Перевод: с польского на русский

с русского на польский

nic+wielkiego

  • 1 nic wielkiego

    пустя́к

    Słownik polsko-rosyjski > nic wielkiego

  • 2 wielki

    прил.
    • большой
    • важный
    • великий
    • великолепный
    • величественный
    • возвышенный
    • выдающийся
    • высокий
    • грандиозный
    • громадный
    • громкий
    • замечательный
    • звонкий
    • звучный
    • значительный
    • крупный
    • обширный
    • огромный
    • превосходный
    • резкий
    • сильный
    • толстый
    * * *
    1) (duży, znaczący) большой
    2) rel. wielki (np. tydzień) рел. страстной (напр. неделя)
    3) wielki (nieprzeciętny) великий
    * * *
    wielk|i
    wielcy, większy 1. большой;

    \wielki palec большой палец; \wielki przemysł крупная индустрия;

    2. великий;

    \wielki pisarz великий писатель; \wielki książę великий князь;

    ● Wielki Tydzień церк. Страстная неделя;

    \wielki piec тех. домна; żegluga \wielkiа мор. дальнее плавание; nic \wielkiiego пустяк; \wielkiie mi rzeczy, \wielkia mi sztuka разг. велика важность; подумаешь

    * * *
    wielcy, większy
    1) большо́й

    wielki palec — большо́й па́лец

    wielki przemysł — кру́пная инду́стри́я

    2) вели́кий

    wielki pisarz — вели́кий писа́тель

    wielki książę — вели́кий князь

    - wielki piec
    - żegluga wielka
    - nic wielkiego
    - wielkie mi rzeczy
    - wielka mi sztuka

    Słownik polsko-rosyjski > wielki

См. также в других словарях:

  • wielki — wielkilcy, większy 1. «znaczny pod względem rozmiarów, liczby, ilości, wartości; bardzo duży, ogromny» Wielki budynek. Wielkie drzewo. Wielkie miasto. Wielki tłum. Wielki majątek. Wielkie straty. ∆ Wielka litera «litera większego formatu i innego …   Słownik języka polskiego

  • sztuka — ż III, CMs. sztukauce; lm D. sztukauk 1. «dziedzina ludzkiej działalności artystycznej, wyróżniana ze względu na związane z nią wartości estetyczne (zwłaszcza piękno); jej wytwory stanowią trwały dorobek kultury» Sztuka współczesna, barokowa,… …   Słownik języka polskiego

  • wielki — 1. Krzyczeć, wołać, mówić itp. wielkim głosem a) «krzyczeć, mówić bardzo głośno»: – Niech żyje król! – wołał wielkim głosem Bradley. – Hej, napełnijcie puchary! W. Żukrowski, Tablice. b) «usilnie domagać się czegoś, ostrzegać przed czymś»: Po… …   Słownik frazeologiczny

  • duch — 1. Człowiek małego ducha «człowiek tchórzliwy, przesadnie ostrożny»: Przyznaję się – człowiek małego ducha – iż dałem się sprowokować do dyskusji (...) B. Maj, Kronika. 2. Człowiek wielkiego ducha «człowiek odważny, szlachetny»: Stańczyk to… …   Słownik frazeologiczny

  • ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… …   Słownik frazeologiczny

  • wyjść — 1. Coś, ktoś nie może wyjść komuś z głowy, z myśli «ktoś nie może o czymś, o kimś zapomnieć, coś, ktoś zajmuje czyjąś uwagę»: Twój były chłopak nie może wyjść ci z głowy. Cosm 9/1999. 2. Coś wyszło spod czyjejś ręki, spod czyjegoś dłuta, pędzla,… …   Słownik frazeologiczny

  • wychodzić — 1. Coś, ktoś nie może wyjść komuś z głowy, z myśli «ktoś nie może o czymś, o kimś zapomnieć, coś, ktoś zajmuje czyjąś uwagę»: Twój były chłopak nie może wyjść ci z głowy. Cosm 9/1999. 2. Coś wyszło spod czyjejś ręki, spod czyjegoś dłuta, pędzla,… …   Słownik frazeologiczny

  • Можаровские — герб Лада …   Википедия

  • skrzydło — 1. Biec, pędzić itp. jak na skrzydłach «biec, pędzić itp. bardzo szybko, z radością, z ochotą»: – Kiedy dostałam tę posadę, byłam zachwycona – opowiada Sonia, była konsultantka wielkiej firmy konsultingowej. – Pędziłam tam jak na skrzydłach,… …   Słownik frazeologiczny

  • sumienie — 1. Brać, wziąć kogoś, coś na swoje sumienie «brać, wziąć, przyjmować, przyjąć za kogoś, za coś odpowiedzialność moralną»: Ale tak kapitan, jak i pierwszy mechanik, którzy dostatecznie przejrzeli przestępczą grę swego armatora, nie chcieli wziąć… …   Słownik frazeologiczny

  • hałas — m IV, D. u, Ms. hałassie; lm M. y «nie skoordynowane, zakłócające spokój głośne dźwięki, głośny stuk, trzask, huk, głośna rozmowa, krzyki; wrzawa, harmider» Dokuczliwy, dziki, ogłuszający, piekielny hałas. Hałas uliczny. Hałas wielkiego miasta.… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»