nierząd

См. также в других словарях:

• nierząd — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. nierządądzie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czyny sprzeczne z normami obyczajowymi obowiązującymi w danym społeczeństwie (głównie w zakresie życia seksualnego)… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nierząd — m IV, D. u, Ms. nierządądzie, blm «czyny naruszające normy moralno obyczajowe danego społeczeństwa w zakresie stosunków seksualnych; także: prostytucja» Uprawiać nierząd. Żyć z nierządu …   Słownik języka polskiego

• prowadzić się — Kobieta, dziewczyna źle się prowadząca «kobieta, dziewczyna mająca przygodne kontakty seksualne z mężczyznami, uprawiająca nierząd; kobieta lekkich obyczajów, prostytutka»: Ja bym jej nie wynajmowała, to dziewczyna źle się prowadząca (...) będzie …   Słownik frazeologiczny

• dom — m IV, DMs. u; lm M. y 1. «budynek przeznaczony na mieszkania, na pomieszczenia dla zakładów pracy, instytucji itp.» Dom murowany, parterowy, piętrowy, narożny. Dom nowoczesny, stylowy, staroświecki, zabytkowy. Dom jednorodzinny, wielorodzinny,… …   Słownik języka polskiego

• jawnogrzesznica — ż II, DCMs. jawnogrzesznicacy; lm D. jawnogrzesznicaic przestarz. «kobieta rozpustna uprawiająca jawnie nierząd; nierządnica» …   Słownik języka polskiego

• kurewstwo — n III, Ms. kurewstwowie 1. wulg. «rozpusta, rozwiązłość, nierząd, łajdactwo» 2. wulg. «niegodziwe, niemoralne postępowanie, zachowanie się» …   Słownik języka polskiego

• nierządnica — ż II, DCMs. nierządnicacy; lm D. nierządnicaic przestarz. «kobieta uprawiająca nierząd; prostytutka» …   Słownik języka polskiego

• prostytucja — ż I, DCMs. prostytucjacji, blm «uprawianie stosunków płciowych w celach zarobkowych; nierząd» Oddawać się prostytucji. Uprawiać prostytucję. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• publiczny — publicznyni 1. «dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich; związany z jakimś urzędem, z jakąś instytucją itp.; ogólny, powszechny, społeczny, nieprywatny» Własność publiczna. Dobro publiczne. Grosz publiczny.… …   Słownik języka polskiego

• rozpusta — ż IV, CMs. rozpustauście, blm 1. «niemoralność w zakresie spraw seksualnych, oddawanie się miłostkom; nierząd, wyuzdanie, rozwiązłość» Uprawiać rozpustę. Oddawać się rozpuście. 2. zwykle żart. «nadużywanie czegoś; zbytnia swoboda, swawola,… …   Słownik języka polskiego

• stręczyć — ndk VIb, stręczyćczę, stręczyćczysz, stręcz, stręczyćczył, stręczyćczony 1. rzad. «ułatwiać nierząd, nakłaniać kogoś do nierządu» 2. przestarz. «podsuwać, radzić komuś kupno czegoś, zaangażowanie kogoś do pracy itp.; polecać, rekomendować,… …   Słownik języka polskiego