, fera, ferum (olor u. fero), Schwäne tragend, Claud. epist. ad Seren. 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > olorifer

  • 13 olorinus

    olōrīnus, a, um (olor), von Schwänen, Schwan-, pinnae, Verg.: alae, Ov.: cantus, Sidon.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > olorinus

  • 14 olos

    olōs, s. 1. olor.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > olos

  • 15 plumeus

    plūmeus, a, um (pluma), I) flaumig = mit Flaumfedern versehen, olor, Manil.: culcita, Varro fr. u. Cic.: torus, Ov.: fulcrum (Flaumbett), Amm.: aures, Plin. – II) übtr.: A) flaumig = leicht, zart, pondus, Mart.: nix, Arnob.: cutis, Apul. – B) flaumfederartig, indumenta texere plumea, Brokatgewänder wirken (weben), Prud. ham. 295. Vgl. plumarius.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > plumeus

См. также в других словарях:

  • olor — 1. ‘Efluvio de un cuerpo que impresiona el sentido del olfato’: «Las aceitunas se pudrieron y el olor nauseabundo del alpechín seguía corrompiendo el aire» (Labarca Butamalón [Chile 1994]). A menudo va seguido de un complemento introducido por a …   Diccionario panhispánico de dudas

  • olor — sustantivo masculino 1. Sensación que producen sobre el olfato ciertas emanaciones: el olor de un perfume, desprender buen olor. Esa rosa no tiene olor. Aquí hay mal olor. Este queso tiene un olor muy fuerte. jabón* de olor. Frases y locuciones 1 …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • olor — (Del lat. olor, ōris). 1. m. Impresión que los efluvios producen en el olfato. 2. Aquello que es capaz de producir esa impresión. 3. Esperanza, promesa u oferta de algo. 4. Sospecha de algo que está oculto o por suceder. 5. ant. olfato (ǁ sentido …   Diccionario de la lengua española

  • OLOR — ab ᾠδὸς Graeco, cantor, an ab Hebr. cecinit, laudavit? avis canora est, inprimis cum funeri proxima, Cantator cycnus funeris ipse sui, ut Martialis habet, l. 13. Epigr. 77. et plurimi Veter. testantur, qua de re alibi. Ansere maior, carnisque… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Olor — (lat.), das Sternbild Schwan …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Olor — OLOR, óris, Gr. Κύκνος, ου, am Himmel ist der Schwan, in welchen sich Jupiter verwandelte, als er die Nemesis, oder auch die Leda betrog. Eratosth. Cataster. 8. & Hygin. Poët. Astron. l. II. c. 25 …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • olor — Perfume o emanación que estimula el sentido del olfato. Éste se activa cuando las moléculas transportadas por el aire estimulan los receptores del primer par craneal. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones… …   Diccionario médico

  • olor — |ô| s. m. Cheiro; odor; aroma …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • olor — (Del lat. vulgar olor.) ► sustantivo masculino 1 Sensación producida en el sentido del olfato por los cuerpos que tienen aroma: ■ me desagrada el olor de cebolla. 2 Propiedad que tienen los cuerpos y que al emanar afecta al órgano del olfato de… …   Enciclopedia Universal

  • Olor — El olor es la sensación resultante de la recepción de un estímulo por el sistema sensorial olfativo. El término indica tanto la impresión que se produce en el olfato, como lo que es capaz de producirlo. Es una propiedad intrínseca de la materia.… …   Wikipedia Español

  • olor — s m 1 Desprendimiento de ciertas sustancias químicas de los cuerpos que estimulan el sentido del olfato al percibirlo por la nariz: el olor de las rosas, el olor de la gasolina, el olor de la yerbabuena 2 Impresión determinada que causa este… …   Español en México

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»