Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

mi+fa+specie

  • 101 estinzione

    sf [estin'tsjone]
    (gen) (di specie) extinction, (di debito) payment, (di conto) closing, (di incendio) putting out

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > estinzione

  • 102 figura

    fĭgūra, ae, f. [v. fingo], a form, shape, figure (syn.: forma, species; tropus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    corporis nostri partes totaque figura et forma et statura quam apta ad naturam sit, apparet,

    Cic. Fin. 5, 12, 35; cf.:

    hominum, vel etiam ceterarum animantium forma et figura,

    id. de Or. 3, 45, 179; and:

    quae figura, quae species humanā potest esse pulchrior?... Quod si omnium animantium formam vincit hominis figura, deus autem animans est: ea figura profecto est, quae pulcherrima sit omnium, etc.,

    id. N. D. 1, 18, 47 sq.;

    with this cf.: esse aliquem humana specie et figura, qui, etc.,

    id. Rosc. Am. 22, 63; Liv. 29, 17, 11:

    uri sunt specie et colore et figura tauri,

    Caes. B. G. 6, 28, 1:

    gemina tauri juvenisque,

    the Minotaur, Ov. M. 8, 169:

    Himera in muliebrem figuram habitumque formata,

    Cic. Verr. 2, 2, 35, § 87; cf.:

    figura et lineamenta hospitae,

    id. ib. 36, §

    89: conformatio quaedam et figura totius oris et corporis,

    id. de Or. 1, 25, 114:

    pulmonum vis et figura,

    id. Tusc. 1, 16, 37:

    formae figura,

    id. N. D. 1, 32, 90:

    formaï servare figuram,

    Lucr. 4, 69:

    navium figura (shortly before: navium species),

    Caes. B. G. 4, 25, 2:

    lapidis,

    Ov. M. 3, 399:

    dohorum,

    Plin. 2, 25, 22, § 90: lenticulae dimidiae, id. 27, 12, 98, § 124:

    quadriangula grani,

    id. 13, 22, 38, § 118:

    triquetra,

    id. 3, 16, 20, § 121:

    rotunditatis aut proceritatis,

    id. 13, 4, 9, § 49 et saep.—
    2.
    Concr., a sketch, figure, drawing (lat. Lat.): figurae quae schêmata vocant, Gell. 1, 20, 1; 2, 21, 10: kubos est figura ex omni latere quadrata, id. 1, 20, 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    In the lang. of the Epicurean philosophy applied to the atoms or molecular parts of bodies:

    caelestem fulminis ignem Subtilem magis e parvis constare figuris,

    Lucr. 2, 385; 2, 682 sq.; 778; 3, 190 al.; cf.:

    illas figuras Epicuri, quas e summis corporibus dicit effluere,

    Quint. 10, 2, 15 Spald.—
    2.
    Poet., a form, shade, phantom of the dead:

    in somnis, cum saepe figuras Contuimur miras simulacraque luce carentum,

    Lucr. 4, 34:

    morte obita quales fama est volitare figuras,

    Verg. A. 10, 641:

    CVM VITA FVNCTVS IVNGAR TIS (i. e. tuis) VMBRA FIGVRIS,

    Inscr. Orell. 4847.—
    II.
    Trop., quality, kind, form, species, nature, manner.
    A.
    In gen.:

    de figura vocis satis dictum est,

    Auct. Her. 3, 15, 25:

    majus et minus et aeque magnum ex vi et ex numero et ex figura negotii consideratur,

    Cic. Inv. 1, 28, 41:

    figura orationis plenioris et tenuioris,

    id. de Or. 3, 55, 212; cf.:

    suam quandam expressit quasi formam figuramque dicendi,

    id. ib. 2, 23, 98:

    occurrunt animo pereundi mille figurae,

    kinds, Ov. H. 10, 81:

    edidit innumeras species, partimque figuras rettulit antiquas, etc.,

    id. M. 1, 436; cf.:

    capiendi figurae (for which, shortly after: species capiendi),

    Dig. 39, 6, 31:

    condicionis,

    ib. 35, 2, 30. —
    B.
    In partic.
    1.
    Gram. t. t., form of a word, inflection:

    alia nomina, quod quinque habent figuras, habere quinque casus,

    Varr. L. L. 9, § 52; cf.:

    non debuisse ex singulis vocibus ternas vocabulorum figuras fieri, ut albus, alba, album,

    id. ib. 9, §

    55: quaedam (verba) tertiae demum personae figura dicuntur, ut licet, piget,

    Quint. 1, 4, 29; 8, 2, 15 Spald.—
    2.
    Rhet. t. t., a figure of speech, schêma, Cic. de Or. 3, 53 sq.; id. Or. 39 sq.; Quint. 9, 1 sq. et saep.—
    b.
    Esp., one which contains hints or allusions, Suet. Vesp. 13; id. Dom. 10; cf. Quint. 9, 2, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > figura

  • 103 genus

    1.
    gĕnus, ĕris, n. [= genos, root GEN, gigno, gens], birth, descent, origin; and concr., a race, stock, etc. (cf.: familia, gens, stirps).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: bono genere gnati, Cato ap. Gell. 10, 3, 17; cf.:

    ii, qui nobili genere nati sunt,

    Cic. Verr. 2, 5, 70, § 180:

    amplissimo genere natus,

    Caes. B. G. 4, 12, 4:

    genere regio natus,

    Cic. Rep. 1, 33:

    C. Laelius, cum ei quidam malo genere natus diceret, indignum esse suis majoribus, at hercule, inquit, tu tuis dignus,

    id. de Or. 2, 71, 286:

    genere et nobilitate et pecunia sui municipii facile primus,

    id. Rosc. Am. 6, 15:

    esse genere divino,

    id. Rep. 2, 2:

    contempsisti L. Murenae genus, extulisti tuum,

    id. Mur. 7, 15:

    hic sacra, hic genus, hic majorum multa vestigia,

    id. Leg. 2, 1, 3; cf. id. Brut. 58, 212; id. Rep. 1, 18:

    adulescens, cujus spei nihil praeter genus patricium deesset,

    Liv. 6, 34, 11:

    in famam generis ac familiae,

    Quint. 3, 11, 12; 5, 10, 24:

    genus Lentulorum,

    id. 6, 3, 67:

    Atys, genus unde Atii duxere Latini,

    Verg. A. 5, 568:

    fortuna non mutat genus,

    Hor. Epod. 4, 6:

    virginem plebei generis petiere juvenes, alter virgini genere par, alter, etc.,

    Liv. 4, 9, 4:

    qui sibi falsum nomen imposuerit, genus parentesve finxerit, etc.,

    Plaut. Sent. 5, 25, 11.— Plur.:

    summis gnati generibus,

    Plaut. Most. 5, 2, 20.—
    B.
    In partic., birth, for high or noble birth (mostly poet.):

    cum certi propter divitias aut genus aut aliquas opes rem publicam tenent, est factio,

    Cic. Rep. 3, 14: pol mihi fortuna magis nunc defit quam genus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 394 Vahl.):

    et genus et virtus, nisi cum re vilior alga est,

    Hor. S. 2, 5, 8; cf.:

    et genus et formam regina pecunia donat,

    id. Ep. 1, 6, 37:

    non, Torquate, genus, non te facundia, non te Restituet pietas,

    id. C. 4, 7, 23:

    jactes et genus et nomen inutile,

    id. ib. 1, 14, 13; cf.:

    cui genus et quondam nomen natique fuissent,

    Verg. A. 5, 621:

    nunc jam nobis patribus vobisque plebei promiscuus consulatus patet, nec generis, ut ante, sed virtutis est praemium,

    Liv. 7, 32, 14; cf. id. 4, 4, 7.
    II.
    Transf.
    A.
    Like gens and stirps, a descendant, offspring, child; and collect., descendants, posterity, race ( poet.): neve tu umquam in gremium extollas liberorum ex te genus, Enn. ap. Cic. Or. 46, 155 (Trag. v. 347 Vahl.):

    credo equidem, genus esse deorum,

    Verg. A. 4, 12:

    Uraniae genus, Hymen,

    i. e. her son, Cat. 61, 2:

    audax Iapeti,

    i. e. his son Prometheus, Hor. C. 1, 3, 27:

    Jovis,

    i. e. Perseus, Ov. M. 4, 609; cf. also Prop. 2, 2, 9; Hor. C. 2, 14, 18:

    genus Adrasti,

    i. e. Diomede, grandson of Adrastus, Ov. F. 6, 433;

    so of a grandson,

    id. M. 2, 743; cf.

    nepotum,

    Hor. C. 3, 17, 4:

    Tantali genus,

    id. ib. 2, 18, 37:

    Danai,

    id. ib. 2, 14, 18:

    Messi clarum genus Osci,

    id. S. 1, 5, 54:

    ab alto Demissum genus Aenea,

    i. e. Octavianus, as the adopted son of Julius Cœsar, id. ib. 2, 5, 63:

    sive neglectum genus et nepotes Respicis auctor,

    i. e. the Romans, id. C. 1, 2, 35; cf. ib. 3, 6, 18:

    regium genus,

    id. ib. 2, 4, 15. —
    B.
    Of an assemblage of objects (persons, animals, plants, inanimate or abstract things) which are related or belong together in consequence of a resemblance in natural qualities; a race, stock, class, sort, species, kind (in this signif. most freq. in all periods and kinds of writing).
    1.
    In gen.
    a.
    Of living things: ne genus humanum temporis longinquitate occideret, propter hoc marem cum femina esse coniunctum, Cic. ap. Col. 12, 1 (Fragm. Cic. 1, 5 Baiter):

    quod ex infinita societate generis humani ita contracta res est, etc.,

    of the human race, Cic. Lael. 5, 20; cf. id. Rep. 1, 2 fin.:

    o deorum quicquid in caelo regit Terras et humanum genus,

    Hor. Epod. 5, 2;

    for which: consulere generi hominum,

    Cic. Rep. 3, 12; cf.:

    cum omni hominum genere,

    id. ib. 2, 26; Hor. Ep. 2, 1, 7:

    solivagum genus,

    Cic. Rep. 1, 25: potens vir cum inter sui corporis homines tum etiam ad plebem, quod haudquaquam inter id genus contemptor ejus habebatur, i. e. among the Plebeians, Liv. 6, 34, 5: Graium genus, the Grecian race, Enn. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 149 Vahl.):

    virtus est propria Romani generis atque seminis,

    Cic. Phil. 4, 5, 13; cf. id. Ac. 2, 27, 86:

    Ubii, paulo quam sunt ejusdem generis et ceteris humaniores,

    Caes. B. G. 4, 3, 3; cf.

    also: impellit alios (Aeduos) iracundia et temeritas, quae maxime illi hominum generi est innata,

    race of men, id. ib. 7, 42, 2; so, like gens, of nations, peoples, tribes: ferox, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess. s. v. insolens, p. 241 Lind. (Hist. 1, 14 Gerl.); Liv. 34, 7, 6:

    implacidum (Genauni),

    Hor. C. 4, 14, 10:

    durum ac velox (Ligures),

    Flor. 2, 3, 4:

    omne in paludes diffugerat,

    id. 3, 10, 14:

    Graecorum,

    Cic. Fl. 4, 9:

    Numidarum,

    Liv. 30, 12, 18:

    genus omne nomenque Macedonum,

    id. 13, 44, 6; Nep. Reg. 2:

    Italici generis multi mortales,

    Sall. J. 47, 1:

    Illyriorum,

    Liv. 27, 32, 4; 27, 48, 10; 42, 47 fin.:

    Scytharum,

    Just. 2, 3, 16; Tac. H. 2, 4; Suet. Ner. 37; Vell. 2, 118, 1.—In plur.:

    conventus is, qui ex variis generibus constaret,

    Caes. B. C. 2, 36, 1:

    olim isti fuit generi quondam quaestus apud saeclum prius... est genus hominum, qui se primos esse omnium rerum volunt,

    class of men, profession, Ter. Eun. 2, 2, 15 and 17:

    firmi et stabiles et constantes (amici), cujus generis est magna penuria,

    Cic. Lael. 17, 62:

    saepius genus ejus hominis (sc. procuratoris rei publicae) erit in reliqua nobis oratione tractandum,

    id. Rep. 2, 29 fin.; cf.:

    genus aliud tyrannorum,

    id. ib. 1, 44:

    judicum genus et forma,

    id. Phil. 5, 5, 13:

    istius generis asoti,

    id. Fin. 2, 8, 23; cf.:

    omnium ejus generis poëtarum haud dubie proximus,

    Quint. 10, 1, 85:

    liberrimum hominum,

    id. 10, 12, 2, § 22:

    irritabile vatum,

    Hor. Ep. 2, 2, 102:

    hoc omne (ambubajarum, etc.),

    id. S. 1, 2, 2:

    hominum virile, muliebre,

    Cic. Inv. 1, 24, 35:

    equidem fabulam et fictam rem ducebam esse, virorum omne genus in aliqua insula conjuratione muliebri ab stirpe sublatum esse,

    Liv. 34, 2, 3:

    cedat consulari generi praetorium,

    Cic. Planc. 6, 15:

    ad militare genus = ad milites,

    Liv. 24, 32, 2:

    alia militaris generis turba,

    id. 44, 45, 13:

    castellani, agreste genus,

    id. 34, 27, 9 Weissenb. ad loc.— Sing. with plur. predicate:

    Ministrantibus sibi omni genere turpium personarum,

    Capitol. Ver. 4.—In plur.:

    eorum hominum... genera sunt duo,

    Caes. B. G. 6, 13, 1:

    tria auditorum,

    Quint. 3, 4, 6.— Repeated in the relative-clause:

    duo genera semper in hac civitate fuerunt... quibus ex generibus,

    Cic. Sest. 45, 96.—In the acc., of description (v. Roby's Gram. 2, p. 42 sq.):

    quot et quod genus pastores habendi,

    of what kind, Varr. R. R. 2, 10, 1:

    quod genus ii sunt, etc.,

    Auct. Her. 2, 30, 48; cf. in the foll.—
    (β).
    Of animals, plants, etc.: genus altivolantum, the race of birds, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 84 Vahl.); cf.: genu' pennis condecoratum, id. Fragm. ap. Varr. L. L. 5, § 59:

    lanigerum, id. Fragm. ap. Paul. ex Fest. s. v. Cyprio, p. 59 Müll.: squamigerum,

    Lucr. 1, 162; cf.

    piscium,

    Hor. C. 1, 2, 9:

    silvestre,

    Lucr. 5, 1411:

    omne ferarum,

    id. 5, 1338:

    acre leonum,

    id. 5, 862:

    malefici generis plurima animalia,

    Sall. J. 17, 6:

    diversum confusa genus panthera camelo,

    Hor. Ep. 2, 1, 195:

    animantūm propagare genus,

    to propagate the race, Lucr. 1, 195:

    ad genus faciendum,

    Just. 2, 9 fin.:

    juxta genus suum,

    Vulg. Gen. 1, 11 saep.— Plur.:

    quae vero et quam varia genera bestiarum vel cicurum vel ferarum!

    Cic. N. D. 2, 39, 99:

    piscium genera,

    Quint. 5, 10, 21.—In the acc., of description:

    porticus avibus omne genus oppletae,

    Varr. R. R. 3, 5, 11:

    pascuntur omne genus objecto frumento,

    id. ib. 3, 6:

    boves et id genus pecua,

    App. M. 2, p. 115, 4; id. Flor. p. 37. —
    b.
    Of inanim. and abstr. things, kind, sort, description, class, order, character:

    genus ullum materiaï,

    Lucr. 2, 304:

    cum is (sol) quoque efficiat, ut omnia floreant et in suo quaeque genere pubescant,

    Cic. N. D. 2, 15, 41:

    naves omni genere armorum ornatissimae,

    Caes. B. G. 3, 14, 2:

    cibi genus,

    id. ib. 4, 1, 9:

    cum omni genere commeatus,

    Liv. 30, 36, 2:

    frugum,

    id. 38, 15, 9:

    hoc sphaerae genus,

    Cic. Rep. 1, 14:

    hoc triplex rerum publicarum genus,

    id. ib. 2, 23:

    regale civitatis,

    id. ib.; cf.:

    totum regiae civitatis,

    id. ib. 2, 29:

    novum imperii,

    id. ib. 2, 32:

    ipsum istud genus orationis exspecto,

    id. ib. 1, 24 fin.; cf.: dulce orationis, id. Or. 13, 42:

    qua re esset hoc bellum genere ipso necessarium,

    id. de Imp. Pomp. 10, 27; cf.:

    genus hoc erat pugnae, quo, etc.,

    Caes. B. G. 1, 48, 4:

    potestas annua (consulum) genere ipso ac jure regia,

    Cic. Rep. 2, 32:

    genus vitae... genus aetatis,

    id. Off. 1, 32, 117:

    optimum emendandi,

    Quint. 10, 4, 2:

    dicendi,

    Cic. Off. 1, 1, 3; Quint. 8, 3, 56; 12, 10, 69:

    simplex rectumque loquendi,

    id. 9, 3, 3:

    omnis generis tormenta,

    Liv. 32, 16, 10:

    praeda ingens omnis generis,

    id. 27, 5, 9; so,

    omnis generis, with tela,

    id. 38, 26, 4;

    with naves,

    id. 34, 8, 5;

    with eloquentia,

    id. 39, 40, 7, etc.—Repeated in the relative-clause:

    erat haec (ratio) ex eodem genere, quod ego maxime genus ex sociorum litteris reperire cupiebam,

    Cic. Verr. 2, 2, 74, § 183.—In plur.:

    Caesar haec genera munitionis instituit,

    Caes. B. G. 7, 72, 1:

    disserere de generibus et de rationibus civitatum,

    Cic. Rep. 2, 11; cf. id. ib. 1, 26;

    28: genera juris institutorum, morum consuetudinumque describere,

    id. ib. 3, 10:

    genera furandi,

    id. Verr. 2, 2, 7, § 18.—In the acc., of description: omne, hoc, id, quod genus, for omnis, ejus, hujus, cujus generis, of every, of this, of which kind:

    sub urbe hortum omne genus, coronamenta omne genus,

    Cato, R. R. 8, 2; Varr. R. R. 1, 29, 1:

    omne genus simulacra feruntur,

    Lucr. 4, 735:

    si hoc genus rebus non proficitur,

    Varr. R. R. 2, 1, 23; id. L. L. 9, § 110 Müll.; Lucr. 6, 917 and Hor. S. 2, 6, 44:

    in id genus verbis,

    Varr. L. L. 10, § 79; 8, 7, 108, § 17:

    in id genus libris,

    Gell. 3, 8, 1:

    scis me ante orationes aut aliquid id genus solitum scribere,

    Cic. Att. 13, 12, 3:

    vitanda sunt illa, quae propinqua videntur: quod genus, fidentiae contrarium est diffidentia, etc.,

    for example, id. Inv. 2, 54, 165; so ib. 2, 52, 157; 2, 54, 162; 2, 57, 172; Lucr. 4, 271; 6, 1058:

    lege jus est id quod populi jussu sanctum est, quod genus: ut in jus eas cum voceris,

    Auct. Her. 2, 13, 19; cf.

    ib. sqq.— In gen.: i. q. res or aliquid: ut in omni genere hujus populi (Graeci) consuetudinem videretur imitatus,

    in all respects, in everything, Cic. Rep. 2, 20; cf.:

    innumerabiles res sunt, in quibus te quotidie in omni genere desiderem,

    id. Q. Fr. 2, 2 fin.:

    incredibile est, quam me in omni genere delectarit,

    id. Att. 16, 5, 2:

    medici assiduitas et tota domus in omni genere diligens,

    id. ib. 12, 33, 2;

    7, 1, 2: qui in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est, is ineptus dicitur,

    in any respect whatever, id. de Or. 2, 4, 17:

    qua de re et de hoc genere toto pauca cognosce,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 4.—Adverb.: in genus, in general, generally:

    sermones in genus communes,

    Gell. 4, 1 fin.
    2.
    In partic.
    a.
    In philos. lang., opp. partes, and comprising them within itself, a general term, logical genus:

    genus est id, quod sui similes communione quadam, specie autem differentes, duas aut plures complectitur partes,

    Cic. de Or. 1, 42, 189; cf.: genus est, quod plures partes amplectitur, ut animal;

    pars est, quae subest generi, ut equus. Sed saepe eadem res alii genus, alii pars est: nam homo animalis pars est, Thebani aut Trojani genus,

    id. de Inv. 1, 22, 32: genus est, quod partes aliquas amplectitur, ut cupiditas;

    pars est, quae subest generi, ut cupiditati amor, avaritia,

    id. ib. 1, 28, 42; cf.

    also: genus est notio ad plures differentias pertinens,

    id. Top. 7, 31:

    nec vero sine philosophorum disciplina genus et speciem cujusque rei cernere neque eam definiendo explicare nec tribuere in partes possumus, etc.,

    id. Or. 4, 16; cf. ib. 33, 117:

    formae dicendi specie dispares, genere laudabiles,

    id. de Or. 3, 9, 34:

    perturbationes sunt genere quatuor, partibus plures,

    id. Tusc. 3, 11, 24; cf. ib. 5, 25, 71:

    et conjuncta quaeremus, et genera et partes generibus subjectas, et similitudines, etc.,

    id. de Or. 2, 39, 166;

    opp. species and pars,

    Varr. R. R. 3, 3, 3.—
    b.
    In gram., gender: transversi sunt (ordines) qui ab recto casu obliqui declinantur, ut albus, albi, albo;

    directi sunt, qui ab recto casu in rectos declinantur, ut albus, alba, album. Transversorum ordinum partes appellantur casus, directorum genera: utrisque inter se implicatis forma,

    Varr. L. L. 10, § 22 Müll.:

    quod ad verborum temporalium rationem attinet, cum partes sint quatuor: temporum, personarum, generum, divisionum, etc.,

    ib. 9, § 95:

    in nominibus tria genera,

    Quint. 1, 4, 23:

    barbarismum fieri per numeros aut genera,

    id. 1, 5, [p. 811] 16;

    9, 3, 6: in verbis quoque quis est adeo imperitus, ut ignoret genera et qualitates, etc.,

    id. 1, 4, 27.
    2.
    gĕnus, ūs, v. genu.

    Lewis & Short latin dictionary > genus

  • 104 simulatio

    sĭmŭlātĭo, ōnis, f. [simulo, II.], a falsely assumed appearance, a false show, feigning, shamming, pretence, feint, insincerity, deceit, hypocrisy, simulation, etc. (class. and very freq.; cf. imitatio).
    (α).
    With gen.:

    simulatio insaniae,

    Cic. Off. 3, 26, 97:

    stultitiae,

    id. Brut. 14, 53:

    imitatio simulatioque virtutis,

    id. Ac. 2, 46, 140; id. Att. 7, 1, 6:

    omnium rerum,

    id. Lael. 25, 92:

    timoris,

    Caes. B. G. 5, 50 fin.; id. B. C. 2, 40:

    itineris,

    id. B. G. 6, 8:

    deditionis,

    id. B. C. 3, 28:

    vulnerum,

    id. ib. 2, 35:

    rei frumentariae,

    id. B. G. 1, 40; cf.: legis agrariae (with nomen), [p. 1705] Cic. Agr. 2, 6, 15: rei publicae, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 5:

    Parthici belli,

    Caes. B. C. 1, 9.—Esp., abl. adverb., under prelext of, under pretence of, etc.:

    amicitiae,

    Cic. Lael. 8, 26:

    muliones equitum specie ac simulatione collibus circumvehi jubet,

    Caes. B. G. 7, 45; cf.:

    gladiatores emtos esse Fausti simulatione ad caedem ac tumultum,

    as was pretended for Faustus, Cic. Sull. 19, 54:

    pro sociis contra hostīs exercitum mittere, an hostium simulatione contra socios,

    id. Imp. Pomp. 22, 66:

    provocare arma Romana simulatione numinum ausus est,

    under pretence of a divine command, Tac. H. 2, 61. —Similarly:

    per simulationem, cum simulatione: per simulationem amicitiae me nefarie prodiderunt,

    Cic. Red. Quir. 9, 21:

    cum simulatione timoris agere,

    Caes. B. G. 5, 50.—
    (β).
    Absol.:

    ex omni vitā simulatio dissimulatioque tollenda est,

    Cic. Off. 3, 15, 61:

    simulatio et inanis ostentatio,

    id. ib. 2, 12, 43:

    in specie fictae simulationis, pietas inesse non potest,

    id. N. D. 1, 2, 3:

    nihil ut opus sit simulatione et fallaciis,

    id. de Or. 2, 46, 191; so (with perfidia) Caes. B. G. 4, 13:

    non mea'st simulatio,

    Ter. Heaut. 4, 5, 34; cf.:

    optima est simulatio contra simulantem,

    Quint. 6, 3, 92:

    nihil simulatio proficit,

    Sen. Ep. 79, 18.— Plur.:

    illa simulationum nescia,

    Tac. A. 4, 54:

    simulationum falsa,

    id. ib. 6, 45; 6, 54; Plin. Pan. 72 fin.
    II.
    Rhet. t. t.: eirôneia est simulatio, Mart. Cap. 5, § 523.

    Lewis & Short latin dictionary > simulatio

  • 105 taeter

    taeter (less correctly tēter), tra, trum, adj. [perh. from taedet].
    I.
    Physically, offensive, foul, noisome, shocking, hideous, loathsome (class.; syn.: foedus, putidus).
    A.
    Absol.:

    taetra et immanis belua,

    Cic. Tusc. 4, 20, 45:

    odor ex multitudine cadaverum,

    Caes. B. C. 3, 49:

    cadavera,

    Lucr. 2, 415:

    aut foedā specie taetri turpesque videntur,

    id. 2, 421:

    sapor,

    id. 6, 22:

    absinthia,

    id. 1, 936:

    ulcera,

    id. 5, 995; 5, 1126; 4, 172;

    6, 976: cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    spiritus,

    Hor. C. 3, 11, 19; Luc. 1, 618:

    loca taetra, inculta, foeda atque formidolosa,

    Sall. C. 52, 13; cf.:

    taetris tenebris et caligine,

    Cic. Agr 2, 17, 44:

    alter, o dii boni, quam taeter mcedebat, quam truculentus, quam terribilis aspectu!

    id. Sest. 8, 19; cf.:

    vultus naturā horridus ac taeter,

    Suet. Calig. 50; Juv. 10, 191:

    hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem toties jam effugimus,

    Cic. Cat. 1, 5, 11.— Comp.:

    aliis aliud retro quoque taetrius esset Naribus, etc.,

    Lucr. 2, 510.— Sup.: taeterrima hiems, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1.—
    B.
    With abl.:

    foedā specie taetri,

    Lucr. 2, 421; cf.:

    mulier taeterrima vultu,

    Juv. 6, 418.—As subst.: taetrum, i, n., offensiveness:

    quae profluentia necessario taetri essent aliquid habitura,

    Cic. N. D. 2, 56, 141.—
    II.
    Mentally or morally.
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons, horrid, hideous, repulsive, shameful, disgraceful, abominable, etc. (syn.:

    immanis, turpis): taeter et ferus homo,

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.— Sup.:

    quid ais tu, hominum omnium taeterrume?

    Plaut. Most. 3, 1, 65:

    quamquam es omni diritate atque immanitate taeterrimus,

    Cic. Vatin. 3, 9:

    quis taetrior hostis huic civitati,

    id. Cael. 6, 13:

    qui in eum fuerat taeterrimus,

    id. Tusc. 1, 40, 96.—
    2.
    Of things: postquam discordia taetra Belli ferratos postes portasque refregit, Enn. ap. Serv. Verg. A. 7, 622 (Ann. v. 270 Vahl.):

    libido,

    Hor. S. 1, 2, 33:

    facinus,

    Cic. Off. 3, 29, 95:

    prodigia,

    Liv. 22, 9.— Comp.:

    quibus (sc. cupiditatibus) nihil taetrius nec foedius excogitari potest,

    Cic. Off. 3, 8, 36:

    nullum vitium taetrius est, quam avaritia,

    id. ib. 2, 22, 77. — Sup.:

    taeterrimum bellum,

    Cic. Fam. 10, 14, 2.—
    B.
    Esp., neutr. as adv., horridly, horribly, etc.:

    taetrum flagrat... Horror conscius,

    Prud. Cath. 4, 22.—Hence, adv.: taetrē, foully, shockingly, hideously, Cato ap. Charis. p. 196 P.; Cic. Div. 1, 9.— Sup., Cic. Att. 7, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > taeter

  • 106 taetre

    taeter (less correctly tēter), tra, trum, adj. [perh. from taedet].
    I.
    Physically, offensive, foul, noisome, shocking, hideous, loathsome (class.; syn.: foedus, putidus).
    A.
    Absol.:

    taetra et immanis belua,

    Cic. Tusc. 4, 20, 45:

    odor ex multitudine cadaverum,

    Caes. B. C. 3, 49:

    cadavera,

    Lucr. 2, 415:

    aut foedā specie taetri turpesque videntur,

    id. 2, 421:

    sapor,

    id. 6, 22:

    absinthia,

    id. 1, 936:

    ulcera,

    id. 5, 995; 5, 1126; 4, 172;

    6, 976: cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    spiritus,

    Hor. C. 3, 11, 19; Luc. 1, 618:

    loca taetra, inculta, foeda atque formidolosa,

    Sall. C. 52, 13; cf.:

    taetris tenebris et caligine,

    Cic. Agr 2, 17, 44:

    alter, o dii boni, quam taeter mcedebat, quam truculentus, quam terribilis aspectu!

    id. Sest. 8, 19; cf.:

    vultus naturā horridus ac taeter,

    Suet. Calig. 50; Juv. 10, 191:

    hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem toties jam effugimus,

    Cic. Cat. 1, 5, 11.— Comp.:

    aliis aliud retro quoque taetrius esset Naribus, etc.,

    Lucr. 2, 510.— Sup.: taeterrima hiems, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1.—
    B.
    With abl.:

    foedā specie taetri,

    Lucr. 2, 421; cf.:

    mulier taeterrima vultu,

    Juv. 6, 418.—As subst.: taetrum, i, n., offensiveness:

    quae profluentia necessario taetri essent aliquid habitura,

    Cic. N. D. 2, 56, 141.—
    II.
    Mentally or morally.
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons, horrid, hideous, repulsive, shameful, disgraceful, abominable, etc. (syn.:

    immanis, turpis): taeter et ferus homo,

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.— Sup.:

    quid ais tu, hominum omnium taeterrume?

    Plaut. Most. 3, 1, 65:

    quamquam es omni diritate atque immanitate taeterrimus,

    Cic. Vatin. 3, 9:

    quis taetrior hostis huic civitati,

    id. Cael. 6, 13:

    qui in eum fuerat taeterrimus,

    id. Tusc. 1, 40, 96.—
    2.
    Of things: postquam discordia taetra Belli ferratos postes portasque refregit, Enn. ap. Serv. Verg. A. 7, 622 (Ann. v. 270 Vahl.):

    libido,

    Hor. S. 1, 2, 33:

    facinus,

    Cic. Off. 3, 29, 95:

    prodigia,

    Liv. 22, 9.— Comp.:

    quibus (sc. cupiditatibus) nihil taetrius nec foedius excogitari potest,

    Cic. Off. 3, 8, 36:

    nullum vitium taetrius est, quam avaritia,

    id. ib. 2, 22, 77. — Sup.:

    taeterrimum bellum,

    Cic. Fam. 10, 14, 2.—
    B.
    Esp., neutr. as adv., horridly, horribly, etc.:

    taetrum flagrat... Horror conscius,

    Prud. Cath. 4, 22.—Hence, adv.: taetrē, foully, shockingly, hideously, Cato ap. Charis. p. 196 P.; Cic. Div. 1, 9.— Sup., Cic. Att. 7, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > taetre

  • 107 taetrum

    taeter (less correctly tēter), tra, trum, adj. [perh. from taedet].
    I.
    Physically, offensive, foul, noisome, shocking, hideous, loathsome (class.; syn.: foedus, putidus).
    A.
    Absol.:

    taetra et immanis belua,

    Cic. Tusc. 4, 20, 45:

    odor ex multitudine cadaverum,

    Caes. B. C. 3, 49:

    cadavera,

    Lucr. 2, 415:

    aut foedā specie taetri turpesque videntur,

    id. 2, 421:

    sapor,

    id. 6, 22:

    absinthia,

    id. 1, 936:

    ulcera,

    id. 5, 995; 5, 1126; 4, 172;

    6, 976: cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    spiritus,

    Hor. C. 3, 11, 19; Luc. 1, 618:

    loca taetra, inculta, foeda atque formidolosa,

    Sall. C. 52, 13; cf.:

    taetris tenebris et caligine,

    Cic. Agr 2, 17, 44:

    alter, o dii boni, quam taeter mcedebat, quam truculentus, quam terribilis aspectu!

    id. Sest. 8, 19; cf.:

    vultus naturā horridus ac taeter,

    Suet. Calig. 50; Juv. 10, 191:

    hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem toties jam effugimus,

    Cic. Cat. 1, 5, 11.— Comp.:

    aliis aliud retro quoque taetrius esset Naribus, etc.,

    Lucr. 2, 510.— Sup.: taeterrima hiems, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1.—
    B.
    With abl.:

    foedā specie taetri,

    Lucr. 2, 421; cf.:

    mulier taeterrima vultu,

    Juv. 6, 418.—As subst.: taetrum, i, n., offensiveness:

    quae profluentia necessario taetri essent aliquid habitura,

    Cic. N. D. 2, 56, 141.—
    II.
    Mentally or morally.
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons, horrid, hideous, repulsive, shameful, disgraceful, abominable, etc. (syn.:

    immanis, turpis): taeter et ferus homo,

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.— Sup.:

    quid ais tu, hominum omnium taeterrume?

    Plaut. Most. 3, 1, 65:

    quamquam es omni diritate atque immanitate taeterrimus,

    Cic. Vatin. 3, 9:

    quis taetrior hostis huic civitati,

    id. Cael. 6, 13:

    qui in eum fuerat taeterrimus,

    id. Tusc. 1, 40, 96.—
    2.
    Of things: postquam discordia taetra Belli ferratos postes portasque refregit, Enn. ap. Serv. Verg. A. 7, 622 (Ann. v. 270 Vahl.):

    libido,

    Hor. S. 1, 2, 33:

    facinus,

    Cic. Off. 3, 29, 95:

    prodigia,

    Liv. 22, 9.— Comp.:

    quibus (sc. cupiditatibus) nihil taetrius nec foedius excogitari potest,

    Cic. Off. 3, 8, 36:

    nullum vitium taetrius est, quam avaritia,

    id. ib. 2, 22, 77. — Sup.:

    taeterrimum bellum,

    Cic. Fam. 10, 14, 2.—
    B.
    Esp., neutr. as adv., horridly, horribly, etc.:

    taetrum flagrat... Horror conscius,

    Prud. Cath. 4, 22.—Hence, adv.: taetrē, foully, shockingly, hideously, Cato ap. Charis. p. 196 P.; Cic. Div. 1, 9.— Sup., Cic. Att. 7, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > taetrum

  • 108 металлические деньги

    Русско-английский большой базовый словарь > металлические деньги

  • 109 acceptance error

    = beta error; β-error; type II error; error of second kind
    French\ \ erreur de seconde espèce; erreur bêta; erreur de deuxième espèce; erreur d'acceptation
    German\ \ Fehler zweiter Art; Fehler 2. Art; Beta-Fehler; Annahmefehler
    Dutch\ \ beta-fout; fout van de tweede soort; type-II-fout
    Italian\ \ errore beta; errore di 2° specie; errore di IIa specie; errore del II tipo; errore di secondo tipo; errore di accettabilità
    Spanish\ \ error-beta; error de tipo dos; error beta; error tipo II; error de segunda especie; error de aceptación
    Catalan\ \ error de segona especie; error de tipus II; error β; error d'acceptació
    Portuguese\ \ erro de segunda espécie; erro de tipo II; erro-β; erro beta
    Romanian\ \ eroare beta; eroare β; eroare de al doilea tip; erorare de tipul II; eroare de acceptare
    Danish\ \ fejl af type II
    Norwegian\ \ godtakingsfeil
    Swedish\ \ typ II-fel; fel av andra slaget
    Greek\ \ λάθος αποδοχής; λάθος βήτα; λάθος-β; λάθος τύπου ΙΙ; λάθος δεύτερου τύπου
    Finnish\ \ hyväksymisvirhe; β-virhe; tyypin II virhe
    Hungarian\ \ béta hiba; másodfajú hiba; elfogadási hiba
    Turkish\ \ kabul hatası; kabul yanılgısı; beta hatası; beta yanılgısı; II.tür hata; II. tür (tip) yanılgı; ikinci tür (tip) hata; ikinci tür (tip) yanılgı
    Estonian\ \ beetaviga; teist liiki viga; β-viga; vastuvõtuviga
    Lithuanian\ \ priėmimo klaida
    Slovenian\ \ napaka 2.vrste
    Polish\ \ beta błąd; β-błąd; błąd typu II; błąd II rodzaju; błąd przyjęcia
    Russian\ \ допустимая погрешность; бета погрешность; погрешность второго рода
    Ukrainian\ \ помилка другого роду
    Serbian\ \ грешка прихватљивости; бета грешка; β-грешка; грешка друге врсте
    Icelandic\ \ fastheldnismistök
    Euskara\ \ bigarren motako errore; beta akats
    Farsi\ \ kh taye no-e dovom
    Persian-Farsi\ \ خطاي پذيرش; خطاي نوع دوم; خطاي گونه I‌I
    Arabic\ \ خطأ القبول، خطأ بيتا، ، خطا من النوع الثاني ؛ خطأ من نوع II
    Afrikaans\ \ betafout; tipe II-fout; fout van die tweede soort; aanvaardingsfout
    Chinese\ \ 接 受 错 误 ( β 错 误 ); 贝 塔 ( β ) 错 误 , 第 二 类 错 误; 第 二 类 误 差; 第 二 类 误 差
    Korean\ \ 베타오류, 제2종 오류

    Statistical terms > acceptance error

  • 110 alpha error

    = α-error; type I error; error of first kind; rejection error
    French\ \ erreur de première espèce; erreur alpha; erreur α; erreur de rejet; erreur de type I
    German\ \ Fehler 1. Art; Alpha-Fehler; Fehler erster Art; Ablehnungsfehler; Rückweisefehler
    Dutch\ \ alpha-fout; α-fout; fout van de eerste soort; type-I-fout; vergissing van type I
    Italian\ \ errore alpha; errore α; errore di l° specie; errore del I tipo; errore di prima specie; errore di rifiuto
    Spanish\ \ error-alpha; error-α; error de tipo uno; error del tipo I; error tipo I; error alfa; error de primera especie; error de rechazo
    Catalan\ \ error alfa; error de tipus I; error de primera espècie; error de rebuig
    Portuguese\ \ erro de primeira espécie; erro de tipo I; erro-a; erro alfa
    Romanian\ \ eroare alfa; eroare α; eroare de primul tip; eroare tip I; eroare de respngere
    Danish\ \ fejl af type I
    Norwegian\ \ forkastingsfeil
    Swedish\ \ typ I-fel; fel av första slaget
    Greek\ \ σφάλμα άλφα; σφάλμα α; σφάλμα τύπου Ι; σφάλμα πρώτου τύπου; σφάλμα απόρριψης
    Finnish\ \ alpha virhe; α- virhe; hylkäämisvirhe; tyypin I virhe
    Hungarian\ \ elsõfajú hiba; visszautasítási hiba
    Turkish\ \ alfa hatası; alfa yanılgısı; I.tür hata; I. tür (tip) yanılgı; birinci tür (tip) hata; birinci tür (tip) yanılgı; geri çevirme hatası; geri çevirme yanılgısı
    Estonian\ \ alfa-viga; esimest liiki viga; α-viga; kummutamise viga
    Lithuanian\ \ alfa klaida; α klaida; pirmosios rūšies klaida
    Slovenian\ \ napaka 1.vrste
    Polish\ \ alpha-błąd; α-błąd; błąd typu I; błąd I rodzaju; błąd odrzucenia; błąd pierwszego rodzaju
    Russian\ \ ошибка первого рода; ошибка отбрасывания
    Ukrainian\ \ -
    Serbian\ \ алфа грешка; α-грешка; грешка прве врсте; грешка одбацивања
    Icelandic\ \ höfnunarmistök
    Euskara\ \ lehen motako errore; alfa akats; α akats
    Farsi\ \ kh taye no-e v l
    Persian-Farsi\ \ خطاي گونه I (= خطاي نوع اوّل); خطاي نوع اوّل
    Arabic\ \ خطأ ألفا، خطأ من النوع الاول؛ خطأ الرفض
    Afrikaans\ \ alfa-fout; tipe I-fout; fout van die eerst soort; verwerpingsfout
    Chinese\ \ 第 一 类 错 误; 第 一 类 误 差; 拒 绝 误 差
    Korean\ \ 제1종 오류; 기각오류

    Statistical terms > alpha error

  • 111 концентрация какого-либо газообразного вещества на влажную массу

    1. gas specie concentration on wet basis

     

    концентрация какого-либо газообразного вещества на влажную массу
    (напр. диоксида серы в дымовых газах)
    [А.С.Гольдберг. Англо-русский энергетический словарь. 2006 г.]

    Тематики

    EN

    Русско-английский словарь нормативно-технической терминологии > концентрация какого-либо газообразного вещества на влажную массу

  • 112 концентрация какого-либо газообразного вещества на сухую массу

    1. gas specie concentration on dry basis

     

    концентрация какого-либо газообразного вещества на сухую массу
    (напр. диоксида серы в дымовых газах)
    [А.С.Гольдберг. Англо-русский энергетический словарь. 2006 г.]

    Тематики

    EN

    Русско-английский словарь нормативно-технической терминологии > концентрация какого-либо газообразного вещества на сухую массу

  • 113 концентрация частиц в устройстве для определения запылённости дымовых газов

    1. concentration of specie in the impinger
    2. Ci

     

    концентрация частиц в устройстве для определения запылённости дымовых газов

    [А.С.Гольдберг. Англо-русский энергетический словарь. 2006 г.]

    Тематики

    EN

    Русско-английский словарь нормативно-технической терминологии > концентрация частиц в устройстве для определения запылённости дымовых газов

  • 114 массовый расход частиц

    1. mass flow of specie
    2. Cm

     

    массовый расход частиц

    [А.С.Гольдберг. Англо-русский энергетический словарь. 2006 г.]

    Тематики

    EN

    Русско-английский словарь нормативно-технической терминологии > массовый расход частиц

  • 115 в денежной или натуральной форме

    1) General subject: in monetary form or in kind
    2) Law: (товарами, продуктами и т.д.) in specie or kind

    Универсальный русско-английский словарь > в денежной или натуральной форме

  • 116 в денежной или натуральной форме (товарами , продуктами и т .д.)

    Law: in specie or kind

    Универсальный русско-английский словарь > в денежной или натуральной форме (товарами , продуктами и т .д.)

  • 117 вещи, определённые индивидуально

    leg.N.P. nonfungible things, species, things in specie

    Универсальный русско-английский словарь > вещи, определённые индивидуально

  • 118 взаимодействие между движением металлических денег и ценами

    Универсальный русско-английский словарь > взаимодействие между движением металлических денег и ценами

  • 119 возобновление размена бумажных денег на металл

    Универсальный русско-английский словарь > возобновление размена бумажных денег на металл

  • 120 дивиденд, выплаченный наличными

    Универсальный русско-английский словарь > дивиденд, выплаченный наличными

См. также в других словарях:

  • specie — SPÉCIE, specii, s.f. 1. (biol.) Categorie (reprezentând o subdiviziune a genului) care cuprinde fiinţe cu trăsături şi caracteristici comune. 2. Soi, varietate, clasă, categorie. – lat. lit. species (fr. espèce). Trimis de pan111, 23.08.2004.… …   Dicționar Român

  • specie — spe·cie / spē shē, sē/ n [from in specie, from Latin, in kind]: money in coin in specie: in the identical form and without alteration or substitution an agreement to be carried out in specie Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster.… …   Law dictionary

  • specie — / spɛtʃe/ (ant. spezie / spɛtsje/) [dal lat. species, propr. aspetto, forma esteriore ], invar. ■ s.f. 1. (lett., non com.) [forma esteriore] ▶◀ apparenza, aspetto, parvenza, sembianza, veste. ‖ immagine. ● Espressioni: fare specie [suscitare… …   Enciclopedia Italiana

  • specie, species — Specie means coined money or coins. This word is a collective noun and has no plural: The specie of France and that of Great Britain do not closely resemble each other. The payment must be in specie. Species has only one form for singular and… …   Dictionary of problem words and expressions

  • Specie — Spe ci*e, abl. of L. species sort, kind. Used in the phrase in specie, that is, in sort, in kind, in (its own) form. [1913 Webster] [The king] expects a return in specie from them [i. e., kindness for kindness]. Dryden. [1913 Webster] {In specie} …   The Collaborative International Dictionary of English

  • specie — spe‧cie [ˈspiːʆiː ǁ ʆiː, siː] noun [uncountable] FINANCE money in the form of coins, not bank notes: • The government announced it was prepared to exchange paper money for specie. * * * specie UK US /ˈspiːʃi/ noun [U] FINANCE, MONEY ► coins,… …   Financial and business terms

  • specie — (n.) 1610s, coin, money in the form of coins (as opposed to paper money or bullion), from phrase in specie in the real or actual form (1550s), from L. in specie in kind, ablative of species kind, form, sort (see SPECIES (Cf. species)) …   Etymology dictionary

  • specie — [spē′shē, spē′sē] n. [abl. of L species: used in E from occurrence in the phrase (paid) in specie] coin, as distinguished from paper money; also, coin made of precious, as distinguished from base, metal in specie 1. in kind 2. in coin …   English World dictionary

  • Specie — Spe cie, n. [Formed as a singular from species, in sense 5.] Coin; hard money. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Specie — may refer to: * Coins or other metal money * Commodity metalee also* Species …   Wikipedia

  • Specie — (engl., spr. ßpīschĭ), Bargeld, s. Kontant …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»