odrzucenie

См. также в других словарях:

• odrzucenie — Propozycja nie do odrzucenia zob. propozycja …   Słownik frazeologiczny

• dostać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… …   Słownik frazeologiczny

• dostawać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… …   Słownik frazeologiczny

• polewka — przestarz. Czarna polewka «odmowa rodziców panny dawana starającemu się o jej rękę lub odrzucenie konkurenta przez samą pannę, dawniej wyrażana przez podanie konkurentowi czarnej polewki – czerniny» Dać komuś czarną polewkę zob. dać 5. Dostać… …   Słownik frazeologiczny

• derywacja — ż I, DCMs. derywacjacji; lm D. derywacjacji (derywacjacyj) 1. jęz. «tworzenie wyrazów pochodnych od innych, podstawowych; dokonuje się zwykle za pomocą dodawania przyrostków i przedrostków lub przez odrzucenie części wyrazu; w gramatyce… …   Słownik języka polskiego

• fenomenologia — ż I, DCMs. fenomenologiagii, blm filoz. «nauka o zjawiskach jako dostępnych poznaniu aspektach rzeczywistości, o fazach rozwoju świadomości (ducha) od poznania z bezpośrednich danych do wiedzy absolutnej; kierunek filozoficzny postulujący… …   Słownik języka polskiego

• negacja — ż I, DCMs. negacjacji; lm D. negacjacji (negacjacyj) 1. książk. «przeczenie, odrzucenie, negowanie» Negacja oczywistych prawd. 2. log. «jedna z zależności międzyzdaniowych, wyrażająca wykluczenie lub zaprzeczenie zdania twierdzącego» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• odmowa — ż IV, CMs. odmowawie; lm D. odmowamów «odrzucenie jakiejś propozycji, prośby; odpowiedź odmowna» Kategoryczna, stanowcza, zdecydowana odmowa. Odmowa zeznań. Spotkać się z odmową. Nie zrażać się odmową …   Słownik języka polskiego

• odrzut — m IV, D. u, Ms. odrzutucie; lm M. y 1. «siła działająca jako reakcja przy nadawaniu prędkości jakiemuś ciału i skierowana w kierunku przeciwnym do tej prędkości» Odrzut broni palnej. 2. «odrzucenie czegoś z powrotem» Wykonać odrzut piłki. 3. «to …   Słownik języka polskiego

• przy- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od czasowników (niekiedy od innych wyrazów) oznaczający najczęściej» a) «osiągnięcie celu przestrzennego, bliskości, sąsiedztwa czegoś, np. przybiec, przynieść, przyciągnąć, przyprowadzić, przypłynąć»… …   Słownik języka polskiego

• rekuza — ż IV, CMs. rekuzauzie; lm D. rekuzauz daw. «odrzucenie propozycji małżeństwa» ◊ Dać, dostać rekuzę «odmówić mężczyźnie starającemu się o rękę, spotkać się z odmową» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego