-
1 zacięcie
сущ.• джем• заскок• порез* * *☼ разг. 1. жар ♂, пыл ♂, задор ♂;2. жилка ž, природная склонность;\zacięcie literackie литературная жилка;
mieć \zacięcie do czegoś иметь природную склонность к чему-л.;3. (w mechanizmie) заскок m+1. swada, werwa, zapał 2. skłonność, predyspozycja
* * *с разг.1) жар m, пыл m, задо́р m2) жи́лка ż, приро́дная скло́нностьzacięcie literackie — литерату́рная жи́лка
mieć zacięcie do czegoś — име́ть приро́дную скло́нность к чему́-л.
3) ( w mechanizmie) заско́к mSyn:
См. также в других словарях:
zapał — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u; lm Mc. zapałale, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} ogromna chęć do robienia czegoś, do działania; entuzjazm, uniesienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć zapał do nauki. Czuć zapał do pracy. Kogoś ogarnął zapał do czegoś.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zapał — m IV, D. u, Ms. zapałale; lm M. y «stan wielkiego uniesienia, podniecenia; entuzjazm, pasja» Młodzieńczy, nie słabnący, szlachetny, szczery zapał. Bojowy zapał. Zapał do nauki, do pracy. Budzić zapał. Ochłodzić, ostudzić, zgasić czyjś zapał. Czuć … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
świecić — ndk VIa, świecićcę, świecićcisz, świeć, świecićcił 1. «być źródłem światła, wysyłać światło; promieniować światłem, blaskiem» Latarnia, lampa, żarówka świeci. Słońce świeci. Gwiazdy świecą. 2. «oświetlać coś (czymś); palić światło, np. lampę, dla … Słownik języka polskiego
pazur — 1. Lwi pazur «wielki talent»: Arata Isozaki, który jest mistrzem w projektowaniu teatrów i zaprojektował ich w Japonii kilkanaście, pokazał i tutaj swój lwi pazur. TPow 48/1994. 2. Mieć kogoś, coś za psi pazur «traktować kogoś, coś lekceważąco,… … Słownik frazeologiczny
zabić — dk Xa, zabićbiję, zabićbijesz, zabićbij, zabićbił, zabićbity zabijać ndk I, zabićam, zabićasz, zabićają, zabićaj, zabićał, zabićany 1. «pozbawić kogoś, coś życia w sposób gwałtowny, zadać komuś śmierć; uśmiercić, zamordować» Zabić kogoś… … Słownik języka polskiego
hamować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, hamowaćmuję, hamowaćmuje, hamowaćany {{/stl 8}}– pohamować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} nie pozwalać na coś, przeszkadzać czemuś, powstrzymywać od czegoś, opanowywać coś (w odniesieniu do emocji… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ochota — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. ochotaocie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} chęć, pociąg do czegoś; także: zapał, entuzjazm : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wielka, niezmierna, przemożna, gwałtowna ochota. Ochota na czekoladę, na spacer. Ochota do życia, do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rankor — m IV, D. u, Ms. rankororze; lm M. y 1. daw. «gniew, złość, uraza, żal do kogoś; zawziętość, wściekłość» Nosić rankor w sercu. Mieć rankor do kogoś. 2. daw. «ochota, chęć do czegoś, zapał» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
skrzydło — n III, Ms. skrzydłodle; lm D. skrzydłodeł 1. zwykle w lm «narząd lotu ptaków, nietoperzy, owadów mający różną budowę i pochodzenie, występujący zawsze w parzystej liczbie (jedna, dwie pary)» Ptasie skrzydła. Skrzydła gołębia, motyla, owada.… … Słownik języka polskiego