-
1 strawić
(-wię, -wisz); vb; od trawić* * *pf.2. (= zniszczyć) consume, destroy; pożar strawił wieś the fire consumed l. destroyed the village; rdza strawiła dach the rust consumed l. ate the roof.3. ( metal) etch (away).4. lit. (= spędzić) spend; strawić życie na podróżach spend one's life traveling.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > strawić
См. также в других словарях:
strawić — dk VIa, strawićwię, strawićwisz, straw, strawićwił, strawićwiony 1. «o organizmie ludzkim lub zwierzęcym: rozłożyć pobrane substancje pokarmowe na prostsze związki, które mogą być wchłaniane i przyswajane przez organizm oraz wykorzystywane w… … Słownik języka polskiego
móc — 1. pot. Jak cię mogę «byle jak, niedbale» 2. posp. Ktoś może komuś naskoczyć, nagwizdać, nadmuchać «ktoś nie jest w stanie komuś zaszkodzić lub zakazać czegoś»: (...) był mocno partyjny, tak że mogli nagwizdać nam socjalistyczni planiści, którzy… … Słownik frazeologiczny
strawić — pot. Nie móc strawić kogoś, czegoś «nie móc ścierpieć, znieść czegoś»: Nie lubił też adiutanta za jego afektowaną mowę. Nie, nie mógł go strawić! J. Wittlin, Sól. (...) tak daleko idącej demokracji nie mógł strawić (...). W. Gombrowicz,… … Słownik frazeologiczny