-
1 obiec
obie|c\obiecgnie, \obiecgł, \obiecgnięty сов. 1. обежать;2. (о planetach itp.) совершить оборот (вокруг чего-л.); 3. облететь; wieść \obiecgła miasto весть облетела город+1. obiegnąć, oblecieć 3. oblecieć
* * *obiegnie, obiegł, obiegnięty сов.1) обежа́ть2) (o planetach itp.) соверши́ть оборо́т (вокруг чего-л.)3) облете́тьwieść obiegła miasto — весть облете́ла го́род
Syn:
См. также в других словарях:
obiegać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obiegaća, obiegaćam, obiegaćają, obiegaćany {{/stl 8}}– obiec, obiegnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc b, obiegnę, obiegnie, obiegnij, obiegłem, obiegł, obiegła, obiegli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… … Słownik języka polskiego
obiec — a. obiegnąć dk Vc, obiegnę, obiegniesz, obiegnij, obiegł, obiegnięty, obiegłszy obiegać ndk I, obiecam, obiecasz, obiecają, obiecaj, obiecał, obiecany 1. «biegnąc zatoczyć krąg dokoła czegoś» Zawodnicy obiegli boisko. Konie obiegły dziedziniec,… … Słownik języka polskiego
