Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

ntis

  • 121 grassor

    grassor, ātus, 1 ( inf. pres. grassarier, Prud. Ham. 651; act. collat. form grassabamus, App. M. 7, 7), v. dep. n. and a. [gradior], to go, go about (not in Cic. and Cæs.; cf.: gradior, incedo, vado, pergo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly ante-class.):

    hoc grassari gradu,

    Plaut. Poen. 3, 1, 11:

    siccine hic cum uvida veste grassabimur?

    id. Rud. 1, 4, 31; id. Bacch. 5, 2, 19: sine eam pedibus grassari, Titin. ap. Non. 316, 3:

    recte grassatur via,

    Nov. ib. 5; Ov. Tr. 2, 477:

    certum'st moriri, quam hunc pati grassari lenonem in me,

    come about me, approach me, Plaut. Rud. 3, 3, 22.—
    b.
    Of things:

    (aranĕus) quanta arte celat pedicas scutulato rete grassantes,

    going about, moving around, Plin. 11, 24, 28, § 81:

    per omnes nervos articulosque humore pestifero grassante,

    Just. 23, 2:

    neque avaritia solum, sed etiam crudelitas in capta urbe grassata est,

    Curt. 5, 6, 6.—
    B.
    In partic.
    1.
    To go loitering or rioting about (cf. grassator, I.): se in juventutem grassantem in Subura incidisse, Liv. 3, 13, 2:

    per omnia clandestina grassari scelera latrociniorum, id 42, 18, 1: ubi Caesarem esse qui grassaretur pernotuit,

    Tac. A. 13, 25.—Hence, of parasites, i. q. adulari, to pay one's court to, to flatter, fawn upon: grassari antiqui ponebant pro adulari, Paul. ex Fest. p. 97 Müll.—
    2.
    To go about with thievish designs, to lie in wait: grassari dicuntur latrones vias obsidentes, Paul. ex Fest. p. 97 Müll. (cf. grassator, II.):

    in umbris,

    Anthol. Lat. 2, 186, 42 sq.:

    silurus grassatur, ubicumque est, omne animal appetens,

    Plin. 9, 15, 17, § 45.—Hence,
    b.
    With acc., to fall upon, assault, attack:

    turmas,

    Stat. Th. 8, 571.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to go, proceed, or act in any manner: saepe hac eadem sum grassatus via, Nov. ap. Non. 316, 7; cf.:

    consimili grassantur via,

    Afran. ib. 9:

    ubi animus ad gloriam virtutis via grassatur,

    Sall. J. 1, 3:

    grassandum ad clara periclis,

    Sil. 1, 570:

    (assertor) ait, se jure grassari, non vi,

    that he was proceeding, Liv. 3, 44, 8:

    longe alia via grassabantur,

    id. 2, 27, 7:

    consilio grassandum, si nihil vires juvarent, ratus,

    id. 10, 14, 13:

    mutua dissimulatione et iisdem, quibus petebatur, artibus grassatur,

    Tac. H. 4, 56:

    cupidine atque irā, pessimis consultoribus,

    Sall. J. 64, 5:

    obsequio,

    to act obsequiously, Hor. S. 2, 5, 93:

    dolo,

    to act cunningly, Tac. H. 4, 16:

    assentando multitudini grassari,

    Liv. 45, 23, 9:

    superbe avareque in provincia grassatos,

    Suet. Aug. 67.—
    B.
    In partic., to attack, proceed against; to proceed with violence, act harshly, rage, rage against. —Constr.: in aliquid and in or adversus aliquem:

    trecenti conjuravimus principes juventutis Romanae, ut in te hac via grassaremur,

    Liv. 2, 12, 15; cf.:

    in possessionem agri publici grassari,

    id. 6, 5, 4:

    in externos grassari,

    Suet. Ner. 36:

    adversus omnis aevi hominum genus grassari,

    id. Calig. 34; cf.:

    qui cum contemptu religionis grassatus etiam adversus deos fuerat,

    Just. 1, 9:

    ita bacchantem atque grassantem adoriri,

    Suet. Calig. 56:

    omni rapinarum genere grassati,

    id. Vesp. 6:

    diverso vitiorum genere,

    id. Galb. 14; cf.:

    placuit veneno grassari,

    Tac. H. 3, 39; id. A. 15, 60.— Absol.:

    Ii (sagitarii) dum eminus grassabantur,

    Tac. A. 4, 47.—

    Of abstract subjects: accusatorum major in dies et infestior vis sine levamento grassabatur,

    Tac. A. 4, 66:

    ut clausis unam intra domum accusatoribus et reis, paucorum potentia grassaretur,

    id. ib. 13, 4:

    dicemus de his (malis), quae totis corporibus grassantur,

    Plin. 26, 11, 67, § 107; cf.:

    haec (vitia) in pueris grassari, illa in adultis,

    id. 26, 1, 3, § 4:

    mala vestra,... alia grassantia extrinsecus, alia in visceribus ipsis ardentia,

    Sen. Vit. B. 27, 6:

    rabidorum more luporum Crimina persultant toto grassantia campo,

    Prud. Psych. 468:

    grassandi in re familiari facultas,

    of wasting, plundering, Dig. 26, 10, 6.—Fig.:

    nec ferro grassatur saepius ullum mentis vitium quam cupido, etc.,

    Juv. 14, 174.—
    b.
    With acc. (cf. above, I. B. 2. b.):

    simulque Romam pestilentia grassabatur,

    Aur. Vict. Caes. 33, 5.— P. a.: grassans, ntis, m., as subst., a robber, thief:

    quicquid Lycurgi villa grassantibus praebuisset,

    Petr. 117, 3; App. M. 8, p. 209, 3:

    sublatis susceptoribus grassantium cupido conquiescit,

    Paul. Sent. 5, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > grassor

  • 122 indifferens

    in-diffĕrens, entis, adj., in which there is no difference, indifferent.
    I.
    Act., of persons, making no difference, indifferent, careless (post-class.):

    circa victum,

    Suet. Caes. 53.—
    II.
    Pass.
    A.
    Philos. t. t., neither good nor evil, not to be sought or avoided (class.): necesse est, nec bonum esse nec malum hoc quod praepositum vel praecipuum nominamus; idque ita definimus, quod sit indifferens cum aestimatione mediocri; quod enim illi adiaphoron dicunt, id mihi ita occurrit ut indifferens dicerem, Cic. Fin. 3, 16, 53: nihil indifferens gloriosum est; mors autem gloriosum est;

    ergo mors non est indifferens,

    Sen. Ep. 82, 10.—Hence, subst.: indiffĕrens, ntis, n., a thing indifferent, neither good nor evil:

    si valetudo indifferens est, bene valere indifferens est,

    Sen. Ep. 117, 8:

    cur dolor apud Stoicos indifferens esse dicitur, non malum,

    Gell. 12, 5, 4:

    Zeno censuit voluptatem esse indifferens, id est neutrum, neque bonum neque malum,

    id. 9, 5, 5.— Plur.:

    haec quae indifferentia vocamus,

    Sen. Vit. Beat. 22, 4 al. —
    B.
    In gram., of the syllaba anceps, doubtful, Quint. 9, 9, 48; 93.—Hence, adv.: in-diffĕrenter, without distinction, indiscriminately, indifferently (post-Aug.):

    uti utraque appellatione,

    Quint. 11, 3, 1; 9, 2, 6:

    uti his litteris,

    Gell. 10, 24, 8: ferre, to bear with indifference, unconcern; opp. graviter, Suet. Dom. 23:

    vivere,

    to eat of everything without distinction, Scrib. Comp. 122.

    Lewis & Short latin dictionary > indifferens

  • 123 indifferenter

    in-diffĕrens, entis, adj., in which there is no difference, indifferent.
    I.
    Act., of persons, making no difference, indifferent, careless (post-class.):

    circa victum,

    Suet. Caes. 53.—
    II.
    Pass.
    A.
    Philos. t. t., neither good nor evil, not to be sought or avoided (class.): necesse est, nec bonum esse nec malum hoc quod praepositum vel praecipuum nominamus; idque ita definimus, quod sit indifferens cum aestimatione mediocri; quod enim illi adiaphoron dicunt, id mihi ita occurrit ut indifferens dicerem, Cic. Fin. 3, 16, 53: nihil indifferens gloriosum est; mors autem gloriosum est;

    ergo mors non est indifferens,

    Sen. Ep. 82, 10.—Hence, subst.: indiffĕrens, ntis, n., a thing indifferent, neither good nor evil:

    si valetudo indifferens est, bene valere indifferens est,

    Sen. Ep. 117, 8:

    cur dolor apud Stoicos indifferens esse dicitur, non malum,

    Gell. 12, 5, 4:

    Zeno censuit voluptatem esse indifferens, id est neutrum, neque bonum neque malum,

    id. 9, 5, 5.— Plur.:

    haec quae indifferentia vocamus,

    Sen. Vit. Beat. 22, 4 al. —
    B.
    In gram., of the syllaba anceps, doubtful, Quint. 9, 9, 48; 93.—Hence, adv.: in-diffĕrenter, without distinction, indiscriminately, indifferently (post-Aug.):

    uti utraque appellatione,

    Quint. 11, 3, 1; 9, 2, 6:

    uti his litteris,

    Gell. 10, 24, 8: ferre, to bear with indifference, unconcern; opp. graviter, Suet. Dom. 23:

    vivere,

    to eat of everything without distinction, Scrib. Comp. 122.

    Lewis & Short latin dictionary > indifferenter

  • 124 indigeo

    indĭgĕo, ŭi, ēre, v. n. [indu-egeo], to need, want, to stand in need or want of any thing (class.).
    I.
    Lit., with abl.:

    bona existimatione,

    Cic. Rosc. Com. 15, 44:

    pecunia,

    Nep. Ages. 7:

    medicina,

    id. Att. 21:

    iis rebus, quae ad oppugnationem castrorum sunt usui,

    Caes. B. C. 4, 35:

    cibo,

    Suet. Galb. 7:

    constantia inter dubia,

    Tac. H. 3, 73:

    pecunia,

    Val. Max. 7, 2, ext. 9.—
    II.
    In gen.
    A. (α).
    With gen. (class.):

    ingenii et virtutis,

    Cic. Fam. 6, 4, 2:

    indigeo tui consilii,

    id. Att. 12, 35, 2:

    alterius,

    id. Lael. 14, 51.—
    (β).
    With abl., Cic. Fam. 12, 11, 2; Serv. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1; Cic. ad Q. Fr. 1, 3, 2.— Pass.:

    cum praesidio earum (avium) indigetur,

    Plin. 10, 27, 39, § 75:

    fruges indigebant tecto,

    Col. 12 praef. §

    3: pax et quies bonis artibus indigent,

    Tac. H. 4, 1; 4, 51; Suet. Aug. 29. —
    (γ).
    With acc. (ante-class.):

    nihil,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.—
    (δ).
    With inf.:

    hoc plane indigeo discere,

    Gell. 4, 1, 6.—
    B.
    To long for, desire; with gen. (class.):

    non auri, non argenti, non ceterarum rerum indigere,

    Cic. Sull. 8, 25.—Hence, indĭgens, entis, P. a., in want of, needing any thing
    (α).
    With gen.:

    quid enim? Africanus indigens mei? minime hercle: at ne ego quidem illius,

    Cic. Lael. 9, 30:

    alienarum opum,

    Nep. Reg. 3: praesidii, Auct. B. Hisp. 17.—
    (β).
    With abl. (post-Aug.):

    cotes oleo indigentes,

    Plin. 36, 22, 47, § 164:

    disceptatio multā curā indigens,

    Gell. 14, 2, 13.—
    B.
    Subst.: indĭgens, ntis, comm., a needy or indigent person:

    indigentibus benigne facere,

    Cic. Off. 2, 15, 52; id. Fin. 2, 35, 118.

    Lewis & Short latin dictionary > indigeo

  • 125 insolens

    in-sŏlens, ntis, adj. [2. in-soleo].
    I.
    In gen., i. q. insuetus, contrary to custom, unaccustomed to a thing; unusual, not in use (class.); constr. absol., or with gen.:

    quid tu Athenas insolens?

    Ter. And. 5, 4, 4:

    mutatos deos flebit et aspera aequora emirabitur insolens (= antea insuetus tam celeris immutationis),

    Hor. C. 1, 5, 8:

    verbum, i. q. insuetum, insolitum,

    Cic. Or. 8, 25; Quint. 4, 1, 58; Gell. 11, 7, 1; cf. in sup.: insolentissimum nomen, Quint. prooem. § 14.—With gen.:

    infamiae,

    Cic. Att. 2, 21, 3; id. de Or. 1, 48, 207:

    belli,

    Caes. B. C. 2, 36:

    bellorum,

    Tac. H. 1, 87:

    audiendi,

    id. A. 15, 67:

    vera accipiendi,

    Sall. H. 4, 48 Dietsch:

    ruris colendi,

    Gell. 19, 12, 7:

    malarum artium,

    Sall. C. 3, 4 al. —
    II.
    In partic.
    A.
    Excessive, immoderate; haughty, arrogant, insolent:

    insolenti alacritate gestire,

    Cic. Tusc. 5, 14, 42:

    ostentatio,

    id. Par. 6, 1, 42:

    victoria,

    id. Marc. 3, 9:

    laetitia,

    Hor. C. 2, 3, 3:

    exercitus,

    id. ib. 1, 6, 21:

    nec erat ei verendum, ne vera de se praedicans, nimis videretur aut insolens, aut loquax,

    Cic. de Sen. 10, 31:

    ne in re nota multus et insolens sim,

    id. de Or. 2, 87, 358:

    non tam insolens sum, quam ineruditus,

    id. Dom. 34, 92:

    nihil umquam neque insolens, neque gloriosum ex ore ejus exiit,

    Nep. Tim. 4:

    Fortuna ludum insolentem ludere pertinax,

    Hor. C. 3, 29, 50.— Comp.:

    secundis rebus insolentiores,

    Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.: insolentissimi homines, Cael. ad Cic. Fam. 8, 12, 3.—
    B.
    Extravagant, prodigal:

    in aliena re,

    Cic. Rosc. Am. 8, 23:

    in pecunia,

    id. de Or. 2, 84, 342.—
    C.
    Unfrequented, lonely:

    locus,

    Pall. 12, 4, 2.— Hence, adv.: insŏlenter.
    1.
    Unusually, contrary to custom (class.):

    evenire insolenter et raro,

    Cic. Inv. 1, 28, 43:

    verbum fingere,

    Gell. 1, 21, 5.— Comp.:

    insolentius hac figura uti,

    Gell. 10, 13, 4.—
    2.
    Immoderately; haughtily, insolently:

    Gorgias his festivitatibus insolentius abutitur,

    Cic. Or. 52, 176:

    auctorem extinctum laete atque insolenter ferre,

    with insolent exultation, id. Phil. 9, 3, 7:

    victoriā suā insolenter gloriari,

    Caes. B. G. 1, 14:

    se efferre,

    Cic. Tusc. 4, 17, 39:

    a sorore irrisa,

    Flor. 1, 26:

    dictum,

    Quint. 1, 5, 9:

    hostis insequens,

    Caes. B. C. 1, 45.— Comp.:

    se insolentius jactare,

    Cic. Cat. 2, 9, 20; Caes. B. C. 3, 46. — Sup.:

    insolentissime obequitare,

    Val. Max. 3, 2, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > insolens

  • 126 insolenter

    in-sŏlens, ntis, adj. [2. in-soleo].
    I.
    In gen., i. q. insuetus, contrary to custom, unaccustomed to a thing; unusual, not in use (class.); constr. absol., or with gen.:

    quid tu Athenas insolens?

    Ter. And. 5, 4, 4:

    mutatos deos flebit et aspera aequora emirabitur insolens (= antea insuetus tam celeris immutationis),

    Hor. C. 1, 5, 8:

    verbum, i. q. insuetum, insolitum,

    Cic. Or. 8, 25; Quint. 4, 1, 58; Gell. 11, 7, 1; cf. in sup.: insolentissimum nomen, Quint. prooem. § 14.—With gen.:

    infamiae,

    Cic. Att. 2, 21, 3; id. de Or. 1, 48, 207:

    belli,

    Caes. B. C. 2, 36:

    bellorum,

    Tac. H. 1, 87:

    audiendi,

    id. A. 15, 67:

    vera accipiendi,

    Sall. H. 4, 48 Dietsch:

    ruris colendi,

    Gell. 19, 12, 7:

    malarum artium,

    Sall. C. 3, 4 al. —
    II.
    In partic.
    A.
    Excessive, immoderate; haughty, arrogant, insolent:

    insolenti alacritate gestire,

    Cic. Tusc. 5, 14, 42:

    ostentatio,

    id. Par. 6, 1, 42:

    victoria,

    id. Marc. 3, 9:

    laetitia,

    Hor. C. 2, 3, 3:

    exercitus,

    id. ib. 1, 6, 21:

    nec erat ei verendum, ne vera de se praedicans, nimis videretur aut insolens, aut loquax,

    Cic. de Sen. 10, 31:

    ne in re nota multus et insolens sim,

    id. de Or. 2, 87, 358:

    non tam insolens sum, quam ineruditus,

    id. Dom. 34, 92:

    nihil umquam neque insolens, neque gloriosum ex ore ejus exiit,

    Nep. Tim. 4:

    Fortuna ludum insolentem ludere pertinax,

    Hor. C. 3, 29, 50.— Comp.:

    secundis rebus insolentiores,

    Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.: insolentissimi homines, Cael. ad Cic. Fam. 8, 12, 3.—
    B.
    Extravagant, prodigal:

    in aliena re,

    Cic. Rosc. Am. 8, 23:

    in pecunia,

    id. de Or. 2, 84, 342.—
    C.
    Unfrequented, lonely:

    locus,

    Pall. 12, 4, 2.— Hence, adv.: insŏlenter.
    1.
    Unusually, contrary to custom (class.):

    evenire insolenter et raro,

    Cic. Inv. 1, 28, 43:

    verbum fingere,

    Gell. 1, 21, 5.— Comp.:

    insolentius hac figura uti,

    Gell. 10, 13, 4.—
    2.
    Immoderately; haughtily, insolently:

    Gorgias his festivitatibus insolentius abutitur,

    Cic. Or. 52, 176:

    auctorem extinctum laete atque insolenter ferre,

    with insolent exultation, id. Phil. 9, 3, 7:

    victoriā suā insolenter gloriari,

    Caes. B. G. 1, 14:

    se efferre,

    Cic. Tusc. 4, 17, 39:

    a sorore irrisa,

    Flor. 1, 26:

    dictum,

    Quint. 1, 5, 9:

    hostis insequens,

    Caes. B. C. 1, 45.— Comp.:

    se insolentius jactare,

    Cic. Cat. 2, 9, 20; Caes. B. C. 3, 46. — Sup.:

    insolentissime obequitare,

    Val. Max. 3, 2, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > insolenter

  • 127 insons

    in-sons, ntis, adj.
    I.
    Guiltless, innocent; constr. with gen. or absol. (class., but not in Cic. or Cæs.):

    insontem probri accusare,

    Plaut. Am. 3, 1, 9:

    aliquem falso atque insontem arguere,

    id. Bacch. 3, 3, 10:

    publici consilii,

    Liv. 34, 32, 8:

    culpae,

    id. 22, 49.— With abl. (rare):

    si regni crimine insons fuerit,

    Liv. 4, 15, 1.— Absol.:

    purus et insons... si vivo,

    Hor. S. 1, 6, 69; Sen. Hipp. 486:

    amicus,

    Verg. A. 2, 93; 5, 350. — Esp., as subst.: insontes, um, m., the innocent (opp. sontes):

    circumvenire, jugulare,

    Sall. C. 16, 3.—
    II.
    Harmless (only poet.):

    Cerberus,

    Hor. C. 2, 19, 29:

    oliva,

    Stat. Th. 12, 682:

    casa,

    Ov. Tr. 3, 10, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > insons

  • 128 insontes

    in-sons, ntis, adj.
    I.
    Guiltless, innocent; constr. with gen. or absol. (class., but not in Cic. or Cæs.):

    insontem probri accusare,

    Plaut. Am. 3, 1, 9:

    aliquem falso atque insontem arguere,

    id. Bacch. 3, 3, 10:

    publici consilii,

    Liv. 34, 32, 8:

    culpae,

    id. 22, 49.— With abl. (rare):

    si regni crimine insons fuerit,

    Liv. 4, 15, 1.— Absol.:

    purus et insons... si vivo,

    Hor. S. 1, 6, 69; Sen. Hipp. 486:

    amicus,

    Verg. A. 2, 93; 5, 350. — Esp., as subst.: insontes, um, m., the innocent (opp. sontes):

    circumvenire, jugulare,

    Sall. C. 16, 3.—
    II.
    Harmless (only poet.):

    Cerberus,

    Hor. C. 2, 19, 29:

    oliva,

    Stat. Th. 12, 682:

    casa,

    Ov. Tr. 3, 10, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > insontes

См. также в других словарях:

  • NTIS — National Technical Information Service Short Dictionary of (mostly American) Legal Terms and Abbreviations …   Law dictionary

  • NTIS — National Technical Information Service, Abteilung des Finanzministeriums der USA http://www.fedworld.gov/ntis/ntishome.html …   Acronyms

  • NTIS — National Technical Information Service, Abteilung des Finanzministeriums der USA (http://www.fedworld.gov/ntis/ntishome.html) …   Acronyms von A bis Z

  • NTIS — National Technical Information Service (Governmental » US Government) National Technical Information Service (Academic & Science » Ocean Science) …   Abbreviations dictionary

  • NTIS — National Technical Information Service …   Medical dictionary

  • NTIS — National Technical Information Service Contributor: CASI …   NASA Acronyms

  • NTIS — abbr. National Technical Information Service …   Dictionary of abbreviations

  • NTIS — • National Technical Information Service …   Maritime acronyms and abbreviations

  • NTIS — • National Technical Information Service …   Dictionary of medical acronyms & abbreviations

  • NTIS — inf. abbr. National Technical Information Service comp. abbr. National Technical Information Service acronym National Technical Information Service …   United dictionary of abbreviations and acronyms

  • NTIS — noun an agency in the Technology Administration that is a primary resource for government funded scientific and technical and engineering and business related information • Syn: ↑National Technical Information Service • Hypernyms: ↑agency,… …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»