-
1 misceo
miscĕo, miscŭi, mixtum (mistum is found in many MSS. and edd., but is probably a corruption of copyists, representing the weakened sound of x in later times; v. Neue, Formenl. 2, p. 556), 2, v. a. [root mik-, mig-; Sanscr. micras, mixed; Gr. misgô, mignumi; cf. miscellus], to mix, mingle, to intermingle, blend (for the difference between this word and temperare, v. below, II. A.; cf. confundo).I.Lit.A.In gen.; with abl.:B.(sortes) pueri manu miscentur,
Cic. Div. 2, 41, 86:toxicum antidoto,
Phaedr. 1, 14, 8:mella Falerno,
Hor. S. 2, 4, 24:vina Surrentina faece Falernā,
id. ib. 2, 4, 55:pabula sale,
Col. 6, 4:nectare aquas,
Ov. H. 16, 198.— With dat.:dulce amarumque mihi,
Plaut. Ps. 1, 1, 61:fletum cruori,
Ov. M. 4, 140; Col. 7, 5:inter curalium virides miscere smaragdos,
Lucr. 2, 805:cumque meis lacrimis miscuit usque suas,
Ov. P. 1, 9, 20. —In partic.1.To join one's self to, have carnal intercourse with one:2.corpus cum aliquā,
Cic. Div. 1, 29, 60.—With dat.:sic se tibi misceat,
Ov. M. 13, 866:cum aliquo misceri in Venerem,
App. M. 9, p. 228, 16:sanguinem et genus,
to intermarry, Liv. 1, 9, 4.—To mix, prepare a drink:3.alteri miscere mulsum,
Cic. Fin. 2, 5, 17; Ov. Am. 1, 4, 29:Veientana mihi misces,
Mart. 3, 49, 1:pocula alicui,
Ov. M. 10, 160:lurida terribiles miscent aconita novercae,
id. ib. 1, 147; cf.: miscenda Cum Styge vina bibas, = you shall die, id. ib. 12, 321:nullis aconita propinquis miscuit (Orestes),
Juv. 8, 219.—Miscere se, or misceri, to mingle with others, to unite, assemble:4.miscet (se) viris,
Verg. A. 1, 440:se partibus alicujus,
Vell. 2, 86, 3:ipsa ad praetoria densae Miscentur,
assemble, Verg. G. 4, 75.—Miscere manus or proelia, to join battle, engage ( poet.):5.miscere manus,
Prop. 2, 20, 66:proelia dura,
id. 4, 1, 28;hence, vulnera,
to inflict wounds on each other, Verg. A. 12, 720.—Of storms, to throw into confusion, to disturb, confound, embroil ( poet.):II.caelum terramque,
Verg. A. 1, 134:magno misceri murmure pontum,
id. ib. 1, 124:miscent se maria,
id. ib. 9, 714.—Hence, of persons, to raise a great commotion, make a prodigious disturbance, to move heaven and earth:caelum ac terras,
Liv. 4, 3, 6:quis caelum terris non misceat et mare caelo,
Juv. 2, 25; cf.:mare caelo confundere,
id. 6, 282. —Trop.A.In gen., to mix, mingle, unite, etc.:B.dulce amarumque una nunc misces mihi,
Plaut. Ps. 1, 1, 63: miscent inter sese inimicitiam agitantes, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 275 Vahl.):animum alicujus cum suo miscere,
Cic. Lael. 21, 81:gravitate mixtus lepos,
id. Rep. 2, 1, 1:misce Ergo aliquid de nostris moribus,
Juv. 14, 322:ex dissimillimis rebus misceri et temperari,
Cic. Off. 3, 33, 119; cf., joined with temperare,
id. Or. 58, 197;also opp. to temperare, since miscere signifies merely to mix, but temperare to mix in due proportion: haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo,
Cic. Rep. 2, 23, 42.—In partic.1.To share with, impart to another; to take part in, share in a thing (rare and perhaps not ante-Aug.):2.cum amico omnes curas, omnes cogitationes tuas misce,
share, Sen. Ep. 3, 3:se negotiis,
to take part in, engage in, Dig. 26, 7, 39, § 11:administrationi,
ib. 27, 1, 17, § 5:paternae hereditati,
ib. 29, 2, 42, § 3. —(Acc. to I. B. 5.).a.To throw into confusion, to embroil, disturb (class.): om [p. 1150] nia infima summis paria fecit, turbavit, miscuit, Cic. Leg. 3, 9, 19:b.rem publicam malis concionibus,
id. Agr. 2, 33, 91:coetus,
Tac. A. 1, 16:animorum motus dicendo,
Cic. de Or. 1, 51, 220:anima, quae res humanas miscuit olim,
Juv. 10, 163.—To stir up, occasion, excite, rouse:3.ego nova quaedam misceri et concitari mala jam pridem videbam,
stirred up, devised, Cic. Cat. 4, 3, 6:seditiones,
Tac. H. 4, 68 fin. —Misceri aliquo, to be changed into:mixtus Enipeo Taenarius deus,
Prop. 1, 13, 21.
См. также в других словарях:
URBANI — Graece ἀςτεῖοι vel ἐυτράπελοι, homines dicebantur Romae elegantis ac faceti ingenii, qui dictis et salibus suis, risum non tam captarent, quam exprimerent, idque cum moderatione quadam; et Habitâ non personarum modo, sed temporis etiam et… … Hofmann J. Lexicon universale
assemblée — Assemblée, f. penac. C est congregation, Conuentus. Ainsi dit on l assemblée des trois estats d un païs, Conuentus trium ordinum. Selon ce Assemblée en fait de guerre, anciennement estoit un mandement et convocation de gens de guerre pour eux… … Thresor de la langue françoyse