-
1 ācer
ācer ācris, ācre, adj. with comp. and sup. [2 AC-], to the senses, sharp, piercing, penetrating, cutting, irritating, pungent: oculi: favilla non acris, no longer glowing, O.: acrior voltus, keener look, O.: acrem flammae sonitum, V.: acri tibiā, H.: canes naribus acres, O.: acetum, H.: stimuli, V.: sol acrior, fierce, H.: stomachus, irritated, H.: hiemps, severe, H.: Aufidus, impetuous, H.— Of mind, etc., violent, vehement, consuming, bitter: odium: dolor, V.: supplicia.—Of intellectual qualities, subtle, acute, penetrating, sagacious, shrewd: animus: ingenium: memoria, ready. — Of moral qualities, active, ardent, eager, spirited, keen, brave, zealous: milites: in armis, V.: acerrimus armis, V.: acer equis, spirited charioteer, V. — Violent, hasty, quick, hot, passionate, fierce, severe: cupiditas: pater acerrimus, enraged, angry, T.: acres contra me: voltus in hostem, H.: virgines in iuvenes unguibus, H.: leo, N.—As subst: ridiculum acri fortius magnas secat res, more effectually than severity, H. — Fig.: prima coitiost acerruma, i. e. most critical, T.: amor gloriae, keen: pocula, excessive, H.: concursus, Cs.: fuga, impetuous, V.: (vos) rapit vis acrior, an irresistible impulse, H.: regno Arsacis acrior est Germanorum libertas, more formidable, Ta.* * *Imaple tree; wood of the maple tree; mapleIIacris -e, acrior -or -us, acerrimus -a -um ADJsharp, bitter, pointed, piercing, shrill; sagacious, keen; severe, vigorous -
2 Canis
1.cănis ( cănes, Plaut. Men. 5, 1, 18; id. Trin. 1, 2, 133; 1, 2, 135; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll., or Ann. v. 518 Vahl.; Lucil. ap. Varr. ib.; cf. Charis. 1, 17, p. 118 P.; abl. always cane; gen. plur. canum; v. Neue, Formenl. pp. 223, 258 sq.), comm. [Sanscr. cvan; Gr. kuôn, kunos; Germ. Hund; Engl. hound].I.Lit., a dog.A.In gen., v. Varr. R. R. 1, 21; 2, 9, 1 sqq.; Plin. 8, 40, 61, § 142 sqq.; Col. 7, 12, 1: tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):B.introiit in aedĭs ater alienus canis,
Ter. Phorm. 4, 4, 25: inritata canes, Lucil. ap. Charis. 1, p. 100 P.:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:in Hyrcaniă plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, etc.,
Cic. Tusc. 1, 45, 108:si lupi canibus similes sunt,
id. Ac. 2, 16, 50:canes ut montivagae persaepe ferai Naribus inveniunt quietes,
Lucr. 1, 405:canis acer,
Hor. Epod. 12, 6:acres,
Varr. R. R. 1, 21:acriores et vigilantiores,
Cato, R. R. 124:assiduus,
Col. R. R. 7, 12, 5:catenarius,
Sen. Ira, 3, 37, 2:catenă vinctus,
Petr. 29:Molossi,
Hor. S. 2, 6, 115; cf. Lucr. 5, 1063:obscenae,
Verg. G. 1, 470; Ov. F. 4, 936:pastoralis,
Col. 7, 12, 3:pecuarius,
id. 7, 12, 8:pulicosa,
id. 7, 13, 2:rabidi,
Lucr. 5, 892; Sen. Oedip. 932:rabiosus,
Plin. 29, 4, 32, § 98:saeva canum rabies,
Prop. 3, 16 (4, 15), 17; Plin. 8, 40, 63, § 152:est verunculus in linguă canum, quo exempto nec rabidi fuint, etc.,
id. 29, 4, 32, § 100: rabiosa. Hor. Ep. 2, 2, 75:venatici,
Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; Nep. Pel. 2, 5:alere canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; Curt. 9, 1, 31:vigiles,
Hor. C. 3, 16, 2:canum fida custodia,
Cic. N. D. 2, 63, 150:fida canum vis,
Lucr. 6, 1222:levisomna canum fido cum pectore corda,
id. 5, 864:caput mediae canis praecisae,
Liv. 40, 6, 1; cf. Curt. 10, 9, 12:saepe citos egi per juga longa canes,
Ov. H. 5, 20:canibus circumdare saltus,
Verg. E. 10, 57:hos non inmissis canibus agitant,
id. G. 3, 371:leporem canibus venari,
id. ib. 3, 410.—Esp.1.As a term of reproach, to denote,a.A shameless, vile person, Plaut. Most. 1, 1, 40; Ter. Eun. 4, 7, 33 Donat. ad loc.; Hor. Epod. 6, 1; cf. id. S. 2, 2, 56; Petr. 74, 9; Suet. Vesp. 13. —b.A fierce or enraged person, Plaut. Men. 5, 1, 14, 5, 1, 18; Hyg. Fab. 3; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 57; Sen. Cons. Marc. 22, 5.—2.As the regular designation of the hangers-on or parasites of an eminent or rich Roman; a follower, dog, creature:3.multa sibi opus esse, multa canibus suis quos circa se habuit,
Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:cohors ista quorum hominum est? Volusii haruspices et Canelii medici et horum canum quos tribunal meum vides lambere,
id. ib. 2, 3, 11, §28: apponit de suis canibus quendam,
id. ib. 2, 4, 19, § 40; 2, 5, 56, § 146; id. Att. 6, 3, 6; id. Pis. 10, 23.—In mythical lang.a.Tergeminus, i. e. Cerberus. Ov. A. A. 3, 322; id. Tr. 4, 7, 16;b.called also viperius,
id. Am. 3, 12, 26:Tartareus,
Sen. Herc. Fur. 649:triformis,
id. Herc. Oet. 1202: Echidnaea. Ov. M. 7, 409; cf.:infernae canes,
Hor. S. 1, 8, 35; Verg. A. 6, 257; Luc. 6, 733. —Semidei canes, Anubis, Luc. 8, 832.—4.Prov.a.Stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82.—b.Cane pejus et angui Vitare aliquid, Hor. Ep. 1, 17, 30.—c.Ut canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, Hor. S. 2, 5, 83.—d.Canis caninam non ēst (cf. Engl. dog won ' t eat dog), Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—e.A cane non magno saepe tenetur aper, Ov. R. Am. 422.—5.CAVE CANEM, beware of the dog, a frequent inscription of warning to trespassers on doors, etc., Petr. 29; Varr. ap. Non. p. 153, 1; Inscr. Orell. 4320. —Hence:II.Cave Canem,
the title of a satire by Varro, Non. p. 75, 22.—Transf. [p. 279]A.A constellation; the Dog.1.Esp.:2.Canis Major, or simply Canis,
a constellation of twenty stars, Hyg. Astr. 3, 34; of which the brighest is Sirius or Canicula, Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 108 (349); 123 (367); 138 (382); 276 (522); Vitr. 9, 5, 2; Verg. G. 1, 218; 2, 353; Hor. S. 1, 7, 25; id. Ep. 1, 10, 16; Tib. 3, 5, 2; Ov. F. 4, 904; Plin. 18, 26, 64, § 234 sqq.—Canis Minor, or Minusculus, the Little Dog, = Prokuôn, commonly called Antecanis (hence the plur. canes), Vitr. 9, 52; Plin. 18, 28, 68, § 268; Ov. F. 4, 904.—Acc. to the fable, the dog of Erigone, daughter of Icarius;B.hence, Erigoneïus,
Ov. F. 5, 723, and Icarius, id. ib. 4, 939.—The sea-dog, called canis marinus, Plin. 9, 35, 55, § 110; and mythically, of the dogs of Scylla, Lucr. 5, 890; Verg. A. 3, 432; Tib. 3, 4, 89; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Luc. 1, 549 Cort.; Sen. Med. 351.—C.The worst throw with dice, the dog-throw (cf. canicula and alea):D.damnosi,
Prop. 4 (5), 8, 46; Ov. Tr. 2, 474:canem mittere,
Suet. Aug. 71; cf. Isid. Orig. 18, 65.—Prov.:tam facile quam canis excidit,
Sen. Apocol. 10, 2.—A Cynic philosopher:E.Diogenes cum choro canum suorum,
Lact. Epit. 39, 4.—A kind of fetter, Plaut. Cas. 2, 6, 37 dub. (al. camum; v. camus); cf. 1. catulus.2.Cănis, is, m., a small river tributary to the Po, Plin. 3, 16, 20, § 117. -
3 canis
1.cănis ( cănes, Plaut. Men. 5, 1, 18; id. Trin. 1, 2, 133; 1, 2, 135; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll., or Ann. v. 518 Vahl.; Lucil. ap. Varr. ib.; cf. Charis. 1, 17, p. 118 P.; abl. always cane; gen. plur. canum; v. Neue, Formenl. pp. 223, 258 sq.), comm. [Sanscr. cvan; Gr. kuôn, kunos; Germ. Hund; Engl. hound].I.Lit., a dog.A.In gen., v. Varr. R. R. 1, 21; 2, 9, 1 sqq.; Plin. 8, 40, 61, § 142 sqq.; Col. 7, 12, 1: tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):B.introiit in aedĭs ater alienus canis,
Ter. Phorm. 4, 4, 25: inritata canes, Lucil. ap. Charis. 1, p. 100 P.:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:in Hyrcaniă plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, etc.,
Cic. Tusc. 1, 45, 108:si lupi canibus similes sunt,
id. Ac. 2, 16, 50:canes ut montivagae persaepe ferai Naribus inveniunt quietes,
Lucr. 1, 405:canis acer,
Hor. Epod. 12, 6:acres,
Varr. R. R. 1, 21:acriores et vigilantiores,
Cato, R. R. 124:assiduus,
Col. R. R. 7, 12, 5:catenarius,
Sen. Ira, 3, 37, 2:catenă vinctus,
Petr. 29:Molossi,
Hor. S. 2, 6, 115; cf. Lucr. 5, 1063:obscenae,
Verg. G. 1, 470; Ov. F. 4, 936:pastoralis,
Col. 7, 12, 3:pecuarius,
id. 7, 12, 8:pulicosa,
id. 7, 13, 2:rabidi,
Lucr. 5, 892; Sen. Oedip. 932:rabiosus,
Plin. 29, 4, 32, § 98:saeva canum rabies,
Prop. 3, 16 (4, 15), 17; Plin. 8, 40, 63, § 152:est verunculus in linguă canum, quo exempto nec rabidi fuint, etc.,
id. 29, 4, 32, § 100: rabiosa. Hor. Ep. 2, 2, 75:venatici,
Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; Nep. Pel. 2, 5:alere canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; Curt. 9, 1, 31:vigiles,
Hor. C. 3, 16, 2:canum fida custodia,
Cic. N. D. 2, 63, 150:fida canum vis,
Lucr. 6, 1222:levisomna canum fido cum pectore corda,
id. 5, 864:caput mediae canis praecisae,
Liv. 40, 6, 1; cf. Curt. 10, 9, 12:saepe citos egi per juga longa canes,
Ov. H. 5, 20:canibus circumdare saltus,
Verg. E. 10, 57:hos non inmissis canibus agitant,
id. G. 3, 371:leporem canibus venari,
id. ib. 3, 410.—Esp.1.As a term of reproach, to denote,a.A shameless, vile person, Plaut. Most. 1, 1, 40; Ter. Eun. 4, 7, 33 Donat. ad loc.; Hor. Epod. 6, 1; cf. id. S. 2, 2, 56; Petr. 74, 9; Suet. Vesp. 13. —b.A fierce or enraged person, Plaut. Men. 5, 1, 14, 5, 1, 18; Hyg. Fab. 3; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 57; Sen. Cons. Marc. 22, 5.—2.As the regular designation of the hangers-on or parasites of an eminent or rich Roman; a follower, dog, creature:3.multa sibi opus esse, multa canibus suis quos circa se habuit,
Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:cohors ista quorum hominum est? Volusii haruspices et Canelii medici et horum canum quos tribunal meum vides lambere,
id. ib. 2, 3, 11, §28: apponit de suis canibus quendam,
id. ib. 2, 4, 19, § 40; 2, 5, 56, § 146; id. Att. 6, 3, 6; id. Pis. 10, 23.—In mythical lang.a.Tergeminus, i. e. Cerberus. Ov. A. A. 3, 322; id. Tr. 4, 7, 16;b.called also viperius,
id. Am. 3, 12, 26:Tartareus,
Sen. Herc. Fur. 649:triformis,
id. Herc. Oet. 1202: Echidnaea. Ov. M. 7, 409; cf.:infernae canes,
Hor. S. 1, 8, 35; Verg. A. 6, 257; Luc. 6, 733. —Semidei canes, Anubis, Luc. 8, 832.—4.Prov.a.Stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82.—b.Cane pejus et angui Vitare aliquid, Hor. Ep. 1, 17, 30.—c.Ut canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, Hor. S. 2, 5, 83.—d.Canis caninam non ēst (cf. Engl. dog won ' t eat dog), Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—e.A cane non magno saepe tenetur aper, Ov. R. Am. 422.—5.CAVE CANEM, beware of the dog, a frequent inscription of warning to trespassers on doors, etc., Petr. 29; Varr. ap. Non. p. 153, 1; Inscr. Orell. 4320. —Hence:II.Cave Canem,
the title of a satire by Varro, Non. p. 75, 22.—Transf. [p. 279]A.A constellation; the Dog.1.Esp.:2.Canis Major, or simply Canis,
a constellation of twenty stars, Hyg. Astr. 3, 34; of which the brighest is Sirius or Canicula, Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 108 (349); 123 (367); 138 (382); 276 (522); Vitr. 9, 5, 2; Verg. G. 1, 218; 2, 353; Hor. S. 1, 7, 25; id. Ep. 1, 10, 16; Tib. 3, 5, 2; Ov. F. 4, 904; Plin. 18, 26, 64, § 234 sqq.—Canis Minor, or Minusculus, the Little Dog, = Prokuôn, commonly called Antecanis (hence the plur. canes), Vitr. 9, 52; Plin. 18, 28, 68, § 268; Ov. F. 4, 904.—Acc. to the fable, the dog of Erigone, daughter of Icarius;B.hence, Erigoneïus,
Ov. F. 5, 723, and Icarius, id. ib. 4, 939.—The sea-dog, called canis marinus, Plin. 9, 35, 55, § 110; and mythically, of the dogs of Scylla, Lucr. 5, 890; Verg. A. 3, 432; Tib. 3, 4, 89; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Luc. 1, 549 Cort.; Sen. Med. 351.—C.The worst throw with dice, the dog-throw (cf. canicula and alea):D.damnosi,
Prop. 4 (5), 8, 46; Ov. Tr. 2, 474:canem mittere,
Suet. Aug. 71; cf. Isid. Orig. 18, 65.—Prov.:tam facile quam canis excidit,
Sen. Apocol. 10, 2.—A Cynic philosopher:E.Diogenes cum choro canum suorum,
Lact. Epit. 39, 4.—A kind of fetter, Plaut. Cas. 2, 6, 37 dub. (al. camum; v. camus); cf. 1. catulus.2.Cănis, is, m., a small river tributary to the Po, Plin. 3, 16, 20, § 117.