Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

moret

  • 1 calcaneum

    calcāneum, ī, n. (seltene Form für calx), die Ferse, Lampr. Heliogr. 20, 5 u. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 29). – Nbf. calcāneus, ī, m., Ambros. in psalm. 48, 10. Isid. 11, 1, 14. – / Ps. Verg. moret. 36 ist wahrsch. der ganze Vers unecht, s. Haupt opusc. 1, 38 sq.

    lateinisch-deutsches > calcaneum

  • 2 clausa

    clausa, ae, f. (claudo), die Vorratskammer, die Klause, Titin. com. 61. Verg. moret. 15. Vgl. Leo in Wölfflins Archiv 10, 438.

    lateinisch-deutsches > clausa

  • 3 inula

    inula, ae, f. (ελένιον), der Alant, eine Pflanze (Inula Helenium, L.), Plin. 19, 91 sq. Colum. 11, 3, 35. Lucr. 2, 430. Ps. Verg. moret. 73. Hor. sat. 2, 2, 44 u. 2, 8, 51.

    lateinisch-deutsches > inula

  • 4 mundo

    mundo, āvī, ātum, āre (mundus, a, um), säubern, reinigen, vasa, Ambros.: aptum ante (vorher) locum, Ps. Verg. moret. 49: praesepia, Colum. 12, 3, 8: legumina, lesen, Hieron. epist. 66, 13. – übtr., moral. reinigen, Vulg. Nah. 1, 3: alqm lavacro aquae (durch die Taufe), Vulg. Ephes. 5, 26: novo partu de crimine mundum, Ven. Fort. carm. 8, 7, 123. – Partic. adi., cum sim ab ista peste mundatior, reiner, Augustin. conf. 10, 37.

    lateinisch-deutsches > mundo

  • 5 munio [1]

    1. mūnio (archaist. moenio), īvī, u. iī, ītum, īre (moene, moenia), I) mauern, schanzen, Mauern od. Schanzen aufführen, undique, quod idoneum ad muniendum putarent, congererent, Nep.: milites, qui muniendi gratiā vallum petierant, Auct. b. Afr.: utrimque summā vi muniunt et pugnant, Liv.: munientibus coria velaque iussit obtendi, Curt. – II) prägn., A) mauern, mauernd aufbauen, magna munit moenia, Plaut. mil. 228: duovir urbis moeniundae, Corp. inscr. Lat. 10, 4876: mun. oppida, feste Städte gründen, Hor. sat. 1, 3, 105: Albam longam, als feste Stadt gründen, Verg. Aen. 1, 271. – B) etwas mit einer Mauer, einem Bollwerke, einer Schanze befestigen, verwahren, verschanzen, in Verteidigungszustand setzen, 1) eig. u. übtr.: a) eig.: arcem, Nep.: palatium, Nep.: castra, mit Wall, Graben u. Palisaden umgeben, Caes.: montem, Caes.: partem muri egregie munitam habebant, Liv. – m. Abl., locum muro, Caes.: castra vallo fossāque, Caes.: omnia maceriā muniuntur, Plin. ep. – b) übtr., übh. verwahren, decken, bedecken, schützen, Alpibus Italiam munierat natura, wie mit einem Bollwerk versehen, Cic.: domum praesidiis, Cic.: se ligneis moenibus, Nep. – munito agmine incedere, gedecktem, Sall. – hortum ab incursu hominum, Colum.: quae (herbescens viriditas) contra avium minorum morsus munitur vallo aristarum, Cic.: hieme quaternis tunicis et tibialibus muniebatur, verwahrte, bedeckte sich, Suet. – 2) bildl., verwahren, in Verteidigungsstand, in Sicherheit setzen, sicherstellen, decken, hunc locum munio, sichere mich von dieser Seite, Cic.: m. imperium, Nep.: multorum se benevolentiā tueri et munire, Cic.: munio me ad haec tempora, Cic.: m. se contra perfidiam, Cic.: muniri adversus fraudes, Plin.: munire latus a domesticis hostibus, Curt. – suam meretriculis muniendis rem cogere, zur Versorgung von Buhldirnen, Plaut. – C) einen Weg usw. durch Auffüllen, Dämme usw. gangbar machen, bahnen, anlegen, bauen, viam, Cic. u.a.: itinera, Nep.: rupem, Liv. – ohne (aus dem Zshg. zu ergänzendes) Obj., muniendo fessi homines, Liv. – im Bilde, munire alci viam accusandi, sibi viam ad stuprum, Cic.: munita ad consulatum via, Cic.: u. so ut ad hoc nefarium facinus accederet, aditum sibi aliis sceleribus ante munivit, Cic. – / Synkop. Imperf. munibat, Ps. Verg. moret. 61. Epit. Illiad. 228: munibant, Apul. de mund. 26: Fut. munibis, Veget. mul. 1, 10, 5 ed. vulg. (Schneider munies).

    lateinisch-deutsches > munio [1]

  • 6 nasturcium

    nāsturcium (nasturtium), iī, n. (nach Varro sat. Men. 384 u. Plin. 19, 155 gleichs. nasitortium, v. nasus u. torqueo), eine Art Kresse, κάρδαμον, nach Sprengel die dreiblätterige Kresse (Lepidium latifolium, L.), Form -cium, Varro sat. Men. 384. Cic. de fin. 2, 92 u. Tusc. 5, 99. Petron. 138, 2. Arnob. 7, 16 extr.: Form -tium, Cels. 2, 21 u. 25. Plin. 19, 155 u. 181: poet. im Plur., Ps. Verg. moret. 85. Colum. poët. 10, 231. – / Nbf. nāsturcum, Anthol. Lat. 910, 39 R.

    lateinisch-deutsches > nasturcium

  • 7 ocrea

    ocrea, ae, f., die Beinschiene, der Beinharnisch, womit das Schienbein bedeckt war (s. Varro LL. 5, 116. Isid. orig. 19, 34, 5. Fest. 181 [a], 23), gew. im Plur., als Tracht der Krieger, Verg. Aen. 7, 634. Liv. 9, 40, 3. Veget. mil. 1, 20. p. 23, 11 L.2: der Jäger, Gamaschen, Ps. Verg. moret. 121.

    lateinisch-deutsches > ocrea

  • 8 rumex

    rumex, icis, c., I) der Ampfer, Sauerampfer, Plaut. Pseud. 815. Ps. Verg. moret. 73. Plin. 11, 18. – II) das Brandgeschoß, Lucil. 1315. Gell. 10, 25, 2.

    lateinisch-deutsches > rumex

  • 9 simulus

    sīmulus, a, um (Demin. v. simus), plattnäsig, stumpfnäsig, Lucr. 4, 1161 (1169). Ps. Verg. moret. 3 (doch Haupt u. Ribbeck Simylus).

    lateinisch-deutsches > simulus

  • 10 transverso

    trāns-verso, āre, um u. um wenden, Ps. Verg. moret. 45 Haupt.

    lateinisch-deutsches > transverso

  • 11 calcaneum

    calcāneum, ī, n. (seltene Form für calx), die Ferse, Lampr. Heliogr. 20, 5 u. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 29). – Nbf. calcāneus, ī, m., Ambros. in psalm. 48, 10. Isid. 11, 1, 14. – Ps. Verg. moret. 36 ist wahrsch. der ganze Vers unecht, s. Haupt opusc. 1, 38 sq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > calcaneum

  • 12 clausa

    clausa, ae, f. (claudo), die Vorratskammer, die Klause, Titin. com. 61. Verg. moret. 15. Vgl. Leo in Wölfflins Archiv 10, 438.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > clausa

  • 13 inula

    inula, ae, f. (ελένιον), der Alant, eine Pflanze (Inula Helenium, L.), Plin. 19, 91 sq. Colum. 11, 3, 35. Lucr. 2, 430. Ps. Verg. moret. 73. Hor. sat. 2, 2, 44 u. 2, 8, 51.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inula

  • 14 mundo

    mundo, āvī, ātum, āre (mundus, a, um), säubern, reinigen, vasa, Ambros.: aptum ante (vorher) locum, Ps. Verg. moret. 49: praesepia, Colum. 12, 3, 8: legumina, lesen, Hieron. epist. 66, 13. – übtr., moral. reinigen, Vulg. Nah. 1, 3: alqm lavacro aquae (durch die Taufe), Vulg. Ephes. 5, 26: novo partu de crimine mundum, Ven. Fort. carm. 8, 7, 123. – Partic. adi., cum sim ab ista peste mundatior, reiner, Augustin. conf. 10, 37.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mundo

  • 15 munio

    1. mūnio (archaist. moenio), īvī, u. iī, ītum, īre (moene, moenia), I) mauern, schanzen, Mauern od. Schanzen aufführen, undique, quod idoneum ad muniendum putarent, congererent, Nep.: milites, qui muniendi gratiā vallum petierant, Auct. b. Afr.: utrimque summā vi muniunt et pugnant, Liv.: munientibus coria velaque iussit obtendi, Curt. – II) prägn., A) mauern, mauernd aufbauen, magna munit moenia, Plaut. mil. 228: duovir urbis moeniundae, Corp. inscr. Lat. 10, 4876: mun. oppida, feste Städte gründen, Hor. sat. 1, 3, 105: Albam longam, als feste Stadt gründen, Verg. Aen. 1, 271. – B) etwas mit einer Mauer, einem Bollwerke, einer Schanze befestigen, verwahren, verschanzen, in Verteidigungszustand setzen, 1) eig. u. übtr.: a) eig.: arcem, Nep.: palatium, Nep.: castra, mit Wall, Graben u. Palisaden umgeben, Caes.: montem, Caes.: partem muri egregie munitam habebant, Liv. – m. Abl., locum muro, Caes.: castra vallo fossāque, Caes.: omnia maceriā muniuntur, Plin. ep. – b) übtr., übh. verwahren, decken, bedecken, schützen, Alpibus Italiam munierat natura, wie mit einem Bollwerk versehen, Cic.: domum praesidiis, Cic.: se ligneis moenibus, Nep. – munito agmine incedere, gedecktem, Sall. – hortum ab incursu hominum, Colum.: quae (herbescens viriditas) contra avium minorum morsus munitur vallo
    ————
    aristarum, Cic.: hieme quaternis tunicis et tibialibus muniebatur, verwahrte, bedeckte sich, Suet. – 2) bildl., verwahren, in Verteidigungsstand, in Sicherheit setzen, sicherstellen, decken, hunc locum munio, sichere mich von dieser Seite, Cic.: m. imperium, Nep.: multorum se benevolentiā tueri et munire, Cic.: munio me ad haec tempora, Cic.: m. se contra perfidiam, Cic.: muniri adversus fraudes, Plin.: munire latus a domesticis hostibus, Curt. – suam meretriculis muniendis rem cogere, zur Versorgung von Buhldirnen, Plaut. – C) einen Weg usw. durch Auffüllen, Dämme usw. gangbar machen, bahnen, anlegen, bauen, viam, Cic. u.a.: itinera, Nep.: rupem, Liv. – ohne (aus dem Zshg. zu ergänzendes) Obj., muniendo fessi homines, Liv. – im Bilde, munire alci viam accusandi, sibi viam ad stuprum, Cic.: munita ad consulatum via, Cic.: u. so ut ad hoc nefarium facinus accederet, aditum sibi aliis sceleribus ante munivit, Cic. – Synkop. Imperf. munibat, Ps. Verg. moret. 61. Epit. Illiad. 228: munibant, Apul. de mund. 26: Fut. munibis, Veget. mul. 1, 10, 5 ed. vulg. (Schneider munies).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > munio

  • 16 nasturcium

    nāsturcium (nasturtium), iī, n. (nach Varro sat. Men. 384 u. Plin. 19, 155 gleichs. nasitortium, v. nasus u. torqueo), eine Art Kresse, κάρδαμον, nach Sprengel die dreiblätterige Kresse (Lepidium latifolium, L.), Form -cium, Varro sat. Men. 384. Cic. de fin. 2, 92 u. Tusc. 5, 99. Petron. 138, 2. Arnob. 7, 16 extr.: Form -tium, Cels. 2, 21 u. 25. Plin. 19, 155 u. 181: poet. im Plur., Ps. Verg. moret. 85. Colum. poët. 10, 231. – Nbf. nāsturcum, Anthol. Lat. 910, 39 R.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nasturcium

  • 17 ocrea

    ocrea, ae, f., die Beinschiene, der Beinharnisch, womit das Schienbein bedeckt war (s. Varro LL. 5, 116. Isid. orig. 19, 34, 5. Fest. 181 [a], 23), gew. im Plur., als Tracht der Krieger, Verg. Aen. 7, 634. Liv. 9, 40, 3. Veget. mil. 1, 20. p. 23, 11 L.2: der Jäger, Gamaschen, Ps. Verg. moret. 121.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ocrea

  • 18 rumex

    rumex, icis, c., I) der Ampfer, Sauerampfer, Plaut. Pseud. 815. Ps. Verg. moret. 73. Plin. 11, 18. – II) das Brandgeschoß, Lucil. 1315. Gell. 10, 25, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rumex

  • 19 simulus

    sīmulus, a, um (Demin. v. simus), plattnäsig, stumpfnäsig, Lucr. 4, 1161 (1169). Ps. Verg. moret. 3 (doch Haupt u. Ribbeck Simylus).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > simulus

  • 20 transverso

    trāns-verso, āre, um u. um wenden, Ps. Verg. moret. 45 Haupt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > transverso

См. также в других словарях:

  • Moret — bzw. Morét ist der Familienname folgender Personen: Alexandre Moret (1868–1938), französischer Ägyptologe und Philologe Didier Moret (* 1975), schweizerischer Skibergsteiger Herbert Morét (1920–2009), deutscher Baptistenpastor Isabelle Moret (*… …   Deutsch Wikipedia

  • Moret — may refer to: Didier Moret (b. 1975), Swiss ski mountaineer Roger Moret, American professional baseball player Segismundo Moret (1833 1913), Spanish politician and writer Moret (district) a former district in Ethiopia This disambiguation page… …   Wikipedia

  • Moret — (spr. Moreh), Stadt am Kanal Briare im Arrondissement Fontainebleau, des franz. Depart. Seine Marne; 2000 Ew.; Denksäule auf Ludwigs XV. Zusammenkunft mit seiner Gemahlin …   Pierer's Universal-Lexikon

  • moret — ou mouret (mo rè ou mou rè) s. m. Nom normand de l airelle. ÉTYMOLOGIE    Diminutif de more, à cause de la couleur noire du fruit …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Moret — Diminutif de More, sobriquet désignant celui qui est brun comme un maure. Peut aussi être un diminutif du nom de baptême Maur. Le nom est porté dans l Aisne, ainsi qu en Saône et Loire (également Franche Comté et Savoie). Diminutifs : Moretau,… …   Noms de famille

  • Moret — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Patronyme Alexandre Moret, égyptologue. Antoine de Moret, proche d Henri IV. Isabelle Moret, femme politique suisse. Jacqueline de Bueil, comtesse de… …   Wikipédia en Français

  • Moret — This most interesting surname probably derives from either the Old English pre seventh Century word Mor , (Medieval English more ) a topographical name for someone who lived in a moor or fen, or the Old French word more , Moor, a nickname for a… …   Surnames reference

  • moret — myrtille [ mirtij ] n. f. • 1565; mirtile XIIIe; lat. myrtillus, de myrtus « myrte » 1 ♦ Variété d airelle qui croît dans les forêts de montagne (éricacées). La myrtille est appelée selon les régions abrêtier , abrêt noir , brimbelle, moret ,… …   Encyclopédie Universelle

  • Moret-Sur-Loing — Pour les articles homonymes, voir Moret. Moret sur Loing Ad …   Wikipédia en Français

  • Moret-sur-loing — Pour les articles homonymes, voir Moret. Moret sur Loing Ad …   Wikipédia en Français

  • Moret-sur-Loing — Moret sur Loing …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»