-
121 sport
[spɔːt] 1. n( game) sport m; (also: good sport) świetny kumpel m2. vtpiece of clothing, jewellery paradować w +loc; purse, umbrella paradować z +instrindoor/outdoor sports — sporty halowe/rozgrywane na wolnym powietrzu
* * *[spo:t] 1. noun1) (games or competitions involving physical activity: She's very keen on sport of all kinds.) sport2) (a particular game or amusement of this kind: Hunting, shooting and fishing are not sports I enjoy.) dyscyplina sportowa, rozrywka3) (a good-natured and obliging person: He's a good sport to agree to do that for us!) porządny gość4) (fun; amusement: I only did it for sport.) zabawa, żart2. verb(to wear, especially in public: He was sporting a pink tie.) nosić- sporting- sports
- sports car
- sports jacket
- sportsman
- sportswear
- a sporting chance -
122 swish
[swɪʃ] 1. vi 2. n( of tail) świst m; ( of curtains) szelest m3. adj ( inf)* * *[swiʃ] 1. verb(to (cause to) move with a hissing or rustling sound: He swished the whip about in the air.) świsnąć w (powietrzu)2. noun(an act, or the sound, of swishing: The horse cantered away with a swish of its tail.) świst -
123 cookout
['kukaut]n (US)przyjęcie na wolnym powietrzu, podczas którego przyrządza się potrawy na ognisku lub rożnie -
124 in-flight
['ɪnflaɪt]adjrefuelling w powietrzu post; entertainment podczas lotu post -
125 mid-
[mɪd]adj -
126 out-of-doors
[autəv'dɔːz]adv -
127 pollen count
nstężenie nt pyłków w powietrzu -
128 promenade concert
См. также в других словарях:
na (wolnym [świeżym]) powietrzu — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} na dworze, na polu, na zewnątrz (nie w budynku) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grać w piłkę na wolnym powietrzu. Zabawa na świeżym powietrzu. Na powietrzu poczujesz się lepiej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wisi w powietrzu — {{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}wisi w powietrzu {{/stl 13}}{{stl 7}} jest prawdopodobne, że coś się zdarzy, dojdzie do czegoś; jakieś symptomy wskazują na nieuchronne stanie się czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}W powietrzu wisiały kolejne aresztowania.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powietrzny — 1. «dotyczący powietrza, będący powietrzem, utworzony z powietrza» Powłoka powietrzna. Obszar powietrzny. Prądy powietrzne. ∆ Kurtyna, zasłona powietrzna «strumień ciepłego powietrza, tłoczonego szczelinami umieszczonymi w dole i na bokach otworu … Słownik języka polskiego
prędkość — ż V, DCMs. prędkośćści 1. blm rzecz. od prędki a) w zn. 1: Prędkość czyichś kroków. ◊ pot. Zrobić coś z prędkości «zrobić coś nie zamierzonego na skutek pośpiechu, przez pośpiech, w pośpiechu» b) w zn. 2: Zlecenie wykonano z należytą prędkością.… … Słownik języka polskiego
powietrze — 1. Coś wisi, zawisło w powietrzu «pewne symptomy wskazują, że coś zdarzy się lada chwila»: Wojna rosyjsko japońska wisi w powietrzu. J. Parandowski, Niebo. Otóż, proszę państwa, być może to wisi w powietrzu, ale do sporu między Sejmem a… … Słownik frazeologiczny
powietrze — n I, blm 1. «mieszanina gazów (głównie azotu i tlenu) otaczająca grubą warstwą kulę ziemską, tworząca jej atmosferę» Czyste, świeże, ostre, rześkie, łagodne, przejrzyste powietrze. Chłodne, mroźne, arktyczne powietrze. Duszne, parne, wilgotne,… … Słownik języka polskiego
pył — m IV, D. u, Ms. pyle; lm M. y «drobniutkie, sproszkowane ziarenka ziemi, piasku, różnego rodzaju rozkruszonych lub bardzo rozdrobnionych ciał unoszące się w powietrzu i osiadające na powierzchni przedmiotów; kurz» Pył cementowy, śnieżny, węglowy … Słownik języka polskiego
wisieć — ndk VIIa, wiszę, wisisz, wiś, wisiał, wisieli 1. «być zawieszonym, uczepionym gdzieś, na czymś» Bielizna wisi na sznurze. Ręczniki, ścierki wisiały na gwoździu. W oknie wiszą firanki. Ubranie wisiało w szafie. Lustro, obraz, zegar wisi na ścianie … Słownik języka polskiego
rzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rzucaćam, rzucaća, rzucaćają, rzucaćany {{/stl 8}}– rzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rzucaćcę, rzucaćci, rzuć, rzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować szybkim… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fruwać — ndk I, fruwaćam, fruwaćasz, fruwaćają, fruwaćaj, fruwaćał frunąć dk Vb, fruwaćnę, fruwaćniesz, fruń, fruwaćnął, fruwaćnęła, fruwaćnęli 1. «o ptakach i niektórych owadach: przenosić się z miejsca na miejsce unosząc się w powietrzu za pomocą… … Słownik języka polskiego
lecieć — ndk VIIa, leciećcę, leciećcisz, leć, leciećciał, leciećcieli 1. «przebywać jakąś przestrzeń w powietrzu za pomocą skrzydeł lub specjalnego mechanizmu; kierować statkiem powietrznym» Ptak, motyl, samolot leci. Lecieć samolotem. Lecieć do Paryża. 2 … Słownik języka polskiego