-
1 odprawiać
اعزامواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > odprawiać
-
2 отправлять
глаг.• ekspediować• kierować• konsygnować• nadawać• nadesłać• odprawiać• odsyłać• odtransportować• odtransportowywać• posyłać• posłać• przekazywać• przesyłać• przesłać• przysłać• rozesłać• skierować• wydawać• wyekspediować• wysyłać• wysłać• załatwiać• załatwić• zwracać* * *ekspediować, nadawać, odprawiać, pakować, słać, wyprawiać, wysyłać -
3 увольнять
глаг.• dymisjonować• odprawiać• odrzucać• uwalniać• uwolnić• wydalać• wypuścić• wyrzucać• zwalniać• zwolnić• zwracać* * *( с работы) oddalać, odprawiać, odwoływać, wydalać, zwalniać -
4 освобождать
глаг.• doręczać• dymisjonować• dyspensować• emancypować• oddalić• odprawiać• odrzucać• opuszczać• oswabadzać• oswobadzać• oswobodzić• porzucać• porzucić• rozkiełznać• rozkuć• rozluźniać• rozpętać• rozładować• usamowolniać• uwalniać• uwolnić• uwłaszczać• wybawiać• wyemancypować• wypuścić• wyrzucać• wyswobodzić• wyzwalać• wyzwolić• zwalniać• zwolnić* * *(от должности и т. п.) odsuwać, oswobadzać, uwalniać, wyzwalać, zwalniać -
5 отклонять
глаг.• chylić• deklinować• odchylać• odpierać• odprawiać• odpychać• odrzucać• odrzucić• uchylać• wyrzucać• zbaczać• zboczyć• zwalniać* * *odchylać, oddalać юр., odrzucać, uchylać, utrącać разг. -
6 отсылать
глаг.• odsyłać• wydalać• zwracać* * *odprawiać, odsyłać -
7 уволить
глаг.• oddalić• odprawiać• oswobodzić• uwalniać• uwolnić• wybawiać• wydalać• wypuścić• wyzwalać• wyzwolić• zwalniać• zwolnić* * *( с работы) oddalić, odprawić, odwołać, wydalić, zwolnić -
8 celebrate
['sɛlɪbreɪt] 1. vtsuccess, victory świętować; anniversary, birthday obchodzić; ( REL) mass odprawiać (odprawić perf), celebrować2. vi* * *['seləbreit](to mark by giving a party etc in honour of (a happy or important event): I'm celebrating (my birthday) today.) obchodzić- celebration
- celebrity -
9 officiate
-
10 pack
[pæk] 1. n( packet) paczka f; ( back pack) plecak m; ( of hounds) sfora f; ( of people) paczka f (inf); ( of cards) talia f2. vtpakować (spakować perf); ( press down) przyciskać (przycisnąć perf); ( COMPUT) upakowywać (upakować perf)3. vito pack into — wpakowywać (wpakować perf) do +gen (inf)
to send sb packing ( inf) — odprawiać (odprawić perf) kogoś, przeganiać (przegonić perf) kogoś (inf)
Phrasal Verbs:- pack in- pack off- pack up* * *[pæk] 1. noun1) (things tied up together or put in a container, especially to be carried on one's back: He carried his luggage in a pack on his back.) tłumok2) (a set of (fifty-two) playing-cards: a pack of cards.) talia3) (a number or group of certain animals: a pack of wolves / a wolf-pack.) sfora4) (a packet: a pack of cigarettes.) paczka2. verb1) (to put (clothes etc) into a bag, suitcase or trunk for a journey: I've packed all I need and I'm ready to go.) pakować2) (to come together in large numbers in a small space: They packed into the hall to hear his speech.) tłoczyć się•- packing- packing-case
- packed out
- packed
- pack off
- pack up -
11 penance
['pɛnəns]n ( REL)pokuta fto do penance for one's sins — odprawiać (odprawić perf) pokutę za grzechy
* * *['penəns](punishment that a person suffers willingly to show that he is sorry for something wrong he has done: He did penance for his sins.) pokuta -
12 perform
[pə'fɔːm] 1. vttask, piece of music etc wykonywać (wykonać perf); ceremony prowadzić (poprowadzić perf); ( REL) odprawiać (odprawić perf)2. vi(well, badly) wypadać (wypaść perf)* * *[pə'fo:m]1) (to do, especially with care or as a duty: The doctor performed the operation.) dokonywać, wykonywać2) (to act (in the theatre etc) or do anything musical, theatrical etc to entertain an audience: The company will perform a Greek play; She performed on the violin.) wystawić, zagrać•- performer -
13 turn away
1. vi 2. vtapplicants odprawiać (odprawić perf) (z niczym or z kwitkiem)* * *(to move or send away: He turned away in disgust; The police turned away the crowds.) odwrócić oczy, zawrócić -
14 send away
-
15 освободить
глаг.• oddalić• odprawiać• oswobodzić• usamowolnić• uwalniać• uwolnić• wybawiać• wydalać• wypuścić• wyzwalać• wyzwolić• zwalniać• zwolnić -
16 congédier
1. oddalić2. odprawiać3. odprawić4. pożegnać5. wydalać6. wydalić7. zwolnić -
17 célébrer
1. celebrować2. chwalić3. obchodzić4. odprawiać5. sławić6. wielbić7. święcić -
18 débarquer
1. lądować2. odprawiać3. wysadzać4. wysiąść5. wyładować6. wyładowywać -
19 renvoyer
1. odbijać2. odbić3. odesłać4. odkładać5. odprawiać6. odrzucać7. odsyłać8. odwlekać9. wydalać10. wyganiać11. wygnać12. wyrzucać13. zwalniać14. zwracać -
20 scaip
1 eliminować 2 oddalać 3 oddalić 4 odprawiać 5 odrzucać 6 odwoływać 7 pozbyć 8 rozbieg 9 rozbiegać 10 rozpraszanie 11 rozpraszać 12 rozproszyć 13 rozprzestrzenianie 14 rozpędzać 15 rozpędzić 16 rozrzucanie 17 rozrzucać 18 rozrzut 19 rozsiać 20 rozsypanie 21 rozsypać 22 rozwiać 23 rozwierać 24 sypanie 25 wyeliminować 26 wyrzucać 27 zwalniać 28 zwolnić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
odprawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odprawiaćam, odprawiaća, odprawiaćają, odprawiaćany {{/stl 8}}– odprawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odprawiaćwię, odprawiaćwi, odprawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odprawiać — sąd nad kimś zob. sąd 1. Odprawić kogoś z kwitkiem zob. kwitek … Słownik frazeologiczny
odprawić — Odprawiać sąd nad kimś zob. sąd 1. Odprawić kogoś z kwitkiem zob. kwitek … Słownik frazeologiczny
odprawić — dk VIa, odprawićwię, odprawićwisz, odprawićpraw, odprawićwił, odprawićwiony odprawiać ndk I, odprawićam, odprawićasz, odprawićają, odprawićaj, odprawićał, odprawićany 1. «odesłać» a) «oddalić od siebie, wyprawić, pozbyć się kogoś» Odprawić… … Słownik języka polskiego
sąd — 1. przestarz. Odprawiać, odbywać sąd nad kimś «sądzić kogoś»: Odbyli nad nią fikcyjny sąd i skazali ją na śmierć. T. Małyszek, Kraina. 2. Sąd ostateczny «wielkie zamieszanie, chaos»: Wtedy się odbywał sąd ostateczny, gdyż każdy chciał bębnić, a… … Słownik frazeologiczny
celebrować — ndk IV, celebrowaćruję, celebrowaćrujesz, celebrowaćruj, celebrowaćował, celebrowaćowany 1. «odprawiać nabożeństwo, obrzęd, zwłaszcza uroczyście» Ksiądz celebruje mszę. 2. «zachowywać się, robić coś uroczyście, z namaszczeniem, ze szczególną… … Słownik języka polskiego
czarować — ndk IV, czarowaćruję, czarowaćrujesz, czarowaćruj, czarowaćował, czarowaćowany 1. «czynić czary, odprawiać praktyki magiczne» 2. «wzbudzać zachwyt; pociągać, nęcić, wabić» Czarować chłopców uśmiechem. Czarować w towarzystwie. 3. pot. iron.… … Słownik języka polskiego
egzorcyzm — m IV, D. u, Ms. egzorcyzmzmie; lm M. y rel. «forma zaklęcia zmierzająca do usunięcia z człowieka lub rzeczy złych mocy; w kościele katolickim: obrzęd liturgiczny mający na celu usunięcie wpływu szatana na osobę lub rzecz» Dokonywać egzorcyzmów.… … Słownik języka polskiego
jutrznia — ż I, DCMs. jutrzniani; lm D. jutrzniani rel. «w kościele katolickim: pierwsza część modlitwy brewiarzowej odmawianej przed wschodem słońca» Odprawiać jutrznię. Dzwonić na jutrznię … Słownik języka polskiego
msza — ż II, DCMs. mszy; lm D. mszy 1. «główny obrzęd religijny w katolicyzmie i prawosławiu koncentrujący się wokół symbolicznej ofiary chleba i wina» Uroczysta msza. Msza żałobna. Msza na czyjąś intencję, za czyjąś duszę. Dać na mszę, zamówić mszę.… … Słownik języka polskiego
nabożeństwo — n III, Ms. nabożeństwowie; lm D. nabożeństwoeństw 1. «zespół obrzędów religijnych ujęty w normy liturgiczne lub zwyczajowe» Nabożeństwo żałobne. Uroczyste nabożeństwo. Odprawiać nabożeństwo. Iść na nabożeństwo. Książka do nabożeństwa. 2.… … Słownik języka polskiego