Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

okularów

См. также в других словарях:

  • okular — m IV, D. u, Ms. okulararze; lm M. y 1. tylko w lm okulary «para szkieł optycznych (soczewek) w oprawie, najczęściej z uchwytami zakładanymi na uszy, korygujących wady wzroku, np. krótkowzroczność, nadwzroczność, niezborność» Nosić okulary. Włożyć …   Słownik języka polskiego

  • Plurale tantum — A plurale tantum (plural: pluralia tantum) is a noun that appears only in the plural form and does not have a singular variant, though it may still refer to one or many of the objects it names. Many languages have pluralia tantum, such as the… …   Wikipedia

  • oprawa — oczu «brwi i rzęsy»: Przy ciemnej oprawie oczu lub prostej grzywce zrezygnuj z okularów o liniach przecinających czoło. TSt 7/2000 …   Słownik frazeologiczny

  • astenopia — ż I, DCMs. astenopiapii, blm med. «osłabienie wzroku wynikające głównie z nadwzroczności (starczowzroczności) i zeza; dolegliwość wymagająca noszenia odpowiednich okularów» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • binokle — blp, D. binokleli «rodzaj okularów bez uchwytów na uszy, trzymających się na nosie za pomocą sprężynki» ‹z fr.› …   Słownik języka polskiego

  • futeralik — m III, D. a, N. futeralikkiem; lm M. i «mały futerał» Futeralik do okularów …   Słownik języka polskiego

  • ircha — ż III, CMs. irsze, blm «rodzaj zamszu, miękko wyprawiona skóra używana do wyrobu rękawiczek, do polerowania wyrobów metalowych, czyszczenia wyrobów metalowych, szklanych itp.» Ściereczka z irchy do okularów. ‹niem. z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • kobra — ż IV, CMs. kobrabrze; lm D. kobr 1. «Naja, duży, jadowity wąż z rodziny Elaphidae, występujący w wielu gatunkach w Azji i Afryce; najbardziej znanym gatunkiem jest kobra indyjska (okularnik), wąż o ubarwieniu brunatnym, żywiący się gryzoniami i… …   Słownik języka polskiego

  • lornion — m IV, D. u, Ms. lornionnie; lm M. y przestarz. «rodzaj okularów na długiej rączce, używanych zwłaszcza w XIX w.» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • naszukać się — dk I, naszukać sięam się, naszukać sięasz się, naszukać sięają się, naszukać sięaj się, naszukać sięał się «poświęcić, stracić wiele czasu na szukanie kogoś lub czegoś; znużyć się szukaniem» Naszukać się zaginionego syna. Naszukać się zgubionych… …   Słownik języka polskiego

  • obejść — dk, obejśćjdę, obejśćjdziesz, obejdź, obszedł, obeszła, obeszli obchodzić ndk VIa, obejśćdzę, obejśćdzisz, obejśćchodź, obejśćdził, obejśćdzony 1. «chodząc być kolejno w wielu miejscach w jakimś celu (np. w celu kontroli); zrobić obchód,… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»