-
1 table-cover
• obrus -
2 cloth
[kloƟ]plural - cloths; noun((a piece of) woven material from which clothes and many other items are made: a tablecloth; a face-cloth; a floor-cloth; Woollen cloth is often more expensive than other cloths.) látka* * *• súkno• plátno• látka• obrus -
3 spread
past tense, past participle; see spread* * *• vejár• vyložit na stôl• vydávat• vysunút• zaniest• zdanie• zapísat• šírit• šírit sa• šírka• skupina kariet• široko roztvorit• šírenie• stádo• ukázat karty• tiahnut sa• text• prenášat• pretiahnut• prestriet• predlžovat• prikrývka• hlásat• farba• hostina• hody• banket• byt rozvrhnutý• dat• rozptyl• rozdelit• rozsah• roztahovat pri písaní• roztahovat• rozkladat sa• rozprestierat(sa)• rozložit• rozniest• roj torpéd• rozvrhnút• ranc• rozpätie• rozklepat• rozrastat sa• rozvalkat• rozstupovat sa• roztrúsit• rozostriet• rozloha• rozmetat• roztiahnut• rozprestriet• roznášat• rozrastanie• rozširovat• rozvinút• rozšírenie sa• rozširovanie• rozliezat sa• rozšírenie• rozprestierat sa• roztierat sa• rozhlásit• plochý drahokam• plocha• pokryt• povliect• pomazánka• potierat• potiahnut• poslat• pokrývka• mazat• nakladat• nafarbit• medzera• nátierka• namazat• naniest• nalakovat• natriet• natiahnut• obrus -
4 table-cloth
• nízky oblak• obrus -
5 tea-cloth
• utierka• obrus k caju -
6 tablecloth
noun (a cloth for covering a table, usually for a meal: an embroidered tablecloth.) obrus
См. также в других словарях:
obrus — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a || u, Mc. obrussie {{/stl 8}}{{stl 7}} płat materiału, folii itp., służący do nakrywania stołu jadalnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Biały, wzorzysty, lniany, bawełniany obrus. Poplamić obrus kawą. Rozłożyć obrus na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrus — m IV, D. a ( u), Ms. obrussie; lm M. y «nakrycie na stół» Lniany, bawełniany, adamaszkowy obrus. Biały, kolorowy obrus. Obrus w kratę. Mereżkowany obrus. Nakryć stół obrusem. Zmienić obrus … Słownik języka polskiego
obrús — a m (ȗ) 1. glagolnik od obrusiti: slab obrus valja je vzrok za prepuščanje vode 2. obrušena površina: obrusi kristalov ♦ alp. ledeniški obrus zglajeno mesto v strugi, skalovju, ki ga je naredil ledenik … Slovar slovenskega knjižnega jezika
обрус — род. п. а скатерть (Даль), укр. обрус, др. русск., цслав. обрусъ sudarium , болг. обрус платок, салфетка , словен. obrȗs, чеш., слвц. obrus, польск. obrus скатерть . Из *o brus, связанного чередованием гласных с цслав. бръснѫти стереть , русск.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
poplamić — dk VIa, poplamićmię, poplamićmisz, poplamićplam, poplamićmił, poplamićmiony «zrobić wiele plam na czymś, pokryć plamami; zaplamić» Poplamić obrus, podłogę, ubranie. Palce poplamione atramentem. poplamić się 1. strona zwrotna czas. poplamić Dzieci … Słownik języka polskiego
убрус — женский головной платок, полотенце , укр. убрус, др. русск. убрусъ полотенце (Жит. Кодрата, ХI в.; см. Срезн. III, 1117 и сл.), ст. слав. оуброусъ σουδάριον (Остром.), болг. убрус платок, полотенце , сербохорв. у̀брус, словен. ubrȗs, чеш. ubrus … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
jeść — 1. pot. Czym, z czym to się je? «jak należy z tym postępować, jak sobie z tym poradzić, co to jest»: Nie jestem już dziewicą, nie bój się, wiem czym to się je (...). J. Kaczmarski, Plaża. 2. Jeść jak kurczę, jak ptaszek, jak wróbelek «nie mieć… … Słownik frazeologiczny
adamaszkowy — przym. od adamaszek Adamaszkowy obrus. Adamaszkowa bielizna pościelowa … Słownik języka polskiego
biały — białyali, bielszy «mający barwę właściwą śniegowi, mleku» Oślepiająco biały śnieg. Biały obrus. Białe obłoki, kwiaty. Zęby białe jak ser. Ponad śnieg bielszym się stanę. (Żeromski) ∆ Biały człowiek «potocznie o człowieku należącym do białej… … Słownik języka polskiego
bielusieńki — bielusieńkińcy forma zdr. o odcieniu intensywnym od bieluśki Bielusieńki obrus … Słownik języka polskiego
czysty — czyści, czystszy a. czyściejszy 1. «nie zabrudzony, wolny od zanieczyszczeń» Czysta bielizna. Czysty, świeży śnieg. Obrus czyściejszy od serwetek. ∆ Czysty papier «papier nie zapisany, nie zadrukowany» ◊ Być czystym «nie mieć na sumieniu nic… … Słownik języka polskiego
