-
1 wystarczać
nie wystarcza im pieniędzy sie haben nicht genug Geld, das Geld reicht ihnen nicht aus -
2 wystarczyć
wystarczyć pf: wystarczy mi mały pokój ein kleines Zimmer reicht mir, ein kleines Zimmer genügt mir;tortu wystarczy dla wszystkich es ist genug oder ausreichend Torte für alle, die Torte reicht für alle;wystarczy, że … es genügt oder es reicht, dass …;wystarczy spojrzeć man braucht nur hinzuschauen, es reicht hinzuschauen;wystarczy! es reicht!, es ist genug!; →LINK="wystarczać" wystarczaćnie wystarcza im pieniędzy sie haben nicht genug Geld, das Geld reicht ihnen nicht aus
См. также в других словарях:
kieszeń — 1. Chować, brać pieniądze do (własnej) kieszeni «przywłaszczać sobie czyjeś pieniądze»: W Radomiu był swego czasu szefem żandarmerii rosyjskiej niejaki Wąsiacki, Rosjanin, którego ogólnie podejrzewano, iż fabrykował sztucznie konfidentów i… … Słownik frazeologiczny
kieszeń — ż V, DCMs. kieszeńeni; lm M. kieszeńenie, D. kieszeńeni 1. «kawałek jakiegoś materiału na ubraniu, plecaku, torebce przyszyty z trzech stron, tworzący wgłębienie lub rodzaj woreczka wszytego w ubranie, plecak, torebkę, służącego do schowania… … Słownik języka polskiego
starczać — ndk I, starczaćcza, starczaćają, starczaćał starczyć dk VIb, starczaćczy, starczaćczył, zwykle w 3 os. a. nieos. «występować w dostatecznej ilości, liczbie; wystarczać, nie brakować; być dostatecznym powodem» Dla wszystkich starczyło żywności.… … Słownik języka polskiego
dopędzić — dk VIa, dopędzićdzę, dopędzićdzisz, dopędzićpędź, dopędzićdził, dopędzićdzony dopędzać ndk I, dopędzićam, dopędzićasz, dopędzićają, dopędzićaj, dopędzićał, dopędzićany 1. «ścigając kogoś albo coś zrównać się z kimś albo z czymś; dogonić,… … Słownik języka polskiego
wystarczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wystarczaćam, wystarczaća, wystarczaćają {{/stl 8}}– wystarczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wystarczaćczę, wystarczaćczy {{/stl 8}}{{stl 7}} występować w dostatecznej ilości, liczbie, natężeniu itp.; starczać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… … Słownik języka polskiego