miednica

См. также в других словарях:

• miednica — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szerokie, okrągłe naczynie, większe od miski, wykonane z blachy emaliowanej, z tworzyw sztucznych (dawniej też ze szkła, porcelany itp.) służące do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• miednica — ż II, DCMs. miednicacy; lm D. miednicaic 1. «naczynie w kształcie dużej misy służące do mycia się, prania, zmywania itp.» Blaszana, plastykowa miednica. 2. anat. «pierścień utworzony przez kości miedniczne połączone ze sobą spojeniem łonowym (u… …   Słownik języka polskiego

• miednicowy — przym. od miednica w zn. 2 ∆ Pas miednicowy «zespół kości lub elementów chrzęstno kostnych tułowia kręgowców, łączący się z pierwszym odcinkiem tylnych kończyn; u człowieka i innych ssaków: miednica; obręcz miedniczna a. biodrowa» …   Słownik języka polskiego

• blaszany — «zrobiony z blachy» Blaszany kubeł. Blaszana miednica. ∆ muz. Instrumenty blaszane «grupa instrumentów dętych, do których należą: trąbka, kornet, róg (waltornia), puzon, sakshorny, tuba; blacha» …   Słownik języka polskiego

• lędźwie — blp, D. lędźwiewi 1. «część pleców po obu stronach kręgosłupa, między żebrami a miednicą» 2. pot. «uda» …   Słownik języka polskiego

• miedniczka — ż III, CMs. miedniczkaczce; lm D. miedniczkaczek zdr. od miednica w zn. 1 Obmyć ręce w miedniczce. ∆ anat. Miedniczka nerkowa «półkoliście rozszerzona w nerce początkowa część moczowodu, zbiornik moczu odchodzącego z rdzennej substancji nerki» …   Słownik języka polskiego

• miedniczny — przym. od miednica w zn. 2 ∆ Kość miedniczna «jedna z dwóch symetrycznych kości wchodzących w skład pasa miednicowego ssaków, ptaków i gadów, powstała w wyniku zespolenia kości: łonowej, kulszowej i biodrowej; kość miednicowa» …   Słownik języka polskiego

• umywalka — ż III, CMs. umywalkalce; lm D. umywalkalek «porcelanowa lub fajansowa miska przytwierdzona do ściany, zaopatrzona w kran z bieżącą wodą i odpływ; urządzenie do mycia, składające się zwykle z metalowej podstawki z miednicą» Myć ręce nad umywalką,… …   Słownik języka polskiego

• mednyčia — ×mednyčia (l. miednica) sf. (1) [K]; N mė̃dnyčia (1) Als žalvarinis dubuo: Padaryk teipajag ir puodus pelenų, lopetas, mednyčias BB2Moz27,3 …   Dictionary of the Lithuanian Language

• miednyčia — ×miẽdnyčia (l. miednica) sf. (1) Als metalinis dubuo, praustuvas: O Maižiešius ėmė pusę kraujo ir pastatė tai miednyčiose Ch2Moz24,6 …   Dictionary of the Lithuanian Language

• kręgosłup — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. kręgosłuppie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oś szkieletu kręgowców składająca się z kręgów i chrząstek międzykręgowych; dźwiga czaszkę i łączy się z miednicą; ochrania… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień