Перевод: с французского на узбекский

с узбекского на французский

ministériel

  • 1 ministériel

    -ielle
    adj. vazirlikka oid; crise ministérielle hukumat tangligi; arrêté ministériel vazirlik qarori.

    Dictionnaire Français-Ouzbek > ministériel

  • 2 arrêté

    -ée
    I adj.
    1. to‘xtatilgan, hibsga olingan
    2. o‘rnatilgan, shakllangan, tarkib topgan; des idées arrêtées shakllangan g‘oyalar
    3. qabul qilingan, hal etilgan, qat' iy; affaire arrêtée hal qilingan ish, o‘zgartirib bo‘lmaydigan ish
    II nm. qaror, qarorning moddalarga ajratilgan bayoni; l'arrêté ministériel vazirlik qarori.

    Dictionnaire Français-Ouzbek > arrêté

  • 3 office

    nm.
    1. burch, vazifa; loc. remplir son office o‘z vazifasini to‘ la bajarmoq; faire office de o‘rniga o‘ tmoq, o‘rnini bosmoq
    2. vazifa, lavozim; office public, ministériel jamoat, vazirlik vazifasi; office d'huissier, de notaire ijrochi, notarius vazifasi
    3. loc. d'office majburiyati, burchi, vazifasi bo‘yicha; avocat, expert commis, nommé d'office vazifasi bo‘yicha advokat, malakali amaldor etib tayinlangan; être mis à la retraite d'office vazifasi bo‘yicha otstavkaga chiqarilgan bo‘lmoq
    4. idora, boshqarma, mahkama, byuro, palata; office commercial, de publicité savdo palatasi, reklama agentligi; office national, départemental davlat, departament mahkamasi
    5. kichkina omborxona, omborcha; les domestiques prenaient leurs repas à l'office xizmatkorlar omborchada ovqatlanishar edi
    6. bons offices vositachilik; xolis, beminnat xizmat (davlatlar orasida); la France a proposé ses bons offices Fransiya o‘zining beminnat vositachiligini taklif qildi; loc. je vous remercie de vos bons offices men sizga xolis xizmatingiz uchun minnatdorchilik bildiraman.
    nm.
    1. kunduzgi ibodat; office des morts cherkov dafn marosimi
    2. célébrer un office ibodat qilmoq; l'office du dimanche yakshanba ibodati.

    Dictionnaire Français-Ouzbek > office

  • 4 officier

    nm.
    1. ofitser, zobit; officiers et soldats zobitlar va oddiy askarlar; officier de police politsiya zobiti
    2. ega, sohib, nishondor; officier d'académie xalq ta'limi nishondori; officier de la légion d'honneur faxriy legion ordeni sohibi; public, ministériel notarius, sud xodimlari; amaldor, mansabdor, xodim.
    vi. ibodat qilmoq.

    Dictionnaire Français-Ouzbek > officier

  • 5 remaniement

    nm. qayta tuzish, qayta(dan) tashkil etish, tarkibiga o‘zgartishlar kiritish; remaniement ministériel vazirlikdagi qayta tuzish.

    Dictionnaire Français-Ouzbek > remaniement

См. также в других словарях:

  • ministériel — ministériel, ielle [ ministerjɛl ] adj. • v. 1580; lat. ministerialis 1 ♦ Vx Qui a rapport à un office, un ministère (I). Dr. Officier ministériel. ⇒ avoué, commissaire priseur, huissier (de justice), notaire. 2 ♦ Relatif au ministère (II, 1o),… …   Encyclopédie Universelle

  • ministériel — ministériel, elle (mi ni sté ri èl, è l ) adj. 1°   Qui a rapport à une fonction, à un office. •   [Suivant Jurieu] ce concile [de Nicée] n a pas condamné une véritable et réelle inégalité en perfection et en opération [dans le Fils], en sorte… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Ministeriel — Ministériel Un ministériel (latin: ministerialis) était un membre de l’aristocratie au service du prince au cours du Moyen Âge. Dans les débuts du Saint Empire romain germanique, ces hauts fonctionnaires, appelés Dienstmannen… …   Wikipédia en Français

  • MINISTÉRIEL — ELLE. adj. Qui appartient, qui a rapport au ministère, qui est propre à un ministre. Politique ministérielle. Lettre, circulaire, opération ministérielle. C est une tête ministérielle. Il affecte avec moi une réserve ministérielle, des airs… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • Ministériel — Un ministériel (latin: ministerialis) était un membre de l’aristocratie au service du prince ou d un évêque au Moyen Âge. Dans les débuts du Saint Empire romain germanique, ces hauts fonctionnaires, appelés en allemand Dienstmannen… …   Wikipédia en Français

  • MINISTÉRIEL, ELLE — adj. Qui est chargé d’un service public. Officiers ministériels, Officiers publics ayant qualité pour faire certains actes, tels que les notaires, les avoués, les huissiers, etc. Il signifie particulièrement Qui appartient, qui a rapport à un… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • ministeriel — mi|ni|ste|ri|el adj., t, le (som vedrører et ministerie) …   Dansk ordbog

  • Cabinet Ministériel — Pour les articles homonymes, voir Cabinet. Chaque membre d un gouvernement dispose de collaborateurs directs qui l assistent dans sa tâche de direction des services dont il a la charge. Ces collaborateurs sont regroupés au sein d un organisme que …   Wikipédia en Français

  • Cabinet ministeriel — Cabinet ministériel Pour les articles homonymes, voir Cabinet. Chaque membre d un gouvernement dispose de collaborateurs directs qui l assistent dans sa tâche de direction des services dont il a la charge. Ces collaborateurs sont regroupés au… …   Wikipédia en Français

  • Mediateur ministeriel — Médiateur ministériel Un médiateur ministériel est soit un dirigeant politique, on peut alors parler de médiation gouvernementale, soit une personne nommée par un membre du gouvernement intervenant dans le cadre d une mesure, d un dispositif ou d …   Wikipédia en Français

  • Médiateur Ministériel — Un médiateur ministériel est soit un dirigeant politique, on peut alors parler de médiation gouvernementale, soit une personne nommée par un membre du gouvernement intervenant dans le cadre d une mesure, d un dispositif ou d une situation pour… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»