nabłonek

См. также в других словарях:

• nabłonek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. nabłoneknka {{/stl 8}}{{stl 7}} rodzaj tkanki u człowieka i zwierząt, pokrywającej skórę i wyściełającej jamy różnych narządów wewnętrznych i przewodów {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nabłonek — m III, D. nabłoneknka, N. nabłoneknkiem; lm M. nabłoneknki 1. «tkanka u człowieka i zwierząt zbudowana ze ściśle przylegających komórek, tworzących jedną lub więcej warstw, okrywająca skórę i błony łącznotkankowe wyściełające jamy różnych… …   Słownik języka polskiego

• nabłonkowy — przym. od nabłonek a) w zn. 1: Komórki nabłonkowe. ∆ Tkanka nabłonkowa → nabłonek w zn. 1 b) w zn. 2: Transpiracja nabłonkowa …   Słownik języka polskiego

• brzuchorzęska — ż III, CMs. brzuchorzęskasce; lm M. brzuchorzęskasek zool. brzuchorzęski «Gastrotricha, gromada obleńców obejmująca około 200 gatunków drobnych (do 1,5 mm) zwierząt wodnych, o wydłużonym ciele, okrytym kutikulą z wyjątkiem strony brzusznej, gdzie …   Słownik języka polskiego

• jelito — n III, Ms. jelitoicie; lm D. jelitoit «najdłuższa część przewodu pokarmowego u kręgowców i człowieka sięgająca od żołądka do odbytu, w której zachodzi trawienie i wchłanianie pokarmu i formowanie kału; u większości bezkręgowców: cały przewód… …   Słownik języka polskiego

• koncha — ż III, CMs. konsze; lm D. konch 1. «konchiolinowo wapienny szkielet mięczaków wytwarzany przez nabłonek płaszcza; muszla, u ślimaków na ogół spiralnie skręcona, u małżów dwudzielna» ∆ anat. Koncha uszna «zewnętrzna część ucha, małżowina uszna» 2 …   Słownik języka polskiego

• kseromorfizm — m IV, D. u, Ms. kseromorfizmzmie, blm bot. «zespół cech budowy anatomicznej roślin przystosowanych do wegetacji w suchym środowisku, np. gruby nabłonek, szeroko rozgałęziony system korzeniowy» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• muszla — ż I, DCMs. muszlali; lm D. muszlali (muszlaszel) 1. «konchiolinowo wapienny szkielet zewnętrzny mięczaków wytwarzany przez nabłonek fałdu skóry; u ślimaków na ogół spiralnie skręcona koncha, u małży składa się z dwóch połówek, u głowonogów… …   Słownik języka polskiego

• naskórek — m III, D. naskórekrka, N. naskórekrkiem, blm 1. «zewnętrzna warstwa skóry zbudowana z wielowarstwowego nabłonka rogowaciejącego; także jednowarstwowy nabłonek pokrywający ciało bezkręgowców, epiderma» Obetrzeć, zedrzeć sobie naskórek. 2. bot.… …   Słownik języka polskiego

• odtworzyć — dk VIb, odtworzyćrzę, odtworzyćrzysz, odtworzyćtwórz, odtworzyćrzył, odtworzyćrzony odtwarzać ndk I, odtworzyćam, odtworzyćasz, odtworzyćają, odtworzyćaj, odtworzyćał, odtworzyćany 1. «stworzyć coś na nowo, powtórnie (o organizmach żywych i ich… …   Słownik języka polskiego

• skórny — skórnyni «dotyczący skóry; utworzony ze skóry, występujący na skórze» Nabłonek skórny. Torba skórna kangurzycy. Choroby, pasożyty skórne. ∆ pot. Lekarz skórny «lekarz chorób skórnych; dermatolog» ∆ Oddział skórny «w szpitalu: oddział chorób… …   Słownik języka polskiego