-
1 odzywać\ się
[od-zywać się] несов. 1. говорить, произносить;nie \odzywać\ się się do kogoś не разговаривать с кем-л.; 2. раздаваться, слышаться; 3. перен. отзываться; 4. отзываться, подавать весть; 5. карт. объявлять (масть); ср. odezwać się+2. dźwięczeć, brzmieć 4. przesyłać wiadomość
-
2 odzywać się
несов.1) говори́ть, произноси́тьnie odzywać się się do kogoś — не разгова́ривать с ке́м-л.
2) раздава́ться, слы́шаться3) перен. отзыва́ться4) отзыва́ться, подава́ть вестьSyn:
См. также в других словарях:
odezwać się — dk IX, odezwać sięzwę się, odezwać sięzwiesz się, odezwać sięzwij się, odezwać sięał się odzywać się ndk I, odezwać sięam się, odezwać sięasz się, odezwać sięają się, odezwać sięaj się, odezwać sięał się 1. «przemówić, powiedzieć coś; zagadnąć… … Słownik języka polskiego
zgłaszać się – zgłosić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przybywać gdzieś, do kogoś w jakimś celu, najczęściej na czyjeś polecenie lub zalecenie zwracać się z czymś do kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zgłosić się na czyjeś wezwanie. Zgłaszać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… … Słownik języka polskiego
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
ubliżać — ndk I, ubliżaćam, ubliżaćasz, ubliżaćają, ubliżaćaj, ubliżaćał ubliżyć dk VIb, ubliżaćżę, ubliżaćżysz, ubliż, ubliżaćżył 1. «odzywać się do kogoś, wypowiadać się o kimś albo zachowywać się w sposób obrażający kogoś; obrażać, znieważać, wymyślać,… … Słownik języka polskiego
milczeć — ndk VIIb, milczećczę, milczećczysz, milcz, milczećczał, milczećczeli 1. «nie wydawać głosu, nic nie mówić, nie odzywać się, nie rozmawiać» Goście siedzieli milcząc. Milczał całymi dniami. Milczeć jak głaz, jak kamień, jak grób, jak zaklęty, jak… … Słownik języka polskiego
grosz — 1. Być, pozostać itp. bez grosza; nie mieć (ani) grosza, centa, książk. szeląga (przy duszy, w kieszeni); nie mieć złamanego grosza, centa, książk. szeląga «nie mieć żadnych pieniędzy, być bez środków do życia»: (...) zaangażowałem partyjnych… … Słownik frazeologiczny
wsadzić — dk VIa, wsadzićdzę, wsadzićdzisz, wsadź, wsadzićdził, wsadzićdzony wsadzać ndk I, wsadzićam, wsadzićasz, wsadzićają, wsadzićaj, wsadzićał, wsadzićany 1. «umieścić coś gdzieś, wewnątrz czegoś, na czymś, wsunąć gdzieś, pod coś, na coś; wcisnąć,… … Słownik języka polskiego
odstawić [wyciąć i in.] numer — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zrobić coś, czego nikt się nie spodziewa, coś niezwykłego, zabawnego, też: postąpić bardzo sprytnie; zręcznie, podstępem dopiąć swego; też: oszukać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień