Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

nili+n+n

  • 61 fragor

    fragor, ōris, m. (vgl. σφαραγέομαι, ich prassele, zische), I) das Zerbrechen, Lucr. 1, 747. – II) übtr., das Krachen, Prasseln, Getöse, einstürzender Häuser, Liv.: des Donners, Ov.: des Meeres, Verg.: caeli, Sen.: caelestis, Donner, Quint. cadentis Nili, Sen.: vocum lituorumque intonante fragore, Amm.: Plur., Verg. Aen. 5, 228. Val. Flacc. 5, 482: fragorem dare, krachen, prasseln, Lucr. u. Ov.: ebenso fragorem edere, Plin.: aquae per gradus cum fragore labentes, Sen. – dah. a) der laute Beifall, durch Händeklatschen usw., Quint. 8, 3, 3. – b) das Gerücht, Val. Flacc. 1, 753.

    lateinisch-deutsches > fragor

  • 62 portuosus

    portuōsus, a, um (portus), hafenreich, mit Häfen wohl versehen, mare, Cic.: alveus Nili, Iul. Val.: navigatio minime p., ohne jeden Hafen, Cic. ep. 6, 20, 1: pars Numidiae portuosior, Sall. Iug. 16, 5.

    lateinisch-deutsches > portuosus

  • 63 receptaculum

    receptāculum, ī, n. (recepto), Ort zur Aufnahme eines Ggstds., I) im allg., Behältnis, Behälter, r. cibi et potionis (v. Magen), Cic.: aliquod animi r. (v. Körper), Cic. – für Waren u. Getreide, Stapelplatz, Magazin, Niederlage, Liv. u. Tac. – für Flüssigkeiten, cloaca maxima, receptaculum omnium purgamentorum urbis, Abzugsgraben, Liv.: Nili, Abzugskanal für das Nilwasser, Tac.: aquae, Aufbewahrungsort, Behälter für das W. übh., ICt., u. bes. Einfang, Röhrkasten (immissarium), Vitr. – für Tiere, avium, Colum.: aquatilium animalium (ἰχθυοτροφειον), Colum. – II) insbes., der Schlupfwinkel, Schutzort, Zufluchtsort, Sammelort, Flüchtiger, militum Catilinae, Cic.: aratorum, Cic.: clarorum virorum receptacula, Ruhesitze (v. Landgütern), Plin. pan.: receptaculum esse classibus nostris, Cic., fugientibus, Liv., fugae, adversae pugnae, Liv.: receptaculo esse hostibus, Liv. – perdices spinā et frutice sic muniunt receptaculum, ut etc., ihren Z., vom Neste, Plin. 10, 100 (bei Solin. 7. § 29 receptus). – übtr., (mors) aeternum nihil sentiendi r., Zuflucht, Cic. Tusc. 5, 117.

    lateinisch-deutsches > receptaculum

  • 64 scissura

    scissūra, ae, f. (scindo), I) die Spaltung, Trennung, Zerteilung, a) eig.: Nili, Plin. 5, 50. – b) bildl., der Zwiespalt, Zwist, Prud. psych. 756. Augustin. serm. 358, 3. – II) meton., der Schlitz, die Spalte, der Riß, Sen. u.a.: vulgär cissura, Gromat. 360, 17.

    lateinisch-deutsches > scissura

  • 65 seco

    seco, secuī, sectum, aber secātārus, āre (ahd. seh, Pflugmesser, sëga, Säge, sëgansa, Sense), schneiden, abschneiden, zerschneiden, I) eig. u. übtr.: 1) im allg.: digitum, Plaut.: pabula, Caes.: alci collum, Q. Cic.: alci nares et brachia, Hygin.: fauces novaculā, Suet.: unguis sectus, Hor. – cotem novaculā, Flor.: lapidem serrā, zersägen, Plin.: u. so marmora, sägen, Hor. (vgl. domus sectis nitebat marmoribus, von Marmorplatten, Lucan.): tergora in frusta, Verg.: corium in partes tenuissimas, Iustin. – absol., manus secanti (einer sägenden) similis, Quint. 11, 3, 119: nec ideo ferrum secandi vim perdidit, Sen. de ben. 5, 5, 1. – 2) insbes.: a) schneiden, schnitzen, dona secto elephanto, von geschnitztem Elfenbein, Schnitzwerk von Elfenbein, Verg. Aen. 3, 464. – b) als mediz. t. t., schneiden = operieren, amputieren, secare vomicam immaturam, Plaut.: varices Mario, Cic.: corpora, Plin.: Marius cum secaretur, er operiert (ihm die Krampfader geschnitten) wurde, Cic.: qui (medici) illum calculi dolore consumi ad populum mentiti, dum secant, occīderunt, Liv. epit.: medici etiam integra secantes, Quint.: absol., saevitia secandi urendique, Plin.: sanguis rapitur insecando, Plin.: nos et urimur et secamur, Salv. – Partiz. subst., secta, ōrum, n., operierte Teile des Körpers, secta recentia, Plin. 21, 126. – c) zerlegen, vorschneiden, lepores, gallinam, Iuven. 5, 124: altilia decenter, Sen. ep. 47, 6: placentam, Mart. 3, 67, 3. – d) verschneiden, kastrieren, entmannen, sectus Gallus, Mart. 5, 41, 3: puer sectus arte mangonis, Mart. 9, 6, 4. – 3) übtr.: a) schneiden = verwunden, ritzen, beschädigen, tarmes postes secat, zerfrißt, Plaut.: secuerunt corpora vepres, Verg.: acuto ne secer ungui, Hor.: sectus flagellis, gegeißelt, Hor.: sectae ungue genae, zerkratzte, Hor.: verbere terga, Tibull.: lacertos suos, Sen.: u. so umeros suos, Lact.: comas, zerreißen, Mart. – si quem podagra secat, quält, Catull.: podagrā cheragrāque secatur Gaius, Mart. – b) durchschneiden, trennen, amnis urbem secans, Plin.: undas secat Isthmos, Lucan.: orbis sectus, die Halbscheid des Erdkreises, der halbe Erdkreis, Hor. – c) in der Bewegung durchschneiden = durchschneidend zurücklegen, durcheilen, durchlaufen, -dringen, -fliegen, -schiffen, avis secat aethera, Verg.: aequor puppe, durchschiffen, Ov.: fretum Minyae Pegasaeā puppe, Ov.: vox secans aëra, Quint. – v. Flüssen, undae vada nota secantes, Ov.: secant ipsas oras Nili ostia, Mela: Euphrates secat continuo agros, Mela. – viam ad naves, Verg.: diversae viae secari coeperunt, verschiedene Richtungen wurden eingeschlagen, Quint.: via secta, Lucr.: arcum, machen, Verg. – II) bildl.: 1) mit Worten durchhecheln, urbem, Pers. 1, 114. – 2) zerteilen, abteilen, teilen, causas in plura genera, Cic.: secta bipartito mens, der entzweite Geist, Ov. – dah. a) = dirimere, schlichten, entscheiden, lites, Hor.: res magnas, Hor. – b) (wie secare viam) spem secare, eine Hoffnung verfolgen, Verg. Aen. 10, 107. – / Perf. im Vulgärlat. auch secavi, wov. secarunt, Corp. inscr. Lat. 6, 30112: secarit, Serv. Verg. Aen. 5, 2: Partiz. Fut. Akt. secaturus, Colum. 5, 9, 2.: Partiz. Perf. Pass. secatus, Corp. inscr. Lat. 5, 5049, 12. de Rosci inscr. Christ. Vol. I. p. 265. Vulg. 4. Esdr. 4, 32. Commodian. apol. 514 (510). – Nbf. sico, wovon sicat u. sicare, Corp. inscr. Lat. 1, 199, 40 u. 41.

    lateinisch-deutsches > seco

  • 66 septemfluus

    septem-fluus, a, um (fluo), siebenfach (in sieben Mündungen) strömend, siebenarmig, Nilus, Ov. met. 1, 422: flumina Nili, ibid. 15, 753.

    lateinisch-deutsches > septemfluus

  • 67 supercilium

    supercilium, iī, n., die Augenbraue, Plur. (u. oft Sing. kollektiv) die Augenbrauen, I) eig. u. meton.: A) eig.: α) Sing.: hirsutum supercilium promissaque barba, Verg.: supercilii subducti carptores, Laev. fr.: quod candidum splenium in hoc aut in illud supercilium transferebat, Plin. ep.: altero ad frontem sublato, altero ad mentum depresso supercilio, Cic.: altero erecto, altero composito supercilio, Quint.: fere id in capillo fit, rarius in barba, aliquando etiam in supercilio, Cels.: quo supercilio spicit? Plaut.: deme supercilio nubem, Hor.: supercilium salit, als günstiges Omen, Plaut. Pseud. 107. – β) Plur.: superciliorum aut remissio aut contractio, Cic.: grandia supercilia, Varro fr.: hirsuta supercilia, Non.: supercilia constricta, dissidentia, Quint.: supercilia subducta, Turpil. com. u. Varro fr.: capite et superciliis semper esse rasis, Cic.: caput et supercilia illa penitus abrasa malitiam olere videntur, Cic.: ira contractis superciliis, tristitia deductis, hilaritas remissis ostenditur, Quint.: primum superiora, superciliis obducta, sudorem a capite et a fronte defluentem repellunt, die oben liegenden Teile, die mit Bramen umgeben sind, Cic.: nares oculique et palpebrae et supercilia aliquave ex his pervertuntur, Cels.: quem dicere nolo nomine, ne tollat rubra supercilia, daß er nicht die vor Zorn roten A. erhebe = daß er nicht zornig werde, Catull.: supercilia attrahere od. subducere, wir »die Stirn falten, eine ernste Miene annehmen«, Sen. – B) meton.: a) finstere Augenbrauen = das finstere Wesen, der finstere, strenge Ernst, der finstere Stolz, supercilii severi matrona, Ov.: triste supercilium durique severa Catonis frons, Mart.: censorium supercilium, Sen. rhet. u. Val. Max.: maritale superc., Val. Max.: gravissimum patris superc., Val. Max.: grande sup., wichtige Miene, Iuven.: lateant libidines illae tenebricosae, quas fronte et supercilio, non pudore et temperantiā contegebat, Cic.: quid ego de supercilio dicam, quod tum hominibus non supercilium (finsterer Stolz), sed pignus rei publicae videbatur? Cic.: numquam principibus defuerunt, qui fronte tristi et gravi supercilio utilitati fisci contumaciter adessent, Plin. pan.: terrarum dominûm pone supercilium, Mart. – b) Hochmut, Stolz, Vornehmtuerei, affinium grave supercilium, lästiger H., Val. Max.: hunc Capuae Campano supercilio ac regio spiritu (Übermut) cum videremus, Cic.: ut plerique sunt, qui beneficia asperitate verborum et supercilio in odium adducunt, Sen.: pone profecto supercilium, quo nunc mihi deditionem imperas, Vopisc.: ad ardua imperii supercilia etiam acerbitatem naturae adiungi, daß zum übermütigen Bewußtsein der Regentengewalt noch grausame Gemütsart hinzukomme, Amm.: divitiis demere supercilium, dem R. seinen Hochmut benehmen, Sen. – c) der Wink, Hor. carm. 3, 1, 8. Claud. ep. ad Ser. 2, 58. Arnob. 4, 21 in. – II) übtr.: a) ( wie ὀφρύς) der Vorsprung, die Anhöhe, Höhe, Spitze, supercilium clivosi tramitis, Verg.: tumuli, Liv.: supercilium quoddam excelsum nacti, Auct. b. Afr.: infimo stans supercilio, am Fuße der Anhöhe, Liv. – u. der Rand, das Gestade, das Ufer eines Flusses supercilium amnis, Apul.: supercilia Nili, fluminis Rheni, Amm., riparum fluminalium, Amm. – das Gestade, die Küste des Meeres, supercilia eius sinistra, Amm. 22, 8. § 8. – u. poet. – der Gipfel des Scheiterhaufens, molle superc., Stat. Theb. 6, 63. – b) als t.t. der Baukunst: α) der Vorsprung der Säule usw., der überragende Rand, der Überschlag, Vitr. 3, 5, 3 (3, 3, 8). – β) die Oberschwelle der Türen, crassitudo supercilii, Vitr. 4, 6, 2: itinerum supercilia, die Überwölbungen der Gänge, Vitr. 4, 6, 5 (4, 7, 2).

    lateinisch-deutsches > supercilium

  • 68 superfluo [2]

    2. super-fluo, flūxī, ere, I) intr. überfließen, überströmen, A) eig.: a) übh.: tum in aeneo vase leniter coquuntur, ne superfluant, Cels. 6, 18, 2. – b) v. Gewässern: si (Nilus) immodicus superfluxit tardeque decessit, Sen. de ben. 6, 7, 3: Apolloniae in Ponto fons iuxta mare aestate tantum superfluit, Plin. 31, 51: superfluentis Nili receptacula, Tac. ann. 2, 61. – B) übtr.: a) übh., im Bilde, ut nimis redundantes nos et superfluentes iuvenili quādam dicendi impunitate et licentiā reprimeret et quasi extra ripas diffluentes coerceret, Cic. Brut. 316: u. so absol., quibus (Cicero) non satis pressus, sed supra modum exsultans et superfluens videretur, Tac. dial. 18. – b) Überfluß haben, mit Abl. cum Venetis Aquileia superfluit armis, Sil. 8, 604. – absol., superbus et superfluens, im Überflusse lebend, Catull. 29. 7 (6). – c) im Überflusse (in Überzahl)-, mehr als hinlänglich vorhanden sein, in urbe tam beata cum tot superfluant virgines, Sen. contr. 1, 3, 4: nimia superfluentis populi frequentia, zus. = Übervölkerung, Sen. ad Helv. 7, 4: superfluente multitudine, Tac. hist. 3, 58: cotidie magis magisque superfluentibus bonis, Petron. 125, 2: hic erit pecunia non superfluens, sed ad sanum modum habendi parata, Sen. de ben. 1, 11, 5: quem (fortuiti sermonis contextum) iurgantibus etiam mulierculis superfluere video, Quint. 10, 7, 13: tanta claritas superfluit, Plin. 4, 24. – d) überflüssig sein, nihil neque desit neque superfluat, Quint. 8, 2, 22 (u. so 12, 10, 16): in Tusculanam villam reportatis quae superfluebant cotidiani usus deliciis, Plin. 36, 115. – II) tr.: 1) etw. überströmen, nubes autem superfluxerunt rorem, Itala (Vindob.) prov. 3, 20. – 2) vor etw. vorbeifließen, übtr., nec quae dicentur superfluent aures, wir »geht zu einem Ohre hinein und zum anderen hinaus«, Quint. 2, 5, 13.

    lateinisch-deutsches > superfluo [2]

  • 69 tractus [2]

    2. tractus, ūs, m. (traho), das Ziehen, I) eig. u. übtr.: 1) das Ziehen (wenn ein Gegenstand im Raume sich fortbewegt), der Zug, a) eig.: tractu gementem ferre rotam, Verg.: modicus tractus (v. Netze), Plin.: in spiram tractu se colligit anguis, Verg.: longoque per aëra tractu fertur, Ov.: corporis, Bewegung, Quint.: flammarum, Lucr. u. Verg.: Nili, Lucan.: venti, Val. Flacc.: aequalis (siderum) tractus, Manil.: 1, 532: v. der Schrift, si qua incerto fallet te littera tractu, Prop. 4, 3, 5. – b) übtr.: α) der Zug, den ein Gegenstand nimmt, die Ausdehnung, die Lage, qui tractus castrorum esset, Liv.: is est tractus ductusque muri, Cic.: cum mediae iaceant immensis tractibus Alpes, Lucan.: ut arborum tractu equitatus hostium impediretur, durch die Ausdehnung der (einzeln stehenden) Bäume, durch die lange Reihe der Bäume, Nep. Milt. 5, 3. – β) meton., v. Örtl., der Strich, Erd-, Landstrich, die Gegend, tractus Laurens, Liv.: Ponticus, Vopisc.: Belgicae et Armorici, Eutr.: totus, Cic.: in tractu pisce viventium, in der Gegend (im Lande) usw., Plin.: hoc tractu oppidi erat regia, Caes. – corruptus caeli tractus, verpestete Luft des Landstriches, Verg. Aen. 3, 138. – 2) das Ziehen, Einziehen, aquae, Trinken, Lucan. 4, 368. – 3) das Fortschleppen, Syrtes ab tractu nominatae, vom griech. σύρειν = fortschleppen, fortschwemmen, Sall. Iug. 78, 3. – II) bildl.: 1) der Zug, die Bewegung, a) von der Darstellung: α) die ruhige Bewegung, die ruhige Haltung, der gehaltene Stil, tractus orationis lenis et aequabilis, Cic.: cetera quae continuo magis orationis tractu decurrunt, Quint.: haec (oratio) vel maxime vi, amaritudine, instantiā, haec (historia) tractu et suavitate atque etiam dulcedine placet, Plin. ep. – β) die Wendung des Ausdruckes, pares elocutionum tractus, Quint. 4, 2, 118. – b) von der Zeit, der Lauf, Verlauf, eodem tractu temporis, zu derselben Zeit, Vell.: hoc tractu temporum, Vell.: aetatis, i.e. senectus, Val. Max.: perpetuo aevi tractu, beständig, Lucr.: tractum habere, einen Zeitraum haben, ICt. – 2) insbes., die Dehnung, a) die Dehnung, langsame Bewegung der Worte, quanta haesitatio tractusque verborum! Cic. de or. 2, 202. – b) v. der Zeit, die Zögerung, Langsamkeit, belli, Tac. ann. 15, 10: tractu et lentitudine mortis, ibid. 15, 64. – c) in der Gramm., die derivative Verlängerung (wenn zB. aus beatitas beatitudo wird), Quint. 8, 3, 32.

    lateinisch-deutsches > tractus [2]

  • 70 turbo [1]

    1. turbo, āvī, ātum, āre (turba), in Unruhe-, in Verwirrung-, in Unordnung bringen, verwirren, I) eig.: 1) im allg.: mare, aequora u. dgl., unruhig-, stürmisch machen, aufregen (v. den Winden), Cic., Lucr. u.a. – comas (Ggstz. componere comas), verwirren, Quint.: u. so capillos, Ov.: u. poet. übtr. mit griech. Acc., turbatus capillos, mit verwirrten Haaren, Ov. – ne folia turbata volent rapidis ludibria ventis, Verg. – ceram (des Siegels), verletzen, Quint.: uvae recentes alvum turbant, bringen Störungen im Unterleibe hervor, Plin.: so auch hedera mentem turbat, Plin.: turbato vehementius vultu, nachdem sich sein Gesicht leidenschaftlich verzogen hatte, Petron. – refl., cum mare turbaret, unruhig-, stürmisch wurde, Varro r.r. 3, 17, 7 Schn. (al. turbaretur): et septemgemini turbant trepida ostia Nili, sind in Unruhe, Verg. Aen. 6, 800. – 2) insbes.: a) eine Menschenmenge in Unordnung-, in Verwirrung bringen, bes. als milit. t.t., ordines, aciem peditum, Liv.: absol. = Unordnung-, Verwirrung anrichten, ferae ita ruunt atque turbant, ut etc., Cic. de fin. 1, 34: als milit. t.t., (equites) modice primo impetu turbavere, Liv.: turbantibus invicem copiis, Flor. – u. so Pass. impers., totis turbatur agris, herrscht Feindesgetümmel, Verg. ecl. 1, 12. – b) eine Flüssigkeit trüben, trübe machen, ipsos pedibusque manuque lacus, Ov.: color primo turbati fluminis imbre, Ov.: limo turbatam haurit aquam, Hor. – c) mit einer Flüssigkeit vermengen, pulvis sputo turbatus, Petron. 131, 4. – II) übtr., in Verwirrung-, in Unordnung bringen, verwirren, stören, 1) im allg.: contiones, Liv.: comitia et campum, Liv. epit.: ne incertā prole auspicia turbarentur, Liv.: quae defectione turbata erant, angerichteten Verwirrungen, Curt.: non modo illa, quae erant aetatis, ordinis quaestusque, permiscuit, sed etiam in his duobus generibus, civium novorum veterumque, delectum atque ordinem turbavit, Cic.: u. so omnem ordinem consilii, Liv.: statum civitatis, den Bestand des Staates stören, Liv.: Aristoteles multa turbat, wirft (in der Erklärung) durcheinander, Cic. – spem pacis, stören, trüben (= vermindern), Liv.: und so pax turbata, Liv. – mit homog. od. allgem. Objekt oder absol. = Verwirrung-, Unordnung anrichten, quas mihi filius turbas turbet, Plaut.: quantas res turbo, Plaut.: quae meus filius turbavit, Plaut.: ne quid ille turbet, vide, Cic.: turbent porro quam velint, Ter.: at id ne ferae quidem faciunt, ut ita ruant itaque turbent, ut, earum motus et impetus quo pertineant, non intellegamus, Cic. – Pass. impers., turbatum est domi, es herrscht Verwirrung, Ter. – 2) insbes.: a) turbare rem oder censum, sein Vermögen in Unordnung bringen, -zerrütten, Bankrott machen, Iuven. u. Petron.: absol., omnibus in rebus turbarat, hatte sein ganzes Vermögen zerrüttet, war ganz bankrott geworden, Cael. in Cic. ep. – b) im Gemüte verwirren, beunruhigen, in Unruhe versetzen, stutzig machen, in Bestürzung versetzen, alqm, Curt. u. Ov.: omnes, Auct. b. Alex.: animum alcis, Curt.: mentem, Curt.: subito mentem turbata dolore, Verg.: ( aber turbata mens, Geistesstörung, Wahnsinn, Tac.): omine turbata est, Ov.: cum quadru pedes monstri metu turbantur, scheu werden, Ov.: u. so aliorum turbati equi, Curt. – c) politisch Unruhen-, Wirren erregen oder anstiften, sich empören (s. Heräus Tac. hist. 1, 7, 2), Macer in Africa haud dubie turbans, Tac.: si una alterave civitas turbet, Tac.: u. Pass. impers., si in Hispania turbatum esset, Unruhen ausgebrochen wären, Cic. Sull. 57. – / Archaist. Fut. exact. pass. turbassitur, Lex bei Cic. de legg. 3, 11.

    lateinisch-deutsches > turbo [1]

  • 71 Mautposten

    Mautposten, custodiae exigendi portorii causā dispositae; im Zshg. bl. custodiae. – an allen Mündungen des Nils M. aufstellen, omnibus ostiis Nili custodias exigendi portorii causā disponere.

    deutsch-lateinisches > Mautposten

  • 72 יוסף לישנסקי

    Yosef Lishansky, member of Nili (Jewish group in Palestine during World War I)

    Hebrew-English dictionary > יוסף לישנסקי

  • 73 נילי

    n. Nili (name)

    Hebrew-English dictionary > נילי

  • 74 nil

    indigo [from Skt nili]

    Arabic etymological dictionary > nil

  • 75 mnili

    [Swahili Word] mnili
    [Swahili Plural] minili
    [English Word] indigo plant( Indigofera tinctoria)
    [Part of Speech] noun
    [Class] 3/4
    [Derived Word] nili
    ------------------------------------------------------------

    Swahili-english dictionary > mnili

  • 76 campanile

    campanile [.kæmpə'ni:.li:, -'ni:l] n, pl - niles or - nili [-'ni:.li:] : campanario m
    n.
    campanario s.m.
    [ˌkæmpǝ'niːlɪ]
    N campanario m

    English-spanish dictionary > campanile

  • 77 aniline

    ani·line
    [ˈænɪli:n, AM -lɪn]
    n CHEM Anilin nt
    \aniline dye Anilinfarbstoff m
    \aniline green Malachitgrün nt
    \aniline leather Anilinleder nt
    \aniline purple Mauvein nt
    * * *
    ['nɪliːn]
    n
    Anilin nt
    * * *
    aniline [ˈænıliːn; -lın] s CHEM Anilin n:
    a) Anilinfarbstoff m,
    b) weitS. chemisch hergestellte Farbe

    English-german dictionary > aniline

  • 78 flumen

    flumĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] eau courante, cours d'eau, courant. [st2]2 [-] fleuve, rivière. [st2]3 [-] flots (de sang), torrent (de larmes...). [st2]4 [-] abondance, richesse.    - manare suo flumine, Liv. 5, 16, 9: couler en suivant son cours.    - flumine languido Cocytos errans, Hor. C. 2, 14, 17: Le Cocyte qui promène ses eaux paresseuses.    - flumen perpetuum, Ov.: cours uniforme d'un fleuve.    - flumen vivum, Virg.: eau vive.    - secundo flumine, Caes. BG. 7, 58, 5: en suivant le courant.    - adverso flumine, Caes. BG. 7, 60, 3: en remontant le courant.    - flumina fontis, Hor.: eau d'une source.    - a labris fugientia flumina, Hor. S. 1, 1, 69: l'eau qui s'échappe loin de sa bouche.    - leni fluit agmine flumen, Enn. ap. Macr. S. 6, 4: le fleuve a un cours paisible.    - flumen avertere, Cic.: détourner le cours du fleuve.    - ad Asturae flumen, Liv.: sur les bords de l'Astura.    - flumen Rhodanus, Caes.: le Rhône.    - flumen sanguinis, Lucr.: flots de sang.    - largo humectat flumine vultum, Virg. En. 1, 465: il verse un torrent de larmes.    - rigido flumine nubes exonerabantur, Petr.: les nuages se déchargeaient en des torrents de grêle.    - effusae ruunt flumine turbae, Sil. 12, 185: la foule se répand en masses ondoyantes.    - flumen verborum orationis, Cic.: torrent de paroles du discours.    - flumen orationis aureum fundens Aristoteles, Cic. Ac. 2, 38, 119: Aristote épanchant les flots d'or de son éloquence.    - flumen ingenii, Cic.: richesse d'imagination, génie fécond.
    * * *
    flumĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] eau courante, cours d'eau, courant. [st2]2 [-] fleuve, rivière. [st2]3 [-] flots (de sang), torrent (de larmes...). [st2]4 [-] abondance, richesse.    - manare suo flumine, Liv. 5, 16, 9: couler en suivant son cours.    - flumine languido Cocytos errans, Hor. C. 2, 14, 17: Le Cocyte qui promène ses eaux paresseuses.    - flumen perpetuum, Ov.: cours uniforme d'un fleuve.    - flumen vivum, Virg.: eau vive.    - secundo flumine, Caes. BG. 7, 58, 5: en suivant le courant.    - adverso flumine, Caes. BG. 7, 60, 3: en remontant le courant.    - flumina fontis, Hor.: eau d'une source.    - a labris fugientia flumina, Hor. S. 1, 1, 69: l'eau qui s'échappe loin de sa bouche.    - leni fluit agmine flumen, Enn. ap. Macr. S. 6, 4: le fleuve a un cours paisible.    - flumen avertere, Cic.: détourner le cours du fleuve.    - ad Asturae flumen, Liv.: sur les bords de l'Astura.    - flumen Rhodanus, Caes.: le Rhône.    - flumen sanguinis, Lucr.: flots de sang.    - largo humectat flumine vultum, Virg. En. 1, 465: il verse un torrent de larmes.    - rigido flumine nubes exonerabantur, Petr.: les nuages se déchargeaient en des torrents de grêle.    - effusae ruunt flumine turbae, Sil. 12, 185: la foule se répand en masses ondoyantes.    - flumen verborum orationis, Cic.: torrent de paroles du discours.    - flumen orationis aureum fundens Aristoteles, Cic. Ac. 2, 38, 119: Aristote épanchant les flots d'or de son éloquence.    - flumen ingenii, Cic.: richesse d'imagination, génie fécond.
    * * *
        Flumen, fluminis, pen. corr. neut. gen. Une riviere.
    \
        Flumen riui. Plin. Le cours d'un ruisseau.
    \
        Prima flumina Nili bibere. Mart. Boire de l'eaue de la fontaine et premiere source du Nil.
    \
        Aduerso flumine lembum subigit. Virgilius. Contremont, Contre le fil et le cours de l'eaue, Contre eaue.
    \
        Pingui flumine Nilus. Virgil. Duquel l'eaue engraisse la terre.
    \
        Viuum. Virgil. Qui tousjours coule et jamais ne tarit.
    \
        Gelu flumina constiterunt. Horatius. Les rivieres sont gelees ou glacees.
    \
        Largo humectat flumine vultum. Virgil. Il jecte tant de larmes, et pleure tant, qu'il en ha tout le visage mouillé.
    \
        Superare flumina. Ouid. Passer oultre, Nager oultre.
    \
        Vomens calidum de pectore flumen. Virgil. Jectant grande abondance de sang.
    \
        Ingenii flumen. Cic. Abondance d'engin et d'esprit.
    \
        Verborum flumen. Cic. Abondance de langage.

    Dictionarium latinogallicum > flumen

  • 79 scissura

    scissūra, ae, f. [scindo] [st1]1 [-] coupure, division, séparation. --- Plin. 5, 50, etc. [st1]2 [-] déchirure, égratignure. --- Sen. Nat. 6, 2, 5. [st1]3 [-] division, scission. --- Prud. Psych. 756.
    * * *
    scissūra, ae, f. [scindo] [st1]1 [-] coupure, division, séparation. --- Plin. 5, 50, etc. [st1]2 [-] déchirure, égratignure. --- Sen. Nat. 6, 2, 5. [st1]3 [-] division, scission. --- Prud. Psych. 756.
    * * *
        Scissura, scissurae, pen. prod. Plin. Coupure, Rompure, Deschirure.
    \
        Scissura Nili. Plin. La division, ou fente du Nil.

    Dictionarium latinogallicum > scissura

  • 80 septemfluus

    septemflŭus, a, um qui a sept embouchures (le Nil). --- Ov. M. 1, 422 ; 17, 753.
    * * *
    septemflŭus, a, um qui a sept embouchures (le Nil). --- Ov. M. 1, 422 ; 17, 753.
    * * *
        Flumina septemflua Nili. Ouid. Le Nil qui se fend en sept rivieres.

    Dictionarium latinogallicum > septemfluus

См. также в других словарях:

  • Nili — (נילי) sont les initiales de « Netzah Israël Lo Yeshaker » (« Le protecteur d’Israël n’est pas trompeur ») ou en hébreu (« L’éternité d’Israël ne mentira pas »), verset tiré du Livre de Samuel I (15/29). Nili est le… …   Wikipédia en Français

  • NILI — NILI, secret pro British spying organization, that operated under Turkish rule in Syria and Palestine during World War I, from 1915 to 1917, under the leadership of aaron aaronsohn , Avshalom feinberg , sarah aaronsohn , and yosef lishansky . Its …   Encyclopedia of Judaism

  • Nili — steht für: NILI (Spionagenetzwerk), pro britisches Spionagenetzwerk während des Ersten Weltkriegs Nili, israelische Siedlung im Westjordanland, siehe Liste israelischer Siedlungen Nili ist der Name einer Stadt und eines Bezirks in der… …   Deutsch Wikipedia

  • Nili — This article is about the Jewish espionage network. For the Israeli settlement, see Nili (village). For the place in Afghanistan, see Nili, Afghanistan. For Nili (subgroup), the taxonomic subgroup, see Taxonomy of Anopheles. Nili (Hebrew: נִילִ… …   Wikipedia

  • Nili — Original name in latin Nl Name in other language Nili, Nl Qaryah e Nili, Qaryah e Nl nyly State code AF Continent/City Asia/Kabul longitude 33.72178 latitude 66.13023 altitude 2069 Population 30058 Date 2013 08 02 …   Cities with a population over 1000 database

  • Nili — Admin ASC 2 Code Orig. name Nīlī Country and Admin Code AF.41.7054331 AF …   World countries Adminstrative division ASC I-II

  • Nili Fossae — Centuri Montes vus par l instrument CRISM de MRO par 21,1° N et 74,2° E le 24 mars 2007 …   Wikipédia en Français

  • Nili Lotan — Born (Hebrew: נילי לוטן‎) Netanya, Israel Occupation Fashion Designer …   Wikipedia

  • Nili Fossae — as seen by CRISM. Top left: location of observation. Bottom left: context of observation. Top right: yellow brown areas denote olivine, bright green areas denote phyllosilicates and purple areas pyroxene. Bottom right: approximate true color view …   Wikipedia

  • Nili District — Nili (also known as Layli) is a district in Daykundi Province, Afghanistan. The main town in the district, also called Nili is the capital of Daykundi Province. The town of Nili is at 2,022 m altitude and has a small airport (heliport) with a… …   Wikipedia

  • Nili, Afghanistan — Nili …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»