-
1 nose
[nəuz] 1. nnos m; ( of aircraft) dziób m; ( of car) przód m2. vi(also: nose one's way) sunąć powolito follow one's nose — ( go straight ahead) iść (pójść perf) prosto przed siebie; ( be guided by instinct) zdawać się (zdać perf) się na wyczucie
it gets up my nose ( inf) — to mnie wkurza (inf)
to look down one's nose at sb/sth ( inf) — nie mieć o kimś/czymś wysokiego mniemania
to pay through the nose (for sth) ( inf) — zapłacić ( perf) kupę pieniędzy (za coś) (inf)
to turn one's nose up at sth ( inf) — gardzić (wzgardzić perf) czymś
Phrasal Verbs:* * *[nəuz] 1. noun1) (the part of the face by which people and animals smell and usually breathe: She held the flower to her nose; He punched the man on the nose.) nos2) (the sense of smell: Police dogs have good noses and can follow criminals' trails.) węch3) (the part of anything which is like a nose in shape or position: the nose of an aeroplane.) nos2. verb1) (to make a way by pushing carefully forward: The ship nosed (its way) through the ice.) torować sobie drogę2) (to look or search as if by smelling: He nosed about (in) the cupboard.) węszyć•- - nosed- nosey
- nosy
- nosily
- nosiness
- nose-bag
- nosedive
- nose job 3. verb(to make such a dive: Suddenly the plane nosedived.) pikować- lead by the nose
- nose out
- pay through the nose
- turn up one's nose at
- under a person's very nose
- under very nose
- under a person's nose
- under nose
См. также в других словарях:
zdać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zdawać się I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zdać się II {{/stl 13}}{{stl 33}} być przydatnym, odpowiednim do czegoś, pomocnym w wykonywaniu jakiejś pracy; nadać się,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
na nic się (nie) zdać [nie przydać] — {{/stl 13}}{{stl 33}} być nieprzydatnym do czegoś, bezużytecznym, bezskutecznym :{{/stl 33}}{{stl 10}}Na nic się nie zdał jego upór. Starania na nic się zdały. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nic — I {{/stl 13}}{{stl 8}}zaim. D. niczego || nic, C. niczemu, B. nic, NMc. niczym, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} żadna rzecz (używany w zdaniach zaprzeczonych) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nic się nie stało. Nic nie przyniósł. Niczego tu nie ma. Nic nie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdać — dk I, zdam, zdasz, zdadzą, zdaj, zdał, zdany zdawać ndk IX, zdaję, zdajesz, zdają, zdawaj, zdawał, zdawany 1. «przekazać, oddać coś komuś w formie urzędowej; powierzyć komuś coś, załatwienie czegoś» Zdać gospodarstwo. Zdawać pieniądze do kasy.… … Słownik języka polskiego
nic — n, D. niczego, C. niczemu, NMs. niczym 1. zaimek przeczący «żadna rzecz» a) «nic jako określenie orzeczenia» Nie chcieć słyszeć o niczym. O nic nie dbać. Niczym się nie przejmować. Na niczym mi nie zależy. Nie mieć niczego więcej do roboty. Nie… … Słownik języka polskiego
pies — 1. pot. A to pies? «a to się nie liczy? nie ma znaczenia?» 2. pot. (Coś) goi się, zagoiło się na kimś jak na psie «czyjeś rany, zadrapania goją się szybko, łatwo»: Zerknęła raz jeszcze w moją stronę i dodała łagodniej: – do not worry... zagoi się … Słownik frazeologiczny
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
rachunek — 1. Rachunek sumienia «analiza własnego postępowania, krytyczna ocena przyjętej postawy, podjętych decyzji»: Głęboki rachunek sumienia powinni zrobić wszyscy członkowie PZPR, bo wszyscy mieli jakąś tam możność przeciwstawiania się złu. PiŻ 29/1981 … Słownik frazeologiczny
trzy — + ż. rzecz.; trzej, trzech, m. os.; DMs. trzech, C. trzem, B. m. os. trzech, ż. rzecz. trzy, N. trzema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 3» Trzech chłopców, mężczyzn idzie, szło. Trzej chłopcy, mężczyźni idą, szli. Matka z trzema córkami.… … Słownik języka polskiego
przy — «przyimek łączący się z rzeczownikiem (lub innymi wyrazami pełniącymi jego funkcję) w miejscowniku; sygnalizuje stosunek współwystępowania, styczności w czasie i przestrzeni; elementem, do którego coś jest odnoszone za pomocą przyimka przy może… … Słownik języka polskiego