-
1 front
сущ.• наружность• перед• передок• перёд• фронт* * *fron|t♂, Р. \fronttu 1. фронт;polec na \frontcie погибнуть на фронте; przełamać \front прорвать фронт; \front jedności narodowej ист. фронт национального единства;
2. фасад, передняя сторона;mieszkanie od \fronttu квартира окнами на улицу;
● \fronttem do czegoś лицом к чему-л.;zmienić \front переориентироваться
* * *м, Р frontu1) фронтpolec na froncie — поги́бнуть на фро́нте
przełamać front — прорва́ть фронт
front jedności narodowej — ист. фронт национа́льного еди́нства
2) фаса́д, пере́дняя сторона́mieszkanie od frontu — кварти́ра о́кнами на у́лицу
•- zmienić front
См. также в других словарях:
frontowy — frontowywi 1. «znajdujący się na przodzie, od frontu czegoś» Napisy na stronie frontowej szyby wystawowej. Elewacje frontowe budynku. 2. «dotyczący frontu działań wojennych; walczący, znajdujący się na froncie» Służba frontowa. Frontowi żołnierze … Słownik języka polskiego
dogrzać — dk Xb, dogrzaćgrzeję, dogrzaćgrzejesz, dogrzaćgrzej, dogrzaćgrzał, dogrzaćgrzali a. dogrzaćgrzeli, dogrzaćgrzany dogrzewać ndk I, dogrzaćam, dogrzaćasz, dogrzaćają, dogrzaćaj, dogrzaćał, dogrzaćany 1. «ogrzać mocno, przygrzać» Słońce coraz… … Słownik języka polskiego
