Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

mono-

  • 1 mónoðr

    Íslensk-ensk orðabók > mónoðr

  • 2 einnar rásar, mónó

    Íslensk-ensk orðabók > einnar rásar, mónó

  • 3 MÁNUÐR

    and mánaðr, m., mónoðr with umlaut, Íb. 376; gen. mánaðar, nom. acc. pl. mánuðr (like vetr); mod. mánuðir, acc. mánuði, which form occurs in vellums of the 15th century; thus, mánaði (acc. pl.), Bs. i. 825, 896; even mánuðu (acc. pl.), 837, Fb. i. 205: [from máni: cp. Ulf. mênoþs; A. S. mônað; Old Engl. moneth; Engl. month; O. H. G. mânod; Germ. monat; Dan. maaned; Swed. månad; Lat. mensis; Gr. μήν]:—a month; á mánaði, for a month, Hm. 73; mánuðr níu, Rm. 6, 18, 30, Hom. 127; mónoðr tólf þritög-náttar, Jb. 376; þrjá mánaðr þrjátigu nátta, K. Þ. K. 164, Fms. ix. 239; aðra tvá mánoðr, Grág. ii. 261; tveir mánaðr, i. 420; sjau mánaðr, fimm mánaðr, ii. 393: tólf mánuðr, a twelvemonth, year; á hverjum tólf mánuðum, every twelvemonth, Hom. 149; ok hann hefir tólf mánuðr at gjöldum eðr handsölum, Grág. i. 196; halda þær tólf mánaðr þaðan frá er kona var föstnuð, 378; hvárt þat var af hinum tuttugustum tólf mánuðum, the twentieth year, Grett. 173 new Ed.; kaupa þeir nú enn saman um tólf mánuðr, Fb. ii. 124. The old heathen year consisted of twelve months, each of thirty days, so that a pentad (fimmt) added to that number made the year complete. For the names of the economical months see Edda 103 (gor-m., frer-m., hrút-m., ein-m., sól-m., and sel-m., kornskurðar-m.); tví-mánaðr (q. v.), the ‘double month;’ út-mánuðir, the last months of the winter (of Þorri, Gói, Ein-mánuðr), það er komið fram á út-mánuði; see also the Icel. Almanack, where the old months are still marked. Of the Julian Calendar we have Martius mánaðar, 623. 37, Rb. passim; but that computation never came into household use in Iceland, where the old calendar (of Þorri, Gói, Ein-m., etc.) still prevails for all domestic affairs: astron., tungl-m., a lunar month; sól-m., a solar month. In popular usage, as elsewhere, a month often means four weeks, and hálfr mánuðr, half a month = a fortnight; hálfum mánaði eptir mitt sumar, Nj. 4; á hálfs mánaðar fresti, within half a month, a fortnight, Fms. x. 411; á hálfum mánaði, Grág. i. 152.
    COMPDS: mánaðarbeit, mánaðardagr, mánaðarfrest, mánaðarmata, mánaðamót, mánaðarrekstr, mánaðarró, mánaðarstefna, mánaðartal, mánaðartími.

    Íslensk-ensk orðabók > MÁNUÐR

  • 4 hussun

    or hoson, interj. of dislike, cp. Engl. hiss! Dan. hysse! o hoson yðr er hlæið! þvíat ér monoð sýta ok gráta, Hom. (St.); hussun þér gömlum! Karl. 532.

    Íslensk-ensk orðabók > hussun

  • 5 MUNU

    (man or mun, munda; pret. infin. mundu), v.
    1) as an auxiliary verb simply denoting futurity, shall, will; munu margir þess gjalda, many will smart for it; ok mun hann hér koma brátt, and he will be here speedily;
    2) denoting what is probable or pretty certain, is sure to, must; þú munt vera feigr maðr, thou are surely a death-doomed man; nú mun faðir minn dauðr vera, now my father must be dead;
    3) in past tenses, would (eigi mundak trúa); must, kvað hann þá nú mundu dauða, he said that now they must be dead.
    * * *
    a verb whose present is in preterite form, see Gramm. p. xxiii; pres. man, mant (mantú, muntú), man, pl. munum, munut, munu; pret. mundi; subj. pres. muni; pret. myndi; imper. mun, muntu; pres. infin. munu; pret. infin. mundu. In the oldest vellums an o is used throughout for u, thus infin. monu, pret. mon, monu, and so on, whence subj. møndi; thus Thorodd, mon-a ( will not) mín móna; and leka møndi húsit ( the house would leak) ef eigi møndi ( thatched) smiðrinn, Skálda; mun’k = mun ek, Ad. 14, Skv. 1. 40; man’k = man ek, Fms. vii. 337 (Mork.); mona’k = muna ek (subj.): with neg. suff. pres. mon-a, she will not, Thorodd, Höfuðl. 17; monka ek, I shall not, Hkv. Hjörv. 23, Fms. x. 342 (in a verse); mon-at, mun-at (3rd pers.), shall not; monattu or munattu (2nd pers.), Gs. 19, Ls. 49; munum-a, we shall not, Hallfred; see -at, p. 2:—a pret. pl. manu without umlaut, or even with a throughout sing. and plur., is also freq. ☞ In mod. usage and MSS., as also in less correct paper transcripts of vellums, and in Editions, the pret. infin. mundu is freq. turned into a subj. from mundi, and ought to be restored; thus in Eg.—sögðu þat vera mundu (Ed. mundi) róg íllra manna, … konungr kveðsk því mundu (Ed. mundi) heldr af trúa, cp. Eb. (pref. p. xxxviii new Ed.)
    B. Will, shall, as an auxiliary verb simply denoting futurity, followed by an infinitive; munu margir þess gjalda, Nj. 2; þú mant vera feigr maðr, 63; sem nú man ek telja, Grág. ii. 211; aldri hafði önd mín tvá líkami ok eigi mun hón hafa, heldr mun hón einn líkama hafa nú, ok þann mun hón hafa á dóms-degi, Fms. iv. 121; hón kveðsk hans forsjá hlíta mundu, … ok kveðsk ganga mundu, Ld. 14; svá man móðir þín til ætla, Nj. 58; muntú ekki mín at slíku þurfa, 55; mon ek þá görask þinn maðr, Ó. H. 47; en ek mon þik láta vera göfgastan lendan mann, id.; þá man yðr eigi svá … at eigi moneð ér (subj.), 32; segir at nú man til verða sá maðr, 33; hér mantú konung upp fæða, móðir, 64; nú man ek koma til Uppsala-þings, 67; þá mono vér veita þér atgöngu, 69; vel man þér fara, Nj. 55; þú mant segja dauða minn, 58 (but þú munt, next line); úþarfir munu þér verða frændr Hallgerðar, id.; þó man ek ekki göra hann at þræli, id.; hvat ek veit, segir Gunnarr, hvárt ek man því úvaskari maðr en aðrir menn, sem …, whether I am, whether I should be, id.; hann lét þó svá búit þá mundu verða at vera (a threefold infin.), Ísl. ii. 357.
    II. with a suggestive sense of may be, probably, about, often answering to may be, perhaps in mod. writers; þá mundi lífa þriðjungr nætr, perhaps the third, about the third part, Fms. ix. 475; þeir myndi hafa nær sjau tigi manna, Sturl. iii. 239; hverr mundi þá segja? Edda 144; ok mundi hann vita þat fyrir er hann vissi dauða sinn, Nj. 98; ok myndi þat Njáll ætla, at …, 93; þeir sögðu þat vera mundu róg íllra manna, it was nothing but …, Eg. 55; sögðu at Þórólfr mundi vera hollr konungi, that Th. was no doubt faithful, id., passim.
    III. in asking and answering, corresponding to Engl. would’st thou? I will; Muntú veita mér þat er ek bið þik? Hvat er þat, segir konungr, Fms. vi. 392; muntú mér, Freyja, fjaðrhams, ljá?—Þó munda ek gefa þér þótt ór gulli væri, Þkv. 3, 4; mundu fleira mæla? answer, mun ek, Hkv. Hjörv. 2; muntú stefna vilja Hallvarði? Glúm. 365; mun hann dauðr, is he dead? Nj. 135.
    IV. denoting injunction; hann mælti til Einars, at hann mundi ( told him to) leita sér vistar, Hrafn. 5; svá hefi ek helzt ætlað at boð þitt muni vera at áliðnu sumri, Ld. 14 (but rarely).
    V. ellipt., the infin. vera being left out and understood; ærit bragð mun at því (viz. vera), Nj. 58; lítið bragð mun þá at, Ld. 136; Hálfr mundi mikill afreksmaðr, Mag. 4; torsótt mun (viz. vera) at sækja, Glúm. 365.
    ☞ Hardly any verb is more freq., e. g. þú munt hafa meira hlut sagði Njáll, en þó man hér hljótask af margs manns bani.—Man nokkut hér minn bani af hljótask?—Ekki man þat af þessu, en þó munu þeir minnask á fornan fjandskap ok muntú ekki annat mega en hrökkva við, Nj. 90; hversu mun nú ganga síðan? Þú mant ríða til þings. Þá man þú skamt eiga ólifað, ella mant þú verða gamall maðr, … Veiztú hvat þér man verða at bana … Þat sem allir munu sízt ætla, segir Njáll, 85. In mod. usage the word munu is far less frequent, and futurity is in speech mostly expressed, as in Gothic, by the pres. indic., as, eg fer á morgun, where an ancient would have said, ek mun fara á morgun; but in solemn style munu is retained, thus, sjá, þú munt barn geta í kviði þínum, ok munt son fæða ok hans nafn skaltú (not muntú) kalla Jesús; hann mun mikill verða, ok kallast sonr hins Hæsta, og Guð Drottinn mun gefa honum sæti síns föður Davíð, og hann mun ríkja yfir húsi Jakobs að eilifu, hans ríkis mun og enginn endir verða … Heilagr Audi mun koma yfir þig, og kraptr ins Hæsta mun yfirskyggja þig, af því at það hið helga sem af þér mun fæðast skal nefnast …, Luke i. 31 sqq. in the Icel. N. T. (Vídal.)

    Íslensk-ensk orðabók > MUNU

  • 6 þjálmi

    m. snare, trap, toil.
    * * *
    a, m. a rare word, the sense of which is somewhat doubtful, a delve (?); Manar þjálmi, the delve of Mono, i. e. the sea; hregg-þjálmi, the delve of the gale, i. e. the sky; þangs-þ., the delve of the sea-weed, i. e. the sea, the surf, Lex. Poët.: in prose the word occurs once,—hverja þjálma nær eðr firr Heinrekr egnir fyrir fætr Thome erkibiskupi, Thom. 361, where it seems to mean a caltrop or a pit-fall (?).

    Íslensk-ensk orðabók > þjálmi

См. также в других словарях:

  • mono — mono …   Dictionnaire des rimes

  • mono — mono·acetate; mono·acetin; mono·alphabetic; mono·amide; mono·ammonium; mono·azo; mono·basic; mono·bath; mono·blast; mono·blastic; mono·bleph·a·ri·da·les; mono·bloc; mono·branchiate; mono·bromate; mono·brominate; Mono·caine; mono·calcium;… …   English syllables

  • Mono — is considered[citation needed] to refer most often to: anything single, e.g. as in monorail, a train system using a single rail, as opposed to the conventional two rail system monaural (or monophonic) sound, which uses a single channel, as… …   Wikipedia

  • Mono — (von altgriechisch μόνος monos „allein“, „einzig“) steht für: ein Präfix bei Fremdwörtern, um die Einzahl anzuzeigen; siehe Liste griechischer Wortstämme in deutschen Fremdwörtern Monophonie (Elektroakustik), in der Audiotechnik eine… …   Deutsch Wikipedia

  • mono — mono, na (Haplología de maimón). 1. adj. coloq. Dicho especialmente de los niños y de las cosas pequeñas y delicadas: Bonito, lindo, gracioso. 2. coloq. Col. Dicho de una persona: Que tiene el pelo rubio. U. t. c. s.) 3. coloq. Col. Dicho del… …   Diccionario de la lengua española

  • mono — mono, na sustantivo masculino,f. 1. Mamífero primate. Sinónimo: simio. adjetivo 1. (ser / estar) Pragmática: a veces IRONÍA, afectivo. Que es bonito, gracioso, lindo o atractivo: ¡Qué niño más mono, y tan c …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Mono-a — (a für alpha, Anfang) ist ein 1959 von Peter Raacke entworfenes Essbesteck der Marke mono, das als Design Klassiker gilt. Die damals revolutionäre, geradlinige Form und das eigenständige Erscheinungsbild waren seinerzeit ungewöhnlich. Die… …   Deutsch Wikipedia

  • Möno — [[Archivo:[1]|200px]] Datos generales Origen Barcelona …   Wikipedia Español

  • moño — (Quizá de la raíz prerromana *mūnn , bulto, protuberancia). 1. m. Rodete que se hace con el cabello para tenerlo recogido o por adorno. 2. Lazo de cintas. 3. Grupo de plumas que sobresale en la cabeza de algunas aves. 4. Hond. Planta ornamental… …   Diccionario de la lengua española

  • moño — sustantivo masculino 1. Recogido de pelo que se hace enrollándolo y sujetándolo con horquillas o de otro modo: La peluquera le hizo un moño. 2. Penacho de plumas que sobresale en la cabeza de algunas aves. 3. Origen: Argentina. Lazada de un… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Moño — puede hacer referencia a: Moño o pajarita, accesorio de moda masculino. Moño, tipo de peinado. Moño occipital, en medicina, bulto en la parte posterior del cráneo. Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el mismo título …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»