Перевод: с польского на немецкий

с немецкого на польский

odwiedzać

См. также в других словарях:

  • odwiedzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odwiedzaćam, odwiedzaća, odwiedzaćają, odwiedzaćany {{/stl 8}}– odwiedzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odwiedzaćdzę, odwiedzaćdzi, odwiedzaćedź, odwiedzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odwiedzać — ndk I, odwiedzaćam, odwiedzaćasz, odwiedzaćają, odwiedzaćaj, odwiedzaćał, odwiedzaćany odwiedzić dk VIa, odwiedzaćdzę, odwiedzaćdzisz, odwiedzaćwiedź, odwiedzaćdził, odwiedzaćdzony 1. «przybywać do kogoś na krótko dla zobaczenia się z nim w… …   Słownik języka polskiego

  • odwiedzać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} odwiedzać wzajemnie jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odwiedzali się regularnie co sobota. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kąt — m IV, D. a, Ms. kącie; lm M. y 1. «część płaszczyzny ograniczona przez dwie półproste wychodzące z jednego punktu» ∆ Kąt prosty «kąt, którego ramiona są prostopadłe do siebie, mający 90°» ∆ fiz. Kąt graniczny «kąt padania, przy którym kąt… …   Słownik języka polskiego

  • bywać — ndk I, bywaćam, bywaćasz, bywaćają, bywaćaj, bywaćał I w funkcji samodzielnej: 1. «być często obecnym, znajdować się często w jakimś miejscu, przebywać, obracać się gdzieś; brać w czymś udział; znajdować się w czymś» Bywać na koncertach, na… …   Słownik języka polskiego

  • chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… …   Słownik języka polskiego

  • daleki — dalekiecy, dalszy 1. «o kimś lub o czymś znajdującym się, położonym w dużej odległości; odległy, oddalony» Dalekie kraje, strony, wzgórza. Daleki przyjaciel. ◊ Daleki krewny «ktoś związany pokrewieństwem w stopniu piątym i dalszym» ◊ Daleki… …   Słownik języka polskiego

  • gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… …   Słownik języka polskiego

  • gość — m I, DB. gośćścia; lm M. gośćście, DB. gośćści, N. gośćśćmi 1. «osoba przybyła do kogoś w gościnę, w odwiedziny; zaproszony lub przygodny uczestnik przyjęcia, balu, imprezy rozrywkowej» Miły, mile widziany gość. Dostojny, honorowy, oficjalny gość …   Słownik języka polskiego

  • hrabiostwo — n III 1. B.=M., Ms. hrabiostwowie; lm D. hrabiostwoostw «tytuł, godność hrabiego» Imponować hrabiostwem. Nadać, otrzymać hrabiostwo. 2. DB. hrabiostwowa, Ms. hrabiostwowu, blm «hrabia z żoną» Odwiedzać hrabiostwa Potockich. Pisać o hrabiostwu… …   Słownik języka polskiego

  • iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»