-
1 obrażać się
vrobrażać się o coś — to be offended at sth, to take offence (BRIT) lub offense (US) at sth
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrażać się
-
2 obrażać się
несов.обижа́ться; ср. obrazić się -
3 obrażać\ się
несов. обижаться; ср. obrazić się -
4 obrażać się
[ображачь шіĕ]v.ndk -
5 obrażać się
ображатися -
6 obrażać
impf ⇒ obrazić* * ** * *ipf.1. (= ubliżać) offend, insult; ( słownie) abuse; obrazić kogoś śmiertelnie offend sb gravely; obrazić kogoś do żywego cut sb to the quick.2. (= naruszyć coś) offend; obrażać czyjeś uczucia hurt sb's feelings.ipf.(= żywić urazę) take offence, be in a huff, be miffed (na kogoś/coś at sb/sth) ( za coś for sth) ( o coś at sth); obrazić się na cały świat turn one's back on the world l. one's fellow man, become bitter and twisted.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrażać
-
7 obrażać
I. vt1) ( znieważać)\obrażać kogoś czymś jdn mit etw beleidigen [ lub kränken]2) ( naruszać zasady)\obrażać coś etw missachten, gegen etw verstoßen\obrażać czyjeś uczucia religijne jds religiöse Gefühle verletzen\obrażać się na kogoś o coś jdm etw übel nehmen -
8 obrażać
obrażać się beleidigt sein, sich gekränkt fühlen (o A wegen G); -
9 obrażać obraż·ać
-am, -asz; pf obrazić1. vt2.obrażać się vrobraził się za jego słowa — he took offence BRIT lub offense US at his words
-
10 gniewać się
несов.1) серди́ться, зли́тьсяgniewać się się o byle co — серди́ться из-за пустяка́
gniewać się się na kogoś — быть в оби́де на кого́-л.
2) быть в ссо́ре (друг с дру́гом)Syn: -
11 gniewać\ się
несов. 1. сердиться, злиться;\gniewać\ się się o byle со сердиться из-за пустяка;
\gniewać\ się się na kogoś быть в обиде на кого-л.;2. быть в ссоре (друг с другом)+1. irytować się, złościć się;
obrażać się -
12 dąsać się
несов.ду́ться, обижа́ться; капри́зничатьdąsać się się na kogoś — ду́ться (быть в оби́де) на кого́-л.
Syn: -
13 dąsać\ się
несов. дуться, обижаться; капризничать;\dąsać\ się się na kogoś дуться (быть в обиде) на кого-л.+stroić fochy (fumy), obrażać się
-
14 urażać się
-
15 urażać\ się
несов. 1. ушибаться (больным местом);2. перен. обижаться+2. obrażać się
-
16 obrazić
* * *pf.pf.zob. obrażać się.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrazić
-
17 urażać
impf ⇒ urazić* * ** * *ipf.1. (= uderzać w bolące miejsce) hurt.2. (= sprawiać przykrość) offend, hurt, wound; urazić czyjąś dumę hurt sb's pride.ipf.1. (= uderzać się w bolące miejsce) hurt o.s.2. (= obrażać się) take offense, feel offended l. hurt.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > urażać
-
18 obra|zić
pf — obra|żać impf Ⅰ vt 1. (ubliżyć) to offend, to insult- przepraszam, nie chciałem cię obrazić I’m sorry, I didn’t mean to offend you- obraża mnie swoimi podejrzeniami I find his suspicions offensive2. (naruszyć normy) to offend- film obraża uczucia wierzących the film offends people’s religious feelings- wyrok obrażający poczucie sprawiedliwości a verdict that flies in the face of justice- to obraża moją dumę it’s hurts my pride- to obraża jego inteligencję kryt. it’s an insult to his intelligenceⅡ obrazić się — obrażać się to be offended, to take offence GB, to take offense US- obraziła się na mnie za porównanie jej do piłki plażowej she was offended at me a. she took offence at me for comparing her to a beach ball- obraził się o drobnostkę he took offence at some trifle- obraził się, że tylko z tobą rozmawiałem he got offended because I wasn’t talking to anybody but you- nie odzywa się do mnie, chyba się obraził he isn’t speaking to me, he must be offended- nie obrażaj się don’t be a. get offendedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obra|zić
-
19 gorsz|yć
impf Ⅰ vt 1. (oburzać) to shock; (obrażać czyjeś poczucie przyzwoitości) to scandalize- gorszyć kogoś czymś to scandalize a. shock sb with sth- gorszyły ich jej wyzywające stroje they were scandalized by her provocative attire- gorszyły ją zbyt śmiałe sceny w spektaklu she was shocked by the risqué scenes in the show ⇒ zgorszyć2. (demoralizować) to deprave, to corrupt (the morals of) [nieletnich, młodzież] ⇒ zgorszyć Ⅱ gorszyć się to be scandalized a. shocked (czymś by sth)- gorszył się swobodnym zachowaniem młodzieży he was scandalized by the young people’s free and easy behaviour ⇒ zgorszyć sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > gorsz|yć
-
20 zamia|r
m (G zamiaru) intention- z zamiarem popełnienia przestępstwa with criminal intent- nie mając najmniejszego zamiaru without the least a. slightest intention- mieć zamiar coś zrobić to intend to do sth, to be going to do sth- odstąpić od zamiaru zrobienia czegoś to change one’s mind about doing sth- mieć złe zamiary wobec kogoś to have (evil) designs against a. on sb- mam względem ciebie życzliwe zamiary, chcę dla ciebie jak najlepiej I mean well, I just want the best for you- mamy zamiar zbudować przedszkole it’s our intention to build a kindergarten, our intention is to build a kindergarten- przyjechał tu z zamiarem odwiedzenia rodziny he came here with the purpose of visiting his family- właśnie miał zamiar zadzwonić do niej he was about to give her a ring- przepraszam, nie miałem zamiaru pana obrazić I’m sorry, I didn’t intend a. mean to offend you■ nie leżało w moim/jej zamiarze nikogo obrażać I/she had no intention of offending anyone- mieć poważne zamiary przest. to have serious intentions- mierzyć siły na zamiary ≈ to bite off more than one can chew- nosić się z zamiarem zrobienia czegoś to intend to do sthThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zamia|r
- 1
- 2
См. также в других словарях:
obrażać się – obrazić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} reagować obrazą na coś, czuć się znieważonym, obrażonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obraził się chyba na nas o coś, bo się nie odzywa. Na panią nawet się obrazić nie można. Obrażać się bez powodu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urażać się – urazić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dotykając się, uderzając się, kalecząc się, podrażniać, naruszać wrażliwe, bolące, skaleczone miejsce : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uraziła się w skaleczony łokieć. Przez nieuwagę urażał… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
srożyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, srożyć siężę się, srożyć sięży się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zjawiskach atmosferycznych, klęskach żywiołowych: występować z dużą siłą, z dużym natężeniem, gwałtownie,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
unosić się – unieść się honorem [dumą] — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obrażać się, reagować w sposób emocjonalny, czując się dotkniętym, urażonym w swojej ambicji, poczuciu godności osobistej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś unosi się dumą z byle powodu.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odymać się – odąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrażać niezadowolenie, pogardę itp. uczucia przez zniekształcenie twarzy wydychanym powietrzem, robić odętą minę; także: obrażać się na kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odął się ze złości. Czemuś się tak odęła na niego? {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
znać się na żartach — {{/stl 13}}{{stl 7}} mieć poczucie humoru, dystans, nie obrażać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zupełnie nie znała się na żartach. W tym towarzystwie trzeba znać się na żartach. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrazić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. obrażać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrazić — dk VIa, obrazićrażę, obrazićrazisz, obrazićraź, obrazićził, obrazićrażony obrażać ndk I, obrazićam, obrazićasz, obrazićają, obrazićaj, obrazićał, obrazićany 1. «wyrazić się o kimś, zachować się względem kogoś w sposób uchybiający jego godności;… … Słownik języka polskiego
gniewać — ndk I, gniewaćam, gniewaćasz, gniewaćają, gniewaćaj, gniewaćał «wywoływać w kimś gniew; złościć kogoś» Gniewa kogoś niegrzeczne traktowanie, chamstwo, brud, niechlujstwo, niedbalstwo. gniewać się 1. «wybuchać gniewem, irytować się, złościć się,… … Słownik języka polskiego
obrażanie — ↨ obrażanie się n I rzecz. od obrażać (się) … Słownik języka polskiego
nie chcieć znać — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} rezygnować z jakiejś znajomości, obrażać się na kogoś, definitywnie zrywać kontakty z kimś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Od tej pory nie chcę cię znać! Dlaczego nie chcesz mnie już znać? {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień