-
1 marinus
marīnus, a, um (mare), zum Meere gehörig, im Meere befindlich, Meer-, See-, umor, Cic.: aestuum marinorum accessus et recessus, Anströmen u. Abströmen, Ebbe u. Flut, Cic.: morsus, Schärfe des Seewassers, Plin.: Venus, dem Meere entstiegene, Hor.: sal (Ggstz. fossicius), Varro: ros, Rosmarin, Hor.: navis, Seeschiff, ICt. (klass. maritima navis): purpura, Meerpurpur (= echter aus der Purpurschnecke), Vulg.: marinus sive fluminalis cancer, Cael. Aur.: canis, Seehund, Sen. u. Plin.: deus, Serv.: terrenum (animal) differt a marino vel quadripede, Quint. – aqua marina = thalassomeli (w. s.), Apic. 8, 331 u. 340. – subst., marīna, ae, f. (sc. aqua), Seewasser, Porphyr. Hor. sat. 2, 8, 15.
-
2 marinus
marīnus, a, um (mare), zum Meere gehörig, im Meere befindlich, Meer-, See-, umor, Cic.: aestuum marinorum accessus et recessus, Anströmen u. Abströmen, Ebbe u. Flut, Cic.: morsus, Schärfe des Seewassers, Plin.: Venus, dem Meere entstiegene, Hor.: sal (Ggstz. fossicius), Varro: ros, Rosmarin, Hor.: navis, Seeschiff, ICt. (klass. maritima navis): purpura, Meerpurpur (= echter aus der Purpurschnecke), Vulg.: marinus sive fluminalis cancer, Cael. Aur.: canis, Seehund, Sen. u. Plin.: deus, Serv.: terrenum (animal) differt a marino vel quadripede, Quint. – aqua marina = thalassomeli (w. s.), Apic. 8, 331 u. 340. – subst., marīna, ae, f. (sc. aqua), Seewasser, Porphyr. Hor. sat. 2, 8, 15. -
3 морская минога
adj1) zool. Lamprete (Petromyzon (marinus) L.)2) ichtyol. Große Lamprete (Petromyzon marinus), Großes Neunauge (Petromyzon marinus), Lamprete (Petromyzon marinus), Meerneunauge (Petromyzon marinus), Meerpricke (Petromyzon marinus), Seelamprete (Petromyzon marinus), Seeneunauge (Petromyzon marinus)3) food.ind. Meerneunauge, Meerpricke4) oceanogr. Lamprete (Petromyzon marinus L.), Meerneunauge (Petromyzon marinus L.), Seelamprete (Petromyzon marinus L.), Seeneunauge (Petromyzon marinus L.), großes Neunauge (Petromyzon marinus L.) -
4 морской окунь
adj1) zool. Rotbarsch (Sebastes marinus L.)2) gastron. Wolfsbarsch3) food.ind. Bergilt, Goldbarsch, Panzerbarsch, Rotfisch4) oceanogr. Meerbarsch (Serranus scriba), Rotbars (Sebasles marinus Sm., Sebasles norvegicus Asc.), Rotbarsch (Sebasles marinus Sm., Sebasles norvegicus Asc.), Rotfisch (Sebasles marinus Sm., Sebasles norvegicus Asc.) -
5 ros [1]
1. rōs, rōris, m. (altind. rásas, Saft, Flüssigkeit), der Tau, I) eig.: ros nocturnus, Caes.: ros matutinus, Colum. u. Amm.: ros cadit, Plaut. u. Plin. – Plur., Tautropfen od. Tau übh., gelidi, Cic. poët.: nocturni rores, Colum.: rores verni, Manil.: rores matutini, Ps. Quint. decl.: minutissimi rores, Lact.: rores cadunt, Plin. – II) übtr.: 1) (poet.) von jeder träufelnden Feuchtigkeit, das Naß, v. Wasser, r. liquidus, Ov.: spargens rore levi, Verg.: ros lympharum, Lucr.: salis (= maris), Lucr.: Ionius, Jonisches Meer, Prop.: vivus, fließendes Wasser, Ov.: rores pluvii, Regenschauer, Hor. – v. Tränen, ros lacrimarum, Ov.: stillare ex oculis rorem, Hor. – vitalis, Milch aus den Brüsten, Cic. poët.: u. so lacteus ros, Min. Fel.: stillans, Blut, Ov. – v. Wein, ros vini, Apic. 1, 1: rores (Tropfen) exigui vini, Arnob. 7, 36. – von Balsam, Salbe, Arabus, Ov.: Syrius, Tibull. – v. Saft der Purpurschnecke, Plin. – 2) ros marinus od., in einem Worte, rosmarinus, der Rosmarin (Rosmarinus officinalis, L.), Colum. u.a.: marinus ros, Colum. u. Hor.: poet., ros maris, Ov.; u. bl. ros, Verg. georg. 2, 213: aber ros marinus, eine andere Pflanze, wahrsch. unsere Nußdolde (Cachrys Libanotis, L.), Plin. 24, 101.
-
6 морская чайка
adj1) gener. Mantelmowe (Larus marinus L.), Seemöve (Larus marinus L.)2) ornit. Mantelmöwe (Larus marinus) -
7 ros
1. rōs, rōris, m. (altind. rásas, Saft, Flüssigkeit), der Tau, I) eig.: ros nocturnus, Caes.: ros matutinus, Colum. u. Amm.: ros cadit, Plaut. u. Plin. – Plur., Tautropfen od. Tau übh., gelidi, Cic. poët.: nocturni rores, Colum.: rores verni, Manil.: rores matutini, Ps. Quint. decl.: minutissimi rores, Lact.: rores cadunt, Plin. – II) übtr.: 1) (poet.) von jeder träufelnden Feuchtigkeit, das Naß, v. Wasser, r. liquidus, Ov.: spargens rore levi, Verg.: ros lympharum, Lucr.: salis (= maris), Lucr.: Ionius, Jonisches Meer, Prop.: vivus, fließendes Wasser, Ov.: rores pluvii, Regenschauer, Hor. – v. Tränen, ros lacrimarum, Ov.: stillare ex oculis rorem, Hor. – vitalis, Milch aus den Brüsten, Cic. poët.: u. so lacteus ros, Min. Fel.: stillans, Blut, Ov. – v. Wein, ros vini, Apic. 1, 1: rores (Tropfen) exigui vini, Arnob. 7, 36. – von Balsam, Salbe, Arabus, Ov.: Syrius, Tibull. – v. Saft der Purpurschnecke, Plin. – 2) ros marinus od., in einem Worte, rosmarinus, der Rosmarin (Rosmarinus officinalis, L.), Colum. u.a.: marinus ros, Colum. u. Hor.: poet., ros maris, Ov.; u. bl. ros, Verg. georg. 2, 213: aber ros marinus, eine andere Pflanze, wahrsch. unsere Nußdolde (Cachrys Libanotis, L.), Plin. 24, 101.————————2. rōs, s. rhus. -
8 ага
part.gener. Aga (Bufo marinus), Aga-Kröte (Bufo marinus), Riesenkröte (Bufo marinus) -
9 жаба-ага
ngener. Aga (Bufo marinus), Aga-Kröte (Bufo marinus), Riesenkröte (Bufo marinus) -
10 vitulus [1]
1. vitulus, ī, m. (eig. ein Jährling, zu vetus), I) das Kalb, das junge Rind, Varro, Cic. u.a. – II) übtr.: a) das Junge anderer Tiere, des Pferdes, Verg.: des Elefanten, Plin.: der Walfische, Plin. – b) vitulus marinus, auch bl. vitulus, das Meerkalb, Colum., Suet. u. Plin.: vulg. bitulus marinus, Edict. Diocl. 8, 37.
-
11 золотистый окунь
adj1) ichtyol. Goldbarsch (Sebastes marinus), Großer Rotbarsch (Sebastes marinus)2) food.ind. (морской) Goldbarsch -
12 чайка морская
ngener. Mantelmöwe (Z,arus marinus), Seemöwe (Larus marinus) -
13 vitulus
1. vitulus, ī, m. (eig. ein Jährling, zu vetus), I) das Kalb, das junge Rind, Varro, Cic. u.a. – II) übtr.: a) das Junge anderer Tiere, des Pferdes, Verg.: des Elefanten, Plin.: der Walfische, Plin. – b) vitulus marinus, auch bl. vitulus, das Meerkalb, Colum., Suet. u. Plin.: vulg. bitulus marinus, Edict. Diocl. 8, 37. -
14 европейская многопозвонковая песчанка
adjichtyol. Kleiner Sandaal (Ammodytes marinus), Kleiner Sandspierling (Ammodytes marinus)Универсальный русско-немецкий словарь > европейская многопозвонковая песчанка
-
15 золотистый морской окунь
adjichtyol. Goldbarsch (Sebastes marinus), Großer Rotbarsch (Sebastes marinus)Универсальный русско-немецкий словарь > золотистый морской окунь
-
16 araneus [1]
1. arāneus, ī, m., I) die Spinne, Lucr., Plin. u.a.: aranei textura, Sen.: araneorum telae, Sen. – II) ein Seefisch = draco marinus, Plin. 32, 145.
-
17 caballio
-
18 cammarus
-
19 campsanema
campsanema, atis, n., eine Pflanze = ros marinus, Ps. Apul. herb. 79.
-
20 cancer
cancer, crī, m. (vgl. griech. καρκίνος), I) das Gitter (s. Paul. ex Fest. 46, 2), inter Orci cancros haerescere, Apul. met. 6, 8. – II) metonisch, das Gittertier = der Krebs, A) eig., der Flußkrebs od. Seekrebs, Plin. u.a.: marinus sive fluminalis, Cael. Aur. chron. 1, 4, 119: cancri digiti primores, Varr. sat. Men. 42: antiquus amor cancer est, geht den Krebsgang, Petr. 42, 7. – B) übtr.: 1) Cancer als nom. propr., der Krebs, das bekannte Sternbild des Tierkreises zwischen dem Löwen u. den Zwillingen, von dem der Wendepunkt u. Wendekreis der Sonne im Sommer den Namen »Wendepunkt u. Wendekreis des Krebses« hat, Lucr., Ov., Petr. u.a. – 2) meton.: a) poet. = Südgegend, Ov. met. 4, 625. – b) zur Bezeichnung großer Hitze, Ov. met. 10, 127. – c) als Geschwür, der Krebs, bei Celsus bald ein erysipelatöses, bald ein putrides, bald ein gangränöses Geschwür, Cato, Cels. u.a.: in mamilla cancrum habere, Augustin. de civ. dei 22, 8. p. 499, 27 D.: sermo eorum ut cancer serpit, frißt um sich wie der Kr., Vulg. 2. Tim. 2, 17: sermones eorum velut cancer et pestem fugiendo vitate, Cypr. ep. 43, 5. – / cancer (als Geschwür) auch Genet. canceris, Arnob. 1, 50, u. Plur. canceres, Cato r. r. 157, 3. – u. (in ders. Bedeutung) als Neutrum, Claud. Quadrig. bei Prisc. 6, 43. Scrib. 206 u. 240. Cypr. sent. episc. 10 u. ep. 43, 5.
См. также в других словарях:
Marinus — ist ein männlicher Vorname lateinischen Ursprunges. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft und Bedeutung 2 Namensvarianten 3 Bekannte Namensträger 4 Quellen … Deutsch Wikipedia
Marinus — may refer to: Marinus (crater), a crater on the Moon Marinus (given name), for people named Marinus Marinus of Tyre (70–130), Greek geographer, cartographer and mathematician Marinus of Caesarea (died 262), Roman soldier, christian martyr and… … Wikipedia
Marinus I — Pope Marinus I † Catholic Encyclopedia ► Pope Marinus I (882 884) There is reason for believing that Marinus I was elected on the very day of the death of John VIII (16 Dec., 882), and that he was consecrated without waiting for… … Catholic encyclopedia
Marinus I. — Marinus I. (mitunter irrtümlicherweise auch Martin II. genannt; * in Gallese; † 15. Mai 884 in Rom) war von 882 bis zu seinem Tode Papst. Marinus war der Sohn eines Priesters namens Palumbo aus Umbrien. Vor seiner Wahl zum Papst bekleidete er das … Deutsch Wikipedia
Marinus — puede referirse a: Nombre en latín de San Marino diácono (el fundador de San Marino). El nombre latinizado de Abu Al walid Marwan ibn Janah, sabio hebreo español. Forma parte del nombre de muchos personajes, siendo muy común en los Países Bajos:… … Wikipedia Español
Marinus II. — Marinus II. (im Spätmittelalter oft irrig auch Martin III. genannt; * in Rom; † Mai 946) war Papst vom 30. Oktober 942 bis Mai 946. Er war römischer Herkunft und vor seinem Pontifikat vermutlich Kardinalpriester von San Ciriaco. Marinus wurde als … Deutsch Wikipedia
Marinus II — Pope Marinus II † Catholic Encyclopedia ► Pope Marinus II Reigned 942 946; died in April or May, 946. A Roman, and a Cardinal of the title of St. Ciriacus, he was one of the popes placed on the throne of St. Peter by the power of… … Catholic encyclopedia
Marinus — [lateinisch, wohl »der am Meer Lebende«], Päpste: 1) Marinus I. (882 884), später irrtümlich Martin II. genannt, * Gallese (Latium), ✝ Rom 15. 5. 884; war Legat Hadrians II. auf dem 4. Konzil von Konstantinopel (869 870). Als Papst… … Universal-Lexikon
Marinus I. u. II. — Marinus II. , Marinus I., Päpste, s. Martin … Herders Conversations-Lexikon
Marīnus [1] — Marīnus (bot.), in od. am Meere wachsend … Pierer's Universal-Lexikon
Marīnus [2] — Marīnus, 1) griechischer Anatom, um 90 n. Chr., welchen Galenos den Wiederhersteller der Anatomie nennt; seine Schriften sind verloren. 2) M. aus Tyrus, griechischer Mathematiker u. Geograph des 2. Jahrh. n. Chr., der Begründer der mathematischen … Pierer's Universal-Lexikon