-
1 odznaczać
/od'znat∫atɕ/ impf ⇒ odznaczyć* * *(-am, -asz); perf -yć; vt( dekorować odznaczeniem) to decorate, to honour (BRIT), to honor (US)* * *ipf.award; (medalem, orderem) decorate ( kogoś za coś sb for sth).ipf.1. (= charakteryzować się) be characterized ( czymś by sth); odznacza się inteligencją she's remarkably intelligent.2. (= wyróżniać się) distinguish oneself; (= uwidaczniać się) stand out; obraz odznaczał się na tle białej ściany the picture stood out on a white wall.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odznaczać
-
2 odznaczać
odznaczać się sich abzeichnen;odznaczać się (I) sich auszeichnen (durch A) -
3 odznaczać
\odznaczać kogoś czymś jdn mit etw auszeichnen\odznaczać się czymś sich +akk durch etw auszeichnen -
4 odznaczać
глаг.• обозначать* * *odznacza|ć[od-znaczać], \odznaczaćny несов. 1. обозначать, отмечать;2. награждать; ср. odznaczyć+1. zaznaczać 2. wyróżniać
* * *odznaczany несов.1) обознача́ть, отмеча́ть2) награжда́ть; ср. odznaczyćSyn: -
5 odznaczać
1. briller2. citer3. décorer -
6 odznaczać
[одзначачь]v.ndkвідзначати, одзначати, відмічати; відмічати галочкою ( fajkować) -
7 odznaczać
1. відзначати, відмічати;2. нагороджувати -
8 odznaczać się
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odznaczać się
-
9 odznaczać się
-
10 odznaczać\ się
[od-znaczać się] несов. отличаться; выделяться -
11 odznaczać się jakąś szczególną cechą
• be distinguished bySłownik polsko-angielski dla inżynierów > odznaczać się jakąś szczególną cechą
-
12 odznaczać się
[одзначачь шіĕ]v.ndkвідзначатися, одзначатися -
13 odznaczać się
відзначатися -
14 odznaczyć
odznaczać się sich abzeichnen;odznaczać się (I) sich auszeichnen (durch A) -
15 odznaczyć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odznaczyć
-
16 mądrość
сущ.• мудрость• премудрость* * *mądroś|ć♀ 1. ум ♂; мудрость;\mądrość życiowa житейская мудрость; nie odznaczać się \mądrośćcią не отличаться (не грешить) умом;
2. \mądrośćci мн. разг. ирон. премудрости;● zęby \mądrośćci зубы мудрости
* * *ж1) ум m; му́дростьmądrość życiowa — жите́йская му́дрость
nie odznaczać się mądrością — не отлича́ться (не греши́ть) умо́м
2) mądrości мн, разг., ирон. прему́дрости• -
17 nieufność
сущ.• недоверие• недоверчивость• подозрение* * *nieufnoś|ć♀ недоверчивость; недоверие ň;budzić \nieufność вызывать недоверие; odznaczać się \nieufnośćcią отличаться недоверчивостью; ● wotum \nieufnośćci полит. вотум недоверия
+ podejrzliwość, niedowierzanie* * *жнедове́рчивость; недове́рие nbudzić nieufność — вызыва́ть недове́рие
odznaczać się nieufnością — отлича́ться недове́рчивостью
Syn:podejrzliwość, niedowierzanie -
18 odznacz|yć
/od'znat∫ıtɕ/ pf — odznacz|ać /od'znat∫atɕ/ impf Ⅰ vt 1. (dać odznaczenie) to decorate, to honour- odznaczony medalami decorated with medals- generał odznaczył żołnierzy za waleczność the general decorated the soldiers for (their) bravery2. (wyodrębnić) to mark out, to highlight- odznaczyli kamieniami miejsce, w którym mieli kopać they marked out the digging area with stones- odznaczył ten akapit w tekście he highlighted the paragraph in the text ⇒ odznaczaćⅡ odznaczyć się 1. (wyróżnić się czymś) to distinguish oneself- odznaczyć się w walce to distinguish oneself in battle2. (zostawić ślad) to show up, to leave a mark- kleks odznaczył się na papierze an ink stain showed up on the paper- na obrusie odznaczyły się mokre szklanki wet glasses left marks on the tableclothⅢ odznaczać się to be characterized (czymś by sth)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odznacz|yć
-
19 fajkować
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > fajkować
-
20 kawaler
( nieżonaty mężczyzna) bachelor; ( młodzieniec) youth; ( orderu) knight* * *mppl. - owie l. -rzy1. (= nieżonaty mężczyzna) bachelor; kawaler do wzięcia elligible bachelor; stary kawaler confirmed bachelor.2. (= młodzieniec) young man.3. przest. (= adorator) cavalier.5. hist. (= rycerz zakonnik) knight.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kawaler
См. также в других словарях:
odznaczać — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. od znaczać] {{/stl 7}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odznaczaćam, odznaczaća, odznaczaćają, odznaczaćany {{/stl 8}}{{stl 22}}– odznaczyć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk VIIa, odznaczaćczę, odznaczaćczy, odznaczaćczony {{/stl 8}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odznaczać — [wym. od znaczać] ndk I, odznaczaćam, odznaczaćasz, odznaczaćają, odznaczaćaj, odznaczaćał, odznaczaćany forma ndk czas. odznaczyć (p.) odznaczać się 1. forma ndk czas. odznaczyć się w zn. 1. 2. «wyróżniać się czymś, mieć jakąś właściwość, cechę… … Słownik języka polskiego
odznaczać się — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. od znaczać się] {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} różnić się czymś wyraźnie; wyróżniać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odznaczała się wdziękiem. Jego głos odznaczał się wyjątkowym brzmieniem.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odznaczyć — [wym. od znaczyć] dk VIb, odznaczyćczę, odznaczyćczysz, odznaczyćznacz, odznaczyćczył, odznaczyćczony odznaczać [wym. od znaczać] ndk I, odznaczyćam, odznaczyćasz, odznaczyćają, odznaczyćaj, odznaczyćał, odznaczyćany 1. «wyróżnić spośród innych… … Słownik języka polskiego
grzeszyć — 1. Grzeszyć brakiem czegoś «odznaczać się brakiem jakiejś cechy, zwykle dodatniej»: Kto nie szanuje swoich czytelników, nie szanuje ani samego siebie, ani własnego dzieła. I grzeszy brakiem wyobraźni (...). J. Parandowski, Alchemia. 2. iron. Nie… … Słownik frazeologiczny
grzeszyć — ndk VIb, grzeszyćszę, grzeszyćszysz, grzesz, grzeszyćszył «popełniać grzech, grzechy, łamać zakazy religijne» Ciężko grzeszyć. Grzeszyć myślą. ◊ Nie grzeszyć talentem, odwagą, rozumem, uprzejmością, urodą itp. «zupełnie nie mieć talentu, odwagi,… … Słownik języka polskiego
wspólny — 1. Mieć z kimś, z czymś coś wspólnego a) «być podobnym do kogoś, do czegoś, odznaczać się jakimiś cechami, które upodabniają, zbliżają, łączą»: Suita op. 25 w swej neobarokowej pastiszowości dowodzi, iż Schönberg miał też coś wspólnego ze… … Słownik frazeologiczny
Aryjczyk — m III, DB. a, N. Aryjczykkiem, lm M. Aryjczykycy, DB. ów «człowiek, którego językiem ojczystym jest jeden z języków aryjskich, stanowiących wschodnią grupę indoeuropejskiej wspólnoty językowej (niekiedy o przedstawicielu ludności mówiącej… … Słownik języka polskiego
bitność — ż V, DCMs. bitnośćści, blm «odwaga okazywana w bitwie; dzielność, męstwo, waleczność» Bitność wojska, żołnierza. Odznaczać się bitnością … Słownik języka polskiego
bogobojność — ż V, DCMs. bogobojnośćści, blm książk. rzecz. od bogobojny Odznaczać się bogobojnością … Słownik języka polskiego
cechować — ndk IV, cechuję, cechujesz, cechuj, cechowaćował, cechowaćowany 1. «stanowić cechę czyjąś a. czegoś; być właściwym komuś, czemuś; charakteryzować, znamionować» Kogoś cechuje spryt, energia, pracowitość. Styl autora cechuje prostota. 2. «opatrywać … Słownik języka polskiego