Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

occĭpĭo/la

  • 1 occipio

    occĭpĭo, ĕre, cēpi, ceptum - tr. et intr. - entreprendre, commencer, débuter, être à son début.    - occipere magistratum: entrer en charge.    - occipere sermonem: engager une conversation.
    * * *
    occĭpĭo, ĕre, cēpi, ceptum - tr. et intr. - entreprendre, commencer, débuter, être à son début.    - occipere magistratum: entrer en charge.    - occipere sermonem: engager une conversation.
    * * *
        Occipio, occipis, pen. cor. occoepi, occoeptum, occipere, Ex ob, et coepi defectiuo compositum. Terent. Liu. Commencer.
    \
        Magistratum occoeperant. Tacit. Ils avoyent commencé d'exercer leur office.

    Dictionarium latinogallicum > occipio

  • 2 occipio

    occipio, cēpi (coepī), ceptum, ere (ob u. capio), I) intr. anfangen, beginnen, inventas occipit, Lucr.: dolores occipiunt, Ter.: quia hiems occipiebat, Tac.: priusquam lux occiperet, Amm.: a meridie nebula occepit, Liv. 29, 27, 6 H. (Weißenb. u. Madvig excepit). – II) tr. anfangen, beginnen, unternehmen, A) im allg.: quaestum, Ter.: m. folg. Infin., socordius ire occoepere, Sall. fr.: regnare occepit, Liv.: vexillum flagitare occipiunt, Tac.: absol., ita ut occepi (wie gesagt), stehende Formel zur Wiederaufnahme der Rede nach einer Unterbrechung, Plaut. (s. Brix Plaut trin. 897). – Passiv, quod occeptum est, Plaut.: m. folg. Infin. Pass., fabula occepta est agi, Ter. – B) insbes., anfangen, antreten, magistratum, Liv. u. Tac. – / Archaist. Fut. exact. occepso, is, it, Plaut. Amph. 673; asin. 794 u.a.

    lateinisch-deutsches > occipio

  • 3 occipio

    occipio, cēpi (coepī), ceptum, ere (ob u. capio), I) intr. anfangen, beginnen, inventas occipit, Lucr.: dolores occipiunt, Ter.: quia hiems occipiebat, Tac.: priusquam lux occiperet, Amm.: a meridie nebula occepit, Liv. 29, 27, 6 H. (Weißenb. u. Madvig excepit). – II) tr. anfangen, beginnen, unternehmen, A) im allg.: quaestum, Ter.: m. folg. Infin., socordius ire occoepere, Sall. fr.: regnare occepit, Liv.: vexillum flagitare occipiunt, Tac.: absol., ita ut occepi (wie gesagt), stehende Formel zur Wiederaufnahme der Rede nach einer Unterbrechung, Plaut. (s. Brix Plaut trin. 897). – Passiv, quod occeptum est, Plaut.: m. folg. Infin. Pass., fabula occepta est agi, Ter. – B) insbes., anfangen, antreten, magistratum, Liv. u. Tac. – Archaist. Fut. exact. occepso, is, it, Plaut. Amph. 673; asin. 794 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occipio

  • 4 occipiō

        occipiō cēpī (not coepī), eptus, ere    [ob+capio], to begin, commence: dolores occipiunt, T.: a meridie nebula occepit, L.: quaestum, T.: magistratum, enter upon, L.: mecum cogitare, T.: agere armentum, L.: (fabula) occeptast agi, T.
    * * *
    occipere, occepi, occeptus V

    Latin-English dictionary > occipiō

  • 5 occipio

    occĭpĭo, cēpi (coepi), eptum, 3 ( fut. perf. occepso for occepero, Plaut. Am. 2, 2, 41; id. Cas. 5, 4, 22:

    occepsit for occeperit,

    id. As. 4, 1, 49), v. a. and n. [ob-capio], to begin, commence any thing (not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Act.:

    nunc quod occepi, obsonatum pergam,

    Plaut. Mil. 3, 1, 154:

    cantationem,

    id. Stich. 5, 5, 19:

    quaestum,

    Ter. And. 1, 1, 52:

    sermonem cum aliquo,

    id. Eun. 4, 1, 8:

    magistratum,

    to enter upon, Tac. A. 3, 2; 6, 45; Liv. 3, 19; 4, 37.— Pass.:

    istuc quicquid est, quā hoc occeptum est causā, loquere,

    Ter. Heaut. 4, 1, 36; Plaut. Ps. 4, 1, 49.—
    (β).
    With inf.:

    ne aliam rem occipiat loqui,

    Plaut. Trin. 4, 3, 35:

    agere armentum,

    Liv. 1, 7:

    concubia vexillum flagitare occipiunt,

    Tac. A. 1, 39; id. H. 2, 16.— Pass.:

    (fabula) occepta est agi,

    Ter. Eun. prol. 22.—
    II.
    Neutr., to begin, commence.
    A.
    In gen.:

    a meridie nebula occipiebat,

    Liv. 29, 27, 6 Hertz (Weissenb. excepit):

    modo dolores occipiunt primulum,

    Ter. Ad. 3, 1, 2:

    hiems,

    Tac. A. 12, 12:

    juventas occipit puero,

    Lucr. 5, 889.—
    B.
    Esp., in formula, ita ut occepi, in resuming a discourse or topic after an interruption:

    ita ut occepi, si animum advortas, dicam,

    Plaut. Trin. 4, 2, 52 Brix ad loc.; id. Stich. 4, 2, 1; id. Curc. 1, 1, 43 al.

    Lewis & Short latin dictionary > occipio

  • 6 occipio

    cēpī (coepī), ceptum, ere [ ob + capio I ]
    1)
    а) начинать (cantionem Pl; sermonem cum aliquo Pl; o. loqui Pl; tibias inflare Ap); приступать, вступать
    2) начинаться (hiems occĭpit T; dolores occipiunt Ter)

    Латинско-русский словарь > occipio

  • 7 occepi

    occēpī pf. к occipio

    Латинско-русский словарь > occepi

  • 8 occepso

    арх. Pl = occepero (fut. II к occipio)

    Латинско-русский словарь > occepso

  • 9 occepto

    āvī, —, āre [intens. к occipio ]
    начинать (o. insanire Pl)
    maxumo malo suo, si attigerit sive occeptassit (= occeptaverit) Pl — ему же плохо будет, если он (только) тронет и начнёт (заденет)

    Латинско-русский словарь > occepto

  • 10 occoepi

    occoepī = occepī (pf. к occipio)

    Латинско-русский словарь > occoepi

  • 11 occupio

    арх. Pl = occipio

    Латинско-русский словарь > occupio

  • 12 occepso

    occepso, s. occipio.

    lateinisch-deutsches > occepso

  • 13 occepto

    occepto, āvi, āre (Intens. v. occipio), anfangen, mit folg. Infin., insanire, Plaut. Men. 916 u. 934: absol., Plaut. rud. 776, wo archaist. occeptassit = occeptaverit.

    lateinisch-deutsches > occepto

  • 14 occoepi

    occoepī, s. occipio.

    lateinisch-deutsches > occoepi

  • 15 occepso

    occepso, s. occipio.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occepso

  • 16 occepto

    occepto, āvi, āre (Intens. v. occipio), anfangen, mit folg. Infin., insanire, Plaut. Men. 916 u. 934: absol., Plaut. rud. 776, wo archaist. occeptassit = occeptaverit.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occepto

  • 17 occoepi

    occoepī, s. occipio.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occoepi

  • 18 occepso

    occepso, v. occipio init.

    Lewis & Short latin dictionary > occepso

  • 19 occepto

    occepto, āvi, 1 (old perf. subj. occeptassit; v. in the foll.), v. freq. a. [occipio], to begin (Plautin.): occeptat insanire, Plaut. Men. 5, 5, 18 and 32.— Absol.:

    si attigerit sive occeptassit,

    Plaut. Rud. 3, 4, 70.

    Lewis & Short latin dictionary > occepto

  • 20 occoepi

    occoepi, v. occipio.

    Lewis & Short latin dictionary > occoepi

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»