-
1 Miseria
mĭsĕrĭa, ae, f. [miser], wretchedness, unhappy condition, misfortune, misery; affliction, distress, etc.I.Lit.A.(Class.) Nam invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast, Plaut. Truc. 4, 2, 31: Proloqui Caelo atque terrae Medeaï miserias, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 63 (Trag. v. 292 Vahl.): quibus servitutem meā miseriā deprecor, id. ap. Non. 290, 19 (Trag. v. 173 ib.):B.miserias voluptate sedare,
Plaut. Poen. 5, 4, 93:ubi virtus est, ibi esse miseria et aerumna non potest,
Cic. Fin. 5, 32, 95:in miserias incidere,
id. Phil. 2, 10, 24:de miseriis in quibus versamur,
id. Fam. 7, 3, 1:in miseriā esse,
id. Fin. 3, 14, 48:oneri miseriaeque esse,
Sall. C. 10, 2.—Trouble, fatigue, irksomeness:II.miseriam capere,
Ter. Ad. 5, 4, 22:nimiae miseriae est,
is too irksome, Quint. 1, 8, 18:nimia est miseria nimis pulchrum esse hominem,
Plaut. Mil. 1, 1, 68:ne (Stoici) omnia superstitiosā sollicitudine et miseriā crederent,
anxiety, Cic. Div. 2, 41, 86.— Plur.:miseriae plebis crescebant,
Liv. 6, 34, 1.— -
2 miseria
mĭsĕrĭa, ae, f. [miser], wretchedness, unhappy condition, misfortune, misery; affliction, distress, etc.I.Lit.A.(Class.) Nam invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast, Plaut. Truc. 4, 2, 31: Proloqui Caelo atque terrae Medeaï miserias, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 63 (Trag. v. 292 Vahl.): quibus servitutem meā miseriā deprecor, id. ap. Non. 290, 19 (Trag. v. 173 ib.):B.miserias voluptate sedare,
Plaut. Poen. 5, 4, 93:ubi virtus est, ibi esse miseria et aerumna non potest,
Cic. Fin. 5, 32, 95:in miserias incidere,
id. Phil. 2, 10, 24:de miseriis in quibus versamur,
id. Fam. 7, 3, 1:in miseriā esse,
id. Fin. 3, 14, 48:oneri miseriaeque esse,
Sall. C. 10, 2.—Trouble, fatigue, irksomeness:II.miseriam capere,
Ter. Ad. 5, 4, 22:nimiae miseriae est,
is too irksome, Quint. 1, 8, 18:nimia est miseria nimis pulchrum esse hominem,
Plaut. Mil. 1, 1, 68:ne (Stoici) omnia superstitiosā sollicitudine et miseriā crederent,
anxiety, Cic. Div. 2, 41, 86.— Plur.:miseriae plebis crescebant,
Liv. 6, 34, 1.— -
3 miseria
miseria ae, f [miser], wretchedness, unhappiness, misfortune, misery, woe, suffering, affliction, distress: mihi lenire miseriam, T.: eis divitiae oneri miseriaeque fuere, S.: satis diu fuit in miseriis.— Trouble, weariness, irksomeness, anxiety: miseriam capere, T.: sollicitudine et miseriā: miseriae plebis crescebant, L.—Person., C.* * *misery, distress, woe, wretchedness, suffering -
4 Ignis aurum probat, miseria fortes viros
• Life is not a bowl of cherries, or, literally, Fire tests gold; adversity tests strong menLatin Quotes (Latin to English) > Ignis aurum probat, miseria fortes viros
-
5 Misericordia
mĭsĕrĭcordĭa, ae, f. [misericors], tender-heartedness, pity, compassion, mercy.I.Lit. (class.):* B.misericordia est aegritudo ex miseriā alterius injuriā laborantis,
Cic. Tusc. 4, 8, 18:(Stoici) misericordiam, cupiditatem, metum, morbos animi appellant,
Lact. 6, 14:misericordiam aliis commovere... misericordiā capi,
Cic. de Or. 2, 47, 195:misericordiā commotus,
id. Mur. 31, 65:mentes hominum ad lenitatem misericordiamque revocare,
id. de Or. 1, 12, 53: misericordiam implorare et exposcere, id. [p. 1151] Mil. 34, 92:vestram misericordiam implorat,
id. Mur. 40, 86:captare,
id. Phil. 2, 34:populi concitare,
id. de Or. 1, 53, 227:tribuere alicui,
to give, bestow, id. Planc. 1, 3:adhibere,
to show, id. Rab. Perd. 2, 5:praebere, Aug. Civ. Dei, 9, 5: exercere,
to exercise, Dig. 16, 3, 7:misericordiam facere (eccl. Lat.),
Vulg. Gen. 20, 13 al.:alienā misericordiā vivo,
on the compassion of others, Cic. Rosc. Am. 50, 145:cum ipse patitur, miseria, cum aliis compatitur, misericordia dici solet,
Aug. Conf. 3, 2, 1:ad misericordiam inducere,
to move, Cic. Brut. 50, 188:ad misericordiam vocare,
id. Mur. 3:misericordiam magnam habere,
to have, entertain, id. ib. 40, 86.— Plur.:misericordias habere,
Plaut. Most. 2, 3, 115.—With gen.:puerorum,
for the children, Cic. Att. 7, 12:haec magnā cum misericordiā fletuque pronuntiantur,
with great pathos, Caes. B. C. 2, 12 fin.:remotā misericordiā discutere,
without compassion, Aug. Conf. 9, 13, 1.— Esp., plur.:misericordiae,
works of charity, Salv. adv. Avar. 2, 1.—Transf., a condition to excite compassion, wretchedness, misery:II.quantum misericordiae nobis tuae preces et tua salus allatura sit,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 8.—Personified: Mĭ-sĕrĭcordĭa, the goddess Mercy or Compassion, App. M. 1, p. 263, 38; cf. Quint. 5, 11, 38; Claud. B. Gild. 404. -
6 misericordia
mĭsĕrĭcordĭa, ae, f. [misericors], tender-heartedness, pity, compassion, mercy.I.Lit. (class.):* B.misericordia est aegritudo ex miseriā alterius injuriā laborantis,
Cic. Tusc. 4, 8, 18:(Stoici) misericordiam, cupiditatem, metum, morbos animi appellant,
Lact. 6, 14:misericordiam aliis commovere... misericordiā capi,
Cic. de Or. 2, 47, 195:misericordiā commotus,
id. Mur. 31, 65:mentes hominum ad lenitatem misericordiamque revocare,
id. de Or. 1, 12, 53: misericordiam implorare et exposcere, id. [p. 1151] Mil. 34, 92:vestram misericordiam implorat,
id. Mur. 40, 86:captare,
id. Phil. 2, 34:populi concitare,
id. de Or. 1, 53, 227:tribuere alicui,
to give, bestow, id. Planc. 1, 3:adhibere,
to show, id. Rab. Perd. 2, 5:praebere, Aug. Civ. Dei, 9, 5: exercere,
to exercise, Dig. 16, 3, 7:misericordiam facere (eccl. Lat.),
Vulg. Gen. 20, 13 al.:alienā misericordiā vivo,
on the compassion of others, Cic. Rosc. Am. 50, 145:cum ipse patitur, miseria, cum aliis compatitur, misericordia dici solet,
Aug. Conf. 3, 2, 1:ad misericordiam inducere,
to move, Cic. Brut. 50, 188:ad misericordiam vocare,
id. Mur. 3:misericordiam magnam habere,
to have, entertain, id. ib. 40, 86.— Plur.:misericordias habere,
Plaut. Most. 2, 3, 115.—With gen.:puerorum,
for the children, Cic. Att. 7, 12:haec magnā cum misericordiā fletuque pronuntiantur,
with great pathos, Caes. B. C. 2, 12 fin.:remotā misericordiā discutere,
without compassion, Aug. Conf. 9, 13, 1.— Esp., plur.:misericordiae,
works of charity, Salv. adv. Avar. 2, 1.—Transf., a condition to excite compassion, wretchedness, misery:II.quantum misericordiae nobis tuae preces et tua salus allatura sit,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 8.—Personified: Mĭ-sĕrĭcordĭa, the goddess Mercy or Compassion, App. M. 1, p. 263, 38; cf. Quint. 5, 11, 38; Claud. B. Gild. 404. -
7 ab-errō
ab-errō āvī, —, āre, to wander out of the way, lose the way, go astray: taurus, qui pecore aberrasset, L.—Fig., in word or deed, to go astray, wander: sed tamen aberro, find diversion; (usu. with ab, to miss): a proposito: num aberret a coniecturā opinio, varies from a reasonable guess.—To wander in thought, turn away: animus aberrat a sententiā suspensus curis maioribus: a miseriā. -
8 tābēscō
tābēscō buī, —, ere, inch. [tabeo], to dwindle, waste away, melt, decay: tabescit (umor) calore: Tabuerant cerae, O.—Fig., of persons, to pine, languish, decline, waste: perspicio nobis in hac calamitate tabescendum esse: ecquem, Qui sic tabuerit, longo meministis in aevo? languished for love, O.: morbo tabescens: dolore ac miseriā, T.: otio, through inactivity: Tabuit ex illo, for love of him, O.: vacuo lecto, Pr.: Quod aliena capella gerat distentius uber, Tabescat, wastes with envy, H.—Of things, to waste away, be wasted: pati regnum tabescere, S.* * *tabescere, tabui, - Vmelt, dissolve; dry up, evaporate; waste away, dwindle away; (mental aspect) -
9 adfatim
affătim (also adf-), adv. [Serv. ad Verg. A. 1, 123, cites fatim = abundanter; cf.: fatiscor, defatiscor, fatigo; Corss. Ausspr. I. p. 158, refers fatim to the same root as chatis, chêros].I.To satisfaction, sufficiently, abundantly, enough (so that one desires no more, therefore subjective; while satis signifies sufficient, so that one needs nothing more, therefore objective, Doed. Syn. I. p. 108 sq.): adfatim edi, bibi, lusi, Liv. Andron. ap. Paul. ex Fest. p. 11 Müll., after Hom. Od. 15, 372 (Com. Rel. p. 4 Rib.):II.edas de alieno quantum velis, usque adfatim,
till you have enough, Plaut. Poen. 3, 1, 31: miseria una uni quidem homini est adfatim, id. Trin. 5, 2, 61 (where adfatim, as sometimes also satis, abunde, frustra, is constr. as an adj.):eisdem seminibus homines adfatim vescuntur,
Cic. N. D. 2, 51:adfatim satiata (aquila),
id. Tusc. 2, 10, 24:adfatim satisfacere alicui,
id. Att. 2, 16:parare commeatum adfatim,
Sall. J. 43:de cytiso adfatim diximus,
Plin. 18, 16, 43, § 148.—Acc. to Fest. p. 11, Terence uses it (in a passage not now extant) for ad lassitudinem, to weariness, satiety, which may be derived from the etym. above given.—Sometimes, like abunde and satis, as subst. with gen.; v. Roby, §§1294, 1296, and Rudd. II. p. 317: divitiarum adfatim est,
Plaut. Mil. 4, 1, 33:hominum,
id. Men. 3, 1, 10:copiarum,
Liv. 34, 37:vini,
Just. 1, 8.—In later Lat. before an adj. (cf. abunde), sufficiently, enough:► The poet and gram.adfatim onustus,
App. M. 9, p. 221, 31 Elm.:feminae adfatim multae,
Amm. 14, 6.Annianus, in Gell. 7, 7, 1, accented the word a/dfatim, while at an earlier period it was pronounced adfa/tim, since it was considered as two words; cf. Doed. Syn. I. p. 110. -
10 affatim
affătim (also adf-), adv. [Serv. ad Verg. A. 1, 123, cites fatim = abundanter; cf.: fatiscor, defatiscor, fatigo; Corss. Ausspr. I. p. 158, refers fatim to the same root as chatis, chêros].I.To satisfaction, sufficiently, abundantly, enough (so that one desires no more, therefore subjective; while satis signifies sufficient, so that one needs nothing more, therefore objective, Doed. Syn. I. p. 108 sq.): adfatim edi, bibi, lusi, Liv. Andron. ap. Paul. ex Fest. p. 11 Müll., after Hom. Od. 15, 372 (Com. Rel. p. 4 Rib.):II.edas de alieno quantum velis, usque adfatim,
till you have enough, Plaut. Poen. 3, 1, 31: miseria una uni quidem homini est adfatim, id. Trin. 5, 2, 61 (where adfatim, as sometimes also satis, abunde, frustra, is constr. as an adj.):eisdem seminibus homines adfatim vescuntur,
Cic. N. D. 2, 51:adfatim satiata (aquila),
id. Tusc. 2, 10, 24:adfatim satisfacere alicui,
id. Att. 2, 16:parare commeatum adfatim,
Sall. J. 43:de cytiso adfatim diximus,
Plin. 18, 16, 43, § 148.—Acc. to Fest. p. 11, Terence uses it (in a passage not now extant) for ad lassitudinem, to weariness, satiety, which may be derived from the etym. above given.—Sometimes, like abunde and satis, as subst. with gen.; v. Roby, §§1294, 1296, and Rudd. II. p. 317: divitiarum adfatim est,
Plaut. Mil. 4, 1, 33:hominum,
id. Men. 3, 1, 10:copiarum,
Liv. 34, 37:vini,
Just. 1, 8.—In later Lat. before an adj. (cf. abunde), sufficiently, enough:► The poet and gram.adfatim onustus,
App. M. 9, p. 221, 31 Elm.:feminae adfatim multae,
Amm. 14, 6.Annianus, in Gell. 7, 7, 1, accented the word a/dfatim, while at an earlier period it was pronounced adfa/tim, since it was considered as two words; cf. Doed. Syn. I. p. 110. -
11 carnificina
carnĭfĭcīna ( carnŭf-), ae. f. [carnifex].I.The office of executioner or hangman; capital punishment, execution:II.carnificinam facere = carnificem esse,
Plaut. Capt. 1, 2, 23; cf. id. Cist. 2, 1, 1:locus carnificinae,
Suet. Tib. 62.—Hence,Per meton., the rack, torture, torment: dolores atque carnificinas facere, Cato ap. Gell. 10, 3, 17; and ap. Non. p. 187, 30; so,B.carnificinam subire,
Cic. Tusc. 5, 27, 78:in ergastulum et carnificinam duci,
Liv. 2, 23, 6.—Trop.:cum omnis perturbatio miseria est, tum carnificina est aegritudo,
Cic. Tusc. 3, 13, 27; cf. id. Sest. 65, 135 (= crudelitas). -
12 carnuficina
carnĭfĭcīna ( carnŭf-), ae. f. [carnifex].I.The office of executioner or hangman; capital punishment, execution:II.carnificinam facere = carnificem esse,
Plaut. Capt. 1, 2, 23; cf. id. Cist. 2, 1, 1:locus carnificinae,
Suet. Tib. 62.—Hence,Per meton., the rack, torture, torment: dolores atque carnificinas facere, Cato ap. Gell. 10, 3, 17; and ap. Non. p. 187, 30; so,B.carnificinam subire,
Cic. Tusc. 5, 27, 78:in ergastulum et carnificinam duci,
Liv. 2, 23, 6.—Trop.:cum omnis perturbatio miseria est, tum carnificina est aegritudo,
Cic. Tusc. 3, 13, 27; cf. id. Sest. 65, 135 (= crudelitas). -
13 deprecatus
dē-prĕcor, ātus, 1, v. dep. a.I.To avert, ward off (from one's self or others) by earnest prayer; to deprecate; also to pray, to intercede for the averting of any evil, or to obtain pardon for any transgression (cf. Gell. 6, 16, 3).A.In gen. (for syn. cf.: averto, averrunco, avoco, revoco —freq. and class.), constr. with the acc. (rei v. personae), the inf., the acc. and inf., ne, quominus, quin, and absol.(α).With acc. rei:(β).ullam ab sese calamitatem,
Cic. Verr. 2, 1, 60 fin.; cf.:ut a me quandam prope justam patriae querimoniam detester ac deprecer,
id. Cat. 1, 11: quibus servitutem mea miseria deprecor? Enn. ap. Gell. 6, 16, 9; cf.:ego meae cum vitae parcam, letum inimico deprecer?
id. ib. §10: qui nullum genus supplicii deprecatus est neque recusavit,
Cic. Tusc. 2, 22, 52:mortem,
Caes. B. G. 7, 40, 6; cf.:non jam mortem neque aerumnas, tantummodo inimici imperium et cruciatus corporis deprecor,
Sall. J. 24, 10:periculum,
Caes. B. C. 1, 5; Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31, 3 (with refugere), Liv. 3, 58:poenam,
id. 40, 15:ignominiam,
id. 27, 20 fin.:iram senatus,
id. 39, 35:praecipiendi munus,
Quint. 2, 12, 12 et saep.—Of abstract subjects:Claudii invidiam Gracchi caritas deprecabatur,
averted, Cic. Rep. 6, 2 (ap. Gell. 6, 16, 11; and Non. 290, 17).—With acc. pers., usually in the sense of praying:(γ).quem deprecarentur, cum omnes essent sordidati?
Cic. Sest. 12: in hoc te deprecor, ne, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:Patres, ne festinarent decernere, etc.,
Liv. 34, 59:senatum litteris deprecatus est, ne, etc.,
Suet. Caes. 29:dispensatorem deprecati sumus, ut, etc.,
Petr. 30, 9:deos mala (opp. bona rogare),
Sen. Q. N. 2, 33; cf.:hoc superos, hoc te quoque deprecor,
Val. Fl. 8, 53:numina versu,
Petr. 133, 2: Dominum, Vulg. [p. 552] Esth. 14, 3 et saep.—Less freq. in the sense of averting:lecto te solum, lecto te deprecor uno,
Prop. 2, 34, 17 (3, 32, 7 M.).—With inf.:* (δ).umbram accipere,
Stat. Th. 8, 116; Luc. 9, 213.—With acc. and inf., to plead in excuse:(ε).postquam errasse regem et Jugurthae scelere lapsum deprecati sunt,
Sall. J. 104, 4.—With ne:(ζ).primum deprecor, ne me, etc.,
Cic. Fin. 2, 1:unum petere ac deprecari... ne se armis despoliaret,
Caes. B. G. 2, 31, 4:spem ne nostram fieri patiare caducam, deprecor,
Ov. H. 15 (16), 170; cf. no., b; so,opp. to postulo ut,
Liv. 40, 15, 8.—And with the dat. of the person for whom one entreats: deprecari alicui ne vapulet, Plaut. As. grex 5.—With quominus:(η).neque illum se deprecari, quominus pergat,
Liv. 3, 9, 10 (but non precarere is the true reading in Cic. Fin. 2, 24, 79 fin.).—So very rarelywith quin:(θ).quin gravedinem ipsi ferat frigus,
Cat. 44, 18.—With ut (rarely):(ι).deprecatus esse dicitur, ut se tertium in amicitiam reciperent,
Lact. 5, 17, 23; cf.supra,
Petr. 30, 9.—Absol.:B.pro amico, pro republica deprecari,
Cic. Sest. 12 fin.; cf. Suet. Claud. 21; id. Vit. 14:arma deponat, roget, deprecetur,
Cic. Phil. 5, 1, 3; id. Or. 40, 138; Caes. B. G. 4, 7, 3; Quint. 5, 13, 2; *Verg. A. 12, 931 al.—In relig. lang., to imprecate: diras devotiones in eum deprecata, Ap. M. 9, p. 227.—2.Transf.:II.quasi non totidem mox deprecor illi Assidue,
execrate, Cat. 92, 3 (dictum est quasi detestor vel exsecror vel depello vel abominor, Gell. 6, 16, 5).—To pray for, intercede in behalf of (that which is in danger):vitam alicujus ab aliquo,
Cic. Sull. 26; cf. vitam sibi, Auct. B. Afr. 89, 3;paucos dies exsolvendo donativo deprecatum,
Tac. H. 1, 41:quos senatus non ad pacem deprecandam, sed ad denuntiandum bellum miserat,
Cic. Fam. 12, 24. Also with personal objects:a vobis deprecor custodem salutis meae,
Cic. Planc. 42, 102:nullae sunt imagines, quae me a vobis deprecentur,
id. Agr. 2, 36 fin.:te assiduae lacrimae C. Marcelli deprecantur,
id. Fam. 4, 7 fin. —Sometimes, by zeugma, deprecor is used in both senses, I. and II., with different objects: non mortem sed dilationem mortis deprecantur, Justin. 11, 9, 14; Gronov. ad loc.► dēprĕcātus, in pass. signif.:deprecatum bellum,
Just. 8, 5, 4: deprecato summo numine, Ap. M. 11, p. 270. -
14 deprecor
dē-prĕcor, ātus, 1, v. dep. a.I.To avert, ward off (from one's self or others) by earnest prayer; to deprecate; also to pray, to intercede for the averting of any evil, or to obtain pardon for any transgression (cf. Gell. 6, 16, 3).A.In gen. (for syn. cf.: averto, averrunco, avoco, revoco —freq. and class.), constr. with the acc. (rei v. personae), the inf., the acc. and inf., ne, quominus, quin, and absol.(α).With acc. rei:(β).ullam ab sese calamitatem,
Cic. Verr. 2, 1, 60 fin.; cf.:ut a me quandam prope justam patriae querimoniam detester ac deprecer,
id. Cat. 1, 11: quibus servitutem mea miseria deprecor? Enn. ap. Gell. 6, 16, 9; cf.:ego meae cum vitae parcam, letum inimico deprecer?
id. ib. §10: qui nullum genus supplicii deprecatus est neque recusavit,
Cic. Tusc. 2, 22, 52:mortem,
Caes. B. G. 7, 40, 6; cf.:non jam mortem neque aerumnas, tantummodo inimici imperium et cruciatus corporis deprecor,
Sall. J. 24, 10:periculum,
Caes. B. C. 1, 5; Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31, 3 (with refugere), Liv. 3, 58:poenam,
id. 40, 15:ignominiam,
id. 27, 20 fin.:iram senatus,
id. 39, 35:praecipiendi munus,
Quint. 2, 12, 12 et saep.—Of abstract subjects:Claudii invidiam Gracchi caritas deprecabatur,
averted, Cic. Rep. 6, 2 (ap. Gell. 6, 16, 11; and Non. 290, 17).—With acc. pers., usually in the sense of praying:(γ).quem deprecarentur, cum omnes essent sordidati?
Cic. Sest. 12: in hoc te deprecor, ne, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:Patres, ne festinarent decernere, etc.,
Liv. 34, 59:senatum litteris deprecatus est, ne, etc.,
Suet. Caes. 29:dispensatorem deprecati sumus, ut, etc.,
Petr. 30, 9:deos mala (opp. bona rogare),
Sen. Q. N. 2, 33; cf.:hoc superos, hoc te quoque deprecor,
Val. Fl. 8, 53:numina versu,
Petr. 133, 2: Dominum, Vulg. [p. 552] Esth. 14, 3 et saep.—Less freq. in the sense of averting:lecto te solum, lecto te deprecor uno,
Prop. 2, 34, 17 (3, 32, 7 M.).—With inf.:* (δ).umbram accipere,
Stat. Th. 8, 116; Luc. 9, 213.—With acc. and inf., to plead in excuse:(ε).postquam errasse regem et Jugurthae scelere lapsum deprecati sunt,
Sall. J. 104, 4.—With ne:(ζ).primum deprecor, ne me, etc.,
Cic. Fin. 2, 1:unum petere ac deprecari... ne se armis despoliaret,
Caes. B. G. 2, 31, 4:spem ne nostram fieri patiare caducam, deprecor,
Ov. H. 15 (16), 170; cf. no., b; so,opp. to postulo ut,
Liv. 40, 15, 8.—And with the dat. of the person for whom one entreats: deprecari alicui ne vapulet, Plaut. As. grex 5.—With quominus:(η).neque illum se deprecari, quominus pergat,
Liv. 3, 9, 10 (but non precarere is the true reading in Cic. Fin. 2, 24, 79 fin.).—So very rarelywith quin:(θ).quin gravedinem ipsi ferat frigus,
Cat. 44, 18.—With ut (rarely):(ι).deprecatus esse dicitur, ut se tertium in amicitiam reciperent,
Lact. 5, 17, 23; cf.supra,
Petr. 30, 9.—Absol.:B.pro amico, pro republica deprecari,
Cic. Sest. 12 fin.; cf. Suet. Claud. 21; id. Vit. 14:arma deponat, roget, deprecetur,
Cic. Phil. 5, 1, 3; id. Or. 40, 138; Caes. B. G. 4, 7, 3; Quint. 5, 13, 2; *Verg. A. 12, 931 al.—In relig. lang., to imprecate: diras devotiones in eum deprecata, Ap. M. 9, p. 227.—2.Transf.:II.quasi non totidem mox deprecor illi Assidue,
execrate, Cat. 92, 3 (dictum est quasi detestor vel exsecror vel depello vel abominor, Gell. 6, 16, 5).—To pray for, intercede in behalf of (that which is in danger):vitam alicujus ab aliquo,
Cic. Sull. 26; cf. vitam sibi, Auct. B. Afr. 89, 3;paucos dies exsolvendo donativo deprecatum,
Tac. H. 1, 41:quos senatus non ad pacem deprecandam, sed ad denuntiandum bellum miserat,
Cic. Fam. 12, 24. Also with personal objects:a vobis deprecor custodem salutis meae,
Cic. Planc. 42, 102:nullae sunt imagines, quae me a vobis deprecentur,
id. Agr. 2, 36 fin.:te assiduae lacrimae C. Marcelli deprecantur,
id. Fam. 4, 7 fin. —Sometimes, by zeugma, deprecor is used in both senses, I. and II., with different objects: non mortem sed dilationem mortis deprecantur, Justin. 11, 9, 14; Gronov. ad loc.► dēprĕcātus, in pass. signif.:deprecatum bellum,
Just. 8, 5, 4: deprecato summo numine, Ap. M. 11, p. 270. -
15 eripio
ē-rĭpĭo, ĭpŭi, eptum, 3, v. a. [rapio], to snatch, tear, or pull out; to snatch away, take away (freq. and class.; cf.: capio, prehendo, sumo, demo, adimo, rapio, furor).I.Lit.A.In gen.:b.tibias ex ore,
Plaut. Stich. 5, 4, 36; cf.:bolum e faucibus,
Ter. Heaut. 4, 2, 6:hirundines ex nido,
Plaut. Rud. 3, 4, 67; 3, 1, 8: ex manibus alicujus, Cass. ap. Cic. Fam. 12, 13, 1; Cic. Verr. 2, 1, 4, § 9:torrem ab igne,
Ov. M. 8, 457:ensem vaginā,
Verg. A. 4, 579 et saep.: aliena bona, Plaut. Pers. 1, 2, 11; so,vela, armamenta, copias,
Caes. B. G. 3, 14, 7; 6, 30, 2; 7, 54, 3:nubem,
Verg. A. 2, 606:purgamenta hortorum,
to carry away, Tac. A. 11, 32 fin. et saep.:aliquem, etc.,
to deliver, set free, Plaut. Men. 5, 8, 3; 5; Caes. B. C. 3, 110, 4; Liv. 2, 54 al.; cf.:aliquem e manibus hostium,
Caes. B. G. 1, 53, 6; Liv. 5, 51; 41, 14:Abydenos ex obsidione,
id. 31, 16:aliquem ex periculo,
Caes. B. G. 4, 12, 5; cf.:istum fortuna ex illo periculo eripuit,
Cic. Verr. 2, 1, 28, § 71:aliquem ex vinculis,
Curt. 4, 14, 22: aliquem ex miseriis, Crassus ap. Cic. de Or. 1, 52:aliquem ex media morte,
Cic. Verr. 2, 5, 6; cf.:filium a morte,
id. Div. 2, 10:praedam de manibus,
id. Cat. 2, 1, 2:istum de vestra severitate,
id. Verr. 2, 5, 67;but: ex severitate alicujus,
id. ib. 2, 3, 36, §83: aliquem malis,
Verg. A. 6, 365 al.:erepto ex equo C. Flaminio,
Liv. 23, 45:oculum alicui,
Plaut. Men. 5, 7, 22; Ter. Ad. 3, 2, 20:gladium isti,
Plaut. Cas. 3, 5, 7:classem Caesari,
Caes. B. C. 3, 111, 4 al.:concubinam militi,
Plaut. Mil. 3, 2, 2:aliquem (aliquam) alicui,
id. Merc. 5, 4, 12; id. Rud. 3, 4, 7; Ter. Ad. prol. 8; 2, 2, 30; Cic. Lael. 27, 102 al.—Less freq.:aliquem ab aliquo,
Ter. Ad. 3, 2, 30; id. Eun. 4, 6, 1; 14; so,ereptis ab eo duabus legionibus,
Caes. B. C. 1, 2, 3:a Trisensibus plus lucri,
Cic. Verr. 2, 3, 38, § 86; 2, 1, 10, § 27. —With se, to take one's self off, to flee, escape:c.per eos, ne causam diceret, se eripuit,
Caes. B. G. 1, 4, 2:se latebris,
id. ib. 6, 43 fin.; cf.:se ex manibus militum,
id. ib. 7, 46 fin.:se ab illa miseria,
Cic. Fam. 9, 13, 1:se ex pugna,
id. Mur. 16, 34; id. Verr. 2, 3, 60, § 140; id. Sest. 24, 53:se sequentibus,
Liv. 29, 32:se hosti fugā,
Curt. 5, 13:se flammā,
Cic. Brut. 23, 90:se leto,
Verg. A. 2, 134:se flammis,
id. ib. 2, 289:se morae,
Hor. C. 3, 29, 5:se servituti,
Sen. Ep. 80, 4:rebus humanis se,
id. de Prov. 8, 12 et saep.—With adv.:eas inde,
Plaut. Rud. 3, 1, 8.—Prov.:B.Lupo agnum eripere, for something difficult or impossible,
Plaut. Poen. 3, 5, 31.—Pregn.: eripi, to be snatched away by death, to die suddenly (not before the Aug. per.):II.fatis erepta,
Ov. M. 1, 358:primis conjux ereptus in annis,
Val. Fl. 3, 316; cf.:in flore aetatis ereptus rebus humanis,
Curt. 10, 5, 10.—Rarely act.:lux ereptura eum vitā,
Amm. 30, 5, 18; cf. 30, 5, 10.Trop., to take away, snatch away:responsiones omnes hoc verbo,
Plaut. Most. 3, 1, 63; cf.:orationem alicui ex ore,
id. Merc. 1, 2, 64:primam vocem ab ore loquentis,
Verg. A. 7, 119:alicui jus suum,
Plaut. Rud. 3, 4, 6:libertatem (hostis),
id. Capt. 2, 2, 61; cf. Cic. Rep. 1, 17:potestatem hominis omnino aspiciendi (opp. suppeditare omnium rerum abundantiam),
id. Lael. 23, 87; cf. Caes. B. C. 1, 3, 5:omnem usum navium,
id. B. G. 3, 14, 7:semestre imperium,
id. B. C. 1, 9, 2; cf.:tetrarchiam alicui,
Cic. Div. 2, 37, 79:mihi dolorem,
id. Att. 9, 6, 5:alicui errorem,
id. ib. 10, 4, 6; cf. id. Tusc. 4, 31; id. Off. 2, 3, 10; Just. 6, 3, 12:alicui timorem,
Cic. Cat. 1, 7 fin.; id. Att. 1, 16, 8:lucem,
id. Ac. 2, 10; 32 fin.; id. N. D. 1, 3, 6 et saep.:alicui pudicitiam,
Quint. 5, 11, 15;but: virginis pudorem,
Amm. 15, 7, 5; cf.:caelumque diemque Teucrorum ex oculis,
Verg. A. 1, 88; and:prospectum oculis,
id. ib. 8, 254:tempora certa modosque,
Hor. S. 1, 4, 57:jocos, venerem, etc. (anni),
id. Ep. 2, 2, 56:vatibus omnem fidem,
Ov. M. 15, 283: fugam, poet. for se fuga, or for the simple rapere fugam, to flee, Verg. A. 2, 619.— Poet.: eripiunt flammae noctem, i. c. light up the night, Sil. 11, 281:eripuere oculos aurae,
id. 9, 501:se fluvius retro eripit,
turns back, id. 9, 238.— Poet., with an object clause:posse loqui eripitur,
Ov. M. 2, 483:illis eriperes verbis mihi, sidera caeli Lucere,
i. e. to persuade me that not, Tib. 1, 9, 35.—With quin: vix tamen eripiam, velis quin, etc., I shall scarcely hinder you from, etc., Hor. S. 2, 2, 23. -
16 foedo
foedo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to make foul, filthy, hideous; to defile, pollute, disfigure, mar, deform (mostly poet. and in postAug. prose).I.Physically:II.Harpyiae contactu omnia foedant immundo,
Verg. A. 3, 227:foedare in pulvere crines,
id. ib. 12, 99:canitiem vultusque seniles pulvere,
Ov. M. 8, 530:ignes sanguine per aras,
Verg. A. 2, 502; Ov. M. 3, 723:tellurem calido sanguine,
id. ib. 6, 238:brachia tabo,
id. ib. 14, 190:pectora pugnis, unguibus ora,
Verg. A. 11, 86:ora,
Tac. Agr. 36:aliquem verberibus,
id. H. 3, 77: ferro foedati jacent, Enn. ap. Serv. Verg. A. 3, 241 (Trag. v. 442 ed. Vahl.); cf.: foedant et proterunt hostium copias, i. e. mar or mutilate with wounds, wound, Plaut. Am. 1, 1, 91:qui me (i. e. Prometheum) perenni vivum foedat miseria, Cic. Poët. Tusc. 2, 10, 24: obscenas pelagi ferro foedare volucres,
Verg. A. 3, 241:foedati agri, terror injectus urbi est,
laid waste, Liv. 3, 26, 1.—Of inanim. subjects:nulla tectoria eorum rimae foedavere,
Plin. 36, 23, 55, § 176: nubes foedavere lumen, Sall. Fragm. ap. Serv Verg. A. 2, 286; cf.:aër assiduo noctem foedaverat imbre,
Claud. VI. Cons. Hon. 538.—Trop., to disgrace, dishonor, mar, sully: [p. 765] (Graeci) nos quoque dictitant barbaros et spurcius nos quam alios opicos appellatione foedant, Cato ap. Plin. 29, 1, 7, § 14:foedati crimine turpi,
Lucr. 3, 49:gloriam majorum,
Plaut. Trin. 3, 2, 30; cf.:Romam ipsam foedavit adventus tuus,
Cic. Pis. 22, 53:ne vestis serica viros foedaret,
Tac. A. 2, 33:procerum conubiis mixtis,
id. G. 46:castra pollui foedarique a Classico ne sinatis,
id. H. 4, 58:egregia erga populum Romanum merita mox rebelles foedarunt,
id. ib. 4, 37:foedata per avaritiam victoria,
id. A. 4, 19; 11, 6; 15, 32:multiplici clade foedatus annus,
Liv. 3, 32, 4. -
17 inhumanus
I.Inhuman.A.Rude, savage, barbarous:B.quis tam fuit durus et ferreus, quis tam inhumanus, qui non illorum miseria commoveretur,
Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121:vox,
id. Fin. 3, 19, 64:scelus,
Liv. 1, 48, 7:crudelitas,
id. 21, 4, 9:via,
covered with corpses, Tac. H. 2, 70:securitas,
that enjoyed itself during the slaughter, id. ib. 3, 83:testamentum,
cruel, unjust, Cic. Verr. 2, 1, 42, § 107.—Unpolished, uncivil, unmannerly, ill-bred, churlish, discourteous:II.quis contumacior, quis inhumanior, quis superbior,
Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:moderati nec difficiles, nec inhumani senes,
id. de Sen. 3, 7:at hoc idem si in convivio faciat, inhumanus videatur,
ill-bred, id. Off. 1, 40, 144:agrestis et inhumana neglegentia,
id. ib. 36, 130:homo inhumanissimus,
Ter. Phorm. 3, 2, 24:aures,
uncultivated, Cic. Or. 51, 172.—Superhuman, godlike:1.mensae,
App. M. 5, p. 334:sententia,
id. de Deo Soc. 5, p. 44, 24.— Hence, adv. in two forms.ĭnhūmānē, inhumanly, savagely, cruelly:2.nimis graviter cruciat adulescentulum, nimisque inhumane,
Ter. Heaut. 5, 5, 2:facere contraque naturae legem,
Cic. Off. 3, 6, 30:muta (oratio),
Nazar. Pan. ad Const. 16.— Comp.:inhumanius dicere,
Cic. Lael. 13, 46.—ĭn-hūmānĭter, uncivilly, discourteously:me miratum esse istum tam inhumaniter fecisse, ut, etc.,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 21; id. Verr. 2, 1, 52, § 137, acc. to Prisc. p. 1010 P. (where the MSS. have inhumane). -
18 isthic
1.istic (not isthic), aec, oc, and uc, pron. demonstr. [for iste-ce; v. Neue, Formenl. II. p. 211 sqq.], this same, this, the very (person or thing).I.In gen.A.Substantively:B.isne istic fuit, quem vendidisti?
Plaut. Capt. 5, 3, 10:quid istic narrat,
Ter. Phorm. 5, 8, 6; id. Heaut. 3, 3, 18.—With a subst., usually with special reference to the person addressed, that of yours, that mentioned by or related to you (cf. iste):C.istac lege filiam tuam sponden mihi dari?
Plaut. Trin. 5, 2, 38:cum istoc ornatu,
id. Curc. 1, 1, 2:istic labor,
id. Truc. 2, 6, 40:haud istoc modo solita se me ante appellare,
as you now do, id. ib. 1, 2, 60:istaec praeda,
id. Rud. 4, 7, 16:istic servus,
id. Ps. 2, 4, 47: Sos. Egone? Amph. Tu istic, you yourself, id. Am. 2, 1, 25:quis istic est qui deos tam parvi pendit?
id. Rud. 3, 2, 36:istaec miseria,
id. ib. 2, 1, 45:malum istoc,
id. Bacch. 3, 1, 15:istaec res,
Ter. Hec. 4, 2, 17:circum istaec loca commorari,
Cic. Att. 8, 12, C, 1.—Esp., in neutr. sing. and plur.:II.si istuc ita est,
Varr. R. R. 1, 2:istuc quidem considerabo,
Cic. Ac. 1, 4:ergo istoc magis, quia vanilocu's, vapulabis,
so much the more, Plaut. Am. 1, 1, 222:istoc vilius,
Ter. Ad. 5, 9, 24:dicitur, quidem, istuc, inquit, a Cotta,
Cic. Div. 1, 5, 8:istuc fractum,
id. Pis. 26, 62:non posse istaec sic abire,
id. Att. 14, 1.—With gen.:quid istuc est verbi?
Plaut. Curc. 1, 1, 32:istuc aeta tis homo,
Ter. Heaut. 1, 1, 58; id. Phorm. 5, 8, 1.—Esp., with the demonstr. particle ce, and in interrogations cine:2.istucine interminata sum hinc abiens tibi?
Ter. Eun. 5. 1, 14; Plaut. Ps. 3, 2, 58:istocine pacto me adjutas?
id. ib. 1, 1, 81:istaece ridicularia,
id. Truc. 3, 2, 16.—Hence,istic (old form isti, Plaut. Capt. 2, 2, 28 Brix ad loc.; id. Ep. 5, 2, 56; Verg. A. 2, 661; 10, 557 Rib.), adv. [for isti-ce], there, in that place, here.I.Lit., of place:II.cave cuiquam indicassis aurum meum esse istic,
Plaut. Aul. 4, 2, 1:Heus! vos pueri! Quid istic agitis?
id. Most. 4, 2, 30:quid istic habitat,
id. Cist. 2, 3, 55:intellego te re istic prodesse: hic ne verbo quidem levare me posse,
Cic. Att. 3, 12, 3:ibi malis esse... quam istic ubi, etc.,
id. Fam. 1, 10; 7, 13, 2; 14, 14, 2:istic nunc metuende jace,
Verg. A. 10, 557; Liv. 7, 40 fin.:quid istic tibi negoti est?
Ter. And. 5, 2, 8:tu istic mane,
id. Eun. 5, 2, 70. —Transf., herein, i. e. in this affair, on this occasion:neque istic, neque alibi,
Ter. And. 2, 5, 9: Ausculta. Phi. Istic sum, id. Hec. 1, 2, 39:istic sum, inquit, exspectoque quid respondeas,
I am listening, Cic. Fin. 5, 26, 78 fin.: rem publicam ut vos istic expedistis, ita, pro nostrā parte, etc., i. e. on that side, on your side, Cassiod. ap. Cic. Fam. 12, 13, 4. -
19 istic
1.istic (not isthic), aec, oc, and uc, pron. demonstr. [for iste-ce; v. Neue, Formenl. II. p. 211 sqq.], this same, this, the very (person or thing).I.In gen.A.Substantively:B.isne istic fuit, quem vendidisti?
Plaut. Capt. 5, 3, 10:quid istic narrat,
Ter. Phorm. 5, 8, 6; id. Heaut. 3, 3, 18.—With a subst., usually with special reference to the person addressed, that of yours, that mentioned by or related to you (cf. iste):C.istac lege filiam tuam sponden mihi dari?
Plaut. Trin. 5, 2, 38:cum istoc ornatu,
id. Curc. 1, 1, 2:istic labor,
id. Truc. 2, 6, 40:haud istoc modo solita se me ante appellare,
as you now do, id. ib. 1, 2, 60:istaec praeda,
id. Rud. 4, 7, 16:istic servus,
id. Ps. 2, 4, 47: Sos. Egone? Amph. Tu istic, you yourself, id. Am. 2, 1, 25:quis istic est qui deos tam parvi pendit?
id. Rud. 3, 2, 36:istaec miseria,
id. ib. 2, 1, 45:malum istoc,
id. Bacch. 3, 1, 15:istaec res,
Ter. Hec. 4, 2, 17:circum istaec loca commorari,
Cic. Att. 8, 12, C, 1.—Esp., in neutr. sing. and plur.:II.si istuc ita est,
Varr. R. R. 1, 2:istuc quidem considerabo,
Cic. Ac. 1, 4:ergo istoc magis, quia vanilocu's, vapulabis,
so much the more, Plaut. Am. 1, 1, 222:istoc vilius,
Ter. Ad. 5, 9, 24:dicitur, quidem, istuc, inquit, a Cotta,
Cic. Div. 1, 5, 8:istuc fractum,
id. Pis. 26, 62:non posse istaec sic abire,
id. Att. 14, 1.—With gen.:quid istuc est verbi?
Plaut. Curc. 1, 1, 32:istuc aeta tis homo,
Ter. Heaut. 1, 1, 58; id. Phorm. 5, 8, 1.—Esp., with the demonstr. particle ce, and in interrogations cine:2.istucine interminata sum hinc abiens tibi?
Ter. Eun. 5. 1, 14; Plaut. Ps. 3, 2, 58:istocine pacto me adjutas?
id. ib. 1, 1, 81:istaece ridicularia,
id. Truc. 3, 2, 16.—Hence,istic (old form isti, Plaut. Capt. 2, 2, 28 Brix ad loc.; id. Ep. 5, 2, 56; Verg. A. 2, 661; 10, 557 Rib.), adv. [for isti-ce], there, in that place, here.I.Lit., of place:II.cave cuiquam indicassis aurum meum esse istic,
Plaut. Aul. 4, 2, 1:Heus! vos pueri! Quid istic agitis?
id. Most. 4, 2, 30:quid istic habitat,
id. Cist. 2, 3, 55:intellego te re istic prodesse: hic ne verbo quidem levare me posse,
Cic. Att. 3, 12, 3:ibi malis esse... quam istic ubi, etc.,
id. Fam. 1, 10; 7, 13, 2; 14, 14, 2:istic nunc metuende jace,
Verg. A. 10, 557; Liv. 7, 40 fin.:quid istic tibi negoti est?
Ter. And. 5, 2, 8:tu istic mane,
id. Eun. 5, 2, 70. —Transf., herein, i. e. in this affair, on this occasion:neque istic, neque alibi,
Ter. And. 2, 5, 9: Ausculta. Phi. Istic sum, id. Hec. 1, 2, 39:istic sum, inquit, exspectoque quid respondeas,
I am listening, Cic. Fin. 5, 26, 78 fin.: rem publicam ut vos istic expedistis, ita, pro nostrā parte, etc., i. e. on that side, on your side, Cassiod. ap. Cic. Fam. 12, 13, 4. -
20 miseritudo
mĭsĕrĭtūdo, ĭnis, f. [miser].* I.For miseria, wretchedness, misery, Att. ap. Non. 136, 18 (Trag. Rel. v. 185 Rib.).—II.For miseratio, pity, compassion, Att. ap. Non. 136, 20 (Trag. Rel. v. 79 Rib.).
- 1
- 2
См. также в других словарях:
miseria — sustantivo femenino 1. (no contable) Pobreza grande, falta de lo más necesario para poder vivir: Esos chicos viven en la más absoluta miseria, no tienen nada para comer. 2. (en plural) Sufrimientos, penas, desgracias, mala suerte: Santiago se… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
miseria — (Del lat. miserĭa). 1. f. Desgracia, trabajo, infortunio. 2. Estrechez, falta de lo necesario para el sustento o para otra cosa, pobreza extremada. 3. Avaricia, mezquindad y demasiada parsimonia. 4. Plaga pedicular, producida de ordinario por el… … Diccionario de la lengua española
miseria — /mi zɛrja/ s.f. [dal lat. miseria, der. di miser misero ]. 1. [mancanza di ciò che è necessario per vivere, cui conseguono squallore e senso di desolazione: una vita di m. ] ▶◀ bisogno, indigenza, (lett.) inopia, (non com.) meschinità, (region.)… … Enciclopedia Italiana
miseria — miseria, miseria y compañía expr. muy poco. ❙ « Dos en diez años. Miseria y compañía.» M. Vázquez Montalbán, El delantero centro fue asesinado al atardecer. ❙ «...patatas y garbanzos, nada, miseria y compañía...» Juan Marsé, Si te dicen que caí.… … Diccionario del Argot "El Sohez"
Miseria — MISERIA, æ, (⇒ Tab. I.) des Erebus und der Nacht Tochter. Hyg. Præf. p. 2 … Gründliches mythologisches Lexikon
miseria — index adversity Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
miséria — s. f. 1. Estado ou qualidade de miserável. 2. Pobreza. 3. Abjeção, vileza. 4. Lástima. 5. Ridicularia, bagatela. 6. Avareza. 7. [Botânica] Árvore de Cabo Verde … Dicionário da Língua Portuguesa
miseria — (Del lat. miseria.) ► sustantivo femenino 1 Estado de pobreza o escasez extrema: ■ las ayudas internacionales no son suficientes para paliar la miseria de los países del tercer mundo. SINÓNIMO penuria indigencia pobreza ANTÓNIMO riqueza 2 Estado… … Enciclopedia Universal
miseria — mi·sè·ria s.f. FO 1. condizione di grande povertà, di estrema indigenza: vivere nella miseria; non conoscere miseria: non essere in ristrettezze economiche Sinonimi: bisogno, indigenza, povertà, ristrettezza. Contrari: agiatezza, benessere,… … Dizionario italiano
miseria — s f 1 Pobreza extrema en la que vive alguien: vivir en la miseria, estar en la miseria 2 Poquísima cantidad de algo, en particular de dinero: ganar una miseria, Les pagan una verdadera miseria 3 Desgracia extrema que sufre alguien durante cierto… … Español en México
miseria — {{#}}{{LM M26071}}{{〓}} {{SynM26727}} {{[}}miseria{{]}} ‹mi·se·ria› {{《}}▍ s.f.{{》}} {{<}}1{{>}} Pobreza o estrechez extremadas: • vivir en la miseria.{{○}} {{<}}2{{>}} Desgracia, penalidad o sufrimiento: • las miserias de la guerra.{{○}}… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos