-
1 auffallen
* vi szwracać (na siebie) uwagę; rzucać się w oczy ( j-m komuś)unangenehm auffallen — robić niemiłe wrażenie
-
2 conspicuous
[kən'spɪkjuəs]adjto make o.s. conspicuous — zwracać (zwrócić perf) na siebie uwagę
* * *[kən'spikjuəs](very noticeable: Her blond hair made her conspicuous in the crowd.) ostentacyjny, wyróżniający się- conspicuousness -
3 pay
[peɪ] 1. npłaca f2. vt 3. vi; pt, pp paidto pay one's way — płacić (zapłacić perf) za siebie
to pay a high price for sth ( fig) — płacić (zapłacić perf) za coś wysoką cenę
to pay the penalty for sth — ponosić (ponieść perf) karę za coś
to pay sb a compliment — powiedzieć ( perf) komuś komplement
to pay attention (to) — zwracać (zwrócić perf) uwagę (na +acc)
to pay sb a visit — składać (złożyć perf) komuś wizytę
to pay one's respects to sb — składać (złożyć perf) komuś wyrazy szacunku
Phrasal Verbs:- pay back- pay for- pay in- pay off- pay out- pay up* * *[pei] 1. past tense, past participle - paid; verb1) (to give (money) to (someone) in exchange for goods, services etc: He paid $5 for the book.) płacić2) (to return (money that is owed): It's time you paid your debts.) spłacić3) (to suffer punishment (for): You'll pay for that remark!) zapłacić4) (to be useful or profitable (to): Crime doesn't pay.) opłacać się5) (to give (attention, homage, respect etc): Pay attention!; to pay one's respects.) zwracać (uwagę), złożyć (uszanowanie)2. noun(money given or received for work etc; wages: How much pay do you get?) zapłata- payable- payee
- payment
- pay-packet
- pay-roll
- pay back
- pay off
- pay up
- put paid to -
4 catch
[kætʃ] 1. pt, pp caught, vt(capture, get hold of) łapać (złapać perf); ( surprise) przyłapywać (przyłapać perf); ( hit) trafiać (trafić perf); ( hear) dosłyszeć ( perf); ( MED) zarażać się (zarazić się perf) +instr, łapać (złapać perf) (inf); (also: catch up) zrównać się ( perf) z +instr, doganiać (dogonić perf)to catch sb's attention/eye — zwracać (zwrócić perf) (na siebie) czyjąś uwagę
to catch fire — zapalać się (zapalić się perf), zajmować się (zająć się perf)
Phrasal Verbs:- catch on- catch up2. vi 3. n( of fish etc) połów m; ( hidden problem) kruczek m; ( of lock) zapadka f* * *[kæ ] 1. past tense, past participle - caught; verb1) (to stop and hold (something which is moving); to capture: He caught the cricket ball; The cat caught a mouse; Did you catch any fish?; I tried to catch his attention.) łapać2) (to be in time for, or get on (a train, bus etc): I'll have to catch the 9.45 (train) to London.) zdążyć na3) (to surprise (someone) in the act of: I caught him stealing (my vegetables).) łapać4) (to become infected with (a disease or illness): He caught flu.) łapać5) (to (cause to) become accidentally attached or held: The child caught her fingers in the car door.) przytrzaskiwać6) (to hit: The punch caught him on the chin.) trafić7) (to manage to hear: Did you catch what she said?) usłyszeć8) (to start burning: I dropped a match on the pile of wood and it caught (fire) immediately.) zająć się ogniem2. noun1) (an act of catching: He took a fine catch behind the wicket.) chwyt2) (a small device for holding (a door etc) in place: The catch on my suitcase is broken.) zatrzask3) (the total amount (of eg fish) caught: the largest catch of mackerel this year.) połów4) (a trick or problem: There's a catch in this question.) podstęp, haczyk•- catching- catchy
- catch-phrase
- catch-word
- catch someone's eye
- catch on
- catch out
- catch up
См. также в других словарях:
robić – zrobić (z siebie) przedstawienie [widowisko] — {{/stl 13}}{{stl 7}} urządzać scenę, awanturę, zwracając tym na siebie uwagę innych, ośmieszając się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opanuj się, robisz przedstawienie, wszyscy się na ciebie gapią. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ściągać — ndk I, ściągaćam, ściągaćasz, ściągaćają, ściągaćaj, ściągaćał, ściągaćany ściągnąć dk Va, ściągaćnę, ściągaćniesz, ściągaćnij, ściągaćnął, ściągaćnęła, ściągaćnęli, ściągaćnięty, ściągaćnąwszy 1. «ciągnąc opuszczać na dół, usuwać skądś; zsuwać»… … Słownik języka polskiego
skupić — I dk VIa, skupićpię, skupićpisz, skup, skupićpił, skupićpiony skupiać ndk I, skupićam, skupićasz, skupićają, skupićaj, skupićał, skupićany 1. «zgromadzić, zebrać razem w jednym miejscu, w jednej grupie; umieścić coś ciasno, jedno przy drugim»… … Słownik języka polskiego
robić — 1. Mieć co robić «mieć dużo zajęć, obowiązków»: (...) odbiorców przesyłek i przekazów pocztowych jest bez liku – listonosze mają co robić. SN 14/01/1999. 2. Nic sobie nie robić, niewiele sobie robić z kogoś, z czegoś «lekceważyć kogoś, coś»:… … Słownik frazeologiczny
pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy … Słownik języka polskiego
widowisko — n II, N. widowiskokiem; lm D. widowiskoisk 1. «oglądane zdarzenie, scena odbywająca się w obecności patrzących, na oczach widzów» Przykre, makabryczne widowisko. Przyglądać się widowisku na ulicy. ◊ Robić, czynić z siebie widowisko «swoim… … Słownik języka polskiego
znać — ndk I, znam, znasz, znają, znaj, znał, znany 1. «mieć pewien zasób wiadomości o kimś, o czymś, mieć wyobrażenie, wyrobione przez doświadczenie, pojęcie o kimś, o czymś; móc stwierdzić tożsamość kogoś, czegoś» Znać czyjeś nazwisko, pochodzenie,… … Słownik języka polskiego
znać — 1. Dać o sobie znać a) «ujawnić się, zwrócić na siebie uwagę, czasami w przykry dla otoczenia sposób; o zjawisku, tendencji itp.: uzewnętrznić się»: Po kampanii prasowej, jaka się wówczas rozpętała w mediach, gwałciciel przycichł. Dał znowu o… … Słownik frazeologiczny
dziwny — dziwnyni, dziwnyniejszy «odznaczający się czymś osobliwym, zwracający na siebie uwagę tą osobliwością; niezwykły, szczególny, nieokreślony, niezrozumiały» Dziwny charakter. Dziwny sposób bycia. Dziwne imię. Dziwny zbieg okoliczności. ◊ Nic… … Słownik języka polskiego
efektowny — efektownyni, efektownyniejszy «zwracający na siebie uwagę oryginalnością, pięknem; obliczony na wywołanie efektu» Efektowny strój. Efektowna uroda, kobieta. Efektowna gra świateł. Efektowne miny, gesty … Słownik języka polskiego
krzyczący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. krzyczeć (p.) krzyczący w użyciu przym. 1. «o barwach, kolorach, ozdobach: rażący, zwracający na siebie uwagę» Ubierała się w krzyczące kolory. 2. «o postępowaniu, zachowaniu się: wymagający protestu,… … Słownik języka polskiego