-
1 napaść się
сов.напасти́сь, нае́сться -
2 napaść\ się
сов. напастись, наесться
См. также в других словарях:
napaść się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do zwierząt: najeść się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krowy się napasły na łące. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
napaść — I ż V, DCMs. napaśćści; lm M. napaśćści 1. «napadnięcie, zwykle zbrojne, na kogoś albo na coś, zaatakowanie kogoś, zwykle znienacka, podstępnie, w celu obrabowania, pobicia itp.» Napaść zbrojna. Napaść nieprzyjaciela na kraj. Odeprzeć, wstrzymać… … Słownik języka polskiego
napaść — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. napaśćści {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nagły atak, nieoczekiwane napadnięcie (często zbrojne) na kogoś lub na coś, ze złymi, wrogimi zamiarami : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
porywać się – porwać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nagle, gwałtownie łapać się za coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Porwała się za włosy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie wstawać; zrywać się,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaczaić się — dk VIa, zaczaić sięczaję się, zaczaić sięisz się, zaczaić sięczaj się, zaczaić sięił się zaczajać się ndk I, zaczaić sięam się, zaczaić sięasz się, zaczaić sięają się, zaczaić sięaj się, zaczaić sięał się «ukryć się, aby móc kogoś śledzić,… … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego
spaść — I dk XI, spadnę, spadniesz, spadnij, spadł, spadłszy spadać ndk I, spaśćam, spaśćasz, spaśćają, spaśćaj, spaśćał 1. «opuścić się szybko z góry na dół; odrywając się od czegoś, tracąc równowagę, zlecieć z góry na dół; opaść w dół» Spadł deszcz,… … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… … Słownik języka polskiego
porwać — dk IX, porwaćrwę, porwaćrwiesz, porwaćrwij, porwaćał, porwaćany porywać ndk I, porwaćam, porwaćasz, porwaćają, porwaćaj, porwaćał, porwaćany 1. «schwyciwszy, schwytawszy zabrać, uwieźć, uprowadzić kogoś, coś siłą, przemocą, wbrew czyjejś woli»… … Słownik języka polskiego