nietakt

См. также в других словарях:

• nietakt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u, Mc. nietaktkcie {{/stl 8}}{{stl 7}} niewłaściwy, niestosowny postępek spowodowany brakiem taktu, dobrych manier; gafa, niezręczność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Popełnić nietakt. Dopuścić się nietaktu. Wielki… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nietakt — m IV, D. u, Ms. nietaktkcie; lm M. y «brak taktu, niestosowny, niewłaściwy postępek, świadczący o braku taktu» Gruby nietakt. Nietakt towarzyski. Coś uchodzi za nietakt. Popełnić nietakt …   Słownik języka polskiego

• byk — m III, DB. a, N. bykkiem; lm M. i, D. ów 1. «nie kastrowany samiec bydła domowego; także: dorosły samiec wielkich przeżuwaczy (bawołu, jaka, żubra, bizona, łosia, jelenia, daniela, renifera)» Byk rozpłodowy. Rozhukany byk. ◊ Coś działa na kogo… …   Słownik języka polskiego

• gafa — ż IV, CMs. gafie; lm D. gaf «niezręczny postępek, niestosowne odezwanie się; nietakt, niezręczność» Gafa towarzyska. Popełnić gafę. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• nie- — «pierwszy człon wyrazów złożonych pisany łącznie (wyjątkowo z łącznikiem)» a) «będący częścią przymiotnika złożonego oznaczającą zwykłe zaprzeczenie (cechy wyrażanej przez przymiotnik podstawowy), np. nieczytelny, niepełnoletni, nieżonaty, nierad …   Słownik języka polskiego

• niedelikatność — ż V, DCMs. niedelikatnośćści; lm MD. niedelikatnośćści «brak delikatności, nietakt; bezceremonialność, szorstkość» Raziła ją ludzka niedelikatność. Popełnić niedelikatność w stosunku do kogoś. Znosić czyjeś niedelikatności …   Słownik języka polskiego

• niedyskrecja — ż I, DCMs. niedyskrecjacji; lm D. niedyskrecjacji (niedyskrecjacyj) «brak dyskrecji, nieumiejętność milczenia w jakichś sprawach; czyn niedyskretny, niedelikatność, nietakt, nieoględność» Niedyskrecja prasowa. Popełnić niedyskrecję. Obawiać się… …   Słownik języka polskiego

• popełnić — dk VIa, popełnićnię, popełnićnisz, popełnićnij (popełnićełń), popełnićnił, popełnićniony popełniać ndk I, popełnićam, popełnićasz, popełnićają, popełnićaj, popełnićał, popełnićany 1. «dopuścić się czegoś złego, zrobić coś złego» Popełnić… …   Słownik języka polskiego

• tuszować — ndk IV, tuszowaćszuję, tuszowaćszujesz, tuszowaćszuj, tuszowaćował, tuszowaćowany 1. «pociągać tuszem rysunek kreślarski» 2. «starać się coś zbagatelizować, łagodzić jakieś przykre sprawy, wrażenia; zacierać jakieś fakty w obawie przed… …   Słownik języka polskiego

• faux pas — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. fo pa – akcent na ostatniej sylabie] {{/stl 7}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 7}} nietakt, niezręczność towarzyska, uchybienie, gafa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Popełnić faux pas. <fr.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• popełniać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}ndk VIIIa, popełniaćam, popełniaća, popełniaćają, popełniaćany {{/stl 8}}– popełnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, popełniaćnię, popełniaćni, popełniaćnij || popełniaćpełń, popełniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} robić coś złego;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień