multum+invĭcem+disceptato

discepto, āvi, ātum, 1, v. a. [dis and capio].

Jurid. t. t. (lit., to seize hold of and separate; hence, to stop the dispute), to decide, determine, judge a controversy, = dijudicare (cf.: dissero, disputo;

good prose, but rare): res juste sapienterque,

Cic. Mil. 9:

hanc causam si in foro dicerem eodem audiente et disceptante te,

id. Deiot. 2, 6; cf.:

ipso exercitu disceptante,

Liv. 5, 4:

jus dicebat disceptabatque controversias,

id. 41, 20; cf.:

controversias inter se jure ac judicio, aut... bello,

id. 38, 38 fin.:

inter populum Carthaginiensem et regem in re praesenti,

id. 34, 62 fin.:

inter amicos,

Plin. Ep. 7, 15, 2. al.:

FETIALES BELLA DISCEPTANTO,

i. e. to decide between peace and war, Cic. Leg. 2, 9.—

Beyond the judic. sphere: cum Academici eorum controversias disceptarent, Cic. Tusc. 4, 3, 6.—Far more freq.,.

Transf., of the parties themselves: to debate, dispute, discuss, strive.

With de:

de controversiis jure apud se potius, quam inter se armis disceptare,

Caes. B. G. 3, 107 fin.; cf.:

de controversiis suis jure potius quam bello,

Sall. J. 21 fin.; and see under b:

non de aliquo crimine sed de publico jure,

Cic. Balb. 28, 64; cf.:

de foederum jure verbis,

Liv. 21, 19:

de jure vectigalium,

id. 34, 62:

de cunctis negotiis inter se,

Sall. J. 11, 2 al. —Ellipt.:

damni (i. e. de actione damni) disceptare,

Dig. 48, 19, 28, § 12.— Pass. impers.:

quanto periculo de jure publico disceptaretur armis,

Cic. Fam. 4, 14, 2; 6, 1, 5:

quorum de re,

id. de Or. 2, 43, 183:

de omnibus condicionibus,

Caes. B. C. 1, 24 fin.:

de agro cum regis legatis,

Liv. 34, 62 al. —With ob:

ob rem pecuniariam cum aliquo,

Tac. A. 6, 5.—With ad:

ad aliquem,

Liv. 8, 23.—

Absol.:

erat non jure, non legibus, non disceptando decertandum,

Cic. Planc. 36; so,

cum palaestritis aequo jure,

id. Verr. 2, 2, 15; cf.:

jure potius quam bellum gerere,

Hirt. B. G. 85 fin.:

armis,

Tac. A. 2, 65.— Pass. impers.:

ut coram imperatore, sicut inter Marcellum Siculosque disceptatum fuerat, disceptaretur,

Liv. 26, 33; cf. id. 38, 35.— Abl. absol.:

multum invicem disceptato,

Tac. A. 15, 14.—

With inanimate subjects:

in uno proelio omnis fortuna rei publicae disceptat,

depends upon, is at stake, Cic. Fam. 10, 10.