obdarzać

См. также в других словарях:

• obdarzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obdarzaćam, obdarzaća, obdarzaćają, obdarzaćany {{/stl 8}}– obdarzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, obdarzaćrzę, obdarzaćrzy, obdarzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dawać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obdarzać — Obdarzyć kogoś wolnością zob. wolność …   Słownik frazeologiczny

• obdarzyć — dk VIb, obdarzyćrzę, obdarzyćrzysz, obdarzyćdarz, obdarzyćrzył, obdarzyćrzony obdarzać ndk I, obdarzyćam, obdarzyćasz, obdarzyćają, obdarzyćaj, obdarzyćał, obdarzyćany, książk. «ofiarować komuś coś; obdarować» Obdarzyć kogoś majątkiem, pieniędzmi …   Słownik języka polskiego

• piedestał — 1. Postawić, stawiać kogoś, coś na piedestale; wynieść kogoś, coś na piedestał «obdarzyć, obdarzać kogoś, coś wielkim szacunkiem, przypisać, przypisywać komuś wielkie zalety, zasługi, uznać, uznawać wielką wartość czegoś»: Mój ojciec był… …   Słownik frazeologiczny

• afektować — ndk IV, afektowaćtuję, afektowaćtujesz, afektowaćtuj, afektowaćował, afektowaćowany 1. daw. «zachowywać się w sposób przesadny, nienaturalny; przesadzać, udawać» 2. daw. «obdarzać afektem, sympatią; lubić» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• faworyzować — ndk IV, faworyzowaćzuję, faworyzowaćzujesz, faworyzowaćzuj, faworyzowaćował, faworyzowaćowany «obdarzać względami, wyróżniać, popierać» Faworyzować cudzoziemców. Faworyzować handel, rzemiosło, sztukę. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• nawiedzać — ndk I, nawiedzaćam, nawiedzaćasz, nawiedzaćają, nawiedzaćaj, nawiedzaćał, nawiedzaćany nawiedzić dk VIa, nawiedzaćdzę, nawiedzaćdzisz, nawiedzaćwiedź, nawiedzaćdził, nawiedzaćdzony 1. «o kataklizmach, klęskach, chorobach, nieszczęściach itp.:… …   Słownik języka polskiego

• pieszczota — ż IV, CMs. pieszczotaocie; lm D. pieszczotaot «pieszczenie kogoś, czułe gładzenie, całowanie, tulenie» Czuła, gorąca, miłosna, namiętna, zmysłowa pieszczota. Nieśmiała, niewinna, słodka, tkliwa pieszczota. Matczyne pieszczoty. Darzyć, obdarzać,… …   Słownik języka polskiego

• uśmiech — m III, D. u; lm M. y «lekkie wygięcie ust ku górze, połączone z mimiką twarzy, będące zwykle wyrazem uczuć radości, zadowolenia, niekiedy ironii, zakłopotania itp.; bezgłośny śmiech» Beztroski, godny, promienny, radosny, wesoły uśmiech. Błogi,… …   Słownik języka polskiego

• żałować — ndk IV, żałowaćłuję, żałowaćłujesz, żałowaćłuj, żałowaćował 1. «odczuwać żal, smutek, przykrość z jakiegoś powodu, zwykle z powodu straty kogoś lub czegoś, niedostania, nieosiągnięcia czegoś» Żałuj, żeś tego nie widział (nie słyszał). Żałować… …   Słownik języka polskiego

• czuć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIc, czuję, czuje, czuty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odbierać coś zmysłami, głównie zapach, dotyk, smak, ból i temperaturę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czuć ciepło. Czuć czyjeś perfumy …   Langenscheidt Polski wyjaśnień