-
1 ocaleć
глаг.• выдержать• выживать• выжить• пережить• уцелеть* * *сов. уцелеть; спастись* * *сов.уцеле́ть; спасти́сьSyn: -
2 pogrom
сущ.• маршрут• погром• разгром• раут* * *♂, Р. \pogromu 1. разгром;2. (wymordowanie) погром;ocaleć z \pogromu уцелеть (спастись) при погроме
* * *м, P pogromu1) разгро́м2) ( wymordowanie) погро́мocaleć z pogromu — уцеле́ть (спасти́сь) при погро́ме
-
3 ostać się
ostoję się, ostoi się, ostoją się, ostój się, ostał się сов.1) уст. устоя́ть, удержа́ться2) уцеле́тьSyn: -
4 uchować się
-
5 uratować się
-
6 ostać\ się
ost|ać się\ostać\ sięoję się, \ostać\ sięoi się, \ostać\ sięoją się, \ostać\ sięoj się, \ostać\ sięał się сов. 1. уст. устоять, удержаться;2. уцелеть+1. oprzeć się 2. przetrwać, ocaleć
-
7 uchować\ się
сов. уцелеть; сохраниться;\uchować\ się się w kawalerstwie остаться холостяком
+ ocaleć -
8 uratować\ się
сов. спастись; уцелеть+
См. также в других словарях:
ocaleć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIa, ocalećeję, ocalećeje, ocalećlał, ocalećleli {{/stl 8}}{{stl 7}} uniknąć śmierci, zniszczenia, unicestwienia; uratować się, zachować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszyscy mieszkańcy zalanych terenów ocaleli. Cudem… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ocaleć — dk III, ocalećeję, ocalećejesz, ocalećej, ocalećlał, ocalećeli, ocalećlały, ocalećlali «uniknąć śmierci, zagłady, zniszczenia; uratować się, ujść cało» Ocaleć cudem. Ocaleć z katastrofy. Ocaleć od śmierci. Z całej książki ocalało tylko parę stron … Słownik języka polskiego
śmierć — 1. Biała śmierć a) «narkotyki, zwłaszcza kokaina»: Wobec wynikającego z handlu narkotykami oczywistego zagrożenia życia i zdrowia milionów obywateli, Stany Zjednoczone postanowiły przeznaczyć poważne środki finansnowe za walkę ze źródłem białej… … Słownik frazeologiczny
cudownie — cudownieej przysłów. od cudowny a) w zn. 1: Ocaleć cudownie z pożaru. b) w zn. 2: Śpiewać, wyglądać cudownie. Kwiaty pachną cudownie … Słownik języka polskiego
ocalenie — n I 1. rzecz. od ocaleć. 2. lm D. ocalenieeń «ratunek, wybawienie» Szukać, wyglądać, wypatrywać ocalenia. Zawdzięczać komuś (czemuś) ocalenie … Słownik języka polskiego
ostać — I dk, ostaćanę, ostaćaniesz, ostaćań, ostaćał ostawać ndk IX, ostaję, ostajesz, ostaćwaj, ostaćwał, przestarz. dziś gw. «zostać, pozostać» Ostań z Bogiem. ostać się ostawać się to samo, co ostać ostawać Miałeś, chamie, złoty róg, miałeś, chamie,… … Słownik języka polskiego
pogrom — m IV, D. u, Ms. pogrommie; lm M. y książk. «zupełne rozbicie, rozgromienie wojsk nieprzyjacielskich; wybicie, wymordowanie» Pogrom wrogiej armii. Ocaleć z pogromu … Słownik języka polskiego
przy — «przyimek łączący się z rzeczownikiem (lub innymi wyrazami pełniącymi jego funkcję) w miejscowniku; sygnalizuje stosunek współwystępowania, styczności w czasie i przestrzeni; elementem, do którego coś jest odnoszone za pomocą przyimka przy może… … Słownik języka polskiego
utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… … Słownik języka polskiego
wywijać — ndk I, wywijaćam, wywijaćasz, wywijaćają, wywijaćaj, wywijaćał, wywijaćany wywinąć dk Vb, wywijaćnę, wywijaćniesz, wywijaćwiń, wywijaćnął, wywijaćnęła, wywijaćnęli, wywijaćnięty, wywijaćnąwszy 1. «odwijając coś wykładać na wierzch, na zewnątrz»… … Słownik języka polskiego
ocalenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. ocaleć lub ocalić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}ocalenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. ocalenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} ratunek, wybawienie : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień