niewłaściwy

См. также в других словарях:

• niewłaściwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niewłaściwywi {{/stl 8}}{{stl 7}} inny, niż powinien być; nieprawidłowy, nieodpowiedni, niestosowny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niewłaściwe odżywianie. Robić coś w niewłaściwy sposób. Użyć niewłaściwego wyrazu.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niewłaściwy — niewłaściwywi «nie taki, jaki powinien być; nieodpowiedni, niestosowny» Niewłaściwe użycie wyrazu. Niewłaściwe żarty. Coś dostało się w niewłaściwe ręce. Niewłaściwy człowiek. ∆ mat. Ułamek niewłaściwy «ułamek, którego wartość bezwzględna jest co …   Słownik języka polskiego

• bezpodstawny — «nie mający podstawy; nieuzasadniony, niesłuszny» Bezpodstawne pretensje, roszczenia, zarzuty. ∆ praw. Bezpodstawne wzbogacenie «uzyskanie korzyści majątkowej cudzym kosztem, bez podstawy prawnej, np. przez przelew kwoty na niewłaściwy rachunek… …   Słownik języka polskiego

• błędny — błędnyni 1. «zawierający błąd, omyłkowy; fałszywy, niewłaściwy» Błędny pogląd, domysł. Błędne użycie wyrazu. Błędne obliczenie. Błędne założenia, mniemania. 2. «obłąkany; nieprzytomny» Patrzeć błędnym wzrokiem. Chodził jak błędny, nie wiedząc co… …   Słownik języka polskiego

• częstoskurcz — m II, D. u, blm med. «znaczne przyśpieszenie czynności serca pod wpływem wzmożonego napięcia układu współczulnego» ∆ Częstoskurcz napadowy «napadowe przyśpieszenie czynności serca, wywołane prawdopodobnie przejęciem czynności bodźcotwórczej w… …   Słownik języka polskiego

• fałsz — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. «niezgodność z prawdą; nieszczerość, obłuda, kłamstwo» Fałsz historyczny. Wyczuć fałsz w czyichś słowach. Poznać się na fałszu. ◊ przestarz. Zadać komuś fałsz «udowodnić, ujawnić, że ktoś kłamie, jest nieszczery,… …   Słownik języka polskiego

• fałszywy — fałszywywi 1. «podrobiony, imitowany, nieprawdziwy, sztuczny» Fałszywy paszport. Fałszywe dokumenty, monety, banknoty. Fałszywa biżuteria. Fałszywy warkocz. 2. «niezgodny z prawdą, błędny; niewłaściwy» Fałszywe zeznanie, oskarżenie. Fałszywy… …   Słownik języka polskiego

• gorszący — «wywierający zły, demoralizujący wpływ, wywołujący zgorszenie, oburzenie; niewłaściwy, rażący» Gorszące postępowanie, zachowanie. Gorsząca awantura, kłótnia, scena. Opowiadać gorszące dowcipy, kawały …   Słownik języka polskiego

• kredo — n ndm a. n II, D. kredoda, Ms. kredzie, blm «w katolicyzmie: wyznanie wiary; zbiór głównych zasad wiary» przen. «poglądy, przekonania, zasady wyznawane, sformułowane przez kogoś» Kredo polityczne, artystyczne. ◊ Jak Piłat w kredo (ktoś gdzieś… …   Słownik języka polskiego

• mylny — «niezgodny z rzeczywistością, błędny, fałszywy, niewłaściwy» Mylny pogląd, mylne zdanie. Mylne mniemanie, twierdzenie. Mylne przesłanki. Być na mylnym tropie …   Słownik języka polskiego

• nadużyć — dk Xa, nadużyćżyję, nadużyćżyjesz, nadużyćżyj, nadużyćżył, nadużyćżyty nadużywać ndk I, nadużyćam, nadużyćasz, nadużyćają, nadużyćaj, nadużyćał, nadużyćany 1. «użyć czegoś w nadmiernych ilościach, ponad miarę, nieumiarkowanie» Nadużyć alkoholu.… …   Słownik języka polskiego