Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

nero

  • 1 Nero

    Nero, ōnis, m., (nach Suet. Tib. 1, 2 ein sabinisches Wort = fortis ac strenuus), ein Familienname des klaudischen Geschlechts, unter dem am bekanntesten a) C. Claudius Nero, Konsul 207 v. Chr. und als solcher Besieger Hasdrubals bei Sena, Liv. 27, 41 sqq. Suet. Tib. 2, 1. – – b) Tib. Claudius Nero, der fünfte röm. Kaiser (54–68 n. Chr.), Tac. ann. lib. 12–16. Suet. Vit. Ner. 1 sqq. Wegen seiner Grausamkeit berüchtigt, dah. v. Kaiser Domitian appell. calvus Nero, Iuven. 4, 38. Auson. Caesares 1, 17. p. 112, 17 Schenkl. – Dav.: A) Nerōnēus, a, um, neronëisch, des Nero, mensis, Tac. u. Suet.: certamen (= Neronia), Suet.: unda, Stat. – B) Nerōniānus, a, um, neronianisch, des Nero, dictum (des Konsuls N.), Cic. de or. 2, 248: piscina, Cassiod. var. 2, 39, 5. – C) Nerōnia, ōrum, n., die Festspiele des Nero, vom Kaiser Nero sich selbst zu Ehren eingeführt u. alle fünf Jahre mit musikal. Wettkämpfen, Wettrennen usw. gefeiert, Suet. Ner. 12, 3.

    lateinisch-deutsches > Nero

  • 2 Nero

    Nero, ōnis, m., (nach Suet. Tib. 1, 2 ein sabinisches Wort = fortis ac strenuus), ein Familienname des klaudischen Geschlechts, unter dem am bekanntesten a) C. Claudius Nero, Konsul 207 v. Chr. und als solcher Besieger Hasdrubals bei Sena, Liv. 27, 41 sqq. Suet. Tib. 2, 1. – – b) Tib. Claudius Nero, der fünfte röm. Kaiser (54-68 n. Chr.), Tac. ann. lib. 12-16. Suet. Vit. Ner. 1 sqq. Wegen seiner Grausamkeit berüchtigt, dah. v. Kaiser Domitian appell. calvus Nero, Iuven. 4, 38. Auson. Caesares 1, 17. p. 112, 17 Schenkl. – Dav.: A) Nerōnēus, a, um, neronëisch, des Nero, mensis, Tac. u. Suet.: certamen (= Neronia), Suet.: unda, Stat. – B) Nerōniānus, a, um, neronianisch, des Nero, dictum (des Konsuls N.), Cic. de or. 2, 248: piscina, Cassiod. var. 2, 39, 5. – C) Nerōnia, ōrum, n., die Festspiele des Nero, vom Kaiser Nero sich selbst zu Ehren eingeführt u. alle fünf Jahre mit musikal. Wettkämpfen, Wettrennen usw. gefeiert, Suet. Ner. 12, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Nero

  • 3 Nero

    Nĕro, ōnis, m. [a Sabine word, = fortis; cf. Nerio = fortitudo; root nar; Sanscr. naras, man; Gr. anêr; cf. ênoreê], a family name in the gens Claudia, whose most famous member was the emperor C. Claudius Nero, Tac. A. lib. 12-16 passim; Suet. Ner. 1 sqq.; Juv. 8, 223; 12, 129 et saep.—
    II.
    Hence,
    A.
    Nĕrōnēus, a, um, adj., Neronian:

    mensem quoque Aprilem Neroneum appellavit,

    Suet. Ner. 55:

    unda,

    the warm baths of Nero, Stat. S. 1, 5, 6:

    certamen,

    the games in the Grecian manner instituted by Nero, Suet. Vit. 4; so,

    agon,

    id. Ner. 12.—
    B.
    Nĕrōnĭānus, a, um, adj., of Nero, Neronian:

    Neronianum dictum,

    Cic. de Or. 2, 61, 248: piscina, perh. laid out after the pattern of the fish-ponds of Nero, near Baiæ, Cassiod. Var. 2, 39.—
    2.
    Nĕrōnĭānus, i, m., a Roman surname:

    Patrobius Neronianus,

    Suet. Galb. 20.—
    C.
    Nĕrōnĭus, a, um, adj., Neronian, Suet. Ner. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Nero

  • 4 nero

    Nero (Nero Claudius Caesar, Emperor, 54-69); cognomen of Claudian gens

    Latin-English dictionary > nero

  • 5 Nero

    ōnis m.
    Нерон, cognomen в роде Клавдиев; наиболее известны
    1) C. Claudius N., полководец во время II Пунической войны, победивший Гасдрубала при Сене (Sena Gallica, 207 г. до н. э.) L, VM, H, Fl
    2) Tib. Claudius N., участвовал на стороне Цезаря в Александрийской войне, впоследствии сторонник Антония, Помпея Младшего и Октавиана; его сыновья (от Ливии) — Тиберий Нерон и Друз Нерон C, Su, T, VP
    3) Tib. Claudius N., род. в 37 г. н. э., в 5468 гг. н. э. римск. император T, Su

    Латинско-русский словарь > Nero

  • 6 nero

    римский император, 51-68 после P. X. Neronianum SCtum касается a) древних формул отказов "ut quod minus aptis verbis legatum est, perinde sit, ac si. optimo iure (sc. per damnationem) legatum esset" (Gai. II, 197. 212. 218. 220. 222. Ulp., XXIV, 11 a. Vat. § 85);

    b) определяет ближе т. н. SCt. Silanianum: "ut occisa uxore etiam de familia viri quaestio habeatur, idemque ut iuxta uxoris familiam observetur, si vir dicatur occisus" (Paul. III. 5 § 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > nero

  • 7 Nero

    , onis m
      Нерон, римск. cognomen; Tiberius Claudius N. Тиберий Клавдий Н. (римск. император в 54 – 68)

    Dictionary Latin-Russian new > Nero

  • 8 Neroneus

    Nĕro, ōnis, m. [a Sabine word, = fortis; cf. Nerio = fortitudo; root nar; Sanscr. naras, man; Gr. anêr; cf. ênoreê], a family name in the gens Claudia, whose most famous member was the emperor C. Claudius Nero, Tac. A. lib. 12-16 passim; Suet. Ner. 1 sqq.; Juv. 8, 223; 12, 129 et saep.—
    II.
    Hence,
    A.
    Nĕrōnēus, a, um, adj., Neronian:

    mensem quoque Aprilem Neroneum appellavit,

    Suet. Ner. 55:

    unda,

    the warm baths of Nero, Stat. S. 1, 5, 6:

    certamen,

    the games in the Grecian manner instituted by Nero, Suet. Vit. 4; so,

    agon,

    id. Ner. 12.—
    B.
    Nĕrōnĭānus, a, um, adj., of Nero, Neronian:

    Neronianum dictum,

    Cic. de Or. 2, 61, 248: piscina, perh. laid out after the pattern of the fish-ponds of Nero, near Baiæ, Cassiod. Var. 2, 39.—
    2.
    Nĕrōnĭānus, i, m., a Roman surname:

    Patrobius Neronianus,

    Suet. Galb. 20.—
    C.
    Nĕrōnĭus, a, um, adj., Neronian, Suet. Ner. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Neroneus

  • 9 Neronianus

    Nĕro, ōnis, m. [a Sabine word, = fortis; cf. Nerio = fortitudo; root nar; Sanscr. naras, man; Gr. anêr; cf. ênoreê], a family name in the gens Claudia, whose most famous member was the emperor C. Claudius Nero, Tac. A. lib. 12-16 passim; Suet. Ner. 1 sqq.; Juv. 8, 223; 12, 129 et saep.—
    II.
    Hence,
    A.
    Nĕrōnēus, a, um, adj., Neronian:

    mensem quoque Aprilem Neroneum appellavit,

    Suet. Ner. 55:

    unda,

    the warm baths of Nero, Stat. S. 1, 5, 6:

    certamen,

    the games in the Grecian manner instituted by Nero, Suet. Vit. 4; so,

    agon,

    id. Ner. 12.—
    B.
    Nĕrōnĭānus, a, um, adj., of Nero, Neronian:

    Neronianum dictum,

    Cic. de Or. 2, 61, 248: piscina, perh. laid out after the pattern of the fish-ponds of Nero, near Baiæ, Cassiod. Var. 2, 39.—
    2.
    Nĕrōnĭānus, i, m., a Roman surname:

    Patrobius Neronianus,

    Suet. Galb. 20.—
    C.
    Nĕrōnĭus, a, um, adj., Neronian, Suet. Ner. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Neronianus

  • 10 Neronius

    Nĕro, ōnis, m. [a Sabine word, = fortis; cf. Nerio = fortitudo; root nar; Sanscr. naras, man; Gr. anêr; cf. ênoreê], a family name in the gens Claudia, whose most famous member was the emperor C. Claudius Nero, Tac. A. lib. 12-16 passim; Suet. Ner. 1 sqq.; Juv. 8, 223; 12, 129 et saep.—
    II.
    Hence,
    A.
    Nĕrōnēus, a, um, adj., Neronian:

    mensem quoque Aprilem Neroneum appellavit,

    Suet. Ner. 55:

    unda,

    the warm baths of Nero, Stat. S. 1, 5, 6:

    certamen,

    the games in the Grecian manner instituted by Nero, Suet. Vit. 4; so,

    agon,

    id. Ner. 12.—
    B.
    Nĕrōnĭānus, a, um, adj., of Nero, Neronian:

    Neronianum dictum,

    Cic. de Or. 2, 61, 248: piscina, perh. laid out after the pattern of the fish-ponds of Nero, near Baiæ, Cassiod. Var. 2, 39.—
    2.
    Nĕrōnĭānus, i, m., a Roman surname:

    Patrobius Neronianus,

    Suet. Galb. 20.—
    C.
    Nĕrōnĭus, a, um, adj., Neronian, Suet. Ner. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Neronius

  • 11 Domitius [1]

    1. Domitius, a, um, Name einer plebej. röm. gens, mit den beiden Zweigen der Calvini u. Ahenobarbi. Bes. bekannt sind: Cn. Domitius Calvinus, 59 v. Chr. Volkstribun, 58 v. Chr. Prätor, 53 v. Chr. Konsul, Cic. Sest. 113; in Vatin. 16; ad Q. fr. 3, 8, 3. – Cn. Dom. Ahenobarbus, Konsul 122 v. Chr., u. als solcher Besieger der Allobroger, Cic. Brut. 99; Font. 26. Vell. 2, 10, 2. Flor. 3, 2, 6: streng als Zensor 115 v. Chr., Cic. Clu. 119. Val. Max. 2, 9, 6. – Cn. Dom. Ahenobarbus, als Volkstribun 104 v. Chr. Urheber der lex Domitia de sacerdotiis (wonach die Priesterstellen durch das Volk od. vielmehr durch 17 erloste Tribus vergeben werden sollten), Cic. de lege. agr. 2, 18; als Zensor Verfasser eines Edikts gegen die aufgekommenen latein. Rednerschulen, Gell. 15, 11, 2. Suet. rhet. 1. Tac. dial. 35, 1. – L. Dom. Ahenobarbus, Konsul 54 v. Chr., Anhänger u. Feldherr des Pompejus im Bürgerkriege, oft in Cic. epp.; Caes. b.G. 5, 1; b.c. 1, 6. Suet. Ner. 2, 1. – Cn. Dom. Ahenobarbus, Gemahl der Agrippina (Tochter des Germanikus), Vater des Kaisers Nero, Suet. Ner. 5, 1. Vell. 2, 10. Quint. 6, 1, 50. – u. dessen Schwester Domitia, Gemahlin des Krispus Passienus, Quint. 6, 1, 50 u. 3, 74; 10, 1, 24. Tac. ann. 13, 19. – Domitia Lepida, Mutter der Messalina, Tante des Kaisers Nero, Tac. ann. 11, 37 sq.; 12, 64 sq. – Außerdem (nicht aus der gens Dom.) Cn. Domitius Corbulo, Bruder der Cäsonia, der Gemahlin des Kaligula, unter Klaudius u. Nero glücklicher Feldherr in Germanien u. Armenien, Tac. ann. 11, 18 sqq.; 13, 6 sqq.; 13, 34 sqq.; zu und nach seiner Zeit berühmt durch seine Körpergroße u. -stärke, Iuven. 3, 251; und als guter Redner, Tac. ann. 13, 8; vgl. Sen. de const. sap. 17, 1 u. dazu Ruhkopf. – Plur., Domitii, Männer wie Domitius, Sen. de clem. 1, 10, 1. – Adi. = domitisch, gens, Suet.: familia, Vell.: via, von Dom. Ahenob. (dem Besieger der Allobroger) in Gallien erbaut, Cic. – u. dav. Domitiānus, a, um, domitianisch, des (L.) Domitius, milites, Caes.

    lateinisch-deutsches > Domitius [1]

  • 12 Drusus

    Drūsus, ī, m., Beiname eines Zweiges der Livia gens u. einiger Claudii (zuerst angenommen von einem Livier, als er den feindlichen gallischen Feldherrn getötet hatte, s. Suet. Tib. 3, 2.) – Zu nennen sind hier: M. Livius Drusus, der Oheim des Kato Uticensis, in seinem eigenen Hause von Q. Varius ermordet, weil er mehrere der gracchischen Gesetze zu erneuern suchte, Cic. Arch. 6. Vell. 2, 13 sq. – Claudius Drusus Nero, Sohn der Livia Drusilla u. des Tib. Klaudius Nero, (s. Orelli Hor. carm. 4, 4), Suet. Claud. 1, 1. Tac. ann. 1, 33. – Plur. Drusi, Verg. Aen. 6, 824. – Dav.: A) Drūsiānus u. Drūsīnus, a, um, drusianisch u. drusinisch, fossa Drus., der vom gen. Klaud. Drusus Nero geführte Kanal, der die alte Yssel mit der neuen verband, Tac. ann. 2, 8. Suet. Claud. 1, 2. – B) Drūsilla, ae, f., weibl. Name in der drus. Familie, unter dem bes. bekannt sind: a) Livia Drusilla, s. Līvius. – b) Tochter des Drusus Germanicus, Schwester und Konkubine des Kaligula, Tac. ann. 6, 15. Suet. Cal. 7.

    lateinisch-deutsches > Drusus

  • 13 Subnero

    Subnero, ōnis, m. (sub u. Nero), ein halber Nero, ein zweiter Nero, Tert. de pall. 4.

    lateinisch-deutsches > Subnero

  • 14 Domitius

    1. Domitius, a, um, Name einer plebej. röm. gens, mit den beiden Zweigen der Calvini u. Ahenobarbi. Bes. bekannt sind: Cn. Domitius Calvinus, 59 v. Chr. Volkstribun, 58 v. Chr. Prätor, 53 v. Chr. Konsul, Cic. Sest. 113; in Vatin. 16; ad Q. fr. 3, 8, 3. – Cn. Dom. Ahenobarbus, Konsul 122 v. Chr., u. als solcher Besieger der Allobroger, Cic. Brut. 99; Font. 26. Vell. 2, 10, 2. Flor. 3, 2, 6: streng als Zensor 115 v. Chr., Cic. Clu. 119. Val. Max. 2, 9, 6. – Cn. Dom. Ahenobarbus, als Volkstribun 104 v. Chr. Urheber der lex Domitia de sacerdotiis (wonach die Priesterstellen durch das Volk od. vielmehr durch 17 erloste Tribus vergeben werden sollten), Cic. de lege. agr. 2, 18; als Zensor Verfasser eines Edikts gegen die aufgekommenen latein. Rednerschulen, Gell. 15, 11, 2. Suet. rhet. 1. Tac. dial. 35, 1. – L. Dom. Ahenobarbus, Konsul 54 v. Chr., Anhänger u. Feldherr des Pompejus im Bürgerkriege, oft in Cic. epp.; Caes. b.G. 5, 1; b.c. 1, 6. Suet. Ner. 2, 1. – Cn. Dom. Ahenobarbus, Gemahl der Agrippina (Tochter des Germanikus), Vater des Kaisers Nero, Suet. Ner. 5, 1. Vell. 2, 10. Quint. 6, 1, 50. – u. dessen Schwester Domitia, Gemahlin des Krispus Passienus, Quint. 6, 1, 50 u. 3, 74; 10, 1, 24. Tac. ann. 13, 19. – Domitia Lepida, Mutter der Messalina, Tante des Kaisers Nero, Tac. ann. 11, 37 sq.; 12, 64 sq. – Au-
    ————
    ßerdem (nicht aus der gens Dom.) Cn. Domitius Corbulo, Bruder der Cäsonia, der Gemahlin des Kaligula, unter Klaudius u. Nero glücklicher Feldherr in Germanien u. Armenien, Tac. ann. 11, 18 sqq.; 13, 6 sqq.; 13, 34 sqq.; zu und nach seiner Zeit berühmt durch seine Körpergroße u. -stärke, Iuven. 3, 251; und als guter Redner, Tac. ann. 13, 8; vgl. Sen. de const. sap. 17, 1 u. dazu Ruhkopf. – Plur., Domitii, Männer wie Domitius, Sen. de clem. 1, 10, 1. – Adi. = domitisch, gens, Suet.: familia, Vell.: via, von Dom. Ahenob. (dem Besieger der Allobroger) in Gallien erbaut, Cic. – u. dav. Domitiānus, a, um, domitianisch, des (L.) Domitius, milites, Caes.
    ————————
    2. Domitius, iī, m. (domus), deus, der Beschützer der Vermählten im Hause, Augustin. de civ. dei 6, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Domitius

  • 15 Drusus

    Drūsus, ī, m., Beiname eines Zweiges der Livia gens u. einiger Claudii (zuerst angenommen von einem Livier, als er den feindlichen gallischen Feldherrn getötet hatte, s. Suet. Tib. 3, 2.) – Zu nennen sind hier: M. Livius Drusus, der Oheim des Kato Uticensis, in seinem eigenen Hause von Q. Varius ermordet, weil er mehrere der gracchischen Gesetze zu erneuern suchte, Cic. Arch. 6. Vell. 2, 13 sq. – Claudius Drusus Nero, Sohn der Livia Drusilla u. des Tib. Klaudius Nero, (s. Orelli Hor. carm. 4, 4), Suet. Claud. 1, 1. Tac. ann. 1, 33. – Plur. Drusi, Verg. Aen. 6, 824. – Dav.: A) Drūsiānus u. Drūsīnus, a, um, drusianisch u. drusinisch, fossa Drus., der vom gen. Klaud. Drusus Nero geführte Kanal, der die alte Yssel mit der neuen verband, Tac. ann. 2, 8. Suet. Claud. 1, 2. – B) Drūsilla, ae, f., weibl. Name in der drus. Familie, unter dem bes. bekannt sind: a) Livia Drusilla, s. Livius. – b) Tochter des Drusus Germanicus, Schwester und Konkubine des Kaligula, Tac. ann. 6, 15. Suet. Cal. 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Drusus

  • 16 Subnero

    Subnero, ōnis, m. (sub u. Nero), ein halber Nero, ein zweiter Nero, Tert. de pall. 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Subnero

  • 17 Subnero

    Subnĕro, ōnis, m. [sub-Nero], the second Nero, an appellation given to the emperor Domitian, on account of his crimes, Tert. Pall. 4 (cf. of the same:

    calvus Nero,

    Juv. 4, 37).

    Lewis & Short latin dictionary > Subnero

  • 18 Petronius

    Petrōnius, iī, m. (T. od. C.), Arbiter, ein röm. Ritter, unter der Regierung des Kaisers Nero Prokonsul in Bithynien, dann Konsul in Rom und am Hofe entscheidender Ratgeber des Kaisers bei der Wahl seiner Vergnügungen (elegantiae arbiter, woher sein Beiname), bis sein Einfluß auf Nero den Neid des Tigellinus erregte u. ihn nötigte, sich dem drohenden Gewitter der kaiserlichen Ungnade durch einen freiwilligen Tod zu entziehen (67 n. Chr.), Tac. ann. 16, 17 sqq. – Man schreibt ihm einen zum großen Teil noch erhaltenen Roman (eine satira Menippea) zu, der teils im reinlat. Stile, teils in der Lingua rustica abgefaßt ist; vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat.6 § 305. – Dav.: A) Petrōnius, a, um, petronisch, lex, über die Sklaven, ICt. – B) Petrōniānus, a, um, petronianisch, Albucia, Fulg. myth. 1. praef. p. 23 M.

    lateinisch-deutsches > Petronius

  • 19 turpiter

    turpiter, Adv. (turpis), häßlich, garstig, I) eig.: claudicare, Ov.: desinere in piscem, Hor. – II) übtr., häßlich, unanständig, garstig, schmählich, schimpflich, unsittlich (Ggstz. honeste), vivere, Nero bei Suet. Nero 49, 3: tunicam deducere, Ov.: iacēre, Ov.: facere, Cic.: fugere, Caes. – turpius eicitur, quam non admittitur hospes, Ov. trist. 5, 6, 13. – in deorum opinione turpissime labitur, Cic. de nat. deor. 1, 29: Cato illā (morte) honestissime usus est, turpissime Brutus, Sen. ep. 82, 12.

    lateinisch-deutsches > turpiter

  • 20 adductus

    adductus, a, um part. passé de adduco. [st2]1 [-] amené, poussé. [st2]2 [-] tiré à soi, ramené, tendu, courbé, resserré, contracté. [st2]3 [-] raide, sévère, sérieux.    - dicas adductum Tarentum, Hor.: on croirait Tarente transportée ici.    - adductus misericordiā, Cic.: poussé par la pitié.    - arcus adductus, Virg.: arc bandé.    - adducta funibus arbor, Ov.: arbre qu'on fait plier avec des cordes.    - adductus equus, Ov.: cheval retenu par le frein.    - adducti nodi, Cic.: noeuds serrés.    - adducta clava, Ov.: massue ramenée en arrière (pour frapper).    - Nero rursus adductus, Tac.: Néron ayant repris un air grave.    - adductum servitium, Tac.: joug rigoureux.
    * * *
    adductus, a, um part. passé de adduco. [st2]1 [-] amené, poussé. [st2]2 [-] tiré à soi, ramené, tendu, courbé, resserré, contracté. [st2]3 [-] raide, sévère, sérieux.    - dicas adductum Tarentum, Hor.: on croirait Tarente transportée ici.    - adductus misericordiā, Cic.: poussé par la pitié.    - arcus adductus, Virg.: arc bandé.    - adducta funibus arbor, Ov.: arbre qu'on fait plier avec des cordes.    - adductus equus, Ov.: cheval retenu par le frein.    - adducti nodi, Cic.: noeuds serrés.    - adducta clava, Ov.: massue ramenée en arrière (pour frapper).    - Nero rursus adductus, Tac.: Néron ayant repris un air grave.    - adductum servitium, Tac.: joug rigoureux.
    * * *
        Adductus, Participium, Amené, Adduict.
    \
        Adductus, Nomen ex participio, pro Contractus. Plin. iunior, Pressior et adductior. Plus court, Plus brief.

    Dictionarium latinogallicum > adductus

См. также в других словарях:

  • Nero — Münchner Glyptothek Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus (* 15. Dezember 37 in Antium; † 9.[1] oder 11. Juni[2] 68 bei Rom) w …   Deutsch Wikipedia

  • Nero AG — Rechtsform Aktiengesellschaft Gründung 1995 Sitz Karlsbad …   Deutsch Wikipedia

  • Nero AG — Type Aktiengesellschaft Industry Software Founded 1995 Headquarters …   Wikipedia

  • Nero — • The last Roman emperor (reigned 54 68) of the Julian Claudian line Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Nero     Nero     † …   Catholic encyclopedia

  • nero — / nero/ [lat. nĭger gra grum ]. ■ agg. 1. (fis.) [di corpo che assorbe integralmente la radiazione luminosa che lo investe e della sensazione visiva che tale corpo produce] ◀▶ bianco. ● Espressioni: fig., giacchetta nera ➨ ❑; punto nero ➨ ❑. 2.… …   Enciclopedia Italiana

  • Nero AG — es una compañía alemana de software ubicada en Karlsbad, Alemania. Son conocidos por su programa para grabar CD y DVD, Nero Burning ROM. Han estado comprometidos con el desarrollo de la tecnología de compresión Nero Digital MPEG 4 (en compañía de …   Wikipedia Español

  • Nero — Nero,   ursprünglich Lucius Domitius Ahenobạrbus, nach Adoption durch Claudius (50) Nero Claudius Caesar, römischer Kaiser (seit 54), * Antium (heute Anzio) 15. 12. 37 n. Chr., ✝ ( …   Universal-Lexikon

  • NERO° — NERO°, Roman emperor, 54–68 C.E. Nero reigned during a critical period in the relations between the Jews of Judea and imperial Rome. His reign saw the decline of the authority of the procurators in Judea and the outbreak of the Jewish War. He… …   Encyclopedia of Judaism

  • Nero — Ne ro (n[=e] r[ o]), prop. n. A Roman emperor notorious for debauchery and barbarous cruelty; hence, any profligate and cruel ruler or merciless tyrant. {Ne*ro ni*an} (n[ e]*r[=o] n[i^]*an), a. [1913 Webster] Nero (originally Lucius Domitius… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Nero AG — (anciennement Ahead Software AG) est une entreprise allemande qui produit des logiciels, et en particulier le logiciel de gravure Nero Burning ROM. Le siège de l entreprise se situe à Karlsbad à la frontière franco allemande dans le pays de Bade… …   Wikipédia en Français

  • Nero — Nero, der letzte römische Kaiser aus dem Geschlechte Cäsars, kam durch ein Verbrechen seiner Mutter Agrippina, die ihren Gemahl, weil er den edlen Britannikus zum Thronfolger wünschte, vergiftete, zur Regierung. Die Nemesis rächte diese Unthat… …   Damen Conversations Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»